หลี่จ้านจ้องตาที่แฝงด้วยรอยยิ้มของเธอกลับ จากนั้นสายตาได้ค่อยๆเคลื่อนย้ายไปด้านล่าง เธอเท้าเปล่าเหยียบอยู่บนพรม เผยน่องขาวเนียนออกมา เฉินชือหานถูกเขามองจนอึดอัดสุดๆ ได้หดเท้าไปด้านหลังอย่างห้ามใจไม่ได้ พร้อมพูดอย่างดุร้าย “มองอะไร?”
หลี่จ้านก็ไม่ได้โกรธ เขาดึงสายตากลับมามองเธอใหม่พร้อมพูดเล่น “หัวใจมีเจ้าของแล้ว ชอบใคร? พี่รู้ว่าเธอเป็นรสนิยมสูงมากเลยนะ ไปถูกใจใครเข้า?”
หลี่จ้านรู้ทั้งรู้แต่ยังแกล้งถาม
เฉินชือหานหันหลังเดินมาที่ขอบเตียง สวมใส่รองเท้าแตะ และแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน
เฉินชิงบอกว่า ตอนนี้พูดเรื่องนี้กับคนอื่นไม่ได้
เพราะฉะนั้นเธอถึงไม่ได้ตอบคำถามของหลี่จ้าน
หลี่จ้านเดินเข้ามาพร้อมปิดประตู เฉินชือหานจ้องเขาทีนึง เธอก็ไม่ได้รู้สึกว่าทั้งสองอยู่ในห้องเดียวกันจะมีอะไรที่ไม่เหมาะสม สมัยเรียนมัธยมต้นตอนอายุสิบกว่า ทั้งสองยังเคยดื่มน้ำขวดเดียวกันเลย
เธอนั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งพร้อมหยิบหวีขึ้นมาหวีผม มองดูตัวเองในกระจก แต่คำถามคือถามหลี่จ้าน “นายมาหาฉันมีธุระอะไร?”
“ไม่มีธุระก็มาหาเธอไม่ได้รึไง?” หลี่จ้านนั่งอยู่ที่มุมเลี้ยวของโต๊ะเครื่องแป้ง เอามือกอดอกและมองหน้าเฉินชือหานไว้ “เธอไปชอบใครเข้า?”
หลี่จ้านถามต่อ
เฉินชือหานจ้องเขาทีนึง “ทำไมนายถึงอยากรู้?”
จู่ๆเธอมองหลี่จ้านอย่างระแวง พร้อมหรี่ตาไว้ “นายไปรู้อะไรมาใช่หรือเปล่า?”
ถ้าเขาไม่รู้อะไรเลย ทำไมถึงถามคำถามนี้กับเธอตลอด
“พี่จะไปรู้อะไรมาได้? ทำไมถึงถามแบบนี้ล่ะ?” หลี่จ้านถามด้วยรอยยิ้ม
เฉินชือหานมองสำรวจเขา มองจากบนไปยังล่าง แล้วมองจากล่างมายังบน “กัดไม่ปล่อยแบบนี้ ไม่เหมือนนิสัยนายเลยนะ”
หลี่จ้านเพ่งมองเธออย่างคิดลึก “รู้จักพี่ดีขนาดนี้? คงไม่ใช่ชอบพี่มั้ง?”
ถึงแม้สนิทกับหลี่จ้าน แต่เขาไม่เคยใช้สายตาแบบนี้มองตัวเองเลย เฉินชือหานอึ้งไปครู่นึง แล้วหันหน้าไปอีกทาง พร้อมพูดอย่างไม่แยแส “เชอะ นายฝันหวานยังไม่ตื่นเหรอ? ข้างนอกคือกลางวันแสกๆเชียวนะ ฉันชอบนาย? อย่าล้อเล่นหน่อยเลย? นายไม่ใช่สเปคของฉันหรอก”
หลี่จ้านยิ้มและพูดอย่างไม่หนักแน่น “เธอยังไม่เคยลิ้มลองเลย รู้ได้ยังไงว่าพี่ไม่ใช่สเปคของเธอ?”
ถึงแม้เฉินชือหานเป็นผู้หญิงที่ยังไม่เคยมีแฟนมาก่อน แต่ก็ฟังเข้าใจอยู่ว่าคำพูดของเขาหมายความว่ายังไง แก้มของเธอร้อนผ่าวอย่างควบคุมไม่ได้ ถึงเธอหน้าด้านแค่ไหนก็ด้านสู้ผู้ชายไม่ได้หรอก
“ฉันง่วงแล้ว จะนอน นายรีบไปซะ” เฉินชือหานไล่แขก เธอกลิ้งมาที่บนเตียงใช้ผ้าห่มห่อหุ้มตัวเองไว้ แม้แต่ศีรษะก็หลบอยู่ใต้ผ้าห่ม
หลี่จ้านไม่ได้ไป เขาเดินมายืนอยู่ที่ขอบเตียง ตอนที่ถ่ายละครอยู่ที่กองถ่าย เขามีความเคยชินอยู่อย่างนึง นั่นก็คือก่อนเข้าสู่บทบาท จะต้องบิ้วอารมณ์ก่อน
รอจนกว่าเขารู้สึกว่าสามารถเข้าสู่บทบาท และแสดงความรู้สึกที่เขาอยากได้ออกมาแล้ว ถึงให้ผู้กำกับเริ่ม
ไม่ว่าฝีมือการแสดงเป็นยังไง ก็เคยได้รับการยอมรับมาแล้ว ไม่งั้นก็ไม่ดังเปรี้ยงปร้างหรอก
ตอนที่เขารู้สึกบิ้วอารมณ์ได้ที่แล้วก็นั่งลงมาที่ขอบเตียง น้ำเสียงทุ้มลึก แฝงด้วยความรู้สึกที่ยากจะสังเกตเห็น “เธอรู้มั้ยว่าทำไมที่ผ่านมาพี่ถึงไม่ได้หาแฟนเลย?”
ตรงหน้าเฉินชือหานมืดมน เธอสามารถได้ยินเสียงของหลี่จ้าน แต่ไม่ได้ส่งเสียง
ถึงแม้ใต้ผ้าห่มอุดอู้มาก เธอก็ไม่ได้ดึงผ้าห่มออก
พลังเสียงที่หลี่จ้านใช้ เขารู้ว่าเฉินชือหานได้ยินอยู่
เขาคอยบิ้วอารมณ์ของตัวเองต่อ อาจจะเพราะในห้องเงียบสงบเกินไป ไม่เหมือนในกองถ่ายที่มีคอยมีคนดูอยู่ เขาผ่อนคลายมาก และเข้าถึงอารมณ์มาก “ที่ผ่านมาพี่ชอบผู้หญิงคนนึง ถึงไม่ได้หาแฟนเลย”
เฉินชือหานที่อยู่ใต้ผ้าห่มกลั้นหายใจไว้ เหมือนอยากฟังชัดๆว่าผู้หญิงที่เขาพูดถึงคือใคร
“เธอเด็กกว่าพี่นิดหน่อย เคยเรียนโรงเรียนเดียวกัน เคยเห็นอีกฝ่ายขายหน้า……” เสียงของเขายิ่งอยู่ยิ่งเศร้าขึ้นมา เก็บกดอารมณ์ไว้ เหมือนความรู้สึกอันไม่มีที่สิ้นสุดไม่มีที่ระบาย “หลายปีมานี้ พี่ก็เคยคิดจะสารภาพรักกับเธอ แต่ว่าสนิทกันเกินไปเลยพูดไม่ออก”
เฉินชือหานอยู่ใต้ผ้าห่มอุดอู้จนใกล้จะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว ไม่รู้เพราะได้ฟังคำพูดของหลี่จ้านหรือเปล่า หัวใจเธอเต้นแรงอย่างไร้สาเหตุ
หลี่จ้านชายตามองผ้าห่มที่เปิดออกทีนึงแล้วพูดต่อว่า “ที่จริงเธอหน้าตาสวยมาก……”
เฉินชือหานกลั้นหายใจไว้อีกครั้ง และฟังคำพูดของหลี่จ้านอย่างละเอียด เพราะเธอตรงกับที่เขาพูดหมดเลย
ที่ผ่านมาหลี่จ้านชอบเธอมาโดยตลอด?
“เสียอย่างเดียวที่นิสัยไม่ค่อยดี ชอบทำท่ามโนอยู่เรื่อยเลย อาจจะเพราะสาเหตุของทางบ้าน เธอมักจะเย่อหยิ่งมาก คนทั่วไปล้วนไม่อยู่ในสายตาเธอเลย แค่จุดนี้ไม่—”
“หลี่จ้าน!”
จู่ๆเฉินชือหานเปิดผ้าห่มออก นั่งอยู่บนเตียงพร้อมชี้หน้าหลี่จ้านอย่างกราดเกรี้ยว “นายว่าใครมโน? !”
หลี่จ้านมองหน้าเธอแล้วยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย “พี่บอกว่าผู้หญิงที่พี่ชอบคนนั้นมโน พี่ไม่ได้บอกสักหน่อยว่าคนที่ชอบคือเธอ ทำไมเธอต้องคิดว่าเป็นตัวเอง? แถมยังอารมณ์ขึ้นขนาดนี้ด้วย?”……
เฉินชือหาน “……”
ใบหน้าของเธอแดงเถือกอย่างกับกุ้งที่ลวกสุกแล้ว
บรรยากาศเงียบไปหลายวิ เฉินชือหานตะคอกใส่เขา “เหวินเสี่ยวจี้ นายไสหัวไป อื้อ……”
จู่ๆริมฝีปากของเธอถูกประกบเอาไว้
เฉินชือหานหยิ่งมาก เพราะไม่มีผู้ชายที่ถูกใจ และไม่เคยมีแฟน จนตอนนี้จูบแรกของเธอยังอยู่
นี่เป็นจูบแรกของเธอ……
ม่านตาของเธอหดตัวอย่างไม่ขาดสาย ไม่นานก็ตระหนักได้ว่าหลี่จ้านกำลังทำอะไรอยู่ เธอพยายามที่จะผลักเขาออก แต่แล้วมือของเธอเพิ่งขยับ ก็ถูกหลี่จ้านคว้าเอาไว้ มืออีกข้างเสยเข้าไปในผมที่ยุ่งเหยิงและชุ่มเหงื่อเล็กน้อยของเธอ จับหลังศีรษะเธอไว้แน่น แล้วจูบให้ดูดดื่มกว่าเดิม……
