หลินซินเหยียนตกใจอยู่นานแต่ก็ยังไม่มีสติกลับมา
เหวินเสี่ยวจี้แนะนำกับหลินซินเหยียน “คนคนนี้เป็นแฟนของฉัน”
เฉินชือหานรู้สึกผิดเล็กน้อย ถึงอย่างไรก่อนหน้านี้มีเรื่องจนมองไม่ติดขนาดนี้ ตอนนี้ได้เจอหน้ากันแล้ว ยังจะมาเจอในฐานะของแฟนเหวินเสี่ยวจี้อีก
“ยินดีด้วยนะ สุขสันต์ที่ได้แต่งงาน！” เธอฝืนยิ้มขึ้นมา แต่เมื่อได้เจอกันในความสัมพันธ์แบบนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะทำตัวไม่ถูก
สถานการณ์ของเธอกับเหวินเสี่ยวจี้นั้นพอๆ กัน เป็นคนที่ออกมาสู้ชีวิตเพราะที่บ้านอับจนลงด้วยกันทั้งนั้น เธอไม่สนใจการจัดการของพ่ออย่างเฉินชิง แต่ดันตัดสินใจไปเป็นทหารกับเหวินเสี่ยวจี้
ตอนแรกทั้งสองคนโตมาด้วยกัน เลยสนิทกันทั้งคู่ แต่เพราะสนิทกันมากเกินไป ดังนั้นเลยไม่มีทางรักกันได้
เมื่อได้อยู่ในกรมทหาร ทำให้พวกเขาสังเกตเห็น ว่าอันที่จริงก็มีความรู้สึกดีๆ กับอีกฝ่าย
เหวินเสี่ยวจี้พูดหยอก “เพื่อไม่ใช่เธอออกมาเพ่นพ่าน ดังนั้นฉันเลยเก็บเธอไปแล้ว”
เฉินชือหานใช้ศอกกระแทกเขา นี่ไม่ใช่การเปิดโปงเธอหรอกเหรอไง
เรื่องมันผ่านไปแล้ว หลินซินเหยียนเองก็ไม่ใช่คนใจแคบ ที่จะไม่ยอมปล่อยเรื่องในอดีต เธอยิ้ม “พวกคุณมาได้ ฉันก็ดีใจ”
เฉินชือหานขบริมฝีปาก “ขอบคุณนะ”
สำหรับเรื่องก่อนหน้านี้เธอรู้ว่าผิด และรู้สึกผิดกับหลินซินเหยียนกับจงจิ่งห้าวด้าน เธอยังรับตัวเองได้ โดยไม่ได้ไล่ตัวเองออกไปเธอเป็นหญิงที่ใจโอบอ้อมอารีจริงๆ เลย
เมื่อคิดถึงเรื่องที่ตัวเองเคยทำก็รู้สึกผิดไม่น้อย
จวงจื่อจิ่นลุกขึ้นจากที่นั่ง ก่อนจะลากเก้าอี้มาให้หลินซินเหยียนนั่งลง “กินอะไรที่โต๊ะนี้สักหน่อยเถอะ”
รู้ว่าวันนี้เธอคงจะไม่มีเวลากินอะไร
พูดไปเธอก็มองจงจิ่งห้าว “คุณเองก็นั่งกินอะไรกับเหยียนเหยียนหน่อยสิ”
จงจิ่งห้าวโอบเอวหลินซินเหยียนนั่งลง บนโต๊ะไม่มีคนนอก เมื่อได้คลายปมในใจ ก็เข้ากันได้ดี เหวินเสี่ยวจี้กับเฉินชือหานนั่งลงข้างๆ เหวินชิง
เหวินชิงอยากคุยกับหลินซินเหยียน แต่ว่าไม่รู้จะเริ่มพูดอย่างไร ทำเหมือนอยากจะพูดแต่ก็หยุดไปหลายครั้ง ช่าวหยุนเลยพูดขึ้น “จิ่งห้าว เรามาดื่มกันเถอะ”
จงจิ่งห้าวรินเหล้า ก่อนจะชนแก้ว เสร็จแล้วช่าวหยุนก็ถาม “ดื่มมาเยอะหรือยัง？”
เห็นเดินทักทายคนอื่นมาแล้ว เห็นเขาดื่มไปไม่น้อย
ขอแค่ไม่ใช่ไวน์แดงไวน์ขาวก็ดื่มหมด จงจิ่งห้าวเริ่มเมาเล็กน้อยแล้ว “อยากจะดื่มอีกหลายแก้วเหรอ？”
จงจิ่งห้าวรินเหล้าต่อให้เขา
ช่าวหยุนยิ้ม “ใช่สิ นี่มันเหล้าฉลองของคุณกับเหยียนเหยียน แก้วเดียวจะไปพอได้อย่างไร”
เมื่อดื่มแก้วที่สองลงไป เหวินชิงก็เปิดปากพูดตอนนั้น “คือว่า……เหยียนเหยียน”
เขาพยายามจะหาโอกาสพูดกับหลินซินเหยียนมาตลอด เห็นเธอกำลังจะกินข้าวเสร็จแล้ว ถ้ายังไม่พูดอะไรเดี๋ยวจะไม่ทัน
หลินซินเหยียนไม่ได้รู้สึกมีกำแพงกั้นกับเหวินเสี่ยวจี้เลย แต่ว่าไม่รู้จะเข้าหาเหวินชิงอย่างไรดี เลยเม้มปากอย่างหนักแน่น
เหวินชิงรู้ว่าเธอไม่ชิน แต่ก็ไม่ได้อยากให้เธอเรียกตัวเองว่าน้าชาย
“ฉันมีของขวัญจะให้คุณ”
เขาเอาออกมาจากกระเป๋าของหลี่จิ้ง ก่อนจะส่งให้หลินซินเหยียน
มันมีกล่องห่ออยู่ เธอเองก็ไม่รู้ว่าข้างในมีออะไร ลังเลอยู่สักพักก็พูดว่า “ขอบคุณ”
“คุณเป็นครอบครัวเดียวกันไม่ใช่เหรอ ไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้นหรอก” เหวินชิงยิ้มด้วยดวงตาแดงก่ำ ยิ่งอายุมากเท่าไหร่ ยิ่งอยากจะอยู่กับญาติ และอยู่เป็นครอบครัว
หลินซินเหยียนเอากล่องวางเอาไว้บนตัก แต่ก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรกับเธอได้
“เมื่อเห็นคุณกับจิ่งห้าวแต่งงานฉันก็ดีใจ จริงๆ นะ พวกคุณสองคนคบกันดีๆ จิ่งห้าวให้อภัยฉันเพราะคุณได้ เห็นเขาแคร์คุณ คุณเองก็ต้องดีกับเขานะ”
หลินซินเหยียนก้มหน้าพลางพูด “ฉันรู้แล้ว”
เธอไม่อยากให้คนอื่นเห็นตัวเองตาแดงก่ำ
เมื่องานเลี้ยงเลิกจงฉีเฟิงก็ช่วยส่งแขก หลี่จิ้งหาโอกาสคุยกับหลินซินเหยียน “ถ้าว่างก็ไปนั่งที่บ้านได้นะ”
เธอเข้าใจสามีตัวเองที่สุด ถึงเหวินชิงจะไม่ได้บอกให้หลินซินเหยียนไปหาตัวเอง แต่ว่าในใจก็อยากมาก
หลินซินเหยียนตอบรับอย่างดี
เดี๋ยวรอเธอเจอพวกเขาได้อย่างสบายอารมณ์ก่อน แล้วจะไป
จวงจื่อจิ่นถูกลูกน้องของเสิ่นเผยซวนส่งกลับไป ก่อนจะไปก็ได้พูดกับหลินซินเหยียน “ก่อนที่คุณจะคลอด ฉันออกมาได้ เดี๋ยวฉันจะดูแลตอนคุณอยู่ไฟเอง”
หลินซินเหยียนกับเธอกอดกัน แล้วบอกให้เธอดูแลตัวเองดีๆ
เธอบอกว่ารู้แล้ว
เมื่อส่งแขกที่ค่อนข้างสนิทแล้ว จงจิ่งห้าวก็ถามว่าเธอเหนื่อยไหม หลินซินเหยียนก็พยักหน้า
“เรื่องของซูจ้านน่ะ เดี๋ยวครั้งหน้าฉันจะทำเอง”
หลินซินเหยียนลืมเรื่องของซูจ้านไป เลยรีบส่ายหัว “วันนี้เลยเถอะ”
เพราะกลัวว่าจงจิ่งห้าวจะปฏิเสธ เธอเลยพูดเสริม “ฉันไม่เป็นไร รู้สึกเหนื่อยเพราะท้องใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เรื่องของฉินยาก็แก้ไม่ได้ เพราะความป่วยในใจของฉัน ฉันสัญญากับเธอว่าจะไม่บอกซูจ้าน ถ้าเกิดซูจ้านได้ยินเอง ก็ไม่ถือว่าฉันเป็นคนบอกเขา”
เธอเห็นว่าซูจ้านเองก็ไม่ใช่ว่าจะยอมง่ายๆ บวกกับฉินยาที่ถึงแม้จะใจร้าย แต่ว่าก็ยังรู้สึกกับซูจ้านอยู่บ้าง
จงจิ่งห้าวหาข้ออ้างเพราะมีธุระ ก่อนจะให้ฉินยาพาหลินซินเหยียนกลับไปส่งที่ห้องพัก
ตามแผนของเขาหลังจากที่กลับไปที่ห้องพักผ่อน หลินซินเหยียนจะหลอกเพื่อคุยกับฉินยาในห้องพักผ่อน จากนั้นเขาจะหลอกให้ซูจ้านไปอยู่ที่หน้าประตูของห้อง เพื่อให้ได้ยินหลินซินเหยียนกับฉินยาคุยกัน
