อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ Novel00.com
และในเวลานี้รถได้วิ่งผ่านไปจากตรงหน้าเขา และเกือยจะชนเขาแล้ว ยังดีที่เขาคล่องตัว ใช้มือเดียวยันไปที่ฝากระโปรงรถแล้วข้ามรถ
คันนั้นไป
รถตู้คันสีบรอนซ์ ได้ขับจากไป แล้วก็เข้าไปในกลุ่มรถอย่างรวดเร็ว คิดจะใช้สองขาไล่ตามนั้นเป็นไปไม่ได้
มองดูรอบข้างหนึ่งรอบ เขาเห็นรถแกซี่หนึ่งคัน วิ่งเข้าไปขวางไว้ เขานั่งเข้าไปในรถ ชี้ไปที่รถตู้”ตามรถตู้คันสีบรอนซ์นั้นไป”
คนขับรถแท็กซี่หันหลังไปมองดูเขาแวบหนึ่ง พอเห็นว่าหน้าตาเป็นคนต่างชาติ ก็ไม่ค่อยอยากจะช่วย “คุณบอกว่าคุณจะไปไหน…..”
ซงเก้นควักเงินสดในตัวทั้งหมดออกมาให้เขา”ช่วยผมตามไป คุณจะเอาเงินเหาไหร่ผมให้คุณเท่านั้น”
คนขับรถเท็กซี่เห็นเงินสดพันกว่าบาทในมือของเขา รู้สึกยังมีอีก จึงรู้สึกอยากได้ ไม่ว่าอย่างไรเขาวิ่งรถมาทั้งวัน ก็ได้แค่สองสามร้อย
บาทเท่านั้น
“คุณพูดเองนะ”คนขับรถคว้าเงินมา เหยียบคันเรงแล้วตามขึ้นไป แล้วยังถามคำหนึ่งว่า”ทำไมถึงต้องตามรถคันนั้น? ”
“…….เพื่อนของผมอยู่ในนั้น” ซงเก้นพูด
คนขับรถอ๋อหนึ่งเสียง
ซงเก้นจ้องมองรถตู้ตลอดเวลา เร่งคนขับรถเป็นครั้งคราว”ตามขึ้นไป”
“วางใจได้ ไม่หลุดไปอย่างแน่นอน “คนขับรถแท็กซี่พูดด้วยความมั่นใจมาก เขาขับรถแท็กซี่มายี่สิบปีแล้ว ฝีมือขับรถเยี่ยมมาก
ถูกลูกค้าที่ทำเวลาเร่งบ่อยครั้ง จนได้พัฒนาทักษะการแซงรถ
ขับรถผ่านเขตเมืองที่วุ่นวาย จนถึงวงแหวนรอบนอก
คนขับรถแท็กซี่ดูไปแล้ว ยังไม่รู้ว่าจุดสิ้นสุดเป็นเมื่อไหร่ ซงเกันก็กังวลใจอีก เขาจึงพูดว่า”ผมตามคนให้คุณได้ คุณต้องให้ผมหนึ่ง
หมื่นบาท”
ซงเก้นตอบโดยไม่คิดว่า”โอเค”
“คุณคงจะไม่พูดแล้วไม่ทำตามใช่ไหม? “คนขับรถแท็กซี่กรงว่าเมื่อเขาตามคนได้แล้ว จะไม่ทำตามที่พูด
ซงก้นมองดูเขา ถอดนาฬิกาข้อมือออกมา โยนไปบนคอนโซลตรงกลาง “ขอเพียงคุณตามทัน นาฬิกราคาเรือนละห์าแสนนี้ ก็จะเป็นของ
คุณ”
“ห้า.. ..แสนหรือ ? “คนขับรถแท็กซี่เหลือบมองแวบหนึ่ง “คุณไม่ได้หลอกผมใช่ไหม? ”
“ผมไม่เคยหลอกใคร” ท่าทางซงเก้นเคร่งขรึม หน้าตาของเขาก็ดูเป็นคนดิ คนขับรถกัดฟันพูดว่า”ตกลง”
เพื่อเงิน เขาสู้ตาย
รถยิ่งอยู่ยิ่งเข้าใกล้รถตู้ แต่ก็ห่างจากตัวเมืองไปไกลแล้ว ขับไปถึงซานเมือง
รถตู้จอดตรงหน้าตึกร้างที่ยังสร้างไม่เสร็จแห่งหนึ่ง คนในรถลากจงเหยียนซีกับจวงจี่อจิ่นออกมา กระชากลากไปในตึก
แล้วอีกคนหนึ่งก็โทรศัพท์ บอกหลี่เสี้ยวหุ้ย “จับคนมาแล้ว”
“อิ่ม ก็ทำตามที่เราพูดกันไว้เลย” หลี่เสี้ยวหุ้ยยืนอยู่ตรงหน้าต่าง หนานเฉิงก็อยู่เดินเข้ามาถามเธอว่า”จัดการเรียบร้อยแล้วใซ่ไหม? ”
“อืม” หลี่เสี้ยวหุ้ยพยักหน้า
หนานเฉิงชินพูดขึ้นว่า”ผมไปเข้าห้องน้ำก่อน”
“คุณไปเถอะ” หลี่เสี้ยวหุ้ยหันหลั่งไปนั่งลงบนโซฟา รอฟังข่าวดี
หนานเฉิงออกแผนการให้เธอ ก็เพื่อจะกำจัดจงเหยียนซี เมื่อเป็นเช่นนี้เธอก็ไม่ควรจะมาแย่งเจียงโมหานกับเธออีก
แต่นี่ก็เป็นแผนการหนึ่งของหนานเฉิง
เขาไปถึงห้องน้ำ ไม่ด้เข้าห้องน้ำ แต่ว่าโทรศัพท์หาเจียงโม่หาน นี่เป็นจุดสำคัญของแผ่นการของเขา
หลี่เสี้ยวหุ้ยทำร้ายจงเหยี่ยนซี เจียงโม่หานช่วยเธอจากนตราย ถ้าอย่างนั้นเธอก็จะเห็นเจียงโม่หานในทางที่ดีขึ้น
แต่ว่า ทำไมโทรศัพท์ถึงโทรไม่ติด
เจียงโม่หานในเวลานี้ไม่ได้บอกหนานเฉิงว่า เขาได้ไปโรงพยาบาลแล้ว เพื่อผ่าตัด และมือถือก็ปิด เขาเข้าไปในห้องผ่าตัดแล้ว ย่อมจะไม่
ได้รับโทรศัพท์ของเขาอยู่แล้ว
หนานเฉิงกังวลใจ โทรอีก แต่ยังคงอยู่ในโหมดปืดเครื่อง โทรไม่ติด
เจียงโม่หานไปไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่า จงเหยียนซีจะตกอยู่อันตรายจริงๆ ไม่ว่าอย่างไรชั้นตอนนี้เขาไม่ได้บอกหลี่เสี้ยวหัย เธอจะ
ไม่เมตตาอย่างแน่นอน
เขาใช้หลี่เสี้ยวหุ้ยเดินเกม ก็เพื่อจะให้เรื่องนี้ดูไปแล้วสมจริง
ไม่ได้ !
อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ Novel00.com
เขาจากไปวิ่งไปขับรถ
เร่งไปยังสถานที่นั้น
และในเวลานี้จงเหยียนซีถูกคนมัดติดที่เสาปูนซีเมนต์ เป้าหมายของพวกเขาคือจงเหยียนซี ไม่ได้ทำอะไรกับจวงจื่อจั่น อีกทั้งเธอเป็นคน
ชรา เคลื่อนไหวไม่สะดวก จึงโยนเธอไว้ที่ฟื้นแล้วก็ไม่สนใจอีก
หัวของจวงจื่อจิ่นโขกกับก้อนอิฐสลมไป
พวกเขาหาวัตถุไวไฟมามากมายประเภทไม้ ถุงปูนซีเมนต์ วางไว้ที่พื้น เทน้ำมันดีเซลราดขึ้นไป
พวกเขาเปิดไฟแช็กโยนไปบนพื้น กิ่วิ่งหนีออกไป ไฟภายใต้วัตถุไวไฟน้ำมันดีเซล เชื้อไฟก็ติดขึ้นมาทันที
“คุณยาย ! “จงเหยียนซีตะโกนร้องอย่างกังวล “คุณยาย ตื่น”
เธอถูกมัดว้ไม่มีทางเคลื่อนไหว และก็ไม่สามารถไปช่วยจวงจื่อจิ่น ทำได้เพียงร้องเรียกให้เธอตื่น เธอไม่ถูกมัด สามารถหนีไปได้
เวลานี้หัวสมองของเธอสับสมาก เห่งื่อเต็หลังเหงื่อเย็นเต็มทั่ร่าง สิ้นหวังและหวาดกล้ว หากเธอคนเดียวก็จะไม่เป็นไร แต่นี่ตอนนี้
เธอทำให้คุณยายลำบากไปด้วย…..
“หนูไม่ดีเอง ไม่สามารถจะปกป้องท่านได้ดี…….”
สายตาเธอเบลอๆ แม้กระทั่งละเลยเปลวไฟที่ยิ่งอยู่ยิ่งร้อน
กลิ่นควันไฟ เข้าไปในจมูก สำลักจนเธอไอ!
อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ Novel00.com
