เหมือนหลินซินเหยียนจะเดาได้ว่าป้าหยูเป็นอะไร เธอก็ไม่ได้อธิบาย แค่ยิ้มให้กับป้าหยูเฉยๆ
เธอกับจงจิ่งห้าวก็แค่ทำข้อตกลงเฉยๆ เธอไม่มีสิทธิ์ไปก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของเขา
เขาไม่อยู่ หลินซินเหยียนยังรู้สึกอิสระกว่าด้วยซ้ำ
หลินซินเหยียนเข้ามาในห้องนอน ถึงเห็นการตกแต่งของทั้งห้องอย่างชัดเจน สไตล์การตกแต่งที่ไม่ซ้ำใคร สไตล์ขาวดำ เรียบง่ายมีระบบระเบียบ ทั้งหรูหราและไม่ธรรมดา สวยงามและดูมีเอกลักษณ์
“นี่คือห้องนอนของคุณชายค่ะ” ป้าหยูยิ้มแย้ม ในเมื่อแต่งงานแล้วก็คือสามีภรรยากันแล้ว ย่อมต้องอยู่ด้วยกันสิ
หลินซินเหยียนอ้าปาก กลับพบว่าตัวเองพูดไม่ออก ได้แต่ตอบโดยการพยักหน้า
เป็นคืนแรกที่นอนอยู่ในที่ที่ไม่คุ้นเคย ยากที่จะนอนหลับ เธอจึงพิงอยู่ที่หัวเตียง เริ่มดู58.comในมือถือคร่าวๆ เตรียมจะหางาน มีงานถึงจะสามารถมีชีวิตที่มั่นคง ดูแลแม่ดีๆ และให้อนาคตกับลูกในท้อง
เอ๊ะ—
หลินซินเหยียนเห็นมีงานรับสมัครล่ามแปลภาษา รับสมัครล่ามแปลภาษามันไม่แปลก ที่แปลกคือจะต้องได้ภาษาของประเทศA
ประเทศAก็คือประเทศที่เธอถูกหลินกั๋วอันส่งไป ล้าหลังมากๆ อยู่ในเขตร้อน มีคนไปเรียนภาษาของประเทศAไม่มากนัก ภาษาที่ใช้กันส่วนมากบนโลก ล้วนเป็นภาษาของประเทศที่พัฒนาและมีศักยภาพ
สวัสดิการและเงินเดือนล้วนไม่เลว เธอก็เลยทิ้งข้อความส่วนตัวไว้ จากนั้นถึงวางมือถือแล้วเข้านอน
แสงจันทร์ส่องมาทางหน้าต่าง เหมือนใยไหมที่ร่วงหล่นอย่างละมุนละไม เป็นค่ำคืนที่เงียบสงัด
ผู้หญิงที่อยู่บนเตียง หลับลึกไปอย่างไม่รู้ตัว แสงสีขาวได้ส่องจากนอกลานบ้านเข้ามาในลานบ้าน รถมายบัคคันหนึ่งขับเข้ามาจากนอกบ้านแล้วจอดลง
ประตูรถเปิดออก รูปร่างสูงใหญ่ลงมาจากรถ เขาเดินเข้าไปในบ้าน เสียงฝีเท้าไม่ได้หนักแน่นเหมือนปกติ แต่ค่อนข้างล่องลอย
เขาดึงคอเสื้อ คอแห้งเป็นพิเศษ เข้ามาในห้องนอน เขาได้รินน้ำแก้วหนึ่ง ลูกกระเดือกที่แข็งแรงของเขาเคลื่อนไหวขึ้นลงอย่างไม่หยุด นัยน์ตาดำเข้มมีความมึนเมาปกคลุมอยู่ชั้นหนึ่ง ดื่มน้ำจนหมดแก้ว ได้บรรเทาความแสบร้อนในลำคอของเขาไปไม่น้อยเลย เขาเข้าสังคมดื่มเหล้าขาวไปไม่น้อย ไป๋จวู่เวยฉลองวันเกิด เขาก็ได้ดื่มไวน์ไปอีกหลายแก้ว
เขาที่เป็นคนคอแข็งก็เริ่มจะมีอาการเมาแล้ว
เขาถอดเสื้อคลุมแล้วโยนไปที่โซฟา ไม่ได้ไปห้องน้ำแต่ได้เข้าห้องนอนโดยตรง
ในห้องไม่ได้เปิดไฟไว้ ห้องมืดสลัวมาก เขาคุ้นเคยตำแหน่งของเตียง จึงได้นอนลงไปโดยตรง
หลินซินเหยียนที่หลับสนิทรู้สึกได้ถึงความเคลื่อนไหว แต่ไม่นานก็กลับคืนสู่ความเงียบสงบ เธองอตัวแล้วหลับต่อ
ตอนเช้า
แสงแดดยามเช้า เปล่งประกายดั่งเหมือนด้ายทอง ส่องแสงสว่างไปทั่วห้อง
ทั้งคู่หลับสบาย
เหมือนคู่รักหวานแหววคู่หนึ่ง
ขนตาของผู้ชายสั่นคลอนเล็กน้อย เขาค่อยๆลืมตาขึ้น เมาค้างจนหลับไปทั้งคืน พอตื่นขึ้นมาก็รู้สึกมึนหัว ต้องการอาบน้ำให้ร่างกายสดชื่น ตอนที่เขายกแขนอยากจะลุกขึ้น กลับพบว่าแขนถูกของอะไรสักอย่างทับไว้
เขาหันไปมอง ก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งซบอยู่ในอ้อมกอดเขา
ผมของผู้หญิงดกดำเหมือนดั่งน้ำตก ทิ้งตัวอยู่ที่แขนของเขา แก้มขาวเนียน ขนตางอนยาวเหมือนปีกผีเสื้อ ริมฝีปากชมพูอ้าเล็กน้อย ส่งเสียงหายใจที่สม่ำเสมอออกมา
สายตาของเขาเคลื่อนย้ายลงไปข้างล่างอย่างช้าๆ คอที่เรียวสวย ไหปลาร้าที่เซ็กซี่
ลมหายใจของเธอขึ้นๆลงๆ ไม่คิดเลยว่าจะมีรสชาติของความยั่วยวนอยู่หลายส่วน
ลูกกระเดือกของเขาเคลื่อนไหวขึ้นลงอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ เกิดอารมณ์ที่แม้แต่กับไป๋จวู่เวยก็ไม่เคยจะมีเลย
เขาขมวดคิ้วแน่น เหมือนไม่สบอารมณ์กับปฏิกิริยาร่างกายที่เหนือการควบคุมมาก แต่ก็เคลื่อนย้ายสายตาไม่ได้
ในความฝัน หลินซินเหยียนฝันว่าตัวเองกำลังอยู่ในทุ่งหญ้าแอฟริกา มีสิงโตดุร้ายตัวหนึ่งกำลังจ้องมองเธออยู่ เหมือนจะเขมือบเธอยังไงอย่างงั้น
เธอสะดุ้งตื่นจากความฝัน
แต่แล้ว นาทีที่ลืมตาขึ้น สิ่งที่เห็นกลับเป็นสายตาคมลึกที่แสร้งทำเป็นเงียบสงบ
สมองว่างเปล่าไปในชั่วขณะ
ทันใดนั้นเธอเบิกตากว้าง กุมหน้าอกไว้ และพูดสะเปะสะปะ “คุณ คุณมาอยู่นี่ได้ยังไง?”
ผู้ชายดึงสายตากลับอย่างใจเย็น และดึงผ้าห่มออกอย่างเอื่อยเฉื่อย “นี่เป็นที่ของผม”
หลินซินเหยียนอยากเปิดปากหักล้าง แต่พอสัมผัสถึงสิ่งแวดล้อมในห้อง คำพูดที่มาถึงปากก็ได้กลืนลงไปอีก
“คุณไปฉลองวันเกิดให้แฟนของคุณไม่ใช่เหรอคะ? ทำไมถึงกลับมาได้ล่ะ?” หลินซินเหยียนลงมาจากเตียงและยืนอยู่ข้างๆ
น้ำเสียงแฝงด้วยการเค้นถาม
เมื่อวานฟังป้าหยูพูดว่าเมื่อคืนเขาจะไม่กลับมา ต่อมาก็เลยลดการระแวดระวัง เลยหลับค่อนข้างลึก ไม่คิดเลยว่าเขาเข้ามาในห้องเมื่อไหร่ก็ยังไม่รู้เรื่องเลย
ไม่นึกเลยว่าเมื่อคืนเธอจะนอนห้องเดียวกันกับผู้ชายคนนี้
พอนึกถึงเมื่อคืนตัวเองหลับคาอกเขา ใบหน้าก็ร้อนผ่าวอย่างรุนแรง
เธอคอตกด้วยความเสียใจ
จงจิ่งห้าวปลดกระดุมเสื้อออก เมื่อคืนเขาไม่ได้ถอดเสื้อ เสื้อผ้ายังมีกลิ่นเหล้าติดอยู่ เสื้อผ้ายับยู่ยี่ติดอยู่บนตัวแล้วรู้สึกไม่สบายเลย เขาเหลือบมองผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างเตียงอย่างทำอะไรไม่ถูก มุมปากมีรอยยิ้มที่ขี้เล่น “แฟนฉลองวันเกิด จะสำคัญเท่าคืนส่งตัวเข้าหอเหรอ?”
หลินซินเหยียน “……”
นี่คือข้อตกลง พวกเขาไม่ใช่สามีภรรยากันจริงๆ มาคืนส่งตัวเข้าหออะไร?
จงจิ่งห้าวถอดเสื้อออก
หลินซินเหยียนรีบหันหน้าไปอีกทาง คิดไม่ถึงเลยว่าผู้ชายคนนี้จะแก้ผ้าต่อหน้าเธอ
ตั้งแต่คืนนั้นเป็นต้นมา เธอก็ต่อต้านเพศชายมาก โดยเฉพาะสัมผัสใกล้ชิดกับผู้ชาย
เธอตกใจจนทำอะไรไม่ถูก “ฉัน ฉันออกไปก่อนค่ะ”
พอพูดจบก็วิ่งออกจากห้องนอนไปเลย
จงจิ่งห้าวก็ไม่ได้ไปสนใจ เขาถอดเข็มขัดแล้วเข้าไปในห้องน้ำ
เขาจะต้องอาบน้ำอาบท่าให้ร่างกายสดชื่นหน่อย
เสียงซู่ซ่าของน้ำดังออกมาจากห้องน้ำ ผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง หมอกที่มีกลิ่นหอมของครีมอาบน้ำลอยขึ้นไปในอากาศ เขาที่อาบน้ำเสร็จ ผมสั้นดกดำที่เปียกชุ่มเล็กน้อยและยุ่งเหยิง ผ้าคลุมอาบน้ำสีขาวห่อหุ้มรูปร่างที่สูงใหญ่ไว้ คอเสื้อเปิดออกเล็กน้อย ผิวสีน้ำผึ้งเผยออกมาให้เห็นลางๆ มีเสน่ห์ที่ไม่อาจต่อต้านของผู้ชายฟุ้งกระจายอยู่
เขาก้าวเท้าเดินมาที่หน้าตู้เสื้อผ้า ตอนที่เปิดตู้เสื้อผ้าออกเตรียมตัวหยิบเสื้อผ้า กลับเห็นกระเป๋าลายดอกทานตะวันที่ไม่คุ้นเคยวางอยู่
เขาได้หยุดนิ่งไว้ เป็นของของผู้หญิงคนนั้น? แถมยังมีลายดอกไม้ด้วย ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงได้ปัญญาอ่อนขนาดนี้?
อีกอย่างได้เอาของของเธอมาวางไว้ที่ตู้เสื้อผ้าของเขาอย่างไม่มีความไม่เกรงใจเลย
เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วหยิบเสื้อผ้ามาใส่ ตอนที่เอาไม้แขวนเสื้อใส่ได้ทำกระเป๋าของเธอตกโดยที่ไม่ระวัง
กระเป๋าของเธอไม่ได้รูดซิปไว้ พอทำตกปุ๊บ ของที่อยู่ด้านในก็ร่วงออกมาหมด เสื้อผ้าที่เรียบง่าย และของใช้ในชีวิตประจำวัน
ตอนที่เขานั่งลงมาอยากจะเก็บของขึ้นมา กลับพบว่าเป็นรูปอัลตร้าซาวด์ใบหนึ่ง——
หลินซินเหยียน เพศหญิง อายุครรภ์หกสัปดาห์
ผู้หญิงคนนั้นท้อง?
