หลิวเฟยเฟยจงใจถ่ายหน้าผู้หญิงให้ชัดๆ
สีหน้าของลู่ยวนแดงเขียวสลับกัน จะเอาน่าเกลียดขนาดไหนก็น่าเกลียดขนาดนั้น อาจเป็นเพราะว่าเขาไม่ได้ชอบภรรยาคนนี้ แต่ว่าตามกฎหมายแล้วเธอเป็นผู้หญิงของเขา ตอนนี้……
เขาโมโห ส่วนมากเป็นเพราะรู้สึกว่าตัวเองขายหน้า ไม่ได้มีใจที่สงสารเท่าไหร่
หญิงสาวสงสัย ก็ได้มองไปยังหน้าจอ ลู่ยวนได้เตะเธอออกไป หงุดหงิดมากๆ ก็ได้โยนโทรศัพท์ออกไป เสียงดังเพล้งแตกกระจัดกระจาย
ชายหนุ่มก็ได้รีบไปเก็บ แตกไปแล้ว เขาก็ปวดใจมากๆ “นี่เป็นโทรศัพท์ฉัน อีกอย่าง พี่โยนโทรศัพท์แล้วได้ประโยชน์อะไร?”
เวลานี้ โทรศัพทที่เขาทิ้งไว้ที่โซฟาก็ได้ดังขึ้น เขาก็ได้เอามาแล้วรับ อาจเป็นเพราะว่าโมโห เพราะงั้น น้ำเสียงไม่ดีมากๆ “ฮะโหล”
หลิวเฟยเฟยก็ได้ฟังออกถึงความโกรธของเขา ก็ได้หัวเราะอย่างควบคุมไม่ได้ “เห็นคลิปที่ฉันส่งให้นายหรือยัง?”
ลู่ยวนเอาโทรศัพท์ออก พบว่าที่วีแชทมีวิดีโอส่งมาแล้วยังไม่ได้ดู เขากดเข้าไป ก็เป็นคลิปที่เขาได้ดูเมื่อกี้ ไม่นานเขาก็ตั้งสติได้ “เธอเป็นคนทำ?”
หลิวเฟยเฟยไม่ได้ปฏิเสธ เธอต้องการให้ผู้หญิงคนนี้เสียชื่อเสียง ขอแค่ลู่ยวนขายหน้า คนทั้งเมืองBรู้ว่า เขาได้ถูกสวมเขาใหญ่ๆ แบบนี้
ลู่ยวนกัดฟัน “เธอบ้าแล้ว รีบลบคลิปเดี๋ยวนี้ เธออยู่ที่ไหน? ฉันไปหาเธอ”
“เหอะๆ ตอนนี้รนแล้วเหรอ? สายไปแล้ว คลิปนี้ฉันได้ส่งไปให้ผู้ใช้บัญชีที่ดังมากๆ ในTiktokแล้ว แล้วก็พวกสื่อต่างๆ ในเมืองB ฉันว่าข่าวที่เป็นน่าสนใจแบบนี้ พวกเขายอมที่จะประกาศมากๆ ยังไงซะ ตระกูลลู่ก็มีชื่อเสียงเล็กน้อย……”
“หลิวเฟยเฟย!” ลู่ยวนก็ได้โมโหมากๆ
เมื่อก่อนหลิวเฟยเฟยกลัวเขาโมโหมากๆ กลัวว่าเขาไม่เอาเธอ ตอนนี้เขาก็ไม่เอาเธอแล้ว เธอยังมีอะไรต้องกลัวอีก?
เธอก็ได้ก้มลงไปมองผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าสักพัก “จะให้ฉัน ไลฟ์สดให้นายดูไหม ดูว่าเมียของนาย ตอนนี้มีท่าทางแบบไหนบ้าง?”
ลู่ยวนก็ได้กดความหงุดหงิดมากๆ ไว้ ถาม “ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน?”
หลิวเฟยเฟยหัวเราะ “นายคิดว่าฉันโง่เหรอ บอกนาย ให้นายพาคนมาจับตัวฉันเหรอ?”
“เธออยากจะทำอะไร?”
ตอนนี้เขาอยากจะฆ่าหลิวเฟยเฟยตายเดี๋ยวนี้!
“ฉันไม่อยากจะทำอะไร ก็แค่รู้สึกว่าสนุก” พูดจบ หลิวเฟยเฟยก็ได้หัวเราะออกมาดังๆ “เมียของนายอยู่ที่ตึกจงกู่ นายไปหาเธอเถอะ”
หลิวเฟยเฟยพูดจบก็ได้วางสายไป ตอนนี้คลิปร่วมรักของผู้หญิงคนนี้เกรงว่าได้ส่งต่อไปแล้ว ให้เธอได้อยู่ราวกับตายทั้งเป็น คือการให้เธอเจอกับการถูกผู้คนซุบซิบนินทา
เป้าหมายของเธอได้บรรลุแล้ว แน่นอนว่าไม่รั้งเธอไว้ต่อ
หลิวเฟยเฟยได้ให้คนพาตัวหญิงสาวไปที่ตึกจงกู่
จากนั้นก็ได้ให้คนที่เหลือขับเรือ
ขับไป เธอก็ได้โทรไปหาซูจ้านไป
ซูจ้านมองเห็นเบอร์ของเธอก็ไม่ได้รับ ก็ได้เอาโทรศัพท์โยนไปที่เบาะรถข้างๆ กำลังอยู่ระหว่างทางไปโรงพยาบาล เตรียมที่จะไปเยี่ยมคุณท่านหญิง
ไม่นาน ก็ได้มีคนโทรมา คราวนี้เป็นคนใช้ในบ้าน คนอื่นซูจ้านไม่วางใจ ก็ได้ให้คนใช้ในบ้านไปดูแลคุณท่านหญิงที่โรงพยาบาล ส่วนมากเขาก็ได้อยู่ที่โรงพยาบาล มีธุระออกมา ก็ได้ให้คนใช้มาเฝ้า
คราวนี้คนใช้โทรมาหาเธอ ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องกับคุณท่านหญิงหรือเปล่า เขาก็ได้เอียงตัวไปเอาโทรศัพท์ ปลายสายก็ได้มีเสียงที่ร้อนรนดังขึ้น “ทนายซู แย่แล้วค่ะ คุณท่านหญิงหายตัวไปแล้ว”
คุณท่านหญิงหายตัวไป?
“หายตัวไปได้ยังไง? ไปตรวจอะไรแล้วหรือเปล่า?” ซูจ้านไม่เชื่อเท่าไหร่ หายตัวไป
กลางวันแสกๆ มีแต่คนอยู่รอบๆ โรงพยาบาล ใครจะจับตัวคุณท่านหญิงไป
“ไม่มีค่ะ หาท่านไม่เจอเลย ดิฉันแค่ไปซื้อเต้าฮวยเค็มให้ท่าน กลับมา ท่านก็ไม่อยู่แล้ว” คนใช้ร้อนรนมาก การกลัวว่าจะเกิดเรื่องมันเป็นหน้าที่ของเธอ
ซูจ้านคราวนี้ร้อนรนเลย ก็ได้เหยียบคันเร่งไปจนสุด เกือบที่จะชนคนอื่นไปสองรอบ
พอรถได้จอดลง ซูจ้านก็ได้รีบลงจากรถอย่างรวดเร็ว เดินไปทางโรงพยาบาล คนใช้ก็ได้เดินวนไปมาอยู่โต๊ะพยาบาล ร้อนใจเอามากๆ
ซูจ้านเดินมา “ไม่เจอตัวคนนานแค่ไหนแล้ว? หาหมดแล้วใช่ไหม?”
“หาหมดแล้วค่ะ ไม่มีเลย คุณท่านหญิงชอบทานเต้าฮวยเค็มของจูจี้ไม่ใช่เหรอคะ ฉันก็ได้ไปซื้อให้ท่าน กลับมาก็พบว่าไม่อยู่แล้ว……”
สายตาของซูจ้านก็ได้จ้องคนใช้อย่างเคร่งเครียด จูจี้ตั้งอยู่ที่ที่พวกเขาอาศัย หาจากโรงพยาบาลไปพอสมควร อีกอย่างระยะห่างนี้รถติดก็ง่าย เจอกับรถติด เรื่องเวลาได้ไม่ชัดเจนแล้ว
ซูจ้านรู้ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาโมโห เพื่อไม่เป็นการเสียเวลาต้องรีบไปหาตัวคน
เขารู้จักคุณท่านหญิงดี เธอดื้อเล็กน้อย เธอชอบทานเต้าฮวยเค็ม ก็เป็นรสของร้านจูจี้เท่านั้น
ซูจ้านไม่เหมือนคนใช้ที่หาไปมั่ว เขาก็ได้ไปหาผู้บริหารของโรงพยาบาลก่อน เช็กกล้องวงจรปิด นี่ก็เป็นความสะดวกของเทคโนโลยี
เป็นไปอย่างที่คิด การกระทำของเขามีหลักการอยู่แล้ว ไม่นานเขาก็ได้เจอเบาะแสบางอย่าง ในกล้องวงจรปิด
คุณท่านหญิงโดนชายสองคนจับตัวไป
จากในกล้องวงจรปิด คุณท่านหญิงได้ถูกเอาตัวขึ้นไปบนรถตู้ เขาไม่ได้รับเรื่องสู้คดีมานานแล้ว แล้วก็ไม่เคยที่จะมีความแค้นกับใครมาก่อน ใคร จะจับตัวคุณท่านหญิง?
“สามารถที่จะดูป้ายทะเบียนของรถตู้ไหม?” ซูจ้านถาม
ช่างเทคนิคก็ได้เช็กสักพัก ไม่ได้ชัดมาก แต่ว่าสามารถที่จะรู้ว่าเท่าไหร่ “VQ23Y”
ซูจ้านก็ได้เอาโทรศัพท์ออกมา ตอนที่กำลังโทรไปหาเสิ่นเผยซวน ก็ได้มีคนโทรเข้ามาอีก หลิวเฟยเฟยรู้ ตอนนี้ซูจ้านไม่ยอมที่จะรับสายของตนแน่ เพราะงั้น ก็ได้เอาโทรศัพท์ของฉินยามาโทร เวลานี้เธอก็ได้มองดูฉินยาตรงหน้า เห็นท่าทางที่อ่อนแอของเธอ แทบที่จะไม่เป็นผู้เป็นคนแล้ว
หลิวเฟยเฟยก็เคยท้องมาก่อน ก็เคยแพ้ท้อง ท่าทางที่คลื่นไส้ของฉินยาเมื่อกี้ ก็ได้ทำให้ตัวเองนึกถึงตอนที่แพ้ท้อง เธอก็ได้จ้องมองตาของฉินยา มีความอยากรู้เพิ่มขึ้น หรือว่าเธอท้องแล้ว?
ของซูจ้าน?
เธอเลิกคิ้ว “เธอท้องเหรอ?”
ฉินยาไม่สนใจเธอ รู้สึกว่าเธอได้บ้าไปแล้ว
“ฉินยา”
ทางซูจ้านก็ได้รับสาย เห็นว่าฉินยาได้โทรหาเขาก่อน เขาก็ได้ดีใจเล็กน้อย กับรอคอยเล็กน้อย เพราะงั้นน้ำเสียงก็ได้มีความอ่อนโยนปนอยู่มาเล็กน้อย
“ฉินยาอาจจะรับสายนายไม่ได้แล้ว” หลิวเฟยเฟยก็ได้จับโทรศัพท์ กำไว้แน่น เมื่อกี้ เหมือนว่าเขาเซอร์ไพรส์เล็กน้อย
หรือว่าฉินยาโทรเขานิดเดียว เขาก็รู้สึกเซอร์ไพรส์เหรอ?
เขาชอบยัยฉินยา?!
ได้ยินว่าเป็นเสียงของหลิวเฟยเฟย เสียงของซูจ้านก็ได้เย็นลง “เธอมีโทรศัพท์ของฉินยาได้ยังไง? เธอทำอะไรเขา? เรื่องของพวกเรา พวกเราจัดการกันเอง ไม่ต้องไปทำให้เขาเดือดร้อน ไม่อย่างนั้น อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!”
หลิวเฟยเฟยก็ได้จับผมของฉินยาขึ้นมานิดหน่อย นิ้วก็ได้เล่น พูดออกไปช้าๆ ว่า “นายอยากจะไม่เกรงใจยังไง? หาคนมาต่อยฉัน? หรือว่าหาคนมาฆ่าฉัน?”
“เอาโทรศัพท์ให้ฉินยา”
“เกรงว่าเธอจะรับสายนายไม่ได้นะ”
อยู่ๆ ซูจ้านก็คิดอะไรได้ เขาก็ได้ถามไปอย่างรวดเร็ว “คุณย่าของฉันเธอเป็นคนจับตัวไป?”
ถึงแม้เป็นการถาม แต่ว่าได้มีน้ำเสียงที่มั่นใจแล้ว
“บอกว่าจับตัวมันไม่น่าฟังมากไม่ใช่เหรอ? ฉันก็แค่พาท่านออกมาเดินเล่น”
ซูจ้านก็ได้หงุดหงิดเอามากๆ “ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน?”
หลิวเฟยเฟยก็ได้บีบค้างของฉินยา หรี่ตาเล็กน้อย “อยากรู้ว่าอยู่ที่ไหนก็บอกได้ แต่ว่านายจำเป็นต้องมาคนเดียว นายจะพาคนอื่นมาก็ได้ แต่ว่านายต้องเตรียมใจ กับการตายของฉินยากับคุณย่าของนาย ตลอดเวลานะ”
