ซางหยูก้มหน้าตอบอืมเบาๆ
จากนั้นก็เดินเข้าห้องด้วยบรรยากาศที่พูดยาก
ทั้งสองนั่งข้างเตียง เสิ่นเผยซวนนั่งตัวตรง มือที่วางบนขาค่อยๆกำเข้าเล็กน้อย
ซางหยูค่อยๆหลับตาลงเล็กน้อย ขนตาสั่นไหว มือเล็กกำชายเสื้อคลุมอาบน้ำอย่างประหม่าเล็กน้อย จู่ๆหลังมือก็ถูกกุมไว้ ฝ่ามืออบอุ่นพร้อมกับมือสากบางๆ “มานั่งสิ”
ซางหยูลุกขึ้น เสิ่นเผยซวนโอบเอวเธอ ให้เธอนั่งลงบนตักของเขา
เขายกสายตาขึ้น พูดเสียงทุ้มต่ำ “คุณ คุณเตรียมพร้อมหรือยัง?”
ซางหยูหลับตาลง เส้นผมช่อหนึ่งร่วงลงมา ผ่านใบหน้าของเสิ่นเผยซวน ความร้อนในเลือด ราวกับเพิ่มขึ้นเล็กน้อย เขายกมือขึ้น จับสายคาดเอวเสื้อคลุมอาบน้ำของซางหยู ดึงออกเบาๆก็หลุดแล้ว
ร่างกายของซางหยูเกร็งขึ้นอย่างไม่รู้ตัว คว้ามือของเขาอย่างกะทันหัน เสิ่นเผยซวนเงยหน้ามองเธอ เธอก็กำลังมองเขาอยู่
ดวงตาประสานกัน สายตาสบตากัน เสิ่นเผยซวนนึกว่าเธอกลัว พูดว่า “ถ้าคุณยังไม่พร้อม…”
เขายังพูดไม่ทันจบก็ถูกซางหยูจูบเข้าที่ปาก ปิดปากสิ่งที่เขาจะพูด
ความห่างของทั้งสองคนก็ถูกทำลายจนหมดสิ้น การที่ซางหยูเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ทำให้ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติ
เสิ่นเผยซวนกดเธอลงบนเตียง ซางหยูรู้สึกแค่เพียงด้านหน้าร่างกายเย็บวาบ เสื้อคลุมอาบน้ำถูกเปิดออก
เธออยากจะเอามือไปปิดตามสัญชาตญาณ เสิ่นเผยซวนคว้ามือของเธอไว้ไม่ให้เธอปิด สายตามองไปยังร่างของเธออย่างช้าๆ
ใบหน้าของเธอร้อนผ่าว หัวใจเต้นตุบๆตลอด
รูปร่างของซางหยูดีมาก ถึงแม้จะไม่ใช่หุ่นอวบอิ่ม แต่อะไรที่ควรมีก็มีหมด ผิวขาวนวล รูปร่างผอมเพรียว
เธอกัดริมฝีปาก “ต้องไปซื้อยาหน่อยมั้ย?”
เสิ่นเผยซวนที่สายตามองลึก แปรเปลี่ยนเป็นตกใจ น้ำเสียงแหบพร่าอย่างมาก “ซื้อยามาทำอะไร?”
อีกอย่างซื้อยาอะไร?
“ยา…ยาคุม” ซางหยูยังเรียนไม่จบ ไม่อยากมีลูกเร็วขนาดนี้
“ยานั้นกินแล้วไม่ดีต่อสุขภาพมั้ง?” เสิ่นเผยซวนรู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย ตัวเองทำไมลืมเรื่องนี้ไปซะสนิทเลย
เขายกตัวกำลังจะลุกขึ้น ซางหยูคว้าคอของเขาไว้แน่น “เสร็จแล้วค่อยกินก็ได้ไม่เป็นไร”
ตอนนี้ไม่ใช่ว่ามียาคุมฉุกเฉิน72ชั่วโมงหรือไง
เสิ่นเผยซวนดึงเสื้อผ้าบนตัวเธอชิดเข้าด้วยกัน “ผมไปซื้อ…ถุง กินยาไม่ดีต่อร่างกาย”
ซางหยูพยักหน้า
เสิ่นเผยซวนเปลี่ยนเสื้อผ้าออกไป ซางหยูดึงผ้าห่มมาปิด ขดอยู่ในผ้าห่ม โผล่ออกมาเพียงแค่หัว ใบหน้าน้อยๆแดงขึ้นมา เธอรู้สึกชอบความรู้สึกนี้อย่างประหลาด
ความรู้สึกถูกคนแคร์ ถูกทะนุถนอม
เธอคิดว่าตัวเองที่จริงแล้วโชคดี ถึงแม้จะเติบโตมาในสภาพแวดล้อมที่ไม่ดี แต่พอมาเจอกับเสิ่นเผยซวน เขาเป็นผู้ใหญ่และสุขุม แล้วก็รู้จักดูแลคนอื่น
เธออยากจะให้ตัวเองรีบเรียนจบไวๆ และมีลูกให้กับเขา
อยากเห็นเขาตอนเป็นคุณพ่อ
รู้สึกรอคอยขึ้นมาอย่างกะทันหัน
ตืดตืด——
จู่ๆโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะก็ดังขึ้น เธอหันไปมอง เป็นของเสิ่นเผยซวน ตอนออกไปเขาไม่ได้หยิบไปด้วย
เธอเอื้อมมือไปหยิบมา ข้างบนแสดงชื่อของซูจ้าน
เธอคิดอยู่สักพัก แล้วก็กดรับสาย
“ฮัลโหล”
“ผมคือหัวหน้าตำรวจจราจร ไม่ทราบว่าคุณรู้จักซูจ้านหรือเปล่า?”
ซางหยูลุกขึ้นมานั่ง พูดว่า “รู้จักค่ะ ทำไมหรอคะ?”
ทำไมถึงเป็นตำรวจจราจรโทรเข้ามา?
ซางหยูนั่งตัวตรงไปชั่วขณะ
“เขาเมาแล้วขับ เกิดอุบัติเหตุรถชน ตอนนี้ส่งตัวไปที่ห้องฉุกเฉิน ถ้าหากคุณเป็นญาติของเขา กรุณารีบมาทันทีด้วย”
ซางหยูตกใจ เมาแล้วขับ? ฉุกเฉิน?
“เขา เขาตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?”
เธอดึงผ้าห่มออกและลงจากเตียง ไปหาชุดใส่
“ยังไม่แน่ชัด พวกคุณรีบมาเร็วเข้าเถอะ”
“ได้ค่ะ ได้ค่ะ ตอนนี้เขาอยู่โรงพยาบาลอะไรคะ?”
ทางนั้นพูดชื่อสถานที่ แล้ววางสายไป
ซางหยูพบว่าที่นี่ไม่มีเสื้อผ้าของเธอ ได้แต่สวมเสื้อยืดของเสิ่นเผยซวน ดีที่ยาวมากพอ สวมแล้วเหมือนกับกระโปรงสั้น ยาวถึงต้นขา
เสิ่นเผยซวนกลับมาเห็นซางหยูกำลังมัดผมอยู่ในห้องอาบน้ำ ในมือของเขาถือถุงดำ “คุณทำไมลุกขึ้นมาล่ะ?”
“คุณกลับมาแล้ว แย่แล้วล่ะ ซูจ้านรถชน ตอนนี้อยู่โรงพยาบาล บอกว่ากำลังอยู่ห้องฉุกเฉิน ไม่รู้ว่าบาดเจ็บยังไงบ้าง” ซางหยูพูดอย่างรีบร้อน
เสิ่นเผยซวนถาม อยู่โรงพยาบาลอะไร
ซางหยูพูดชื่อสถานที่ซ้ำอีกรอบ
“คุณนอนเถอะ ผมไปดูเอง” เสิ่นเผยซวนวางของในมือแล้วก็เดินไป
“ฉันไปด้วยกันกับคุณดีกว่า” ซางหยูไม่วางใจ
เสิ่นเผยซวนมองเธอครู่หนึ่ง บนตัวมีแค่เสื้อตัวเดียว ถึงแม้จะปิดถึงต้นขา แต่ว่าเขาก็ยังรู้สึกว่าโป๊เกินไป “คุณอยู่บ้านเถอะ มีเรื่องอะไร ผมจะโทรหาคุณตลอดเวลา”
เขาหยิบกุญแจรถกำลังจะไป ราวกับคิดอะไรออก หยิบบัตรบัตรหนึ่งจากกระเป๋าสตางค์ยื่นให้เธอ “ชอบอะไรก็ซื้อตามใจเลย ซื้อพวกเสื้อผ้าที่คุณชอบนะ”
ซางหยูส่ายหน้า “ฉันไม่เอา ฉันมีของตัวเอง…”
เสิ่นเผยซวนดึงมือเธอเข้ามา แล้วยัดเข้าในมือของเธอ หันหลังกลับแล้วเดินจากไป
ซางหยูยืนมองดูแผ่นหลังของเขาอยู่ที่เดิม พูดว่า “คุณขับรถระวังๆหน่อยนะ”
เสิ่นเผยซวนพูด “ผมรู้ คุณล็อคบ้านให้ดี นอนเถอะ”
ซางหยูพยักหน้า
เสิ่นเผยซวนขับรถไปถึงโรงพยาบาล อย่างแรกคือเข้าใจสถานการณ์
กลางคืนพวกเขาดื่มเหล้ากัน เขาเรียกบริการขับแทน ซูจ้านไม่ได้เรียก ขับรถด้วยตัวเอง จากคำบรรยายของตำรวจจราจร ถึงแม้ฝ่ายตรงข้ามก็มีส่วนรับผิดชอบ แต่ว่าซูจ้านดื่มเหล้า เมาแล้วขับมีโทษร้ายแรง
เขาจะต้องรับผิดชอบทุกด้าน อีกทั้งยังต้องถูกยึดใบขับขี่ด้วย
ตอนนี้ไม่เพียงแต่ซูจ้านที่บาดเจ็บ อีกฝ่ายคนขับรถก็บาดเจ็บเช่นกัน
กำลังรักษาอยู่เหมือนกัน
ตอนนี้พวกนี้สำหรับเสิ่นเผยซวนต่างก็ไม่สำคัญ ที่สำคัญก็คือ ซูจ้านบาดเจ็บยังไงบ้าง?
“ยังไม่ทราบแน่ชัด” ตำรวจจราจรพูด ตอนนั้นเพียงแค่บนร่างกายมีเลือดออกมาก
ขณะนั้นประตูห้องฉุกเฉินก็เปิดออก คุณหมอที่สวมชุดผ่าตัดสีน้ำเงินเดินออกมา
