หลินซินเหยียนหลุบตาลง เห็นเมมโมรีการ์ดในมือของเขา ขมวดคิ้ว “นี่คืออะไร?”
สีหน้าของหยูโต้วโต้วหมองลง “พี่ชายของฉันไม่ได้ฆ่าตัวตาย แต่ถูกฆ่าตาย”
ประโยคนี้ หลินซินเหยียนไม่สนใจ
“ขอโทษ ฉันยังมีธุระ ต้องไปแล้ว” เธอจ่ายเงินแล้วหยิบการ์ดเดินไปทางทางเข้า
ในสถานการณ์ที่รีบร้อน หยูโต้วโต้ววิ่งตามไปแล้วจับแขนของเธอ “หกปีก่อน พี่ฉันได้รับเงินก้อนหนึ่ง คนที่ให้เงินก้อนนั้นเป็นผู้หญิง ให้เขาไปชนผู้หญิงคนหนึ่ง”
โครม!
เหมือนมีฟ้าผ่ากระทบลงบนศีรษะของหลินซินเหยียน
หกปีก่อน มีคนจะทำร้ายเธอ?
“เธอก็คือผู้หญิงที่พี่ฉันต้องชน สุดท้ายเธอโชคดีที่ไม่ตายใช่ไหม?” หยูโต้วโต้วพูดความคาดเดาของตัวเอง
และหลังจากที่พบเสียงบันทึกนั้น หยูโต้วโต้วถึงจะเข้าใจ ทำไมเมื่อพบเขาหลินซินเหยียนจะทำสีหน้ารังเกียจ
หลินซินเหยียนจับเมมโมรีการ์ดในมือของเขา ดูดีๆ น่าจะเป็นเมมโมรีการ์ดของโทรศัพท์มือถือ ใช้ได้กับโทรศัพท์รุ่นเก่าเท่านั้น สมาร์ทโฟนตอนนี้ หน่วยความจำในตัวสูงมากแล้ว แทบจะไม่ต้องใช้ของแบบนี้ เธอคืนเมมโมรีการ์ดให้เขา “ในนี้มีหลักฐาน?”
“ถ้าเธอมีเวลา เราสามารถหาที่คุยกันได้” หยูโต้วโต้วรู้ว่าหลินซินเหยียนจะตกลง
จริงๆ หลินซินเหยียนตกลงแล้ว เธอก็อยากรู้ว่าตอนนั้นใครจะทำร้ายเธอ
ต้องรู้ว่า อุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้เธอเกือบจะเสียลูกไป
“ฉันรู้ว่าแถวนี้มีร้านกาแฟ ไปที่นั่นเถอะ” หลินซินเหยียนเดินนำหน้า
หยูโต้วโต้วตามเธอ
ร้านกาแฟอยู่ใกล้หมู่บ้าน เธอเห็นเมื่อคืน
ไม่นานก็ถึงร้านกาแฟ หลินซินเหยียนพบมุมที่เงียบสงบแล้วนั่งลง
“นายจะดื่มอะไรไหม?” แม้ว่าหลินซินเหยียนอยากรู้ความจริงเร็วๆ แต่ว่ามองท่าทางของหยูโต้วโต้ว เหมือนจะกระหายน้ำมาก
“ฉันเอาน้ำ” เขากระหายน้ำจริงๆ
หลินซินเหยียนยื่นเมนูให้พนักงาน “ฉันขอน้ำเปล่าสองแก้วก่อน ต้องการอะไรเพิ่มค่อยเรียกคุณ”
“ค่ะ”
น้ำเปล่ามาเสิร์ฟ รอพนักงานเดินไปไกล หลังจากที่หยูโต้วโต้วดื่มน้ำ หลินซินเหยียนพูด “พูดมาเถอะ ตกลงเกิดอะไรขึ้นกันแน่”
“เธอฟังก่อน” หยูโต้วโต้วหยิบโทรศัพท์มือถือที่สามารถใส่เมมโมรีการ์ดออกมา เปิดออก ใส่เมมโมรีการ์ดเข้าไป จากนั้นเปิดเครื่อง ค้นหาเสียงบันทึกในเมมโมรีการ์ดแล้วเปิด
มีเพียงท่อนเดียว น่าจะบันทึกจากตรงกลาง
“ถ้าฉันทำตามที่เธอบอก ขับรถชนผู้หญิงคนนั้นตาย ฉันก็ต้องเข้าคุกสิ?”
“นายวางใจได้ ฉันไม่ให้นายขึ้นศาล ยิ่งไม่ให้นายเข้าคุก เราทำเบรกของรถให้มีปัญหาไว้ล่วงหน้า ถึงเวลาก็ทำเป็นว่าเบรกรถเสีย ทำเป็นอุบัติเหตุ นายไม่ต้องรับผิดชอบอะไร และนายมีโรค ฉันก็จะช่วยนาย นายต้องรู้ หลังจากสำเร็จแล้วนายจะได้เงินก้อนใหญ่ เงินก้อนนี้ใช้เวลาทั้งชีวิตนายยังหามาไม่ได้ นี่เป็นการซื้อขายที่คุ้มมาก”
“นายวางใจได้ ต่อให้เข้าคุก ฉันก็จะประกันตัวนายออกมา” ดูเหมือนว่าผู้หญิงพยายามโน้มน้าวเขามาก
เหอรุ่ยหลินไม่เพียงต้องการให้หลินซินเหยียนได้ลิ้มรสความเจ็บปวดจากอุบัติเหตุทางรถยนต์เท่านั้น แต่ยังต้องการชีวิตของเธอมากกว่า
เมื่อจงจิ่งห้าวหย่ากับเธอ ให้เธอไปจากโลกนี้อย่างสมบูรณ์ แบบนี้ก็จะไม่มีใครสามารถข่มขู่หล่อนได้ จงจิ่งห้าวก็จะเป็นของหล่อน
เพียงแต่หล่อนคิดไม่ถึง มีคนช่วยเธอ
และยังพาเธอออกจากเมืองB จากไปก็หกปี และยังคลอดลูก
“ตามเสียงบันทึกนี้ ฉันเดาว่าผู้หญิงคนนี้รู้ว่าพี่ฉันต้องการเงิน และรู้ว่าเขาเป็นคนขับรถบรรทุก จึงไปหาเขา วางแผนอุบัติเหตุรถยนต์” หยูโต้วโต้วเก็บโทรศัพท์มือถือแล้วพูด
หลินซินเหยียนเท้าคาง นึกถึงเสียงของผู้หญิงในเสียงบันทึก ชัดเจนมาก และคุ้นเคยมาก เหมือนเธอจะรู้ว่าเสียงนั้นเป็นของใคร
ไป๋จวู่เวยในอดีต เหอรุ่ยหลินในปัจจุบัน
หล่อนทำให้จวงจื่อจิ่นป่วยทางจิต ต่อมาเหอรุ่ยเจ๋อเป็นคนควบคุมไว้ ตอนนี้ไม่ต่างจากคนทั่วไป เธอไปอยากไปตามอีก
เหตุผลที่ไม่สืบหา ก็เพราะหล่อนเป็นน้องสาวของเหอรุ่ยเจ๋อ
ตอนนี้…
เธอคิดมาตลอดว่านั่นเป็นอุบัติเหตุเบรกรถเสีย กลับคิดไม่ถึง
“เธอรู้ใช่ไหมว่าผู้หญิงในเสียงบันทึกคือใคร?” หยูโต้วโต้วลองถาม
หลินซินเหยียนเงยหน้า หมุนแก้วน้ำอย่างไม่ปกติ ไม่ได้ตอบเขา แต่กลับถาม “ฉันสงสัย นายได้เสียงบันทึกนี่มายังไง”
ใบหน้าของหยูโต้วโต้วนิ่ง จากนั้นก็ก้มหน้า
“ไม่อยากพูด?” หลินซินเหยียนปล่อยมือ ยืนขึ้น “ขอบคุณมากที่นายบอกเรื่องพวกนี้กับฉัน”
หยูโต้วโต้วเงยหน้าอย่างแรง มองเธอ ถามอย่างไม่อยากเชื่อ “เธอไม่อยากสืบหาเหรอ? มีคนจะทำร้ายเธอ”
หลินซินเหยียนมองท่าทางกระวนกระวายของเขานิ่งๆ “สืบหาหรือไม่ เป็นเรื่องของฉัน”
“แต่ เธอไม่รู้สึกว่าเราสองคนร่วมมือกัน อัตราความสำเร็จสูงกว่าเหรอ?” ร่วมมือกัน เขาสามารถทำให้คนที่ฆ่าพี่ชายถูกลงโทษตามกฎหมายได้ เธอยังสามารถแก้แค้นเรื่องเมื่อตอนนั้น นี่ไม่ใช่เรื่องที่ได้ผลดีด้วยกันทั้งสองฝ่ายเหรอ?
ทำไมหลังจากที่เธอฟังสิ่งนี้แล้วยังนิ่งขนาดนี้?
“แต่นายยังสงวนกับฉัน ไม่ใช่เหรอ?” เรื่องนี้ทำให้เธอตกใจจริงๆ แต่ไม่ถึงขั้นทำให้เธอเสียสติ ในนี้ยังมีเรื่องที่เขายังไม่ได้สารภาพ
หยูโต้วโต้วก้มหน้า มือที่ตึงเครียดถูไปมา
“รอนายสารภาพ ฉันค่อยพิจารณาว่าจะร่วมมือกับนายหรือไม่” หลินซินเหยียนมองนอกหน้าต่าง น้ำเสียงเอาแน่เอานอนไม่ได้ “คนคนนั้น ไม่ใช่นายมีหลักฐาน ก็สามารถจับได้”
ถ้าเป็นเมื่อก่อนยังพูดง่าย
ตอนนี้เธอเป็นคนของตระกูลเหอ
มีเงินมีอำนาจ
อยากทำให้เธอล้มนั้นไม่ง่าย
“เดี๋ยวก่อน” ขณะที่หลินซินเหยียนเดินถึงหน้าประตู หยูโต้วโต้วลุกขึ้น มองแผ่นหลังของเธอ “เธอนั่งลง”
หลินซินเหยียนหันกลับมามองเขา “คิดดีจะพูดแล้ว?”
หยูโต้วโต้วเม้มปากแน่น พยักหน้า
หลินซินเหยียนกลับมานั่งลงที่เดิม
“อยากร่วมมือ โปรดบอกฉันในสิ่งที่นายรู้ทั้งหมด”
หยูโต้วโต้วสูดหายใจเข้าลึกๆ มองหลินซินเหยียนแล้วพูด “ฉันสืบเรื่องของพี่ฉันมาตลอด แต่ไม่เคยพบเบาะแสอะไรเลย จนถึงฉันได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง”
“โทรศัพท์อะไร?”
“ขณะที่พี่ฉันยังมีชีวิตได้เก็บของไว้ที่บริษัทประกันภัยผิงอัน ถึงเวลาแล้วยังไม่มีคนไปรับ พนักงานโทรศัพท์หาฉัน” หยูโต้วโต้วพูดความจริง “ฉันเป็นเบอร์สำรอง ติดต่อของพี่ฉันไม่ได้ ถึงจะติดต่อฉัน”
หลินซินเหยียนไม่พูดต่อ ฟังเขาพูดเงียบๆ
“ฉัน เหมือนว่าพี่ฉันตั้งใจเก็บไว้” หยูโต้วโต้วก้มหน้า
“ทำไมเขาถึงทำแบบนี้?” หลินซินเหยียนมองเขาแล้วถาม
ผู้ตายเป็นใหญ่ เขาไม่อยากเปิดเผยพฤติกรรมไม่ดีของพี่แม่เดียวกัน
ก้มหน้าไม่พูด
หลินซินเหยียนรอเขาสองสามนาที เขายังคงไม่พูด
“นายไม่พูดความจริงกับฉัน ฉันไม่รู้ที่ไปที่มา จะร่วมมือยังไง? ในเมื่อนายไม่เชื่อใจฉัน แล้วจะเรียกฉันไว้ทำไม?”
“ฉันไม่ได้ไม่เชื่อใจเธอ” หยูโต้วโต้วปฏิเสธทันที
“เสียงบันทึกนี้อาจจะเป็นขณะที่ผู้หญิงคนนั้นพูดอยู่แล้วพี่ฉันแอบบันทึก ตั้งใจบันทึกไว้ หลังเรื่องสำเร็จ พี่ฉันได้รับเงิน อาจจะใช้เสียงบันทึกนี้ไปขอเงินหล่อน ข่มขู่หล่อน จึงโดนปิดปาก”
พูดไปพูดมา พี่ชายเขาตาย เพราะความโลภ
หลินซินเหยียนก็เข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้ว พี่ชายของเขาคือคนขับรถคนนั้น ถูกเหอรุ่ยหลินซื้อ ให้ชนเธอตาย หลังจากที่เกิดเรื่อง เธอไปต่างประเทศ ส่วนพี่ชายของเขาโลภเกินไป หลังจากที่ได้เงิน ก็ไปแบล็กเมล์เหอรุ่ยหลินจึงโดนปิดปาก
“เธอจะทำยังไง เธอไม่มีทางปล่อยคนที่ทำร้ายเธอใช่ไหม?” หยูโต้วโต้วถามอย่างรีบร้อน
“แม้ว่าเรื่องจะชัดเจนแล้ว แต่อยากย้อนคดี เรื่องเก่านี้ไม่ง่าย” หลินซินเหยียนลุกขึ้น “วันนี้ฉันยังมีธุระ”
“ฉันส่งเธอ” หยูโต้วโต้วลุกขึ้นตาม “ฉันมีรถ”
หลินซินเหยียนมองเขาแล้วพยักหน้า
หลังจากขึ้นรถ หยูโต้วโต้วเขียนเบอร์โทรศัพท์ของตัวเองให้เธอ “นี่คือเบอร์โทรศัพท์ของฉัน เธอติดต่อฉันได้ตลอดเวลา ฉันแนะนำตัวอีกครั้ง ฉันชื่อหยูโต้วโต้ว”
หลินซินเหยียนรับมา “ฉันจะจำไว้ นายเรียกฉันว่าหลินซินเหยียนก็พอ”
“อืม” หยูโต้วโต้วตั้งใจขับรถ ไม่นานรถก็หยุดลงหน้าร้านที่กำลังตกแต่ง
ฉินยารออยู่หน้าประตูอย่างรีบร้อน เห็นหลินซินเหยียนก็วิ่งมา “ทำไมเธอเพิ่งมา?”
