กู้หุ้ยหยวนยักไหล่ แบมือสองข้าง “ในเมื่อคุณไม่ใส่ใจ ฉันก็จะไปเอาออกตอนนี้”
พูดจบหมุนตัวก็จากไป กวนจิ้งยืนอยู่กับที่สองวินาที ก้าวเข้าไปดึงเธอไว้ “คุณกำลังล้อเล่นกำผมใช่ไหม?”
“คุณคิดว่าคนที่พ่อเพิ่งตายไป แล้วน้องชายก็ติดคุก มีอารมณ์ล้อเล่นแบบนี้ สิ่งเดียวที่ฉันอยากทำก็คือแก้แค้นคนพวกนั้นที่ทำร้ายพวกเขา” กู้หุ้ยหยวนพูดหนักแน่นอย่างชัดถ้อยชัดคำ
กวนจิ้งหัวเราะเย็นชา “คนตระกูลกู้ของพวกคุณตายหมดแล้วเหรอ? ผู้หญิงอย่างคุณคนเดียวมาออกหน้าอะไรที่นี่?”
“กวนจิ้ง” กู้หุ้ยหยวนตะโกน
กวนจิ้งไม่สนใจเธอ พูดต่อ “เพราะว่าพวกเขายังมีมโนธรรม มองอย่างชัดเจน ใครถูกใครผิด มีเพียงคุณที่จิตใจเลอะเลือนคิดอยากแก้แค้นอย่างเดียว”
“กวนจิ้งคุณมันสารเลว” กู้หุ้ยหยวนไม่ห่วงภาพลักษณ์ ทั้งต่อยทั้งถีบเขา
กวนจิ้งไม่ขยับให้เธอตบตีอย่างตามใจ เขาไม่ทำร้ายผู้หญิง ถึงแม้ว่าในใจอยากจะสั่งสอนเธอมาก
หลินซินเหยียนฟังมานานขนาดนี้ พอเข้าใจแล้วว่าเรื่องอะไร เธอไม่ได้ลงจากรถไปเปิดโปง แต่โทรศัพท์ให้จงจิ่งห้าว
ขณะนี้ในห้องรับรอง
ผู้อำนวยการหวางฟังสถานการณ์มาจากหมอที่ทำการตรวจให้หลินซินเหยียนแล้ว และยังดูรายงานผลตรวจแล้ว เขายังรวบรวมผู้เชี่ยวชาญด้านนี้เพื่อทำการวิจัย
“อย่างสถานการณ์ของภรรยาท่าน ดีที่สุดก็คือคลอดตอนเจ็ดเดือนครึ่ง ถ้าหากเป็นห่วงปัญหาสุขภาพของเด็ก ต้องพักที่โรงพยาบาล สำรวจอาการทุกวัน ช้าสุดก็เลื่อนได้ถึงแปดเดือน”
จงจิ่งห้าวมือข้างหนึ่งค้ำไว้บนขมับ แผนการแบบนี้ไม่สามารถทำให้เขาพอใจได้
“ความจริงแล้วภรรยาคุณไม่เหมาะที่จะมีลูกอีก จากการตรวจรอบนี้ดูออกว่า พื้นฐานร่างกายของเธอไม่ดี” ผู้อำนวยการหวางเอียงตัวไปข้างหลัง “เพื่อความปลอดภัยของผู้ใหญ่ คลอดก่อนกำหนดเป็นวิธีที่ปลอดภัยที่สุด”
อื๊ดอื๊ด—-
เวลานี้มือถือในกระเป๋าของจงจิ่งห้าวดังขึ้น เขาหยิบมือถือออกมาดูหมายเลขที่โชว์ จากนั้นกดรับสาย
“คุณจะเสร็จธุระเมื่อไหร่?” หลินซินเหยียนถาม
“ไม่นานผมก็ออกไปแล้ว” จงจิ่งห้าวพูด
หลินซินเหยียนตอบอืมไปคำเดียว จากนั้นก็วางสาย
จงจิ่งห้าวลุกขึ้นบอกว่ายังมีธุระ รบกวนผู้อำนวยการหวางออกมารอบนี้ ผู้อำนวยการหวางก็ลุกขึ้นมา “กับผมไม่ต้องเกรงใจ เป็นเพื่อนเก่ากับพ่อของคุณแล้ว พวกเราจะพยายามให้ถึงที่สุด ณ ตอนนี้ความสามารถของพวกเราสามารถทำถึงระดับนี้”
เขาหยิบนามบัตรออกมาจากกระเป๋า ยื่นมาให้ “ท่านนี้เป็นเพื่อนเก่าที่เคยเรียนด้วยกันกับผม ตอนนี้เขาเป็นแพทย์ประจำอยู่ที่ศูนย์การแพทย์เมโย ถ้าหากมีความต้องการสามารถไปหาเขาได้”
จงจิ่งห้าวยื่นมือรับมา พูดว่า “ขอบคุณ”
“ไม่ต้องเกรงใจ”
จงจิ่งห้าวยื่นมือไปจับมือกับเขา “วันนี้รบกวนเวลาของคุณแล้ว วันหลังมีเวลา ผมเลี้ยงข้าวคุณ”
ผู้อำนวยการหวางตอบรับอย่างยินดี จงจิ่งห้าวส่งเขาออกไป มองดูเขาขึ้นรถแล้วเขาเองก็ออกไป
เขาเดินไปถึงรถที่จอดอยู่ข้างทาง เปิดประตูรถถามว่า “มีอะไรเหรอ?”
หลินซินเหยียนขยับเข้าไปข้างใน เหลือที่นั่งให้เขา ตอบว่า “ไม่มีอะไร ก็แค่เมื่อกี้เห็นกวนจิ้งอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง”
จงจิ่งห้าวนั่งเข้าไปในรถปิดประตูถามว่า “ผู้หญิงที่ไหน?”
หลินซินเหยียนพูดตามตรง จากนั้นถามเขา “คุณรู้ไหม?”
จงจิ่งห้าวเหมือนเข้าใจในทันที ทำไมกวนจิ้งถึงได้ผิดปกติแบบนี้ ที่แท้ก็อยู่กับกู้หุ้ยหยวน
มิน่าถึงยื่นการลาออก
เขาพูดกับคนขับรถ “ไปบริษัท”
พูดจบเขาก็โทรศัพท์ให้กวนจิ้ง ให้เขากลับมาบริษัท
ขณะนี้กวงจิ้งกับกู้หุ้ยหยวนกำลังอยู่ระหว่างทางไปโรงพยาบาล กวนจิ้งไม่เชื่อว่าเธอจะท้องลูกของตัวเอง ยืนยันจะพาเธอไปตรวจที่โรงพยาบาล
กู้หุ้ยหยวนไม่อยากไป แต่ว่ากวนจิ้งแรงเยอะเกินไป อยากจะขัดขืนแต่ก็ขัดขืนไม่ได้ ถูกเขาลากตัวขึ้นแท็กซี่คันหนึ่งไป ระหว่างทางมือถือของกวนจิ้งดังขึ้น จงจิ่งห้าวเป็นคนโทรมา ให้เขาไปบริษัท
กู้หุ้ยหยวนฉวยโอกาสตอนที่กวนจิ้งรับโทรศัพท์ขณะรอไฟแดงพอดี ลงจากรถวิ่งหนีไป
ท้องของเธอว่างเปล่า ไปโรงพยาบาล? ถ้าอย่างนั้นความก็แจกหมด?
“กู้หุ้ยหยวน” กวนจิ้งตะโกนอย่างโมโห กู้หุ้ยหยวนวิ่งเร็วมาก กลัวว่ากวนจิ้งจะจับตัวเธอกลับไป
กวนจิ้งมองเห็นกระเป๋าที่ตกอยู่บนเบาะที่นั่งก็รู้สึกปวดหัว
ผู้หญิงคนนี้นี่เป็นปีศาจชัดๆ
คนขับรถแท็กซี่ถามว่า “คุณยังไปต่อไหม?”
กวนจิ้งนั่งกลับไปในรถบอกว่าไป “ไปว่านเยว่กรุ๊ป”
คนขับรถแท็กซี่ขับออกไปอย่างเร็ว ขับไปทางด้านว่านเยว่กรุ๊ป
ถึงสถานที่แล้วตอนที่กวนจิ้งจ่ายเงินลงรถ คนขับพูดเตือน “อย่าลืมของนะครับ”
กวนจิ้นมองดูกระเป๋าที่กู้หุ้ยหยวนลืมไว้ในรถลังเลอยู่สองวินาที ยื่นมือหยิบขึ้นมา เขาปิดประตูรถจากนั้นก็เดินไปทางด้านล็อบบี้บริษัท เห็นรถของเสิ่นเผยซวนขับเข้าไปในลานจอดรถ เขาหยุดชะงักฝีเท้า
เสิ่นเผยซวนจอดรถเสร็จแล้วก็เปิดประตูรถลงไป เดินมาทางนี้ เห็นกวนจิ้นแล้วถาม “คุณยืนอยู่ตรงนี้ทำไม?”
กวนจิ้งพูด “รอคุณไง”
“เข้าไปด้วยกัน” เสิ่นเผยซวนเดินเคียงไหล่ไปพร้อมเขา มองกระเป๋าผู้หญิงในมือของเขา ถามว่า “ของแฟนเหรอ?”
กวนจิ้งก้มหน้ามองไปทีหนึ่ง พูดว่า “ของคนบ้า”
เสิ่นเผยซวนหัวเราะ ไม่ได้ถามต่อ
เดินเข้าไปในลิฟต์กวนจิ้งถามว่า “ทำไมคุณถึงมาล่ะ? มีธุระ?”
เสิ่นเผยซวนบอกว่าจงจิ่งห้าวเรียกเขามา
จงจิ่งห้าวเตรียมจะพาหลินซินเหยียนไปต่างประเทศ จะไม่อยู่ในประเทศชั่วคราว เพราะฉะนั้นต้องพูดกับเขาหน่อย ต้องการให้เขาดูแลที่บ้านหน่อย เพราะว่าที่บ้านมีแต่คนแก่และเด็ก ยังไงก็ยังไม่ค่อยวางใจ
กวนจิ้งพูดว่า “บังเอิญเลย ประธานจงเรียกผมพาเหมือนกัน หรือว่ามีเรื่องอะไรจะประกาศ?”
