ตอนที่ 628 ตัดสินใจจะคบกัน
“เปล่า ฉันก็แค่จะไปชั่วคราว แล้วค่อยกลับมาทำงานให้เสร็จ” หลี่เซียนเซียนไม่ยอมบอกว่าเธอไม่สามารถทำงานให้สำเร็จได้ ถ้าหากพูดไปแล้ว บทลงโทษที่เธอจะต้องเผชิญนั้นมันก็น่ากลัวกว่าความตายเสียอีก
“หึ อย่าบอกว่าผมไม่ให้โอกาสคุณล่ะ ในเมื่อคุณเจอกงจวิ้นฉือแล้ว ถ้าอย่างนั้นผมจะให้เวลาคุณครึ่งเดือนในการเข้าใกล้เขา แล้วก็พาเขากลับเมือง A ด้วยกันภายในครึ่งเดือนนี้ด้วย” มุมปากของชายคนนั้นยกขึ้นเล็กน้อย ทันใดนั้นเขาคิดหาวิธีที่ดีในการจัดการกับเผยหนานเจวี๋ยได้แล้ว
“นี่มัน…” หลี่เซียนเซียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แม้แต่เผยหนานเจวี๋ยคนเดียวเธอยังจัดการไม่ได้เลย
“ผมไม่ได้มาปรึกษากับคุณ อย่าบอกผมนะว่าคุณทำไม่ได้” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อำมหิต เขาอดทนกับเธอมามากเกินไปแล้ว
“ได้ ฉันจะเข้าใกล้เขา” ตอนนี้เธอก็ไม่มีทางเลือกแล้วไม่ใช่หรือ
ตอนนี้เธอออกมาจากคฤหาสน์ของเผยหนานเจวี๋ยแล้ว ถ้าหากเธอกลับเข้าไปอีก มันจะไม่เป็นการยั่วยุให้เขาสงสัยเธอหรอกหรือ
หลังจากวางสายแล้ว หลี่เซียนเซียนก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ตอนนี้ชีวิตของเธออยู่นอกเหนือการควบคุมของเธอแล้ว มีอีกหลายเรื่องที่เธอล้วนไม่สามารถตัดสินใจด้วยตัวเองได้
เดิมทีที่เธอเข้าใกล้เผยหนานเจวี๋ยนั้นเพราะว่ามีเป้าหมาย เพียงแต่เธอไม่เคยคิดว่าเธอจะถูกลากเข้าไปติดกับแล้วจริงๆ เธอชอบเขาเข้าจริงๆ แล้ว
ต่อหน้าคนรักของเธอ เธอกลัวว่าจะถูกเปิดโปงมากเกินไป
ได้เวลาขึ้นเครื่องแล้ว หลี่เซียนเซียนขึ้นเครื่องบินไปโดยที่ไม่ลังเล เธอมีเวลาเพียงครึ่งเดือนเท่านั้น เธอจะต้องใช้ประโยชน์จากครึ่งเดือนนี้เพื่อเข้าใกล้กงจวิ้นฉือให้ได้
หลี่เซียนเซียนรู้สึกได้อย่างรางๆ ว่าเธออาจไม่สามารถทำงานให้เสร็จได้ในเวลานี้ เพราะว่าเธอได้เรียนรู้ถึงความจริงใจที่ผู้ชายเหล่านั้นมีให้ฉู่เจียเสวียน ไม่ว่าเธอจะเข้าไปแทรกแซงอย่างไร ก็ไม่มีประโยชน์มากนัก
วันเวลาผ่านไปไม่ย้อนกลับ เพียงพริบตาเดียวเทศกาลตรุษจีนก็ผ่านพ้นไปแล้ว
หลังจากที่กงจวิ้นฉือจากไป ฉู่เจียเสวียนกับซูซานก็ถูกคุณย่ากงบังคับให้อยู่ต่ออีกสองวัน ก่อนกลับไปยังคฤหาสน์หลีหยวน
แต่เมื่อเธอกลับมาที่คฤหาสน์หลีหยวนแล้วกลับไม่ได้บอกเผยหนานเจวี๋ย
วันนี้ฉู่เจียเสวียนนั่งคุยสัพเพเหระกับซูซานในบ้าน วันนี้เป็นวันที่สี่ของปี อีกสองวันเธอก็จะยุ่งกับงานอีกครั้ง ดังนั้นเธอจึงต้องใช้ประโยชน์จากเวลานี้เพื่อใช้เวลากับซูซานมากขึ้น
เธอกลัวว่าซูซานยังคงไม่สามารถยอมรับความจริงที่ว่าเธอเลิกกับกงจวิ้นฉือได้
ในเวลานี้เธอกำลังนั่งอ่านนิตยสารอยู่บนโซฟา ขณะที่ซูซานนั่งอ่านหนังสือพิมพ์นั้น บรรยากาศระหว่างคนทั้งสองก็มีความสามัคคีและอบอุ่น
ฉู่เจียเสวียนเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของซูซาน เธอคิดว่าจะบอกเธอเกี่ยวกับเผยหนานเจวี๋ยดีหรือเปล่า
หลังจากที่คิดมาหลายวัน ฉู่เจียเสวียนก็ยังคิดหาเหตุผลไม่ได้
“ลูกมีอะไรจะคุยกับแม่เหรอ” ซูซานเงยหน้าขึ้น มองดูฉู่เจียเสวียนที่เหมือนอยากพูดอะไรออกมาแต่ไม่พูด เธอหัวเราะเสียงเบา
ไม่มีใครรู้ใจลูกสาวดีเท่ากับคนเป็นแม่ หลายวันมานี้ฉู่เจียเสวียนมักจะมีท่าทางแบบนี้เสมอ เหมือนกับอยากจะพูดอะไรแต่ไม่พูด เธอเดาว่าเธอมีบางอย่างที่จะบอกเธอและอาจเกี่ยวข้องกับเผยหนานเจวี๋ย
ฉู่เจียเสวียนพยักหน้า ริมฝีปากยกยิ้มขึ้น “แม่คะ แม่รู้ได้ยังไงว่าหนูมีเรื่องจะคุยกับแม่”
ลุกขึ้น เดินไปนั่งข้างซูซาน มองเธอด้วยรอยยิ้มสดใส
ซูซานมองเธอแล้วหัวเราะ “แม่เป็นแม่ของลูก ลูกคิดอะไรอยู่ทำไมแม่จะไม่รู้ พูดมาเถอะ มีเรื่องอะไรเหรอ”
“แม่คะ หนูตัดสินใจจะคบกับเผยหนานเจวี๋ย” ดวงตากลมโตที่ชัดเจนของฉู่เจียเสวียนมองดูซูซาน ไม่ต้องการที่จะพลาดทุกการแสดงออกบนใบหน้าของเธอ
เธอคิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว ตอนนี้เธอพูดกับกงจวิ้นฉืออย่างชัดเจน แม้ว่าในใจจะรู้สึกผิดต่อกงจวิ้นฉือ แต่เรื่องของความรักก็ไม่ควรตั้งอยู่บนพื้นฐานของความผิด
เธอไม่ต้องการให้ความผิดพลาดดำเนินต่อไป วิธีการที่ดีที่สุดคือการยุติมัน
ตอนที่ 629 ตัดสินใจดีแล้วหรือยัง
ความรักเป็นสิ่งที่ไม่ยั่งยืนที่สุดในทุกสิ่ง เธอไม่ต้องการเพลิดเพลินกับทุกอย่างที่เธอมีในตอนนี้อย่างเห็นแก่ตัว
“ลูกตัดสินใจดีแล้วเหรอ เขาเคยทำร้ายลูกขนาดนั้นนะ” เธอเป็นห่วงว่าถ้าหากฉู่เจียเสวียนคบกับเผยหนานเจวี๋ย ถึงอย่างไรเผยหนานเจวี๋ยก็เคยทำไม่ดีกับฉู่เจียเสวียนไว้มาก ถึงขั้นเกลียดเลยด้วยซ้ำ
เธอรู้เรื่องอดีตของฉู่เจียเสวียนกับเผยหนานเจวี๋ยเพียงเล็กน้อย เพราะอย่างนั้นภายในใจเธอรู้สึกว่าเผยหนานเจวี๋ยไม่ได้ดีเท่ากงจวิ้นฉือ
ระหว่างพวกเขาทั้งสองคนเคยเริ่มต้นจากความผิดพลาดมาแล้วครั้งหนึ่ง เธอไม่อยากให้เกิดความผิดพลาดขึ้นอีกครั้งในอีกสามปีต่อมา
สามปีผ่านไปแล้ว เธอล้วนมองเห็นความพยายามและความก้าวหน้าในทุกวันของฉู่เจียเสวียน
เธอรู้ว่าที่เธอทำแบบนี้ก็เพื่ออยากเป็นคนที่ดีขึ้นและแข็งแกร่งขึ้น เพราะว่าเธอต้องการพิสูจน์ว่าฉู่เจียเสวียนเป็นผู้หญิงที่โดดเด่นคนหนึ่ง เธอต้องการกลับมาอย่างสง่างาม เพียงเพื่อการแก้แค้น
แต่ว่าเธอไม่เคยคิดเลยว่าวันนี้ในสามปีต่อมา ฉู่เจียเสวียนกับเผยหนานเจวี๋ยจะเกิดความรักต่อกันอีกครั้ง ไม่สิ ถ้าจะพูดให้ถูกต้อง บางทีฉู่เจียเสวียนอาจไม่เคยลืมเผยหนานเจวี๋ยเลย
“ค่ะ เขารักหนู และหนูก็รักเขา” ฉู่เจียเสวียนมองซูซานพร้อมพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ
เธอเข้าใจความรักที่เผยหนานเจวี๋ยมีให้เธอเป็นอย่างดี ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่อยากอยู่กับเขาแบบนี้
“แต่ว่าเขาเคยทำเรื่องไม่ดีต่อลูกมากมายเหลือเกิน เจียเสวียน แม่อยากให้ลูกคิดให้ดี แม่รู้สึกเสียดายที่ลูกเลิกกับกงจวิ้นฉือ แต่ถ้าลูกอยากอยู่กับเผยหนานเจวี๋ย แม่คิดว่ายังต้องคิดให้ละเอียด” ซูซานกล่าวความกังวลในใจออกมา
“แม่คะ แม่วางใจเถอะค่ะ หนูรู้ว่าแม่เป็นกังวลอะไร แต่ว่ามันก็เป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว หนูไม่ต้องการให้อดีตเป็นอุปสรรคระหว่างหนูกับเขา และหนูก็ไม่ต้องการให้ตัวเองต้องเสียใจในอนาคต” เธอรู้ถึงความกังวลของซูซาน แต่บางอย่างที่มันผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป
การเอ่ยถึงเรื่องนี้ขึ้นมาอีกครั้งมันไม่ได้มีความหมายอะไรกับเธอ
บางทีเธออาจจะเคยเกลียดเขามากมายจริงๆ แต่ว่าพอเขาช่วยชีวิตเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ความเกลียดชังที่เธอมีต่อเขาก็หายไปนานแล้ว
ตอนนี้เธอแค่อยากจะปลดปล่อยความเกลียดชังเหล่านั้น ปล่อยอดีตไปแล้วเริ่มต้นใหม่เหมือนกับคนธรรมดา
มองดูใบหน้าที่แน่วแน่ของฉู่เจียเสวียนแล้ว ซูซานรู้ว่าต่อให้เธอพูดอีกแค่ไหนก็ไม่สามารถเปลี่ยนใจของเธอได้ เพราะเรื่องที่เธอตัดสินใจแล้ว เธอจะไม่มีวันเปลี่ยนใจ
ยื่นมือออกไปกุมมือของฉู่เจียเสวียน พยักหน้ากับเธอแล้วพูดว่า “ก็ได้ ในเมื่อลูกคิดดีแล้ว ถ้าอย่างนั้นแม่ก็จะไม่พูดอะไรอีก ลูกเองก็ไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้ว ในใจของลูกรู้ดีว่าควรทำอย่างไร”
“แล้วเรื่องคุณย่ากงล่ะจะทำยังไง” ที่ซูซานกังวลก็คือเรื่องนี้ ท้ายที่สุดตอนนี้คุณย่ากงเห็นฉู่เจียเสวียนเป็นสะใภ้บ้านพวกเขาเสียแล้ว
หากข่าวที่ว่าฉู่เจียเสวียนเลิกกับกงจวิ้นฉือรู้ไปถึงหูของคุณย่ากงเข้า เธอจะถูกโจมตีหรือไม่
“จวิ้นฉือบอกว่าพอกลับมาแล้วจะคุยกับคุณย่าให้เข้าใจค่ะ” ฉู่เจียเสวียนขมวดคิ้ว คุณย่ากงอายุมากแล้ว ท่านรับความกระทบกระเทือนทางใจมากไม่ได้ เธอหวังเพียงว่าตอนที่กงจวิ้นฉือคุยกับเธอ เธอจะไม่ตื่นเต้นจนเกินไป
ซูซานพยักหน้า เรื่องของคนหนุ่มสาวก็ให้พวกเขาไปจัดการกันเองเถอะ เธอยุ่งไม่ได้มากเท่าไร เธอเพียงหวังว่าฉู่เจียเสวียนจะใช้ชีวิตนี้ได้อย่างมีความสุข
ที่นอกหน้าต่าง ท้องฟ้าสีครามก้อนเมฆขาว ทั้งๆ ที่อากาศหนาวขนาดนั้นแต่ท้องฟ้ากลับสวยงามมาก
สายลมหนาวพัดโชยให้กิ่งไม้ไหวเอน ฉู่เจียเสวียนหยุดสายตาลงตรงระเบียง มองดูดอกไม้ใบหญ้าที่พลิ้วไปตามสายลม ริมฝีปากสีแดงของเธอก็ทำมุมยกยิ้มอย่างสวยงาม
