กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม – ตอนที่ 443 ทนดูคนพิการนั่นไม่ได้

ไป๋ซื่อกรุ๊ปทั้งหมดเกี่ยวข้องกับสามพื้นที่ อุตสาหกรรมประตู เซมิคอนดักเตอร์ อสังหาริมทรัพย์

โรงแรมในท้องถิ่นและห้างสรรพสินค้าไป๋ซื่อกรุ๊ปเป็นคนพัฒนา ไป๋ซื่อกรุ๊ปแก้ปัญหาการทำงานของคนในท้องถิ่น แต่ไม่มีแรงงานต่างพื้นที่เข้า ทำให้เมืองไป๋มีประชากรไม่มาก การพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ของไป๋ซื่อกรุ๊ปจึงอยู่ข้างนอก ข้อมูลที่กวนจิ้งให้เขาเมื่อกี้ เขาก็เห็นว่าล้วนกระจายไปที่เมืองไหน

เขาบังเอิญรู้จักเจ้าพ่อแห่งวงการอสังหาริมทรัพย์ไม่กี่คนพอดี พัฒนาอสังหาริมทรัพย์ไปทั่วประเทศ เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้น กดโทรออก

ไม่นานก็โทรติด เริ่มแรกเลขาเป็นคนรับ “ผม จงจิ่งห้าว หาเจ้านายสวี่”

เจ้านายสวี่ที่อยู่อีกฝั่งกำลังดูยอดขายในเดือนนี้ ดูเหมือนจะอารมณ์ดีมาก ถึงตามเป้าหมายของเดือนนี้ ยังเกินด้วย

อารมณ์ไม่เลวเป็นธรรมดา

จุดบุหรี่แล้วอมไว้ในปาก เลขาเดินมา “โทรศัพท์จากประธานจงครับ”

เจ้านายสวี่เงยหน้ามองเลขา “ใคร?”

รู้สึกเหมือนตัวเองฟังผิดแล้ว

“ประธานจง ว่านเยว่กรุ๊ป” เลขาพูดเตือน

เจ้านายสวี่เหลือบมองเลขาหนึ่งที “ฉันไม่รู้จักคนอย่างเขาเหรอ? ฉันแค่แปลกใจที่เขาโทรมา นำโทรศัพท์มา”

เลขายื่นโทรศัพท์มา เจ้านายสวี่รับมา ยิ้ม “ประธานจง? ตื่นตะลึงเพราะได้รับความเมตตาอย่างคาดคิดไม่ถึงจริงๆ ทำไมจู่ๆ ก็นึกถึงผมล่ะครับ”

จงจิ่งห้าวถือโทรศัพท์ พิงพนักเก้าอี้ ปากกาในมือหมุนไปมา เป็นน้ำเสียงของการเข้าสังคมแบบการตลาด ไม่ร้อนไม่หนาว น้ำเสียงที่พอดี หัวเราะเบาๆ “เจ้านายสวี่โทษที่ผมติดต่อน้อยเหรอครับ?”

“ไม่กล้าๆ ประธานจงทำเรื่องใหญ่ ได้ข่าวมาว่าก่อนหน้านี้ลงทุนการพัฒนาพลังงานใหม่ พัฒนาออกมาแล้ว ยินดีด้วยนะครับ”

จงจิ่งห้าวปฏิรูปว่านเยว่กรุ๊ปอย่างสมบูรณ์แล้ว ไม่มีอุตสาหกรรมไหนเจริญรุ่งเรืองตลอดไป เมื่อสูงส่งจนถึงที่สุดย่อมตกต่ำ นี่คือความจริงที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้ เพราะความเจริญของอุตสาหกรรมใดอุตสาหกรรมหนึ่ง จะดึงดูดผู้แข่งขันจำนวนมาก

เค้กก็แค่นั้น คนกินเยอะ กำไรย่อมน้อยเป็นธรรมดา

ทุกอุตสาหกรรมยังมีผู้บุกเบิกอย่างต่อเนื่อง เดินหน้าปฏิรูปต่อเนื่องไม่ขาด แต่ทั้งหมดนี้ล้วนต้องการเงินสนับสนุนจำนวนมาก คนไม่มีรากฐานที่แข็งแกร่งก็ถูกกำจัดโดยธรรมชาติ ไม่สามารถทำการปฏิรูปและมีแนวคิดใหม่ได้เลย

แนวคิดใหม่นี้ การลงทุนเริ่มแรกนั้นต้องใช้เงินจำนวนมาก ไม่มีทรัพย์สินในบ้านที่สะสมไม่กล้าแตะ

จงจิ่งห้าวรู้มานานแล้ว หลายปีก่อนเขาก็เริ่มปฏิรูป มีแนวคิดใหม่อย่างต่อเนื่องในธุรกิจหลักเดิม รักษาการเป็นหัวหน้าของเขตแดนภายใต้เงื่อนไข เปิดรับสมัครคนเก่ง รักษาคนเก่ง ยินดีจ่าย มีกลุ่มนักวิจัยที่มีความสามารถมาก

เขาลงทุนในการวิจัยและพัฒนาด้านเภสัชกรรม พลังงานใหม่ CPU……

คนนอกรู้ว่าเขาและผู้ว่าการธนาคารถังร่วมกันเปิดธนาคารเพื่อการลงทุนโจว๋เยว่ ความจริงเขาเป็นคนกุมอำนาจ ผู้ว่าการธนาคารถังเพียงแค่ใส่ชื่อลงไป ได้รับปันผลทุกปี

กินคนเดียวไม่ได้ มีปัญหาง่าย ผู้ว่าการธนาคารถังมีเส้นสายด้านนี้ ด้านหนึ่งทั้งสองมีชื่อห้างหุ้นส่วน ดูแค่พื้นหลังของสองตระกูล ก็ไม่มีใครกล้ามาหาเรื่อง

ธนาคารเพื่อการลงทุนเน้นการลงทุนเป็นธรรมดา ตราบใดที่กำลังสูงกว่าธนาคารทั่วไปเล็กน้อย ก็สามารถดึงดูดนักลงทุน

เขามีความเห็นแจ้งด้านการลงทุน เขาสามารถใช้สิ่งที่นักลงทุนมาลงทุนเพื่อลงทุนในสิ่งที่เขาต้องการพัฒนา

และไม่มีใครรู้ อุตสาหกรรมที่เขาลงทุน เขาเป็นหุ้นส่วนที่ใหญ่ที่สุด นักพัฒนาเป็นของเขา เงินเป็นของธนาคาร

นำกำไรออกมาแค่หนึ่งในสาม

แนวคิดใหม่ของโครงการใหม่ แปลว่าการครองตำแหน่งสูงสุดของอุตสาหกรรมนี้ ยังเป็นจุดเริ่มต้นของยุคแห่งผลกำไรมหาศาล แน่นอนว่าอนาคตคนรุ่นหลังย่อมพัฒนากว่า

รอประเด็นของอุตสาหกรรมนี้ลดลง เทคโนโลยีใหม่ในด้านอื่นของเขาออกมา การลงทุนของเขามีอิทธิพลหลายด้าน

วนไปมาไม่มีสิ้นสุด สร้างห่วงโซ่ที่เขาต้องการ

และเขาเป็นผู้ควบคุมสูงสุด

ตอนนี้โมเดลที่เขาต้องการนั้นกำลังมาถูกทางแล้ว

“ที่ผมมีโครงการหนึ่ง หากเจ้านายสวี่สนใจ สามารถเข้าร่วมได้” พ่อค้าทำเพื่อผลกำไร ไม่ให้ผลกำไร ไม่มีทางทำงานให้คุณอย่างเต็มใจ

จุดนี้จงจิ่งห้าวควบคุมได้ตรงมาก

ทุกคนรู้ดี ผลกำไรนี้ไม่ได้ให้เปล่าๆ “ประธานจงมีอะไรพูดได้เลยครับ”

จงจิ่งห้าวเหลือบไปมองข้อมูลของไป๋ซื่อกรุ๊ป ด้านบนมีพื้นที่เมืองสำหรับการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ของไป๋ซื่อกรุ๊ป “เมืองพวกนี้ อสังหาริมทรัพย์ที่ไป๋ซื่อกรุ๊ปพัฒนา มีความขัดแย้งกับบริษัทของคุณหรือไม่?”

คนฉลาดพูด ถามพอเป็นพิธี เจ้านายสวี่ก็เป็นคนที่ยอดเยี่ยม “อุตสาหกรรมไหนไม่มีการแข่งขัน อุตสาหกรรมเดียวกันเป็นศัตรูกัน มีความขัดแย้งเป็นธรรมดา ไป๋ซื่อกรุ๊ปนี้มีเรื่องอะไรกับประธานจงเหรอครับ?”

“แค่ไม่ชอบคนนี้”

“คนที่ประธานจงไม่ชอบ ไม่ใช่คนดีอะไรแน่นอน อย่างอื่นผมไม่กล้าพูด เรื่องนี้เดี๋ยวผมจัดการเองครับ” เจ้านายสวี่ตกลงอย่างเต็มปากเต็มคำ

เขาจัดการได้ ฝั่งจงจิ่งห้าวต้องให้ข้อดีแน่ๆ มีความเสน่หาส่วนตัวทั้งสองฝ่าย

อีกอย่างก็ไม่มีผลเสียกับเขา สอบสวนอย่างละเอียดจัดการคู่ต่อสู้ก็ถือเป็นเรื่องดีสำหรับเขา

“ถ้าอย่างงั้นผมรอข่าวดีจากเจ้านายสวี่ โครงการพลังงานใหม่ แม้จะพัฒนาหากเจ้านายสวี่สนใจ สามารถให้คุณหนึ่งหุ้น”

“โอ้ ประธานจงเกรงใจแล้วครับ สนใจแน่นอน งั้นประธานจงรอฟังข่าวดีผมได้เลยครับ” เจ้านายสวี่ยิ้มจนปากจะฉีกถึงหูแล้ว

เข้าร่วมตอนนี้คือการแบ่งเงิน แม้จะสามารถร่วมแค่หนึ่งหุ้น ถึงเวลาก็ไม่น้อย

“เจ้านายสวี่หากวนจิ้งได้โดยตรง ผมจะบอกเขา”

“ครับ ครับ”

ทักทายไม่กี่คำ จงจิ่งห้าววางสาย ขณะนี้กวนจิ้งเคาะประตูเข้ามา น้องชายของภรรยาของผู้ว่าการธนาคารถังนามสกุลหลี่ ดูยังหนุ่ม

“คนมาแล้วครับ คุยที่นี่ หรือไปที่ห้องรับแขก

จงจิ่งห้าวพูด “เข้ามาเถอะ ให้เลขาชงกาแฟมาสองแก้ว”

กวนจิ้งพยักหน้าแล้วกลับไป

หลี่ฉีรุ่ยสวมกางเกงขายาว เผยข้อเท้า รองเท้าหนังลำลองสีน้ำตาล สวมเสื้อยืดสีขาว และเสื้อสูทสีน้ำเงิน บนคอสวมสร้อยคอรูปหัวกะโหลกสีเงิน บนข้อมือสวมนาฬิกายี่ห้อDiagonoรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่น ย้อมผมสีเทาที่เป็นที่นิยมในตอนนี้

เพราะความสัมพันธ์ของจงจิ่งห้าวและผู้ว่าการธนาคารถัง เคยกินข้าวด้วยกัน ถือว่าสนิทกันแล้ว บวกกับ ตอนนี้ที่เขามาผู้ว่าการธนาคารถังสั่งไว้แล้ว ถ้าจงจิ่งห้าวให้ทำอะไร เขาต้องทำตาม

“ประธานจง” เขายิ้มทักทาย

จงจิ่งห้าวยกมือ “นั่ง”

“พี่เขยของฉันบอกแล้ว นายมีเรื่องอะไรก็บอกเลย ไม่ใช่คนนอกแล้ว” หลี่ฉีรุ่ยดึงเก้าอี้ออกมาแล้วนั่งลง

จงจิ่งห้าวหัวเราะเบาๆ “ดูเหมือนว่าฉันต้องเลี้ยงข้าวพี่เขยนายแล้ว”

“พาฉันไปด้วยได้ไหม? เขาไม่ชอบพาฉันไปด้วย” หลี่ฉีรุ่ยบ่นถึงพี่เขยคนนี้

“ได้” จงจิ่งห้าวเข้าเรื่อง “ไป๋ซื่อกรุ๊ปทำเซมิคอนดักเตอร์ได้ดี?”

“คู่แข่งของฉัน เป็นคนพิการที่นั่งรถเข็น เคยเจอไม่กี่ครั้ง มีความสามารถนิดหน่อย”

“ช่วงนี้สามารถทำสงครามราคากับเขา ราคาแย่ฉันชดเชยให้นาย”

ฝั่งเจ้านายสวี่เคลื่อนไหว หลี่ฉีรุ่ยเริ่มพร้อมกัน ต่อให้ไป๋ยิ่นหนิงมีสามหัวหกแขน ก็พอที่จะให้เขาดื่มหนึ่งหม้อ ยิ่งกว่านั้น เขาคิดจะใช้สามวิธีพร้อมกัน

“ประโยคนี้ก็ดูเป็นคนนอกแล้ว เดิมทีฉันก็ไม่ชอบเขาอยู่แล้ว ครั้งก่อนแย่งลูกค้ารายใหญ่ของฉันไป ไม่มีโอกาสจัดการเขาเลย” พูดถึงไป๋ยิ่นหนิงหลี่ฉีรุ่ยกัดฟันเล็กน้อย

ศัตรูในอุตสาหกรรมเดียวกัน ประโยคนี้ไม่เกินจริงแม้แต่นิด

หลี่ฉีรุ่ย นอนบนโต๊ะ “นายได้ยินอะไรมาเหรอ? หรือนายก็ทนดูคนพิการนั่นไม่ได้?”