กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม968 ไร้เหตุผลแบบนี้
พนักงานกำลังยื่นบัตรให้กับซงก้น พายัมคว้มันไปแล้วเหลือบมองผ้าคลุมใหล่ที่อยู่บนตัวของจงเหยียนซี จากนั้นก็มองไปที่ซงเก้น “คุณจ่ายเงินซื้อเหรอ ? ”
ซงเก้นขมวดคิ้วกับท่าที่เป็นเจ้าข้าวเจ้าของแบบนั้นของเธอ ” ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ ? ”
“ฉันถามคุณหน่อยสิว่าทำไมคุณถึงต้องซื้อของให้เธอล่ะ ” ตอนนี้ พายัมมีกิริยาก้วรัาวเหมือนกับภรรยาที่สอบปากคำสามี
ซงเก้นหยิบบัตรในมือของเธอขึ้นมา ” ผมจะซื้อของให่ใคร ต้องให้คุณอนุญาตเหรอ ”
พายัม “…
จงเหยียนซีรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังทำให้เธอเข้าใจผิด และสร้างปัญหาให้กับซงเก้นจึงต้องการช่วย ซงเก้นอธิบายว่า ” ฉันกับ ซงเก้นเป็นแค่เพื่อนกันธรรมดา ”
พายัมจ้องมองเธอ ” คุณอย่ามาโกหกฉันนะ ”
” ฉันไม่ได้โกหกคุณ ฉันแต่งงานแล้ว ” จงเหยียนซือธิบายอย่างจริงจัง
ถึงแม้จะเลิกกันแล้ว แต่เธอก็ผ่านการแต่งงานมาแล้ว ซงเก้นช่วยเธอไว้ เธอไม่สามารถสร้างปัญหาให้กับซงเก้นได้
ทันใดนั้นพายัมก็ไม่มีอะไรจะพูด
” เอ่อ ขอโทษด้วนนะคะ…”
ซงเก้นอุ้มนียา จับจงเหยียนซีแล้วมองไปที่พายัมอย่างเย็นชา ” ฉันไม่ซอบที่คุณเข้ามายุ่งกับชีวิตของฉัน ต่อไปนี้ไม่ต้องมาที่บ้านของฉันอีก ”
หลังจากพูดจมพวกเขาก็เดินออกจากร้าน
พายัมเดินตามไป ” ฉันไม่ได้ตั้งใจ ”
ซงเก้นหันกลับไปมองเธอ ” ผมหวังว่าคุณจะได้รับการอบรมสั่งสอนอย่างที่ผู้หญิงพึ่งมี คุณมารบกวนผมแบบนี้ ก็ไม่ได้ทำให้ผมชอบคุณหรอก”
พายัมถึงกับอึ้ง
ตอนแรก ซงเก้น อารมณ์ดีอยู่ ตอนท้ายก็ถูกพายัมรบกวนการท่องเที่ยวในครั้งนี้
นียาถอนหายใจเล็กน้อย
จงเหยียนซีลูบหัวของเธอ ” อายุยังน้อยนัก อย่าถอนหายใจไปเรื่อยสิ ”
“คุณพ่อเจ้าซูแบบนี้เพราะว่ายังไม่แต่งงาน” นียาพูด
จงเหยียนซีรู้สึกประหลาดใจ ” หนูรู้จักคำว่าเจ้าชู้ด้วยงั้นเหรอ?”
คำศัพท์นี้หลินซินเหยียนเป็นคนสอนนียา พายัมตามวอแว ซงเก้นตลอดเวลา นียาแขวะต่อหน้าหลินชินเหยียน หลินซินเหยียนเป็นคนพูดประโยคนี้ เธอก็เลยจำมันได้
เขาถูกพายัมพยายามรบกวน พวกเขาวางแผนการในหนึ่งวัน ซึ่งเสร็จสิ้นตอนใกล้เที่ยง
จงเหยียนซีรู้สึกว่าตัวเองจะสร้างปีญหาให้ซงเก้น ” วันนี้ ฉันพาปัญหามาให้คุณ ทั้งยังทำให้เกิดการเข้าใจผิดอีก ”
” ผมไม่ติดใจเรื่องคุณหรอก ” ซงเก้นส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้
พายัมเป็นแบบนี้นี่ไม่ใช่ครั้งแรก ตรามใดที่ยังมีผู้หญิงอยู่รอบตัวเขา เธอจะระแวงเป็นพิเศษ
” ผมลำบากใจมาก ” ซงเก้นไม่มีวิธีจะจัดการกับคนที่ตามติดชีวิตคนอื่นจนรุกล้ำความเป็นส่วนตัวได้อย่างไร
จงเหยียนช็ออกความคิดเห็นกับเขา ” คุณรีบหาคนที่เหมาะสมมาแต่งงาน ก็แก้ปีญหาได้แล้วไม่ใช่เหรอ? ”
“คุณจะมีความสุขในชีวิตแต่งงานไหม ?” ซงเก้นยังคงถามต่อ ” ครั้งก่อนตอนที่คุณมาหาพ่อแม่ของผม ผมก็เคยเจอคุณ”
ทั้งยังรู้ว่าคุณแต่งงานแล้ว
และได้รู้จากหลินซินเหยียน
มีครั้งหนึ่งจงจิ่งห้าวและหลินซินเหยียนพูดถึงเรื่องของคุณ สิ่งที่เขาได้ยิน หลังจากที่เจอเขาก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีก
ในตอนนั้นเขารู้สึกว่าการแต่งงานกับเธอจะมีความสุขที่สุด จึงยิ้มออกมาแบบนั้น แต่รอยยิ้มที่เห็นในครั้งนี้กลับเปลี่ยนไปแล้ว
จงเหยียนซีละสายตา ” ก็ไม่เลว ”
” แต่ผมคิดว่าคุณไม่มีความสุขหรอก ” ซงเก้น พูด
จงเหยียนซึเงยหน้าขึ้นมอง ” มันชัดเจนขนาดนั้นเลยเหรอ? ”
เธอครุ่นคิด ปิดบังขนาดนี้แล้ว ทำไมถึงยังถูกจับได้?
ซงเก้นพูด ” ก็ความรู้สึกไงล่ะ ”
“ทำไมคุณถึงไม่แต่งงานล่ะ ” จงเหยียนซีจงใจเปลี่ยนเรื่อง ไม่อยากจะพูดถึงเรื่องของตัวเอง และเอาเรื่องนั้นมาพูดโยงถึงเขา
” ผมยังไม่เจอคนที่ใช่น่ะ ” ซงเก้นพูดอย่างตรงไปตรงมา ” ฟอแม่ของผมมีความที่ดี ผมหวังว่าจะเป็นเหมือนพวกเขา ”
จงเหยียนซีก็พูดถึงพ่อแม่ของตัวเองด้วยว่า “พ่อแม่ของฉันก็รักกันที่ดีมาก ”
ซงเก้นยิ้ม “ผมรู้ ”
จงเหยียนซีมองทางที่ไกลห่างออกไป ” ฉันเคยมีความปรารถนาที่จะมีความรักที่ดีเหมือนกับพ่อแม่ ”
แต่เธอก็ต้องพ่ายแพ้
ทำให้ตัวเองเจ็บปวดไปหมด
ซงเก้นมองดูเธออย่างเงี้ยบ ๆ และเห็นในแววตาของเธอดูโศกเศร้า ” เขาทิ้งคุณไปเหรอ ? ”
จงเหยียนซีฝืนยิ้ม ” ไม่ ฉันคิดว่ามันคือความรัก แต่จริง ๆ แล้วฉันแค่รักเขาข้างเดียวน่ะ
เขาเพียงแค่ต้องการแก้แค้น
” คุณวางแผนจะทำอะไร ? ”
” พวกเราจะหย่ากันนานแล้ว “จงเหยียนซีแสร้งทำเป็นปล่อยวาง พุดจาติดตลก ” เมื่อก่อนฉันคงสายตาไม่ดีน่ะ ”
แต่ในใจของซงเก้นจู่ ๆ ก็โล่ง เธอหย่ากันแล้วเหรอ ?
“นายท่านครับ ” ในตอนนี้แซลลี่เดินเข้ามาบอกว่ามีคนโทรมาหาเขา เขาลุกขึ้น ” ผมไปรับสายโทรศัพท์ก่อนนะ ”
จงเหยียนซียิ้ม “คุณไปเถอะ ”
ซงเก้นลุกออกไป
จงเหยียนซีจิมน้ำที่อยู่บนโต๊ะ ที่นี่ล้อมรอบไปด้วยป่ไม้เขียวข# มีไม้ดอกไม้ประดับบางชนิดเหมาะสำหรับปลูกในสภาพอากาศที่ร้อนชื้น ซึ่งต้องเอาใจใส่เป็นพิเศษ
เธอค่อย ๆ เดินไปริมแน้ำที่อยู่ไม่ไกล นหนำมีเรือลำเล็ก ๆ แล่นมา เมื่อก่อนบนเรือพวกนี้จะนำผักและผลไม้จำนวนมากมาเร่ขายอยู่ที่ริมสองฝั่งแมน้ำ แต่ตอนนี้มีผู้คนอาศัยอยู่ที่นี่ลดน้อยลง ก็
เลยไม่มีใครขายของกันแล้ว
ประเทศไทยมีแม่น้ำหลายสาย มีบ้านเรือนมากมายที่สร้างอยู่ริมแม่น้ำ
เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับธรรมชาติ
ตอนที่เธอกำลังดื่มด่ำกับทิวทัศน์อันแสนงดงามนี้อยู่นั้น ไม่รู้เลยว่าด้านหลังของตัวเองมีคนตามมาอยู่ และกำลังเอื้อมมือไปผลักเธอตกน้ำ แต่ทันใดนั้น มือที่มุ่งร้ายจงเหยียนซีอยู่นั้นกลับถูกจับไว้
พายัมตกตะลึงมาก “ซง….
จงเหยียนซีหันหลังกลับเมื่อได้ยินเสียง
มองเห็นพวกเขาแล้ว เพียงแค่มองท่าทีของพวกเขา ดูเหมือนว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่และยืนอยู่ข้างหลัง ซงเก้น
ซงเก้นสายตาเฉียบแหลม ” ผมคิดว่าฉันควรไปเยี่ยมพ่อของคุณสักหน่อย ”
พายัมส่ายหัว ” ไม่ได้นะ ”
ซงเก้นไล่เธอ ” เธอจะทำตามอำภอใจะไรก็ได้ แต่ถ้าทำร้ายผู้อื่น เรื่องนี้ก็ช่วยไม่ได้ ถ้าไม่อยากให้ฉันไปหาพ่อของเธอ หลังจากนี้ก็อย่าทำนิสัยแบบนี้อีก ”
” ฉันจะไม่ทำแล้ว ฉันแค่ล้อเล่นนิดหน่อยเอง ” พายัมไม่ได้คิดไว้ล่วงหน้า แค่อารมณ์ชั่วู เมื่อเห็นจงเหยียนซีอยู่คนเดียวที่ริมแม่น้ำ จึงแค่หยอกเล่นนิดหน่อย
ซงเก้นขมวดคิ้ว ” ผมจะโยนคุณลงไปในน้ำ ได้ไหมล่ะ ”
” ไม่ได้” พายัมรีบตอบทันที
” ผมก็แค่ล้อเล่นเอง ทำไมล่ะ ”
” ในแม่น้ำมีงูอยู่ ฉันกลั่ว ” พายัมง้อและเอื้อมมือไปคว้าแขนของเขา “ชง….”
ซงเก้นปล่อยมือของเธอออก ” เธอกลั่ว แล้วคนอื่นไม่กลัวเหรอ ? ”
พาย้ม “…”
เธอพูดอะไรไม่ออกขึ้นมาทันที
” กลับไปเดี๋ยวนี้ ” ซงเก้น ใช้น้ำเสียงออกคำาสั่ง
” ฉันไม่ไป ” พายัมปฏิเสธด้วยความดื้อรั้น
” งั้นก็แล้วแต่คุณ ” หลังจากซงเก้นพูดจบก็จับมือของจงเหยียนซีแล้วพาออกไป
ทันทีที่ผิวสัมผัสกันนั้น จงเหยียนซีต้องการแกะมันออกตามสัญชาตญาณ แต่ซงเก้นกำไว้แน่น
เธอจึงจำใจเดินก้าวตามเขาไป
พอมาถึงในบ้าน ซงเก้นก็สั่งการกับสาวใช้และพ่อบ้านว่า ” ต่อไปนี้ไม่อนุญาตให้พายัมเข้ามาที่นี่อีก ”
ขณะที่พูดอยู่เขาก็ปล่อยมือของจงเหยียนซี
จงเหยียนซีรีบเอามือไปไว้ข้างหลั่ง
เธอก้าวถอยหลังให้ห่างจากเขา
เมื่อซงเก้นเห็นการเคลื่อนไหวของเธอก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองเพิ่งคว้าข้อมือของเธอ
ไม่รู้จะทำอย่างไร นิ้มือของเขาค่อย ! งอขึ้น ราวกับว่ายังสัมผัสถึงความอบอุ่นบนผิวของเธอ
” ขอโทษนะ ผม……
เขาพยายามจะอธิบายว่าเขาไม่ได้ตั้งใจ
” ไม่เป็นไร ” จงเหยียนซีปฏิเสธที่จะพูดคุยกับเขา ถึงอย่างไรผู้ชายกับผู้หญิงก็ล้วนแตกต่างกัน
” ฉันเพิ่งจะได้รับโทรศัพท์รับเชิญ คุณจงผมอยากจะเชิญคุณมาร่วมงานด้วยกัน ”
