ตอนที่ 522 คนแปลกหน้า
“เอาเสื้อตัวนี้ใส่ถุงให้ฉันด้วยค่ะ” ทันทีที่ฉู่เจียเสวียนเข้าไปในร้านเสื้อผ้าแห่งหนึ่ง ก็ถูกใจเสื้อโค้ทที่ทางร้านเพิ่งนำมาแขวนเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว แน่นอนว่ามันเป็นสมบัติของร้านแห่งนี้
เพราะว่าเธอจับจองสมบัติของร้านนี้ คนทั้งหมดในร้านจึงหันมองมาเธอกับถังถัง หนึ่งในนี้ รวมผู้หญิงที่ฉู่เจียเสวียนเคยเจอหน้ากันครั้งหนึ่งด้วย
ผู้หญิงคนนั้นมองฉู่เจียเสวียน ทันใดนั้นก็นึกขึ้นมาได้ว่าวันนั้นที่เธอไปคุยเรื่องงานกับเผยหนานเจวี๋ยที่กลุ่มบริษัทเผย ได้เจอกับเธอ ไม่น่าล่ะเธอถึงได้รู้สึกว่าหน้าคุ้นๆ
แม้ว่าเธอไม่สนิทกับฉู่เจียเสวียน แต่ก็รู้ว่าเธอคือดีไซเนอร์ผู้มีชื่อเสียงฉู่เจียเสวียน
นึกถึงตอนที่เผยหนานเจวี๋ยเห็นเธอ สีหน้าของเขา ริมฝีปากแดงยกยิ้มและเดินเข้าไปหาฉู่เจียเสวียน
ฉู่เจียเสวียนกำลังคุยกับถังถังอย่างออกรส คิดไม่ถึงว่าจะมีคนเรียกเธอกะทันหัน
“คุณฉู่ บังเอิญจังเลย” ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้าไปฉู่เจียเสวียน ทักทายเธออย่างยิ้มแย้ม
ฉู่เจียเสวียนกับถังถังหันไปตามเสียง ทั้งสองคนมองผู้หญิงคนนั้นด้วยสีหน้างุนงง แววตามีความสงสัย
ฉู่เจียเสวียนคิดในสมองไม่หยุด หลังจากคิดดูแล้วก็ยังจำเธอไม่ได้
“คุณฉู่จำฉันไม่ได้เหรอคะ พวกเราเคยเจอกัยที่กลุ่มบริษัทเผย คุณเผยยังมีน้ำใจประคองฉันเลย” เมื่อผู้หญิงคนนั้นเห็นแววตาที่สงสัยของฉู่เจียเสวียน ก็เอ่ยปากอธิบาย
กลุ่มบริษัทเผย? ประคองเธอ? ในสมองของเจียเสวียนครุ่นคิดครู่หนึ่ง ในที่สุดก็นึกออก
ฉู่เจียเสวียนจำเธอไม่ได้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก วันนั้นเธอสวมชุดเป็นทางการ อีกทั้งยังใส่แว่นด้วย แต่คนนี้ที่อยู่ตรงหน้าแตกต่างกับวันนั้นอย่างลิบลับเหลือเกิน
“สวัสดีค่ะ” ฉู่เจียเสวียนไม่ได้แสดงอารมณ์มากมาย เพียงแค่มองเธอเบาๆ
เมื่อถังถังได้ยินผู้หญิงคนนั้นแล้ว มองฉู่เจียเสวียนทีหนึ่งแล้วมองผู้หญิงคนนั้น ในใจอดไมได้ที่จะสงสัย แต่เธอกลับไม่ได้ถามอะไร
มองดูท่าทางที่เย็นชาของฉู่เจียเสวียน ผู้หญิงคนนั้นอดไม่ได้ที่จะอึ้งไปเล็กน้อย สัญชาตญาณของเธอบอกเธอว่าความสัมพันธ์ของฉู่เจียเสวียนกับเผยหนานเจวี๋ยนั้นไม่ธรรมดาแน่นอน
และเมื่อมองดูปฏิกิริยาของฉู่เจียเสวียนในวันนั้น จะต้องเข้าใจผิดว่าเธอกับเผยหนานเจวี๋ยมีอะไรกันแน่ ในฐานะที่เป็นผู้หญิง เธอเข้าใจความรู้สึกแบบนี้ดีเสมอ
“คุณฉู่คะ ฉันกับประธานเผยไม่ได้มีอะไรกันนะคะ” ผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้น
“อ่อ” ฉู่เจียเสวียนมองผู้หญิงคนนั้นพร้อมตอบเบาๆ
เธอไม่สนใจว่าเธอกับเผยหนานเจวี๋ยจะมีอะไรกันหรือเปล่า ถึงอย่างไรเธอก็ตัดสินใจว่าจะปล่อยวางทุกอย่างแล้ว เธอก็จะไม่คิดถึงอะไรที่เกี่ยวข้องกับเขาอีก
“หา?” เดิมทีผู้หญิงคนนั้นนึกว่าฉู่เจียเสวียนจะเข้าใจผิดว่าเธอมีอะไรกับเผยหนานเจวี๋ย ดังนั้นจึงตั้งใจอธิบายกับเธอ คิดไม่ถึงว่าเธอจะมีท่าทีเช่นนี้
ถังถังที่ฟังอยู่ด้านข้างยิ่งฟังยิ่งสงสัย ดวงตากลมโตมองฉู่เจียเสวียนไม่กระพริบ
ผู้หญิงคนนี้พูดแบบนี้หมายความว่าอะไร หรือว่ามีอะไรระหว่างฉู่เจียเสวียนกับเผยหนานเจวี๋ยงั้นเหรอ
“คุณผู้หญิงท่านนี้ ฉันว่าคุณคงเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับเผยหนานเจวี๋ยผิดแล้ว ไม่ว่าคุณจะมีอะไรกับเขาหรือเปล่า ก็ไม่เกี่ยวกับฉัน” ฉู่เจียเสวียนเอ่ยปากเย็นชา เมื่อเกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันฉับพลันเช่นนี้ ผู้หญิงที่ได้อธิบายให้เธอฟังมากมายก็พูดไม่ออกเล็กน้อย
วันนั้นเธอต้องการจะไปคุยกับเขาจริงๆ แต่เมื่อเห็นว่าข้างกายของเผยหนานเจวี๋ยมีผู้หญิงคนอื่น ฉู่เจียเสวียนก็ได้สติขึ้นมาทันที แม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะไม่มีอะไรกับเผยหนานเจวี๋ย แต่ว่าข้างกายเขาก็ไม่เคยขาดผู้หญิงเลย
ตอนที่ 523 ความทะเยอทะยาน
ผู้หญิงคนนั้นเห็นท่าทีของฉู่เจียเสวียนเช่นนี้ ได้แต่ลูบๆ จมูกอย่างคอตกแล้วเดินจากไป เดิมทีนึกว่าฉู่เจียเสวียนจะเข้าใจผิดระหว่างเธอกับเผยหนานเจวี๋ย ตอนนี้ดูเหมือนเธอจะคิดมากไปเอง
“ฮัดเช้ย!” เผยหนานเจวี๋ยจามอยู่ที่แดนไกล ตอนนี้เขากำลังอยู่ที่อเมริกา
เผยหนานเจวี๋ยมาที่สหรัฐอเมริกาเพื่อหารือเกี่ยวกับความร่วมมือกับบริษัทข้ามชาติแห่งหนึ่ง เขากำลังเตรียมเข้าสู่ตลาดต่างประเทศ เมือง A ไม่สามารถสนองความทะเยอทะยานของเขาได้อีกต่อไป เขาต้องการพื้นที่เพิ่มเพื่อพัฒนาความแข็งแกร่งของเขา
ที่นี่ไม่เหมือนกับเมือง A ที่อเมริกาเผยหนานเจวี๋ยต้องทำตามสิ่งที่คนท้องถิ่นทำกัน ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ที่เขาสามารถควบคุมได้ ฉะนั้นเขาจำเป็นต้องอ่อนน้อมถ่อมตนไว้
ผ่านไปเนิ่นนานก็ยังปิดสัญญาไม่ได้ พวกเขาต้องการบุกตลาดต่างประเทศแต่ตั้งคะแนนไว้สูงไปหน่อย เผยหนานเจวี๋ยกำลังทำลายสถิติไปทีละขั้นๆ
หากความร่วมมือนี้สามารถดำเนินต่อไปได้อย่างราบรื่น กลุ่มบริษัทเผยจะก้าวไปสู่ระดับที่สูงขึ้นอย่างแน่นอน พื้นที่สำหรับก้าวขึ้นไปในอนาคตนั้นก็จะนับไม่ถ้วน
เผยหนานเจวี๋ยเข้ามาในสถานที่ประชุมอย่างเร่งรีบ เนื่องจากมีบางอย่างที่ทำให้ล่าช้า อีกนิดเดียวก็เกือบสายแล้ว ประธานบริษัทแห่งนี้เป็นคนจริงจังเรื่องเวลามาก เขาไม่ต้องการทิ้งความไม่น่าประทับใจให้กับท่านประธาน
“คุณเผย” ท่านประธานคนนั้นมีความเชี่ยวชาญถึงแปดภาษา ด้วยความสามารถด้านภาษาที่มี เขาสามารถสื่อสารกับเผยหนานเจวี๋ยด้วยภาษาอังกฤษได้อย่างคล่องแคล่ว
“คุณโจน ผมชื่นชมคุณมานานแล้ว” เผยหนานเจวี๋ยอยู่ที่อเมริกามาได้ระยะหนึ่งแล้ว และโจนก็ไม่มีเวลามาเจอเขาจนกระทั่งวันนี้
สถานที่ที่พวกเขาสองคนพบกันนั้นว่างเปล่ามาก เผยหนานเจวี๋ยเองก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมเขาจึงเสนอที่จะพบกันที่นี่
โจนพยักหน้า สีหน้าไร้ความรู้สึก พูดกับเผยหนานเจวี๋ยอย่างสุภาพ
“ไม่เลยๆ คุณเผยเองก็โดดเด่นมาก” โจนเอ่ยปาก ดวงตาที่มองเผยหนานเจวี๋ยไม่มีอารมณ์ใดๆ
“ชมเกินไปแล้วครับ” เผยหนานเจวี๋ยกล่าวอย่างมีมารยาท มองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า โจนเป็นคนที่ลึกซึ้งและเดาใจยากจริงๆ เผยหนานเจวี๋ยไม่สามารถมองอารมณ์บนใบหน้าของเขาออกได้เลย
“ผมได้อ่านแผนงานที่คุณส่งมาแล้ว ดูสมบูรณ์แบบมาก แต่ว่า…” เมื่อโจนพูดถึงตรงนี้ก็หยุด เขาพินิจพิเคราะห์เผยหนานเจวี๋ย ต้องการจะอ่านอารมณ์ผ่านทางสีหน้า
เขาไม่ควรประมาทเผยหนานเจวี๋ยจริงๆ เมื่อเห็นว่าเขาไม่มีสีหน้าตื่นตระหนก โจนก็ชื่นชมเขาในใจ
“แผนงานของคุณไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกอยากร่วมงานด้วย” โจนชี้ข้อบกพร่องในแผนงานของเผยหนานเจวี๋ยตรงๆ สำหรับเขาแล้ว แผนงานที่ไม่ได้ทำให้รู้สึกอยากร่วมงานด้วยก็เป็นเพียงเรียงความดีๆ บทหนึ่งเท่านั้น
ท่ามกลางสายลมฤดูใบไม้ร่วง เผยหนานเจวี๋ยเดินอย่างเชื่องช้าอยู่บนถนนในอเมริกา การสนทนากับโจนทำให้เขาได้รับประโยชน์อย่างมาก เขาบอกกับโจนว่าภายในสามวัน เขาจะส่งแผนงานความร่วมมือใหม่อีกครั้งอย่างแน่นอน
เผยหนายเจวี๋ยจากเมือง A มาได้สักพักแล้ว เผยหนานเจวี๋ยรู้สึกสบายใจอย่างมากในต่างแดน อาจเป็นเพราะที่เมือง A มีฉู่เจียเสวียนล่ะมั้ง ฉะนั้นมันจึงทำให้เขารู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เวลาที่อยู่ต่อหน้าคนที่เราชอบก็มักจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ
ไม่คิดถึงฉู่เจียเสวียนยังดีเสียกว่า เพราะทันทีที่คิดถึงฉู่เจียเสวียน แววตาของเผยหนานเจวี๋ยก็มืดมนลงทันใด
ความคิดล่องลอยไปอย่างช้าๆ เขาเป็นคนเดียวที่ยังคงอยู่ในอดีตหรือเปล่า ดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีวันเข้าใจหัวใจของฉู่เจียเสวียนได้เลย ถอนหายใจแผ่วเบา มองดูใบเมเปิ้ลที่พริ้วไหวสายลม ความคิดทั้งหมดในใจของเผยหนานเจวี๋ยกลายเป็นเสียงถอนหายใจ แล้วปล่อยให้มันหายไปกับสายลมฤดูใบไม้ร่วง
ในประเทศ ฉู่เจียเสวียนกำลังถือเอกสารอยู่ในมือไปทั่วทุกที่ หลังจากวันหยุดสุดสัปดาห์หมดไป งานก็กองพะเนินเหมือนภูเขา
ฉู่เจียเสวียนมองดูกองเอกสาร ถอนหายใจในใจเบาๆ ช่วงนี้เธอกลายเป็นคนขี้เกียจเกินไปแล้วหรือเปล่า
