ท่านย่านั้นดื้อรั้นมาก พูดอะไรก็ไม่ยอมไปโรงพยาบาลเสียให้ได้ ซูจ้านเองก็ไม่กล้าไปฝืนบังคับท่านไปโรงพยาบาล กลัวว่าจะไปกระตุ้นความรู้สึกของท่านเอา ทำได้แค่เพียงอยู่ที่บ้านไป
เขาถือโอกาสตอนที่ท่านย่านอน เรียกคุณหมอมาดูอาการให้ท่านย่าที่บ้าน
เล่าอาการของท่านย่าออกไปให้คุณหมอฟัง คุณหมอฟังคำอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นมาของซูจ้านจบลงไปแล้ว การวินิจฉัยเบื้องต้นก็คงจะเป็นเค้าลางของโรคอัลไซเมอร์ “นี่ยังเป็นการวินิจฉัยเบื้องต้น อยากจะให้วินิจฉัยแม่นยำขึ้นก็ต้องไปที่โรงพยาบาลดูสักรอบก่อน สภาพอาการเท่าที่ได้ฟังจากคุณพูดมาเหมือนจะค่อนข้างหนักเลยทีเดียว รีบไปดูอาการที่โรงพยาบาลโดยเร็วที่สุดจะดีกว่า”
ซูจ้านเอ่ยพูดออกมา “ผมทราบแล้ว”
ท่านย่าตื่นขึ้นมา ซูจ้านบอกว่าเขาไม่สบายหวังอยากให้ท่านไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อนเขาสักหน่อย ท่านย่าพอได้ยินว่าเขาไม่สบาย ก็ยอมไปทันทีโดยที่ไม่มีพูดพร่ำทำเพลงอะไร
จากการตรวจดูอาการได้ยืนยันแล้วว่าท่านย่าเป็นโรคอัลไซเมอร์ ก็คือภาวะสมองเสื่อมในผู้สูงอายุที่เรียกกันโดยทั่วไปนั่นเอง
“ผู้สูงอายุที่เป็นโรคนี้จะเกิดอาการความสามารถในการจดจำเสื่อมถอยลงและความคิดสับสน อารมณ์ก็จะเกิดความวิตกกังวล อารมณ์รุนแรง อาการประสาทหลอน ความคิดฟุ้งซ่าน โรคจำพวกนี้ทำได้แค่เพียงใช้ยามาควบคุมอาการเอาไว้ ไม่มีวิธีรักษาให้หายไปโดยสมบูรณ์ อาการอย่างนี้คอยอยู่เป็นเพื่อนพูดคุยกับท่านให้มากๆ อย่าให้ท่านมีความรู้สึกโดดเดี่ยวขึ้นมา” คุณหมอเอ่ยออกมา
ซูจ้านพยักหน้าออกมา “เรื่องพวกนี้ผมรู้”
คุณหมอดูประวัติผู้ป่วยแล้วเอ่ยออกมา “คุณรู้แล้วก็ดี โดยทั่วไปผู้สูงอายุที่เป็นโรคนี้ ส่วนใหญ่จะมีสาเหตุเกิดมาจากการกระตุ้นทางจิตใจ แน่นอนว่าก็มีหลายคนที่มีสาเหตุเกิดมาจากอายุเยอะด้วยเหมือนกัน จากที่ฟังคุณเล่ามา ก่อนหน้านี้ดีมาก ไม่เคยมีอาการผิดปกติมาก่อนเลย เพิ่งจะมาเกิดเอาช่วงนี้ เพียงช่วงเวลาสั้นๆก็มาถึงระดับนี้ก็คงจะเกิดจากการกระตุ้นทางจิตใจ ถ้าเป็นอย่างนี้ งั้นก็ต้องดูแลไปอย่างระมัดระวัง ดูแลในส่วนทางด้านประสาทของท่าน”
ซูจ้านเอ่ยพูดออกมา “ผมเข้าใจแล้ว”
คุณหมอจ่ายยาให้มา ป้าจี๋ไปรับยา เขาก็เข็นคุณย่าไป
“แกไม่ได้ป่วยใช่มั้ย” ท่านย่าถาม
ซูจ้านมองท่านย่าพลางเอ่ยออกไป “เปล่า ผมแข็งแรงดี”
“แกแข็งแรงดีก็ดีแล้ว” ท่านย่ามีท่าทีโล่งใจออกมา
ซูจ้านเห็นการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ที่แสดงออกมาของท่านย่า ภายในใจรู้สึกหนักอึ้งไปอย่างแรง พลางเอ่ยเสียงเบาออกไป “พวกเรากลับบ้านกันเถอะ”
“ได้” ท่านย่ายิ้มออกมา
ถึงบ้านท่านย่าก็สั่งป้าจี๋ออกไป “ซูจ้านชอบกินเนื้อซี่โครง เย็นนี้เธอทำเนื้อซี่โครงนะ”
ป้าจี๋มองไปยังซูจ้าน ซูจ้านพยักหน้าออกมา เธอจึงพูดกับท่านย่าออกไป “ค่ะ”
ท่านย่าเป็นอย่างนี้ ซูจ้านจะต้องใช้เวลาอยู่บ้านเป็นเพื่อนท่านย่า แต่คดีนั้นที่เขารับมาลูกความต้องการจะเจอเขา
นัดเขาออกไปเจอกันข้างนอก ซูจ้านตัดสินใจที่จะไปแป๊บเดียวแล้วก็กลับ จึงให้ป้าจี๋ดูท่านเอาไว้ “ไม่มีอะไรก็อย่าออกไป”
“ค่ะ” ป้าจี๋ตอบกลับมา
สถานที่เจอกันเป็นร้านกาแฟร้านหนึ่ง ตอนที่ซูจ้านมาถึงลูกความก็ได้มาถึงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขาเดินเข้าไปนั่งฝั่งตรงกันข้ามเธอ
“อยากจะดื่มอะไรคะ” ลูกความถาม
ซูจ้านบอกไปว่าน้ำเปล่าก็พอ
ลูกความยื่นซองจดหมายซองหนึ่งมา
ซูจ้านหยิบขึ้นมา ประมาณว่ารู้อยู่แล้วว่าด้านในเป็นอะไร จึงเอ่ยออกไป “หาหลักฐานมาได้เร็วขนาดนี้เลย”
“เดิมทีแล้วเขาไม่รู้ว่าฉันรู้เรื่องที่เขานอกใจแล้ว ไม่ได้มีการระวังฉันเลย อยากจะหาหลักฐานมามันก็ไม่ยากเลย นี่เป็นโรงแรมที่เขาเปิดห้องกับเมียน้อยคนนั้น ฉันได้บันทึกการเปิดห้องของเขามาแล้ว” ลูกความถึงแม้ว่าจะเป็นหญิงตั้งครรภ์คนหนึ่ง อีกทั้งระยะเวลาการแต่งงานก็ไม่ได้ยาวนานเลยด้วย แต่กลับสงบนิ่งเป็นอย่างมาก
ตั้งแต่ต้นจนมาถึงตอนนี้ ไม่มีการแสดงพฤติกรรมรุนแรงมาก่อนเลย
ซูจ้านทำงานเป็นทนายมานาน ลูกความอย่างนี้ไม่เคยเจอมาก่อน
เพิ่งจะแต่งงานได้ไม่นานอย่างนี้ แล้วยังท้องอีกด้วย รู้ว่าสามีนอกใจก็ไม่มีความเสียใจและตีโพยตีพายออกมาเลยแม้แต่นิดเดียว นิสัยอย่างนี้ หายากมาก
ซูจ้านมองไปแป๊บนึง บันทึก ทั้งหมดมีสิบกว่าครั้ง ดูเหมือนว่าในทุกๆครั้งจะเป็นโรงแรมเดียวกันหมดเลย ในซองจดหมายยังมีแฟลชไดรฟ์อยู่อันนึงด้วย
“ด้านในเป็นอะไร” ซูจ้านเอ่ยถามออกไป
ลูกความพูดออกมาว่า “อาศัยเพียงบันทึกการเปิดห้องโรงแรม ก็ไม่อาจบอกได้ว่าเป็นหลักฐานที่ไม่สามารถหักล้างได้แล้ว ถึงเวลานั้นแล้วเขาจะต้องโต้ออกมาว่าคุยเรื่องงานกันอยู่ในห้อง พวกเราเองก็จะทำอะไรกันไม่ได้ ของที่อยู่ในนี้แน่นอนว่าเป็นหลักฐานที่ไม่สามารถหักล้างได้เลยค่ะ”
ซูจ้านเลิกตาขึ้นมองเธอ
เธอยิ้มออกมา “คิดว่าฉันจะรีบกำจัดพวกเขาให้สิ้นซากไปให้หมดเลยใช่มั้ย”
“ไม่ใช่” ซูจ้านพูดออกไปตามตรง “คุณใจเย็นได้ขนาดนี้ ผมรู้สึกเหนือความคาดหมายมาก”
พบว่าสามีนอกใจ ไม่ร้องไห้ไม่โวยวายแต่กลับแสร้งทำเป็นไม่รู้อะไรเลย แล้วแอบมาหาทนายเพื่อแย่งชิงทรัพย์สินของบ้านไปแบบลับๆ
“ผู้ชายที่นอกใจ ก็เหมือนกับอาหารที่บูดเปรี้ยวไปแล้ว คนที่จำต้องกินของที่น่าสะอิดสะเอียนลงไปก็คือตน แล้วยังเป็นการทำร้ายร่างกายอีก ไม่สู้ถอยไปเลยไม่ดีกว่าเหรอ ให้เขาทำอะไรก็ไม่มีความสุขเข้ามาเลย คนที่ทำผิด มักจะต้องจ่ายค่าตอบแทนมาเสมอ แฟรชไดรฟ์ที่ให้คุณไปเป็นไฟล์แนบ ในมือฉันยังมีอีกชุดนึง ฉันไม่เพียงแต่จะต้องการให้เขาไม่เหลืออะไร ยังต้องการให้เขาไม่มีหน้ะมีชีวิตอยู่ต่ออีกแล้ว” ตอนที่เธอพูดคำพูดเหล่านี้ออกมาบนใบหน้าได้ประดับไปด้วยความเกลียดชังอยู่บ้างเล็กน้อย
อย่างที่คิดไม่ได้ไม่เกลียด เพียงแค่เข้มแข็งพอ รู้ว่าในสถานการณ์อย่างนี้จะต้องทำยังไงถึงจะมีประโยชน์กับตัวเอง
“คิดว่าฉันโหดร้ายเกินไปใช่มั้ยคะ” หญิงสาวมองซูจ้าน
“เปล่า ความใจเย็นของคุณผมนับถือมาก” ซูจ้านเอ่ยออกมานิ่งๆ
“วันนี้ฉันจะเปิดไพ่ในมือให้เขารู้ ฉันอยากจะจัดการกับเรื่องนี้โดยเร็วที่สุด ดังนั้นแล้วก็เลยต้องให้คุณช่วย” ลูกความพูดความต้องการของตัวเองออกมา
ซูจ้านพูดพลางหยิบหนังสือข้อตกลงการหย่าที่ร่างเอาไว้เรียบร้อยแล้วออกมาจากในกระเป๋าเอกสาร “ร่างเอาไว้ตามความต้องการของคุณ คุณลองอ่านดู”
หญิงสาวหยิบมา หลังจากที่อ่านแล้วก็พอใจอย่างมาก จากนั้นก็ใส่เข้าไปในกระเป๋า แล้วพูดออกมาว่า “งั้นรบกวนให้คุณช่วยร่างหนังสือฟ้องร้องให้ฉันมาชุดหนึ่งโดยเร็วที่สุด ฉันต้องการให้เขาเหลือแต่ตัวเขาจะต้องไม่ยอมแน่ จะต้องมีการฟ้องร้องขึ้นมาอย่างแน่นอน หลังจากนั้นก็ยังต้องรบกวนคุณอีก”
ซูจ้านเอ่ยออกมา “ยกให้ผมเป็นคนจัดการเรื่องนี้เองได้เลยครับ”
หญิงสาวเดินออกไป ซูจ้านก็ไม่ได้นั่งอยู่ต่อจากนั้นก็ได้ออกจากร้านกาแฟตามไป ตอนที่เขาขึ้นรถเตรียมที่จะสตาร์ทรถ โทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าก็ดังขึ้นมา
เขาควักเอาโทรศัพท์ออกมาข้อความที่แสดงเข้ามาเป็นชื่อของฉินยา หัวใจบีบรัดแน่นขึ้นมาทันที
