เหวินชิงพูดตัดบท “คุณดูแลตัวคุณเองให้ดีก็พอแล้ว”
ไม่นานก็ไปถึงร้านปิ้งย่างริมน้ำ ความน่าสนใจมากที่สุดของร้านปิ้งย่างร้านนี้ก็คือ ปิ้งเองได้ เขามีจัดเตรียมส่วนผสมและเครื่องปรุงทั้งหมดไว้ให้ ริมน้ำยังมีป่าไม้ด้วย พูดคุยกันได้อย่างร่มเย็น
พวกเขาปิ้งเนื้อและผักบางส่วน แถมยังหยิบเบียร์มาสองสามกระป๋องแล้วนั่งบนพื้นหญ้าในป่า กินไปด้วยพูดคุยกันไปด้วย
เหวินชิงถอนหายใจเฮ้อ “ต่อไปคงไม่มีชีวิตสบายๆแบบนี้อีกแล้วสิ”
เหวินเสียนนั่งติดกับเขา หรี่ตามองเขาครู่หนึ่ง “ไม่มีอนาคตที่สดใสขนาดนั้นเลย? พี่จะต้องทำหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่นะ”
“เธออยากให้พี่ทำหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่อะไร?” เหวินชิงมองน้องสาวและถามขึ้น
เหวินตอบอย่างไม่ต้องคิด “แน่นอนว่าก็ต้องเป็นแม่ทัพใหญ่ปกป้องประเทศชาติและบ้านเมืองสิคะ”
เหวินชิงว่าเธอมีความทะเยอทะยานสูง
ยังจะแม่ทัพใหญ่เลยนะ
เฉินชิงค่อนข้างจะนิ่งเงียบ ส่วนใหญ่เป็นพวกเขาสองคนพี่น้องพูดคุยกัน เขาก็แค่มองเหวินเสียนเวลาที่เธอพูดแค่นั้น
ใบหน้าของเธอมักจะเต็มไปด้วยความสดใสเสมอ บริสุทธิ์แถมยังมีชีวิตชีวาเป็นพิเศษ
“ฉันไปหยิบเบียร์อีกสองกระป๋องนะ” เหวินชิงลุกขึ้น
เฉินชิงถึงมีโอกาสได้คุยกับเหวินเสียน “เธอกับเหวินชิงดูสนิทกันดีนะ”
เหวินเสียนเอามือจับคางตนเอง “เขาเป็นพี่ชายฉันนี่นา” ราวกับคิดอะไรออก เธอพูดอย่างจนใจแต่ก็มีความสุข “ตอนที่ฉันเข้าเรียนประถม ไม่มีเด็กคนไหนอยากจะเป็นเพื่อนกับฉันเลย”
เฉินชิงถามอย่างสงสัย “ทำไมล่ะ?”
เหวินเสียนเบ้ปาก “เพราะว่าฉันมีพี่ชายที่‘ดุร้ายมาก’คนหนึ่ง จำได้ว่าตอนฉันอยู่ป.2 ถูกเพื่อนที่นั่งข้างๆไม่ทันระวังขยับเก้าอี้ออก ก็เลยหกล้ม หัวเข่าถลอก มีเลือดไหลนิดหน่อย พี่ชายฉันรู้เรื่องเข้า ก็รีบวิ่งมาตีเด็กคนนั้นเลย”
“พี่ชายเธอไปตีเด็ก?” เฉินชิงอ้าปากค้าง
นี่มันหวงน้องสาวชัดๆนี่นา
“ก็ใช่น่ะสิ หลังจากนั้นคนอื่นก็รู้ว่าฉันมีพี่ประถมศึกษาตอนปลาย แถมยังเป็นพี่ชายที่บ้าพลังด้วย ไม่มีใครอยากยุ่งกับฉันเลย เพราะกลัวพี่ชายฉัน”
เฉินชิงยิ้มขำ
เหวินเสียนเข้าไปใกล้ๆเฉินชิง พูดเสียงเบาๆว่า “ฉันจะแอบบอกอะไรคุณให้ ว่าทำไมฉันถึงเลือกเรียนโรงเรียนที่ไกลบ้าน ก็เพราะกลัวเขาจะไปต่อยเพื่อนฉันอีกน่ะสิ ฉันหาเพื่อนคบไม่ได้เลยสักคน”
“ฮ่าฮ่า—” เฉินชิงหัวเราะดัง
“อย่าบอกพี่ชายฉันนะ”
เฉินชิงตั้งใจหยอกเธอ “ฉันไม่ช่วยเธอเก็บความลับหรอก”
เหวินเสียนเอามือกุมท้อง รู้สึกเหมือนไม่ค่อยสบาย เฉินชิงมองเธอ “ฉันล้อเธอเล่น ไม่บอกพี่ชายเธอหรอก ไม่ต้องแกล้งปวดท้องหรอกน่า”
เหวินเสียนยังคงกุมท้องไม่พูดจา ท่าทางดูทรมาน
“เธอปวดท้องจริงๆหรอ?”
เฉินชิงถาม
เหวินเสียนพยักหน้า
“งั้นเราไปหาพี่ชายเธอ กลับบ้านกัน” เฉินชิงเอื้อมมือไปพยุงเธอลุกขึ้น ตอนนี้เองถึงเห็นว่าบนกางเกงของเธอมีเลือดติดอยู่
เขาหยุดพูด ถอดเสื้อยืดแขนยาวบนตัวออก ตอนนั้นเหวินเสียนตกใจมาก เพราะว่าอากาศร้อน ถอดเสื้อออก ก็เปลือยเปล่าสิ
“คุณ คุณทำอะไรน่ะ?”
เขาเอาเสื้อยื่นให้เธอ ไม่ได้มองไปที่ตัวของเธอ พูดเตือนว่า “บนตัวเธอ…”
“บนตัวฉัน?” เหวินเสียนหันหน้าไปอย่างลังเล มองลงไปด้านล่าง ถึงจะพบว่าบนกางเกงของตนเองมีเลือดติดอยู่
“เธออันนั้นมาแล้วสินะ?”
ใบหน้าของเหวินเสียนแดงระเรื่อในพริบตา ก้มหน้าลง นี่เป็นครั้งแรกที่พึ่งมาของเธอ
“ที่นี่คนเยอะ ให้คนเห็นจะไม่ดี เธอคาดไว้ที่เอวซะ ยังไงอากาศก็ไม่ได้หนาว”
เหวินเสียนลังเลอยู่สักพัก รับเสื้อมา “ขอบคุณค่ะ”
“ไม่เป็นไร” เฉินชิงยิ้ม
เหวินชิงแบกเบียร์มาลังหนึ่ง พอเห็นเฉินชิงเปลือยเปล่า ก็นึกว่าเขาทำอะไรกับเหวินเสียน ทิ้งเบียร์แล้วรีบเข้ามาจะต่อยเฉินชิง
“พี่คะ อย่าใช้กำลังได้มั้ยคะ?” เหวินเสียนตะโกนหยุดเขา
เหวินชิงจับคอเสื้อของเฉินชิง ถามอย่างโมโหว่า “เกิดอะไรขึ้น?”
เฉินชิงพูดเบาๆที่ข้างหูของเขา “น้องสาวคุณอันนั้นมาน่ะ เลอะบนตัวแล้ว…”
เหวินชิงหันหน้าไปมองน้องสาวที่หน้าแดงแจ๋ เลยปล่อยเฉินชิง แล้วพูดกับน้องสาวว่า “รีบขึ้นรถกลับบ้านกัน”
พอถึงบ้านคุณนายเหวินก็ชงน้ำน้ำตาลทรายแดงให้ลูกสาว แล้วยังให้เธออาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่
เธอจัดการตัวเองเรียบร้อยแล้วก็ลงมา สวมใส่ชุดกระโปรงสีขาวตัวนั้น ปล่อยผม เธอผิดขาวมาก รูปร่างผอมบาง แค่ยิ้ม ดวงตาก็โค้งเหมือนกับพระจันทร์เสี้ยว ราวกับออร่านั้นจะเอ่อล้นออกมา
เฉินชิงมองจนตะลึง ใจเต้นตุบๆ ราวกับจะระเบิดออกมานอกอก
เหวินชิงทุบเขาทีหนึ่ง “น้องสาวฉันหน้าตาดี แต่ก็ไม่ควรเอาแต่มองนะ”
เฉินชิงรีบก้มหน้าลง รู้สึกว่าตนเองบ้าไปแล้ว ทำไมถึงใจเต้นให้กับเด็กผู้หญิงที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ
แต่ว่าสายตามักจะมองเธอโดยไม่รู้ตัวเสมอ
ตอนที่เธอยิ้มนั้นสวยเป็นพิเศษ
คุณนายเหวินบอกว่าเหวินชิงจะต้องไปแล้ว ถ่ายรูปเป็นที่ระลึกหน่อย นั่นก็คือรูปที่ถ่ายในสวน
ตอนที่พวกเขาขึ้นรถ เหวินเสียนมาส่งพวกเขา ยืนอยู่ข้างทางมองพวกเขาขึ้นรถ ทั้งๆที่อายุ15ปี ยืนอยู่ข้างทางราวกับเป็นทิวทัศน์ภาพหนึ่ง ทำให้ละสายตาไปไม่ได้
ใจของเขาราวกับถูกบางอย่างต่อย มักจะคิดถึงภาพเธออยู่เสมอ คิดว่าอีกกี่ปีตนเองถึงจะได้ออกจากการเป็นทหาร จะได้ไปตามจีบเธอ แถมยังเคยตั้งใจถามลองเชิงกึ่งล้อเล่นกับเหวินชิงว่า “เหวินชิง ต่อไปแนะนำน้องสาวคุณให้ฉันนะ แบบนี้ความสัมพันธ์ของเราจะได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น”
เหวินชิงคิดว่าเขาพูดล้อเล่น เลยตอบแบบขำๆไป “ได้สิ รอคุณทำหน้าที่สำเร็จแล้ว และทำตัวให้เป็นผู้ชายที่คู่ควรกับเธอได้”
ถึงแม้จะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเฉินชิง แต่ว่าหน้าตาของเฉินชิงเขาไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ รู้สึกว่าไม่คู่ควรกับน้องสาวของตนเอง
ที่จริงแล้วในสายตาของเขาใครก็ไม่คู่ควรกับน้องสาวเขาทั้งนั้น
เฉินชิงกลับไปนึกถึงตอนนั้น เหวินชิงเองก็นึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนั้น
ขมวดคิ้วแน่น “ตอนนั้นเธอพึ่งจะอายุ15ปี…”
เหวินชิงไม่พอใจมาก เหมือนกับน้องสาวกำลังถูกคนดูหมิ่น
เฉินชิงยืนอยู่โดยไม่ยอมหันหน้ามา
“พ่อ พ่อทำให้หนูผิดหวังมาก!” เฉินชือหานรับไม่ได้ พ่อของตนเองวางแผนเพื่อเธอ เพื่อชื่อเสียงในอนาคตของตระกูล ที่แท้แล้วก็แค่อยากเติมเต็มหัวใจช่วงเวลาที่แอบรักอย่างไม่มีใครรู้นั้นของตัวเอง
ภาพลักษณ์บิดาผู้ยิ่งใหญ่ในใจของเธอแตกสลายในพริบตา
เธอร้องไห้วิ่งออกไป
คุณนายเฉินมองดูสามี “แม้จะรู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้งในหัวใจ อาลัยมากมายขนาดไหน อายุขนาดนี้แล้ว ก็ควรจะปล่อยวางได้แล้ว”
พูดจบก็เดินออกไป ขณะที่เดินผ่านเหวินชิง “สุภาษิตกล่าวไว้ว่า ยอมรื้อถอนวัดสิบวัด ดีกว่าทำลายงานแต่งงาน ฉันว่าพวกคุณคงบ้าไปแล้ว”
เหวินชิงหันหน้ามาแม้ว่าจะปล่อยหลินซินเหยียนไป แต่ก็ยังวางใจความสัมพันธ์ของเธอกับเฉิงยู่ซิ่วไม่ได้อยู่ดี ในสายตาเขา เฉิงยู่ซิ่วเป็นคนทำลายงานแต่งงานของน้องสาวเขา
ห้องหนังสือค่อยๆเงียบลง เหวินชิงคิดไม่ถึงเลยว่าสหายตลอด10กว่าปีคนนี้ ที่แท้ในใจก็คิดถึงแต่น้องสาวของตนเอง
เขาบอกไม่ถูกว่าตนเองรู้สึกอย่างไร โดยรวมก็คือรู้สึกไม่ค่อยดี
“พวกคุณปากบอกว่ารักเธอ แล้วให้อะไรกับเธอล่ะ? ไม่ใช่เพราะผลประโยชน์หรือไง ให้เธอแต่งงานกับคนที่เธอไม่ได้ชอบ?” เฉินชิงเหน็บแนม
“พวกเราหวังดีกับเธอ” จนถึงตอนนี้เหวินชิงก็ยังรู้สึกว่าที่พวกเขาทำมันถูกต้องแล้ว “เด็กหนุ่มตระกูลจวงคนนั้น เป็นลูกนอกสมรส แถมยังเป็นลูกนอกสมรสของสาวคนหนึ่ง จะคู่ควรกับเหวินเสียนได้อย่างไร?”
“จงฉีเฟิงมีดีกว่าคนตระกูลจวงคนนั้นตั้งหมื่นเท่า!” ถึงแม้ว่าจงฉีเฟิงจะหักหลังน้องสาวเขา แต่ว่าเขาไม่คิดว่าเป็นความผิดของจงฉีเฟิง ต้องเป็นเพราะเฉิงยู่ซิ่วยั่วยวนเขาแน่ๆ
สำหรับผู้ชาย จงฉีเฟิงตรงตามคุณสมบัติทุกอย่างที่เป็นสามีในฝันของน้องสาวเขา รูปร่างสูงโปร่งหน้าตาหล่อเหลา มีความสามารถ เขาดูออกว่าตอนนั้นจงฉีเฟิงชอบเหวินเสียน
ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันราวกับกิ่งทองใบหยก
เหมาะสมกันอย่างมาก
เฉินชิงสบถอย่างเย็นชา “เพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง พูดซะดูดีเชียว”
“ถ้าหากย้อนกลับไป20ปี ฉันรู้ความคิดนี้ของคุณ จะต้องต่อยคุณสักหมัดแน่!” เหวินชิงพูดอย่างดุร้าย
