กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม 964 เข็นฉันไป
อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ novel00.com
ซิวหมิงเยี่ยนหยิบสัญญาการโอนวางลงใต้มือของเขาเพื่อสะดวกต่อการเขียน
เจียงโม่หานนั้นไม่ได้ลงปากกา
ชิวหมิงเยี่ยนเป็นร้อนใจ “รีบหน่อย อย่าบีบบังคับฉัน”
“ถึงผมจะเซ็นไปแล้ว คุณคิดว่ามันจะมีประโยชน์อะไร?” เจียงโม่หานน้ำเสียงเย็นชา
“นายเซ็นแล้วมันจะมีประโยชน์กับฉัน อย่าบีบบบังคับให้ฉันใช่วิธีการนั้นก่อนหน้านี้มามาจัดการกับนาย” ชิวหมิงเยี่ยนใช้ท่าที่ร้ายกาจอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
เธอหยิบน้ำที่อยู่บนโต๊ะมาเผชิญกับเขา “นี่คือน้ำที่เพิ่งตัม นายรู้ว่าถ้ามันราดบนตัวนายมันจะเป็นยังไง”
ท่าทีสงบนิ่งของเธอ “จำได้ไหมว่าตอนที่นายกลับบ้านมาได้ไมนาน เรื่องครั้งนั้นที่ฉันเผลอทำน้ำซุปร้อน ๆ หกใส่นาย?”
เธอยิ้ม “ฉันตั้งใจน่ะ พวกเราสามคนครอบครัว ทำไมต้องมาเลี้ยงนายด้วย?”
คำพูดของเธอยังไม่ทันจบ ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้น
ปัง!
ประตูถูกคนเปิดออกด้วยความรุนแรงอย่างกะทันหัน
หนานเฉิงและเจียงโย่เชียนพุ่งเข้ามา
หนานเฉิงได้รับโทรศัพท์ของเจียงโม่หาน แต่กลับไม่ได้ยินเสียงจึงรู้สึกผิดปกติ ดังนั้นเขาจึงไปที่ฐานลับ และไม่เจอเจียงโม่หานที่ฐานลับ พบเพียงเจียงโเซียนที่เพิ่งตื่น
พวกเธอถูกเฝ้าติดตามตอนออกจากหมู่บ้าน จากการเฝ้าติดตามทำให้รู้ว่าพวกเธอขึ้นรถอะไร และพวกเขาก็คันหาที่นี่จนเจอจากเบาะแส
“หลิงเวย!” หนานเฉิงคำราม ไม่นึกว่าหล่อนจะยังกล้าปรากฏตัวออกมาอีก
หลิงเวยหยิบมีดปอกผลไม้บนโต๊ะขึ้นมาอย่างตื่นตระหนก สายตามองไปที่ชิหมิงเยี่ยนและเจียงโม่หานรอบหนึ่ง ครุ่นคิดว่าจะลักพาตัวใครถึงจะใช้การได้มากกว่ากัน หลังจากลังเลอยู่ครู่
หนึ่ง เธอก็มีดทาบที่คอของเจียงโม่หาน
เจียงโม่หานถูกมัดไว้และไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ทำให้หล่อนจับตัวไว้ได้ง่าย อกจากนี้ หากต้องโดนจับจริง ๆ แน่นอนว่าก็จะสามารถลากเจียงโม่หานมารับกรรมไปกับตัวเอง
สีหน้าของเจียงโเซียนย่ำาแย่ยิ่งกว่าใครในห้องนี้ เขามองไปที่ซิวหมิงเยี่ยนอย่างเจ็บปวดใจ “เม่ บอกผมมาว่าที่แม่อยากปรับความเข้าใจกับพี่ ที่อยากจะขอโทษเขา ที่ให้ผมไปช่วยพาพี่มา
ที่บ้าน ทั้งหมดเป็นคำโกหกของแม่ใช่ไหม?”
ซิวหมิงเยี่ยนเข้าไปดึงเขา “ลูกต้องเข้าใจ แม่เป็นแม่ของลูก พวกเราเป็นสายเลือดเดียวกัน ตอนนี้คือโอกาส เร็วเช้า รีบให้เขาเซ็นชื่อ แบบนั้นบริษัทก็จะเป็นของลูกแล้ว”
เจียงโย่เชียนสะบัดเธอออก “ทำไมแม่ต้องทำแบบนี้?”
“ทั้งหมดก็เพื่อประโยชน์ของลูกนะ” ชิวหมิงเยี่ยนหวังว่าลูกจะได้ดิบได้ดี “นี่ลูกโง่หรือไง?”
“แม่รู้หรือเปล่าว่าสิ่งที่ผมต้องการคืออะไร?” เจียงโเซียนโกรธเธอจนตาแดงก่
ซิวหมิงเยี่ยนไม่สนใจและดึงเขาต่อไป “นี่เป็นโอกาสที่หาได้ยาก หนานเฉิงก็แค่คนคนเดียว พวกเราบวกกับลูกก็สามคน พวกเราได้เปรียบ ลูกไปขวางหนานเฉิงเอาไว้ เดี่ยวแม่จะให้เจียงโม
หานเซ็นสัญญาโอนหุ้น”
“ผมไม่ต้องการ!” เจียงโย่เชียนตวาดลั่น
“แกโง่หรือยังไง?” ชิวหมิงเยี่ยนโกรธจนตัวสั่น “เจียงโม่เซียนถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มีอีก แกอยากจะอยู่เรื่อยเปื่อยไปทั้งชีวิตงั้นเหรอ?”
“ต่อให้ฉันจะไม่มีอะไรเลยก็ตาม ผมก็จะไม่แย่งชิงของของพี่ชาย” เขาผลักชิวหมิงเยี่ยนออกแล้วชี้ไปที่หลิงเวย “ปล่อยพี่ฉันซะ ไม่งั้นฉันจะฆ่าเธอ”
หลิงเวยเหลือบมองชิวหมิงเยี่ยนอย่างเย็นชา “ลูกชายเธอแยกมิตรแยะศัตรูไม่ออกหรือไง?”
ซิวหมิงเยี่ยนเข้าไปดึงลูกชาย แต่เจียงโเซียนไม่สนใจเธอ
เธอร้อนใจจนแทบบ้า
ในตอนที่พวกหล่อนกำลังเถียงกันอยู่นั้นหนานเฉิงไม่ทำอะไรเลย เพียงแต่สบสายตากับเจียงโม่หาน
เจียงโม่หานตื่นขึ้นมาพักหนึ่งแล้ว ร่างกายของเขาฟื้นคืนกำลังตามเดิม เขากำลังพยายามแอบปลดเชือกออกจากมืออย่างลับ ๆ
“หลิงเวย ถ้ามอบตัวตอนนี้ก็ยังสามารถรับโทษสถานเบาได้นะ” เขาจงใจพูดกับหลิงเวย เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของหล่อน
“รับโทษสถานเบา? หนานเฉิง นายคิดว่าฉันโง่เหรอ?” หลิงเวยหัวเราะ “นายอย่ามาโกหกฉัน ฉันไม่เชื่อนายหรอก วางใจได้เลย”
ชิวหมิงเยี่ยนเดินวนไปมาด้วยความกระวนกระวายอยู่ข้าง ๆ สัญญาโอนหุ้นก็ยังไม่ได้เซ็นเลย เธอจะทำเสียเปล่าไม่ได้ เธอเดินเข้าไป “หลิงเวย ให้เขาเซ็นชื่อ”
“ไสหัวไป!”
หล่อนคำราม เรื่องก็ถูกเปิดโปงไปแล้ว ไม่มีทางให้ถอยแล้ว หัวใจของหล่อนมีกันปิ้ง ยิ่งรู้ชะตากรรมของตัวเอง ก็ยิ่งชิงชังคนอื่นที่มารบกวนหล่อนมากเท่านั้น
ชีวิตของหล่อนยากที่จะรักษาไว้แล้ว ไม่มีเวลาไปสนใจคนอื่น
ซิวหมิงเยี่ยนโกรธจนหน้าแดงก่ำ “เธออย่าลืมไปล่ะ ว่าเธอมีตอนนี้ได้ยังไง เชื่อไม่เชื่อฉันจะแจ้งตำรวจตอนนี้เลย!”
“แจ้งตำรวจ? ก็แจ้งเลยสิ!” หลิงเวยไม่กลัวอยู่แล้ว
เมื่อตัดสินใจที่จะกลับมาแก้แค้น หล่อนก็เตรียมพร้อมสำหรับสิ่งที่เลวร้ายที่สุดแล้ว
“เธอ เธอ….” ชิวหมิงเยี่ยนโมโหสุดขีด “เธออย่าลืมว่าเธอเป็นคนวางแผนนี้ทั้งหมด…”
“แล้วเธอไม่ได้เข้าร่วมหรือไง? เรื่องมาถึงจุดนี้อยากจะถอนตัวมันไม่สายไปแล้วเหรอ?”
เธอพูดไม่ออก
“หนานเฉิงนายปล่อยฉันสักครั้ง ฉันรับประกันว่าเจียงโม่หานจะไม่เป็นไร” หลิงเวยยังคงดิ้นรนเป็นครั้งสุดท้าย
หนานเฉิงหัวเราะ “เรื่องนั้นน่ะเกรงว่าฉันจะช่วยเธอไม่ได้”
สิ้นเสียงของเขา มือของเจียงโม่หานก็หลุดจากเชือกแล้ว เขาคว้าข้อมือของหลิงเวยตอนที่หล่อนกำลังพูด ในขณะเดียวกันหนานเฉิงก็วิ่งเข้ามาคว้าแขนหล่อนไว้ และเจียงโม่หานก็แย่งมีด
ปอกผลไม้ออกจากมือของหล่อน
“อื้อ–” หลิงเวยถูกหนานเฉิงบิดแขนแล้วกดลงบนพื้น
เจียงโม่หานตัดเชือกทั้งหมดบนร่างกายของเขาออก
“ปล่อยฉันนะ!” หลิงเวยดิ้นรน
เจียงโม่หานโค้งตัวลงแล้วใช้มีดกด ลงบนหน้าของหล่อน เลือดไหลออกมาอย่างรวดเร็ว “หลิงเวย เธอถึงฆาตแล้วล่ะ”
หลิงเวยหัวเราะ “แล้วมันยังไงล่ะ? นายก็ไม่ใช่แค่สูญเสียจงเหยียนซี และยังมีลุกของนายด้วย”
ม่านตาของเจียงโม่หานหดลงอย่างรวดเร็ว “เธอรู้งั้นเหรอ?”
หนานเฉิงตะลึงงัน ลูก ลูกอะไร?
“หลิงเวยเธอทำอะไรลงไป?” หนานเฉิงกดหัวของเธออย่างแรง
หลิงเวยหัวเราะลั่น หล่อนมองไปยังเจียงโม่หาน “ก่อนที่นายจะพูดเรื่องหย่า ฉันรู้แล้วว่าร่างกายของเธอไม่ค่อยสบาย ฉันไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อนเธอและรู้ว่าเธอตั้งท้องลูกของนาย ดังนั้น
นั่นจึงเป็นเหตุผลหนึ่งที่ฉันอยากให้เธอตาย ฉันกลัวว่านายจะใจอ่อน กลับมาเริ่มต้ใหม่กับเธอเพราะลูก ดังนั้นฉันเลยต้องให้เธอตายให้ได้! ต่อให้ฉันตายตอนนี้ก็ไม่ขาดทุน เพราะมีลูกนายเป็นแพะ
รับบาปให้ฉัน–”
ทันใดนั้นก็มีเสียงกรีดร้องโหยหวนดังขึ้น
มีดในมือของเจียงโม่หานกรีดลงไปบนหน้าของหล่อน
ซิวหมิงเยี่ยนมองไปยังหลิงเวยที่ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด เธอตกใจจนนั่งลงกับพื้น
“ถ้าทำได้ก็ฆ่าฉันเลย!” หลิงเวยกัดฟัน
“ฉันฆ่าเธอแน่นอนอยู่แล้ว แต่ฉันไม่ให้เธอตายสบายขนาดนั้นหรอก!” เจียงโม่หานเอาคมมีดทาบลงบนใบหน้าอีกข้างหนึ่งของหล่อน “ออกมาจากใบหน้านี้สินะ ถ้าฉันทำลายมัน ดูชิว่าเธอยัง
จะมีอะไรอีก”
หนานเฉิงเหลือบมองเจียงโม่หานอย่างระมัดระวัง
เดิมที่ที่เขาอยากฆ่าหลิงเวยนั่นก็เพราะลูก
จงเหยียนซีเคยตั้งห้องลูกของเขา
จังหวะที่เขาไม่มีสมาธิ หลิงเวยก็กัดแขนของเขาทันที ฉวยโอกาสตอนที่เขาประมาทตะกายขึ้นจากฟื้นแล้วกระโจนไปที่หน้าต่าง “ฉันไม่ให้พวกนายมาปิดกั้นโอกาสของฉันอีกแน่!”
หล่อนไม่อยากติดคุกอีกแล้ว ไม่อยากหลบ ๆ ซ่อน ๆ ไม่อยากทรมานอีก
หล่อนหันกลับมามองเจียงโม่หาน “ต่อให้ฉันเป็นผี ฉันก็จะหลอกหลอนนาย ไมให้นายได้อยู่อย่างสุขสงบตลอดไป!”
พูดจบหล่อนก็พุ่งตัวกระโดดลงจากหน้าต่าง
หนานเฉิงวิ่งเข้าไปคิดจะจับหล่อนเอาไว้แต่ก็ไม่ทัน
ที่นี่คือชั้น 18 มองลงไปก็เห็นแต่ศพนองเลือด ถ้ากระโดดจากที่สูงขนาดนี้ก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!
หนานเฉิงกลืนน้ำลายแล้วหันกลับไปมองทางเจียงโม่หาน “ตายแล้วครับ ผมจะแจ้งทางตำรวจ”
เจียงโม่หานทิ้งมีดในมือ แล้วส่งเสียงอึมเรียบ ๆ
“ผมจะส่งคุณกลับไปก่อน แล้วค่อยจัดการ….
“ไม่ต้อว” ไม่รอให้หนานเฉิงพูดจบ เจียงโม่หานก็ต้ดบทเขา เขามองไปยังเจียงโเซียน “นายเข็นฉันกลับไปหน่อย”
เจียงโย่เซียนเดินเข้ามาแล้วพูด “ครับ”
“โย–” ชิวหมิงเยี่ยนมองลูกชาย ในตอนนี้ในใจกำลังหวาดกลัวอย่างมากเจียงโม่เซียนเอือมระอา สุดท้ายเขาก็พูดว่า “บอกกับตำรวจเถอะครับ”
พูดจบเขาก็เข็นเจียงโม่หานจากไป
ซิวหมิงเยี่ยนตะลึงงัน “เจียงโเชียนฉันเป็นแม่แกนะ”
เจียงโย่เชียนไม่แยแส เขาเข็นเจียงโม่หานออกจากห้องแล้วลงลิฟตั
เมื่อเดินออกมาที่ชั้นล่าง ด้านล่างนั้นมีคนมุงอยู่ไม่น้อย
เจียงโม่หานไม่ได้มองเข้าไป สายตาจ้องตรงไปข้างหน้า เจียงโย่เชียนไม่สามารถระงับความอยากรู้อยากเห็นของเขาได้ เขาเหลือบมองไป หลิงเวยนั้นตกลงมาจนสภาพไม่เหลือเค้าเดิม
“นายเข็นฉันไปเถอะ” เจียงโม่หานพูด
เจียงโย่เซียนรับคำ
พวกเขาเดินไปตามถนนอย่างช้า ๆ โดยไม่ได้พูดอะไร
เจียงโย่เซียนพยายามอยู่หลายครั้ง ในที่สุดเขาก็พูดออกมา “ผมขอโทษแทนแม่ผมด้วย ผมไม่ได้อ้อนวอนพี่เพื่อเธอ เพียงแค่อยากแสดงความรู้สึกผิดและเสียใจของผมเท่านั้น”
เว็บสล็อต
