ฮ่าๆ……
จู่ๆจงเหยียนซีก็หัวเราะขึ้นมา รู้สึกว่าคำพูดของซูจ้านตลกมาก “คุณอาเสิ่นเหมือนปลาตัวใหญ่อวบอ้วนที่ไหนคะ”
หลินซินเหยียนอุ้มลูกสาวขึ้นมา บอกให้เธอเงียบเล็กน้อย
พลางลูบศีรษะเธอ “เชื่อฟังนะจ๊ะ”
จงเหยียนซีพยักหน้าอย่างน่ารัก
ซูจ้านรู้สึกว่าเสิ่นเผยซวนเป็นคนโง่คนหนึ่ง “เจ้านายของนายหวังจะให้ลูกสาวของเขาแต่งให้กับนายหรือ”
เสิ่นเผยซวนพยักหน้านิ่งๆ ในจุดนี้เขาสามารถรู้สึกได้ อีกทั้งผู้บัญชาการซ่งก็พูดอย่างนั้นเช่นกัน
ซูจ้านหัวเราะเหอะๆด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ในเมื่ออยากจะให้นายเป็นลูกเขย แล้วทำไมตอนนั้นยังให้ลูกสาวแต่งกับคนอื่นอีกล่ะ?”
“เป็นเธอที่ไม่เห็นด้วย”
คราวนี้ซูจ้านยิ่งรู้สึกรังเกียจในตัวซ่งหย่าซินเพิ่มขึ้นไปอีก “ก่อนหน้านี้ไม่เห็นด้วย หลังจากหย่าแล้วก็พบความดีของนายเข้าแล้ว?”
เขาชะงักไปเล็กน้อย น้ำเสียงเย็นชายิ่งกว่าเดิม วาจาก็ไม่น่าฟังมากกว่าเก่า “นายเป็นตัวสำรองหรือ”
“อย่าพูดจาไม่น่าฟังแบบนี้” เสิ่นเผยซวนดื่มน้ำคำหนึ่ง
“ไม่ใช่ว่าฉันพูดจาไม่น่าฟัง แต่เดิมนี่ก็คือความจริง ก่อนหน้านี้ไม่ชอบนาย หลังจากหย่าแล้ว ก็ชอบเสียอย่างนั้น นี่มันคนประเภทไหนกัน?” ซูจ้านเหยียดหยามผู้หญิงประเภทนี้มาก “เสิ่นเผยซวน ที่นี่ไม่มีคนนอก นายบอกกับพวกเราสิว่า นายคิดอย่างไร? ชอบเธอจริงๆ? ถ้าหากว่านายชอบเธอด้วยความจริงใจ พวกเราก็ไม่มีอะไรจะพูด”
เสิ่นเผยซวนรู้สึกหงุดหงิด เขารินน้ำให้ตัวเองไม่หยุด
หลินซินเหยียนมองซูจ้านแวบหนึ่ง “นายไม่ต้องพูดแล้ว”
“ฉันก็ไม่ได้อยากจะสนใจเขา ก็แค่กลัวว่าเขาจะเสียเปรียบ ถูกหลอกจนรู้สึกเสียใจในภายหลัง” ซูจ้านก็ดื่มน้ำเข้าไปอึกหนึ่ง “ผู้อื่นต้องอยู่กับนายไปชั่วชีวิต นายเลือกเอง ข้าววันนี้ฉันไม่กินแล้ว คน ฉันก็เจอแล้ว ฉันยังมีธุระ ขอตัวก่อนแล้วกัน”
เอ่ยจบแล้ว ซูจ้านก็ดึงเก้าอี้ มองไปที่เสิ่นเผยซวน “ให้อภัยเพื่อนด้วย สำหรับผู้หญิงคนนี้ ฉันไม่มีความรู้สึกดีๆให้จริงๆ”
เอ่ยจบแล้วก็จากไป
หลินซินเหยียนก็ไม่ค่อยชื่นชอบการที่ซ่งหย่าซินไม่ได้ชอบเสิ่นเผยซวนตั้งแต่แรก แต่หลังจากหย่าร้างแล้วถึงได้มาหาเขาเท่าไรเช่นกัน
เหมือนกับที่ซูจ้านพูด เหมือนกับมองว่าเขาเป็นตัวสำรองเล็กน้อย
เสิ่นเผยซวนเป็นคนที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้ อาศัยอะไรมาทำแบบนี้กัน?
“พี่สะใภ้ เธอคิดว่าอย่างไร” เสิ่นเผยซวนมองหลินซินเหยียนด้วยความสับสน
ในใจเขายุ่งเหยิงมาก
เขารู้ว่าตัวเองกับซ่งหย่าซินมีหลายจุดที่ไม่เข้ากัน แต่ก็คิดว่า เขาเอาแบบนี้ก็ได้ ขอเพียงแค่มีคนสามารถใช้ชีวิตผ่านคืนวันไปด้วยกันสักคนก็พอแล้ว
“เรื่องของความรู้สึก เธอช่วยอะไรนายไม่ได้ หลักๆคือตัวนายคิดอย่างไร” จงจิ่งห้าวเอ่ยแทนหลินซินเหยียน
เสิ่นเผยซวนไม่พูดอะไร
เดิมเขาโน้มน้าวใจตัวเองได้แล้ว แต่เมื่อถูกซูจ้านทำให้วุ่นวาย ใจเขาก็ไม่สงบอีกแล้ว
รู้สึกว่าการตัดสินของตัวเองนั้นผิดจริงๆ
ซูจ้านที่ออกไปก็พบกับซ่งหย่าซินที่กลับมาจากห้องน้ำ
ซ่งหย่าซินเห็นเขา ก็เอ่ยยิ้มๆว่า “คุณจะไปแล้วหรือคะ ยังไม่ได้กินอาหารเลยนะคะ”
“ผมมีธุระนิดหน่อยที่ต้องไปจัดการน่ะ” เอ่ยจบแล้วก็เบี่ยงตัวไปจากเธอ เพิ่งจะเดินไปได้สองก้าว เขาก็หยุดเท้า “คุณซ่ง”
ซ่งหย่าซินรักษารอยยิ้มน้อยๆเอาไว้ตั้งแต่ต้นจนจบ เอ่ยถามว่า “คุณซูเรียกฉัน มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ”
“ผมอยากจะขอถามคำถามหนึ่งกับคุณซ่ง คุณชอบอะไรในตัวเผยซวนหรือ”
ซ่งหย่าซินตอบทันทีว่า “เขาดีมาก ไม่ว่าอะไรฉันก็ชอบหมดค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้น ทำไมก่อนหน้านี้ถึงไม่ชอบ ต้องรอจนหลังจากหย่าแล้วถึงได้ชอบล่ะ?” ซูจ้านถามอย่างเฉียบแหลม
ซ่งหย่าซินเริ่มจะรักษารอยยิ้มบนใบหน้าเอาไว้ไม่อยู่ “คุณหมายความว่าอะไรคะ”
“ผมหมายความว่าอะไร คุณซ่งฉลาดขนาดนี้จะไม่รู้หรือ” ซูจ้านแค่นเสียงเย็น “เป็นคนต้องมีจิตใจที่ดีงาม ไม่สามารถรังแกคนซื่อสัตย์ได้ ไม่อย่างนั้นจะต้องเจอกรรมตามสนอง”
สีหน้าซ่งหย่าซินปริแตกออกอย่างสมบูรณ์ ท่าทางภูมิฐานที่คงเอาไว้เลือนหายไปจนไม่เหลือ เอ่ยเสียงเย็นว่า “เป็นเพราะว่าฉันเคยหย่า ฉันเลยไม่มีคุณสมบัติที่จะมีความสุขหรือคะ”
“คุณคิดว่าอยู่กับเสิ่นเผยซวนนั้นคือความสุข” ซูจ้านรู้สึกขบขัน
“ใช่ค่ะ ฉันคิดว่าอยู่กับเสิ่นเผยซวนแล้วมีความสุขมาก”
ซูจ้านหัวเราะน้อยๆ “ในเมื่อคิดว่าเขาดี ทำไมถึงปฏิเสธเขาในครั้งแรกล่ะ คุณรู้สึกมีความสุข คุณเคยถามไหมว่าเขามีความสุขหรือเปล่า หรือว่าคุณซ่งเป็นคนเห็นแก่ตัวที่สนใจเพียงแค่ตัวเอง ไม่สนใจความรู้สึกของคนอื่น?”
“คุณ…”
“ผมเพียงแค่แสดงความไม่พอใจต่อเรื่องไม่ยุติธรรมแทนเพื่อนผม คุณซ่งอย่าได้ถือสา”
เอ่ยจบแล้วก็ก้าวเท้าออกไปอย่างรวดเร็ว
ซ่งหย่าซินยืนอยู่ที่เดิม ขึงตามองซูจ้านด้วยความเกลียดชัง “เรื่องอื่นๆ คุณสอดมือเข้ามายุ่มย่ามมากเกินไปแล้ว”
ซูจ้านได้ยินแต่ไม่ได้สนใจ เมื่อเดินออกนอกประตูร้านอาหารไป เขาหยิบกุญแจรถออกมา กดปุ่มปลดล็อค ไฟของรถที่จอดอยู่ริมถนนกระพริบวูบวาบ เขาเดินไปเปิดประตูรถ ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห โมโหที่ซ่งหย่าซินไม่ได้ชอบเสิ่นเผยซวนตั้งแต่แรก แต่เมื่อหย่า เป็นของมือสองแล้วค่อยมาหาเขา ทำไมถึงหน้าไม่อายขนาดนี้กันนะ”
หลังจากเขาสตาร์ทรถแล้ว ก็ไม่ได้ขับออกไปทันที แต่ใช้โทรศัพท์มือถือวางแผนเส้นทางที่จะเดินทางไปเมืองC
ตอนกลางคืนแสงไฟไม่ค่อยดี ซูจ้านจึงไม่ได้ขับเร็ว เพราะตัดสินใจที่จะไปหาฉินยากะทันหัน ดังนั้นจึงไม่ได้นำอะไรไปด้วย
กลางดึกตีสี่กว่าก็ถึงเขตเมืองC ตีห้าถึงที่พักของฉินยา
ยังคงเป็นบ้านหลังที่พักอยู่กับหลินซินเหยียนในคราวที่แล้ว ตอนนี้ฉินยาพักอยู่คนเดียว ตอนเช้าเวลาตีห้า เธอยังคงนอนอยู่ แต่ถูกเสียงออดที่ประตูปลุกจนตื่น คนยังไม่ตื่นดี สวมชุดนอนมาเปิดประตู “ใครกัน”
เธอเปิดประตูบ้านก็เห็นซูจ้านยืนอยู่ที่หน้าประตู เสื้อผ้าบนตัวมีรอยยับย่น ดวงตาที่ใต้ขอบตาดำคู่หนึ่ง เมื่อวานนี้เขาบอกว่าเขาจะมา ฉินยานึกว่าเขาพูดเล่น ถึงอย่างไรเธอก็เพิ่งจะมาที่นี่ได้สองวัน
“คุณ ทำไมคุณถึงได้วิ่งมาที่นี่จริงๆล่ะคะ”
ซูจ้านยิ้ม “ผมอยากเจอคุณ ก็เลยมา”
ฉินยาหัวใจเต้นแรงเล็กน้อย พลางเอ่ยว่า “เข้ามา…”
ซูจ้านกอดหมับเข้าที่เธอ ฉินยาเบิกตากว้างด้วยความตะลึง เขาแนบใบหน้าอยู่ข้างลำคอเธอ เอ่ยเสียงเบาว่า “ผมคิดถึงคุณ”
ฉินยาไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่ยืนอยู่นิ่งๆ ผ่านไปครู่หนึ่งถึงได้เอ่ยว่า “เข้ามาก่อนค่ะ ยืนอยู่ตรงนี้มันไม่ดี”
ซูจ้านถึงได้ปล่อยเธอ
ฉินยาปิดประตู ถามว่า “คุณจะนอนไหมคะ”
เขามีใต้ขอบตาดำเป็นวงขนาดนั้น แค่ดูก็รู้แล้วว่าไม่ได้นอนมาทั้งคืน
ซูจ้านส่ายหน้า “ตอนนี้ยังไม่ง่วง”
ฉินยารินน้ำให้เขา และนั่งลงบนโซฟา ถามว่า “แฟนสาวของเสิ่นเผยซวนทำงานอะไรหรือคะ พวกเขารู้จักกันได้อย่างไร”
“อย่าเอ่ยถึงเรื่องนั้นเลย” ซูจ้านดื่มน้ำคำหนึ่ง “ผู้หญิงที่เคยผ่านการหย่าร้างมา ก่อนหน้านี้ไม่ชอบเผยซวน หลังจากหย่าแล้ว ตอนนี้ก็มาหาเขา แต่ว่าเสิ่นเผยซวนเป็นผู้ชายที่ยังซิงอยู่คนหนึ่ง ผู้หญิงคนนั้นมีสิทธิ์อะไรกัน”
ฉินยาเท้าคาง กระพริบตามองเขา “ถ้าอย่างนั้นคุณใช่ไหมคะ”
“ใช่อะไรหรือ” ซูจ้านมึนงงเล็กน้อย
“ผู้ชายที่ยังซิงอยู่ไงคะ คุณเป็นผู้ชายที่ยังซิงอยู่ไหมคะ” ฉินยายกริมฝีปาก ท่าทางเจือไปด้วยรอยยิ้ม แต่ในแววตากลับไม่มีรอยยิ้มเลยแม้แต่น้อย มองดูแล้วทำให้ผู้คนหวาดกลัวอยู่บ้าง
ซูจ้านที่ดื่มน้ำเกือบจะพ่นออกมา ทำไมเขาถึงรู้สึกว่ายกหินทุ่มใส่เท้าตัวเองกันนะ?
“เสี่ยวยา พวกเราไม่เอ่ยถึงเรื่องราวก่อนหน้านี้ดีไหม” ซูจ้านจับแขนเสื้อชุดนอนของเธออย่างเอาใจด้วยท่าทางน่าสงสาร “ถ้าผมรู้ว่าจะได้พบคุณ ผมจะต้องรักษาความบริสุทธิ์ของร่างกายเอาไว้แน่นอน ผมรับประกันเลยว่าหลังจากนี้จะไม่แตะต้องผู้หญิงคนอื่นนอกจากคุณอีก”
