“ฉันคิดว่าคนมากมายไม่รู้จัดอำเภอหนิง เป็นที่ที่จนๆ ที่หนึ่ง สิบห้าปีก่อน รัฐบาลจัดหาพนักงานไปตรวจสอบชนบท นายกประจำตำบลเพื่อการตรวจสอบ เลยหาแรงงานมาสร้างโรงเรียน ตอนนั้นหมู่บ้านของเราไม่มีโรงเรียน เด็กในชนบทเรียนวัฒนธรรมกับพี่สาวที่เคยเรียนหนังสือคนหนึ่ง ไม่มีหนังสือ ไม่มีกระดานดำ ได้แต่ฟังพี่สาวพูด แล้วพวกเขาก็ฟัง
เมื่อสร้างโรงเรียนได้ภายในเวลาสั้นๆ มันเป็นไปไม่ได้ ทุกคนไม่ยอมทำ คิดว่ากำลังทำร้ายเด็กของตัวเองอยู่ ถึงอย่างไรสร้างโรงเรียนมาเพื่อให้เด็กได้เรียน แต่พนักงานเหล่านั้นไม่ได้สนใจขนาดนั้น ถ้าไม่ไปทำก็จะตามไปทำร้ายถึงที่บ้าน ก่อเรื่อง ให้อยู่ไม่เป็นสุข บังคับให้ทุกคนไป ตอนนั้นวัสดุที่ใช้ก่อสร้างก็แย่มาก สร้างได้เพียงครึ่งเดียวก็พัง พ่อฉันกับคนงานอีกสี่คนเลยตายเพราะมันพังทลายลงมาในครั้งนั้น”
นักข่าวพูด “สร้างโรงเรียนจะต้องใช้งบจากเหล่าเบื้องบนน่ะสิ จะไม่มีโรงเรียนได้อย่างไร？”
เด็กอายุสิบหกสิบเจ็ดยิ้ม “เงินก็คงจะเข้ากระเป๋าใครสักคนแล้วน่ะสิ”
คำพูดนี้มันลึกลับแต่ก็ตรงไปตรงมาเป็นอย่างมาก
ทำให้ฟังออก ว่าเข้ากระเป๋านั้นมันหมายความว่าอย่างไร
นักข่าวถามต่อ “ตอนนั้นแก้ไขเรื่องนี้อย่างไร？หรือว่าพนักงานที่ตรวจสอบไม่ได้รายงานแก้ไขเหรอ？”
“แก้ไขแล้ว พนักงานที่มาตรวจสอบไม่เพียงไม่ได้รายงาน แต่ยังช่วยปิดเรื่องจริงที่เกิดขึ้นด้วย”
เมื่อสัมภาษณ์มาถึงตรงนี้ ทุกคนก็พอจะรู้ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น
“ตอนนั้นแก้ไขอย่างไรเหรอ？ชดเชยอะไรให้ผู้ตายหรือเปล่า？” นักข่าวถาม
ในตอนนั้นมีคนแก่ขึ้นมา พลางพูด “จะไปมีชดเชยอะไร ไม่เพียงแค่ไม่มีการชดเชย แถมยังไม่ให้เราพูดอะไรออกไป ใครก็ไม่กล้าพูดมาก ถ้าพูดบ้านคงจะโดนทำลายทิ้ง”
มันทำให้นักข่าวอดไม่ได้ที่จะเบิกตาโพลง นี่มันใจร้ายเกินไปแล้ว！
ก่อนหน้านี้เทคโนโลยีก็ไม่ได้พัฒนามาก และไม่มีอินเทอร์เน็ตที่ดีมาก และก็เป็นเขตที่อยู่ในเขาลึก เลยถูกปกปิดได้ง่าย
คนอายุมาก น้ำตาไหลริน “ฉันมีลูกชายคนเดียว และตายไปในอุบัติเหตุครั้งนั้น ฉันอยากได้คำอธิบายดีๆ ไม่ใช่แค่ไม่สนใจกัน แต่ยังทำร้าย และพูดจาข่มขู่ด้วย”
พูดไปคนแก่ก็ถกแขนเสื้อขึ้นมา บนแขนนั้นมีรอยแผลเป็นมากมาย “นี่เป็นรอยแผลที่คนพวกนั้นใช้จอบทำร้ายฉัน”
ถึงแม้รอยแผลเป็นจะสมานกันแล้ว แต่ว่าเพราะไม่ได้รักษาให้ดี เลยไม่ได้สมานเป็นอย่างมาก เลยดูไร้เรี่ยวแรง
“พวกเราเป็นญาติของผู้ตายในตอนนั้น เราไม่ได้มาเพื่อก่อเรื่อง แค่อยากได้คำอธิบาย ถึงแม้จะผ่านไปนานแล้ว และอยากทวงคืนความยุติธรรมให้กับผู้ตายด้วย” คนแก่เช็ดน้ำตา บนใบหน้ามีแต่ริ้วรอย ฝ่ามือหนาๆ ทำให้คนที่เห็นรู้สึกเห็นใจ
เมื่อประกาศผ่านสื่อใหญ่แบบนั้น เพียงแค่สองชั่วโมงก็วุ่นวายไปใหญ่แล้ว และก็ถูกเหล่าเบื้องบนจับตามอง
คนที่ดูอยู่นั้นก็พยายามขุดหาเรื่องราวเกี่ยวกับเรื่องนี้ ว่าสิบห้าปีก่อนคนที่ตรวจสอบพนักงานคือใคร？
นี่เป็นสิ่งที่ทุกคนเป็นห่วงที่สุด ขนาดพนักงานระดับตำบลยังไม่ได้สำคัญขนาดนั้น คนที่คนเหล่านี้เกลียดที่สุดก็คือคนที่ช่วยทำเรื่องเลวร้ายนี้
มีคนตั้งใจปล่อยข่าวของคนที่เป็นไปตรวจสอบพนักงาน
ในวันนี้อินเทอร์เน็ตมันพัฒนาแล้ว ข่าวแพร่ออกไปอย่างรวดเร็ว เลยทำให้ป้องกันอะไรไม่ได้อย่างรวดเร็ว อยากจะปิดก็ปิดไม่อยู่แล้ว
เมื่อข่าวคราวของพนักงานแพร่ออกไป ทุกคนก็ขุดข่าวต่อ ว่าพนักงานคนนั้นตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างแล้ว？
เมื่อรู้ว่าตอนนี้พัฒนาไปได้สวยกว่าเดิม ทุกคนก็เริ่มโกรธขึ้นมา
มีคำพูดทุกแบบ
“คนแบบนี้ ทำไมไม่ตายไป เหมาะแล้วเหรอกับการมารับใช้ประชาชน？นี่มันปีศาจน่ารังเกียจบนโลกมนุษย์จริงๆ เลย”
“คนแบบนี้มีตำแหน่งแบบในวันนี้ได้อย่างไร？” ——
มีคนตอบ “แน่นอนว่าต้องเลวร้ายเป็นอย่างมาก！”
“คนพวกนี้สมควรตาย คนแก่เหล่านั้นน่าสงสารจะตาย สิบห้าปีก่อนเด็กอายุสิบห้าสิบหกนี้เพิ่งจะอายุขวบสองขวบเอง ขวบสองขวบก็ไม่มีพ่อแล้ว ภรรยาก็ไม่มีสามี แม่ไม่มีลูก น่าสงสารจริงๆ”
“นั่นสิ อยากจะแทงพวกจิตใจหยาบช้าพวกนี้ไปให้หมด！”
“คนพวกนี้มันไม่ใช่คน เป็นปีศาจ กลั่นแกล้งชาวบ้านที่ไม่มีทางสู้แบบนี้ควรใช้วิธีลงโทษแบบโบราณ ม้าลาก”
เพียงไม่นานพนักงานตำบลคนนั้นก็ถูกลากออกมา เรื่องนี้ก็ควบคุมไม่ได้ มันแพร่ออกไปอย่างรวดเร็ว เบื้องบนเองก็รีบหาทางแก้ไข จัดคนเหล่านั้นแล้วก็ประกาศว่าจะตรวจสอบเรื่องนี้ ถ้าเกิดมันเป็นจริง จะลงโทษพนักงานที่เกี่ยวข้องให้หนัก！
ทุกคนต่างพิมพ์คอมเมนต์
“หวังว่าจะคืนความยุติธรรมให้พวกเขา！”
“เราเชื่อว่ารัฐบาลจะทำให้เราพอใจได้ ถ้าเกิดเป็นเรื่องจริง ก็หวังว่าจะสามารถยิงคนคนนี้ให้ตายไป มันน่ารังเกียจมากเลย”
……
วันนี้ไม่ใช่วันธรรมดา เรื่องนี้ทำให้คนทั้งประเทศให้ความสนใจ
ตระกูลกู้เองก็ระเบิดออก
ขนาดลูกสาวกับลูกชายของตระกูลกู้ยังไม่รู้เรื่องนี้เลย
“นี่มันจริงหรือเปล่า？” กู้เป่ยถามแม่
คุณแม่กู้มีสีหน้าซีดเซียว พลางพยักหน้าหงึกๆ “เรื่องจริง”
“ทำไมพ่อทำเรื่องแบบนี้ได้？” ลูกสาวคนที่ห้าทนไม่ไหว เลยลุกขึ้นมาเพราะไม่อยากจะเชื่อว่าพ่อจะเป็นคนแบบนี้
พวกเธอรู้เพียงว่าพ่อคนนี้รักแต่ลูกชาย แต่ว่ากลับไม่คิดว่ายังทำเรื่องแบบนี้ได้ลง
“มันเหลือเชื่อจริงๆ” ลูกสาวคนรองเองก็ไม่อยากเชื่อว่าพ่อจะทำเรื่องที่เลวร้ายเป็นอย่างมากได้ขนาดนี้
คุณนายโจวนั่งอยู่ที่มุมโดยไม่พูดอะไร และก็ไม่แสดงความเห็นอะไร ในฐานะที่เป็นลูกสาวถูกแม่เรียกมา เธอจะไม่มาก็ไม่ได้ แต่ว่าไม่เคยคิดว่าจะต้องทำอะไรให้พ่อคนนี้เลย
เธอเกลียด ทำไมตัวเองต้องมาเกิดในครอบครัวนี้ด้วย？
“ต้องมีคนใส่ร้ายเขาแน่นอน ไม่อย่างนั้นเรื่องที่ผ่านไปนานแล้วจะถูกพูดถึงอีกได้อย่างไร？แถมยังถูกขุดขึ้นมาขนาดนี้งั้นเหรอ？” ถึงคุณแม่กู้จะกลัวว่ามันจะถูกเปิดโปง แต่ว่าในฐานะที่เป็นคนคอยช่วยเหลือ ก็ถือว่าใจเย็นไม่น้อย “เรื่องใหญ่มาจนถึงขนาดนี้แล้ว จะต้องมีคนอยู่เบื้องหลังแน่นอน”
จู่ๆ คนพวกนั้นก็ปรากฏตัว แถมยังทำให้แพร่ไปทั่วโดยสื่อ การสัมภาษณ์สดนั้นก็น่าสงสารเป็นอย่างมาก ทำให้คนเห็นใจ มีคนมากมายบอกว่าจะไปกดดันรัฐบาล เชื่อมต่อกันไปเรื่อยๆ ให้พวกเขาเตรียมรับมือไม่ทัน
ถ้าเกิดไม่มีคนทำ คงจะไม่แพร่ไปทั่วได้เร็วขนาดนี้
“พ่อมีเรื่องกับใครหรือเปล่า？” กู้เป่ยถาม
คุณแม่กู้ส่ายหัว “ฉันเองก็ไม่รู้ ทำงานราชการยากที่จะไม่เกิดการไม่ลงรอยกันบ้าง แต่ว่าคงไม่ถึงขนาดต้องลงแรง เพื่อไปขุดเรื่องที่ผ่านมานานแล้วหรอก”
“ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาหาว่าเรื่องมันเกิดขึ้นได้อย่างไร ควรคิดมากกว่า ว่าจะแก้ไขอย่างไร ทำอะไรเลวร้ายขนาดนี้ ถ้าเกิดหาความจริงมาได้ จะต้องลงโทษร้ายแรงแน่นอน”
ถ้าเกิดทำให้เรื่องถูกเปิดโปงด้วยวิธีนี้ เพื่อให้ทุกคนสบายใจ เบื้องบนจะต้องลงโทษอย่างหนักแน่นอน
“น้องๆ ทุกคนพ่อของเราเกิดเรื่องแล้ว เราต้องหาทางช่วยนะ” ลูกสาวคนโตพูดกับน้องสาวทุกคน
“จะช่วยอย่างไร？” ลูกสาวคนรองถามกลับ
ตอนที่เธอรับโทรศัพท์ สามีไม่ให้เธอมา เลยพูดเอาไว้คำหนึ่ง “คุณเป็นลูกสาวของเขาได้อย่างไร？”
เห็นได้ชัดว่าไม่พอใจกับเรื่องนี้เหมือนกัน
ขนาดคนที่มาด้วยยังดูถูกเธอ
ถ้าเกิดเลือกได้ เธอเองก็ไม่อยากเกิดที่ตระกูลกู้ ที่เป็นครอบครัวที่เห็นผู้ชายดีกว่าผู้หญิง
ไม่ใช่ว่าเธอไม่มีคุณธรรม แต่ไม่ดูแลพ่อตัวเองเลยด้วยซ้ำ แต่เธอไม่ได้โตมาจากตระกูลกู้ ไม่ได้รู้สึกอะไรกับตระกูลกู้ แล้วก็ไม่ได้รู้สึกว่าพ่อแม่สนใจด้วย ไม่เคยรู้สึกถึงความสนิทสนม สามีเธอกับโจวหวยโฮ่ก็พอๆ กัน เป็นคนตรงๆ ไม่อยากจะคบค้ากับตระกูลกู้
“สามีฉันไม่ใช่ข้าราชการระดับสูง เกรงว่าจะช่วยอะไรไม่ได้ ในบ้านยังมีธุระอยู่ ฉันไปก่อนนะ” ลูกสาวคนรองแสดงท่าทีของตัวเองออกมาก่อน
กู้เป่ยโกรธในทันที ก่อนจะขวางเธอ “พี่รอง คุณเป็นลูกสาวของพ่อ คุณไม่ดูแลพ่อเลย ยังมีคุณธรรมอยู่ไหม？”
