พายัมที่อยู่อยู่ไม่ไกล ได้ยินคำพูดสราญจาจึงวิ่งมา “พระสนมเพคะ ให้ฉันเต้นรำดีกว่าค่ะ ฉันเคยเรียนเต้นรำตั้งแต่เล็กเลยเพคะ”
จงเหยียนซีเพิ่งจะเล่นเปียโนไป เป็นจุดสนใจไปแล้ว กลายเป็นผู้หญิงที่ถูกคนพูดถึงในคืนนี้ ครั้งนี้สราญจานึกว่าจงใจให้เธอเป็นจุดสนใจ
ดังนั้นเธอจึงเป็นฝ่ายวิ่งมาหา เสนอตัวเอง
สราญจาถลึงตามองเธอด้วยความโกรธ ในใจคิดว่าผู้หญิงคนนี้เป็นบ้าไปแล้วใช่ไหม?
พายัมไม่รู้ความคิดสราญจาของเลย ในตอนนี้ดูเธอสีหน้าไม่ดีนัก ยังนึกว่าตัวเองแย่งเป็นที่สนใจแทนจงเหยียนซี เธอถึงได้อารมณ์ไม่ดี พลางพูดต่อ “ฉันเต้นรำได้ดีมาก อย่างน้อยก็ดีกว่า
หล่อน”
เธอชี้ไปที่จงเหยียนชี
พายัมให้คำสาบานที่น่าเชื่อถือ
“ฉันก็คิดว่าพายัมเหมาะสม” คราวนี้ซงเก้นเอ่ยปาก
สราญจายิ้ม “ฉันถูกใจเธอมากกว่า”
“เท้าเธอได้รับบาดเจ็บ เพิ่งจะหายดีเกรงว่าจะไม่สามารถเต้นรำได้ครับ” ซงเก้นพยายามที่จะให้พายัมถอนตัวออกมา “พายัมเป็นทายาทของมาร์ควิส เหมาะสมมากกว่าที่จะแสดงเปิดเต้นรำให้
องค์หญิงนะครับ”
สราญจา”…
สราญจาพยักหน้าคล้อยตาม “ใช่แล้ว ฉันเหมาะสมกว่า เธอเป็นคนต่างชาติจะให้เต้นรำในงานเลี้ยงวันเกิดขององค์หญิงได้ยังไงล่ะ”
“ให้เธอเต้นรำเถอะ” คราวนี้องค์หญิงเดินเข้ามา เธอสวมชุดสีเหลืองงดงาม โดีสเดินอยู่ข้างกายเธอมาพร้อมกัน สราญจาหันศีรษะมองดูโอดีสที่อยู่ข้างกายองค์หญิง แล้วขมวดคิ้วขึ้นเล็ก
น้อย
“องค์หญิง”
สราญจาหันไปแสดงความเคารพให้เธอ
ด้านตำแหน่ง องค์หญิงสถานะสูงกว่าพระสนม
ประเทศไทยจนถึงทุกวันนี้ยังมีสถานะมเหสีและพระสนม บุตรชายและบุตรีของมเหสีของพระราชา มีตำแหน่งสูงกว่าพระสนมของพระราชา
พระสนมเอกพระราชาก็เทียบเท่ากับอนุภรรยาในตระกูลร่ำรวยสมัยก่อน อนุภรรยาเป็นตำแหน่งที่ต่ำมาก
บรรดาเหล่าสนมและนางกำนัลของพระราชาในวงสังคมของราชวงศ์ เป็นตำแหน่งที่ต่ำที่สุด
ดังนั้นหลังจากที่องค์หญิงพูดขนาดนี้แล้ว สราญจาก็ไม่ได้พูดอะไร
พายัมจึงเป็นผู้ต้นรำเปิดงานเต้นรำอย่างประสบความสำเร็จ
สราญจาพูดคุยกับองค์หญิงไม่กี่ประโยคจึงเดินจากไป
องค์หญิงสอบถามสถานะของจงเหยียนซี
ซงเก้นยังคงตอบว่าเป็นเพื่อนทั่วไป
องค์หญิงยิ้ม “คุณไม่ต้องกลัว ฉันไม่เลือกคุณหรอก”
องค์หญิงหน้าตาธรรมดา สีผิวเข้มเล็กน้อย
จัดอยู่ในประเภทน่ารัก ทว่ากลับหลักแหลมมาก รู้เจตนาที่ซงเก้นพาจงเหยียนซีมาร่วมงานเลี้ยงในวันนี้
เธอหันศีรษะมองโอดีสแวบหนึ่ง “เสด็จพ่อจะต้องพอใจเขา”
อย่างไรเสียโอดีสก็เป็นหนึ่งในผู้รับเลือก ที่พระราชาให้ความสนใจ
หนึ่งประโยคขององค์หญิง อธิบายได้ว่าเธอจะเลือกใคร
โอดีสเป็นฝ่ายติดต่อกับเจ้าหญิงสำหรับการแต่งงานครั้งนี้ องค์หญิงก็มีความรู้สึกที่ดีต่อเขา เมื่อเป็นแบบนี้ สองคนก็ความเห็นตรงกัน
“ฉันยังถือว่าคุณเป็นพี่ชาย อย่างลับ ๆ ” องค์หญิงหันไปยิ้มให้ด้วยหน้าตาทะเล้น
แม่ขององค์หญิงกับแม่ของซงเก้นเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันมาก ตอนเล็กเธอได้พบซงเก้นกับอยู่บ่อย ต่อมาแม่ของซงเก้นเสียชีวิต พวกเขาก็ค่อย 1 เติบโตใหญ่ ไม่มีการไปมาหาสู่ของแม่สองคน
โอกาสที่ได้พบก็น้อยลง
แต่เธอจดจำช่วงเวลาในอดีตที่อยู่ด้วยกันได้
รักและทะนุถนอมมากเช่นกัน
“เธอไม่เลวเลย คุณต้องรักษาเอาไว้ให้ดีนะ” พูดจบก็หันตัวเดินจากไป
โอดีสถลึงตามองน้องสาวตัวเอง พายัมไม่รู้ว่าเธอทำลายเรื่องที่เป็นประโยชน์กับสราญจา แต่โอดีสรู้
กลัวว่าเธอจะก่อเรื่องอีก จึงดึงเธอออกไป
“นี่เป็นงานเลี้ยงอะไรเหรอ?” แม้ว่าจงเหยียนซีจะฟังไม่รู้เรื่องว่าพวกเขาพูดอะไรกัน แต่ว่ามองจากสีหน้าและความสัมพันธ์ของพวกเขา เหมือนรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น
“งานเลี้ยงวันเกิดขององค์หญิง”
“อย่างนั้นจุดประสงค์ที่คุณพาฉันมาคืออะไร? กลัวว่าองค์หญิงจะถูกใจคุณใช่ไหม?” จงเหยียนซีพูดการคาดเดาของตัวเองออกมาอย่างตรงไปตรงมา
ซงเก้นไม่ปฏิเสธ ตอบอย่างตรงไปตรงมาและจริงใจ “ใช่ ต้องขอโทษด้วยนะ”
จงเหยียนซียิ้ม ๆ “ช่างเถอะ”
พูดจบเธอก็เดินไปยกน้ำผลไม้ที่โต๊ะข้างหน้ามาแก้วหนึ่ง ดื่มไปสองอึก
ซงเก้นตามมา “เธอไม่โกรธเหรอ?”
จงเหยียนซีส่ายหัว “ถือเสียว่าฉันได้ช่วยคุณครั้งหนึ่งแล้วกัน”
จากที่ไกล ๆ งานเลี้ยงได้เริ่มขึ้นแล้ว ทุกคนต่างไปเต้นรำกัน ซงเก้นพาจงเหยียนซีไปสถานที่เงียบสงบแห่งหนึ่ง
เขาไม่เคยพูดเรื่องของตัวเองให้จงเหยียนซีฟังมาก่อน นี่เป็นครั้งแรก เขาต้องการบอกความในใจของตัวเองให้คนคนหนึ่ง
กดไลค์ โพสนี้ครบ 1000 ไลค์ ลงนิยายเรื่องนี้เพิ่มอีก10ตอน กดคลิ๊กที่รูปภาพ
