อ่านนิยาย กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม บทที่ 641
เรื่องการดื่มจนเมาแล้วอาละวาดของที่นี่มีเป็นประจำ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทุกคนล้วนมีประสบการณ์ เมื่อได้ยินคำสั่งของผู้จัดการ ทั้งคู่พยายามบิดแขนของซูจ้านพร้อมกัน ซูจ้านต้องการต่อสู้ไม่ใช่อยากต่อยตี แค่อยากระบายอารมณ์ เมื่อพวกเขาเคลื่อนไหวมันทำให้เขาขยับได้คล่องตัวขึ้น ม้วนตัวหลบมือของอีกฝ่าย แล้วเตะตัดหลังไป
อีกฝ่ายซวนเซไปกระแทกในอ้อมแขนของผู้จัดการ
ผู้จัดการผลักเขาออกอย่างรังเกียจ “แม่งเอ๊ย พวกแกสองคนจัดการคนคนเดียวไม่ได้หรือไง”
อีกฝ่ายรีบขอโทษ “ขออภัยครับผู้จัดการ”
“เลิกพูดไร้สาระแล้วไปจัดการเขาเดี๋ยวนี้!” ผู้จัดการโกรธเกรี้ยว
เวลานี้ชายอีกคนหนึ่งกำลังต่อสู้กับซูจ้าน ชายคนนั้นฉวยโอกาสต่อยซูจ้านที่กำลังวุ่นวาย ทำการบีบคอเขาจากด้านหลัง
ซูจ้านหักมือชายที่บีบคอตัวเอง ชายที่อยู่ด้านหน้าพบโอกาสเหมาะ จัดการเหวี่ยงกำปั้นใส่ท้องของเขา อีกฝ่ายถูกซูจ้านต่อยหลายครั้งจนจมูกเขียว ตอนนี้สบโอกาสแล้วจึงลงมืออย่างโหดเหี้ยม
อั่ก ——
ซูจ้านขมวดคิ้วร้องอื้ออึงในลำคอหลายครั้ง แต่ในไม่ช้าเขาก็พบวิธีสู้กลับ ทำการงอแขน ตีศอกใส่ท้องกับหน้าอกของชายที่บีบคอจากด้านหลัง
ไม่ได้ผลก็ลองอีกครั้ง หลังจากโจมตีคนที่อยู่ข้างหลังไปเป็นชุดในที่สุดก็คลายออก ซูจ้านคว้ามืออีกฝ่ายแล้วบิด จนตัวงอเล็กน้อย แล้วเหวี่ยงอีกฝ่ายออกจากไหล่
ข้างหน้ามีโต๊ะตั้งอยู่พอดี ชายคนนั้นล้มกระแทกลงไปจนเสียงดังเอี๊ยดอ๊าด ขวดเหล้าหล่นลงเสียงดังเคร้งๆ ขวดจำนวนหนึ่งแตกกระจาย
คนนั้นกุมท้องที่ถูกกระแทกพลางแยกเขี้ยวยิงฟันอย่างเจ็บปวด
ซูจ้านตาแดง “ลุกขึ้นมา!”
ชายคนนั้นลุกขึ้น ทั้งห้องมีแต่กลิ่นเหล้าตลบอบอวล
ชายทั้งสองคนมองหน้ากัน แล้วล้อมเข้ามาพร้อมกัน
ไม่นานพวกเขาก็ต่อสู้กัน ซูจ้านกำลังอารมณ์ไม่ดีและไม่สนใจกฎเกณฑ์ใดๆ หาเรื่องเพียงเพื่อระบายอารมณ์
ดังคำกล่าวที่ว่า อ่อนแอกลัวแข็งแรง แข็งแรงกลัวไม่ต้องการชีวิต
และซูจ้านคือไม่ต้องการชีวิต
สองคนนี้ไม่ใช่คู่แข่งของซูจ้าน
ผู้จัดการยืนร้อนรนอยู่ข้างๆ และโดยที่ไม่ทันได้คิดอะไร ดึงเอาดอกไม้ในแจกันที่วางอยู่บนชั้นโยนทิ้ง แล้วเอาแจกันทุบใส่หัวซูจ้าน
ซูจ้านที่ตาแดงแล้ว สายตาจับจ้องไปที่สองรปภ. ไม่ทันได้สังเกตผู้จัดการ เมื่อแจกันตกลงมา เกิดเสียงดังเพล้งขึ้นทันที ซูจ้านถูกทุบแล้วฉับพลันก็เกิดอาการเวียนศีรษะมึนเบลอ ของเหลวอุ่นไหลจากหลังศีรษะไปถึงลำคอ
ผู้จัดการตะโกน “ยังไม่ฉวยโอกาสจัดการเขาอีก”
สองรปภ.ที่ใบหน้าฟกช้ำ ตอนนี้เมื่อมีโอกาสลงมือ โดยธรรมชาติแล้วจึงพยายามอย่างสุดกำลัง
ซูจ้านถูกกระแทกจนล้มลงไปกองกับพื้น ชายทั้งสองคนเตะและต่อยอย่างดุเดือด
หลินซินเหยียนเดินออกไปข้างนอกเป็นเพื่อนฉินยานานกว่าสองชั่วโมง เธอใจสงบขึ้นไม่น้อยแล้ว เพราะหลินซินเหยียนบอกว่าตอนเย็นจะเลี้ยงรับรองซ่าวหยุน ทั้งคู่จึงไปที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต ซื้ออาหารกลับไปที่วิลล่ามากมาย
ตอนที่ทำอาหารเย็นอยู่ จงจิ่งห้าวก็กลับมาแล้ว เขาจัดการเรื่องของบริษัทจนเสร็จเรียบร้อย รู้ว่าช่วงเย็นซ่าวหยุนจะมา ดังนั้นจึงกลับมาเร็ว
เห็นป้าหยูกำลังทำความสะอาดโต๊ะ บนโต๊ะมีช่อดอกไม้วางอยู่ด้วย เขาเดินเข้ามาถาม “เธอล่ะครับ”
ป้าหยูเงยหน้าขึ้นมาบอกว่า “ในครัวค่ะ”
จงจิ่งห้าวพยักหน้า เห็นเงาที่สะท้อนบนโต๊ะแล้วพลันเลิกคิ้ว
ในครัวหลินซินเหยียนสวมผ้ากันเปื้อนกำลังหั่นผัก คุณน้าหวางยืนอยู่ข้างๆ กำลังล้างผักต่างๆ ในอ่างล้าง
“คุณออกไปก่อนครับ” จงจิ่งห้าวเดินไปยืนข้างๆ หลินซินเหยียนแล้วเอ่ยบอก
คุณน้าหวางส่งเสียงตอบรับแล้วปิดน้ำ วางรากบัวในมือก่อนจะเดินออกไป
หลินซินเหยียนเงยหน้ามองเขา “วันนี้หลับมาเร็วจัง มีอะไรจะพูดกับฉันเหรอ”
ไม่อย่างนั้นจะให้คุณน้าหวางออกไปทำไม
