ตอนที่ 326 อันตรายแค่ไหนผมก็จะช่วยคุณ
เผยหนานเจวี๋ยได้ยินแล้วพยักหน้า ประคองฉู่อีอีจากไป
บนรถ ฉู่อีอีหลับตาพิงซบในอ้อมอกของเผยหนานเจวี๋ย
“อีอี คุณเป็นอะไรหรือเปล่า” เผยหนานเจวี๋ยเอ่ยถาม ยื่นมือตบหลังของเธอเบาๆ น้ำเสียงเจือปนความเจ็บปวด สองวันนี้เขาเป็นห่วงเธอมากจริงๆ
กลัวว่าเธอจะเจอกับอุบัติเหตุอะไร
“ฉันไม่เป็นไร หนานเจวี๋ย คุณเป็นห่วงฉันใช่หรือเปล่า” ฉู่อีอีลืมตา เงยหน้าสบตากัยเผยหนานเจวี๋ย หลังจากเห็นสายตาที่เป็นกังวลของเขาแล้ว ดวงตาก็แดงก่ำ
คิดถึงเรื่องที่ถูกเฉิงเฮ่ากักขังหลายวันนี้ ทุกวันถูกเขาบังคับขืนใจ ในใจของเธอก็รู้สึกผิดต่อเผยหนานเจวี๋ย
“เด็กโง่ ผมก็ต้องเป็นห่วงคุณอยู่แล้ว” เผยหนานเจวี๋ยได้ยินคำพูดของฉู่อีอี ในใจก็ยิ่งรู้สึกผิด คิดถึงเรื่องที่ตัวเองไม่รู้ว่าเธอหายตัวไปตั้งนานขนาดนั้น
ฉู่อีอีได้ยินคำตอบของเผยหนานเจวี๋ย พยักหน้า จากนั้นก็กอดเขาอีกครั้ง เธอชอบอ้อมกอดของเขาที่สุดเลย
“หนานเจวี๋ย คุณรู้หรือเปล่าว่าเมื่อกี้มันอันตรายแค่ไหน” ฉู่อีอีเอ่ยปากอย่างอ่อนล้า หลับตา มุมปากยกยิ้มน้อยๆ จนแทบมองไม่เห็น
“อีอี ไม่ว่าจะอันตรายแค่ไหน ผมก็จะช่วยคุณ” เผยหนานเจวี๋ยพูด ความเจ็บปวดในดวงตายิ่งเด่นชัดขึ้น
รถขับไปจนถึงวิลล่าของบ้านเผย หลังจากถึงวิลล่าแล้ว เผยหนานเจวี๋ยอุ้มฉู่อีอีลงมาจากรถ แล้วพาขึ้นไปชั้นบน
ในห้องนอน เผยหนานเจวี๋ยยืนอยู่ข้างเตียง มองดูฉู่อีอีที่ผล็อยหลับไปแล้ว ในใจของเผยหนานเจวี๋ยเริ่มรู้สึกสับสนอีกครั้ง
หลังจากช่วยฉู่อีอีกลับมาแล้ว เผยหนานเจวี๋ยก็คิดถึงฉู่เจียเสวียนโดยไม่รู้ตัวอีกครั้ง
คนที่เขาชอบในตอนนี้คือฉู่เจียเสวียน แม้ว่าเขากับฉู่เจียเสวียนจะเป็นไปไม่ได้ เขารู้สึกว่าก็ไม่ควรฉุดรั้งฉู่อีอี เดิมทีเขาต้องการคุยกับฉู่อีอีให้รู้เรื่อง แต่ว่าพอมาเกิดเรื่องแบบนี้เข้า ไม่ว่าอย่างไรเผยหนานเจวี๋ยก็พูดเรื่องที่เขาไม่ชอบเธอไม่ออก
ถ้าหากเขาพูดออกไปแล้ว ฉู่อีอีคิดไม่ตกฆ่าตัวตายอีกครั้งจะทำอย่างไร ในใจรู้สึกว้าวุ่น เอื้อมมือช่วยห่มผ้าให้ฉู่อีอี หันหลังออกจากห้องไปอย่างหงุดหงิด
ในห้องหนังสือ
เผยหนานเจวี๋ยนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานแล้ว สายตาจ้องอยู่ที่เอกสารบนโต๊ะ แต่ว่าในสมองกลับรู้สึกหงุดหงิด
ตอนนี้ฉู่เจียเสวียนมีกงจวิ้นฉือข้างกายแล้ว อีกทั้งตอนนี้ชีวิตของเธอก็ดีมาก ไม่จำเป็นต้องมีเขา
ส่วนฉู่อีอีทำอะไรตั้งมากมายเพื่อทำร้ายฉู่เจียเสวียน อาจเป็นไปได้มากว่าเธอรู้สึกว่าเขาปฏิบัติต่อเธอไม่ดี สุดท้ายแล้วมันก็เป็นความผิดของเขา
ถ้าหากเขาไม่เย็นชาต่ออีอีเพียงนั้น อีอีก็จะไม่ทำร้ายฉู่เจียเสวียน ถ้าหากเขาไม่เย็นชาต่อฉู่อีอี เช่นนั้นเธอก็จะไม่ถูกคนจับตัวไป
ระหว่างที่ใจลอย จู่ๆ ประตูห้องหนังสือของเผยหนานเจวี๋ยก็เปิดออก ฉู่อีอีเข้ามาจากข้างนอก แววตาเปี่ยมไปด้วยความตื่นตระหนก
“หนานเจวี๋ย…” ฉู่อีอีโผเข้ากอดเผยหนานเจวี๋ย น้ำตาเปล่งประกายอยู่ในดวงตา ร่างกายสั่นเทาแผ่วเบา
“อีอี คุณเป็นอะไรไป” เผยหนานเจวี๋ยมองฉู่อีอีในอ้อมอก เอ่ยปากอ่อนโยน
“หนานเจวี๋ย ฉันนึกว่าคุณไม่ต้องการฉันแล้ว” ฉู่อีอีตัวสั่นอยู่ในอ้อมแขนของเขา น้ำเสียงคับข้องใจเหลือแสน ราวกับว่าเธอคือเด็กน้อยที่ถูกทอดทิ้ง
เผยหนานเจวี๋ยได้ยินคำพูดของฉู่อีอี เจ็บปวดในใจ
“ไม่หรอก อีอี ผมจะอยู่ที่นี่ตลอดไป คุณไม่ต้องเป็นห่วง” เผยหนานเจวี๋ยพูดกับฉู่อีอี ความเจ็บปวดผุดขึ้นอยู่ในแววตา
ฉู่อีอีพยักหน้า ไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่กอดเผยหนานเจวี๋ยแน่นไม่หยุด ราวกับต้องการเอาเผยหนานเจวี๋ยรวมเข้ากับเลือดเนื้ออย่างไรอย่างนั้น
ตอนที่ 327 เฉิงเฮ่า
หลังจากส่งฉู่อีอีกลับห้องนอนและกล่อมเธอจนหลับแล้ว เผยหนานเจวี๋ยจึงหันหลังจากไป ที่ระเบียง เงยหน้ามองดวงดาวเต็มท้องฟ้า เผยหนานเจวี๋ยถอนหายใจยืดยาว
ผ่านเรื่องครั้งนี้ไปแล้ว เขาควรจะอธิบายให้ฉู่อีอีฟัง ว่าเขารักษาสัญญาที่ให้ไว้กับฉู่อีอีไม่ได้
เขาคิดถึงเธอมากจริงๆ มองดูดวงดาวเต็มท้องฟ้า เผยหานเจวี๋ยรู้สึกราวกับว่าเห็นใบหน้าของฉู่เจียเสวียนด้วย
ดึงสติกลับมา ดื่มไวน์ที่อยู่ในแก้วจนหมด หันหลังกลับเข้าห้องหนังสือ
เพียงพริบตาเดียวก็ผ่านไปหลายวัน เรื่องของฉู่อีอีก็ผ่านไปเช่นนี้แล้ว
ในออฟฟิศท่านประธานที่บริษัทกลุ่มเผย เผยหนานเจวี๋ยกำลังทบทวนเอกสารอย่างจริงจัง จู่ๆ โทรศัพท์มือถือบนโต๊ะก็ดังขึ้น
“ฮัลโหล” เห็นเบอร์แปลกโทรเข้ามา เผยหนานเจวี๋ยขมวดคิ้ว ไม่ได้คิดมาก
“คุณเผยหนานเจวี๋ย?” เสียงที่มีเสน่ห์ดังขึ้น เผยหนานเจวี๋ยตกใจ เขานั่นเอง ผู้ชายที่จับฉู่อีอีไป เขากล้ารับประกันได้เลยว่าเขาไม่ได้ฟังผิดอย่างแน่นอน
“มีอะไร” เผยหนานเจวี๋ยกล่าวเย็นชา น้ำเสียงเยือกเย็นลงทันใด คาดเดาอยู่ในใจว่าเขาโทรมาหาตัวเองทำไม
“ดูแล้วคุณเผยยังจำผมได้นะ” เสียงหัวเราะดังมาจากปลายสาย ดวงตาของเฉิงเฮ่าส่องประกายสลัว
“มีอะไรก็รีบพูดมาเถอะ” เผยหนานเจวี๋ยไม่ต้องการพูดจาเหลวไหลกับเขา เอ่ยถามตรงๆ ดวงตามีความเย็นยะเยือก
“ผมชื่อเฉิงเฉ่า ไม่ทราบว่าคุฌเผยเคยได้ยินหรือเปล่า”
เฉิงเฮ่า? เผยหนานเจวี๋ยพูดชื่อซ้ำอยู่ในใจ รู้สึกว่าคุ้นกับชื่อนี้มาก แต่ว่าคิดไม่ออกว่าเคยได้ยินที่ไหน
“ไม่เคย คุณหาผมมีอะไรกันแน่ ถ้าไม่มีล่ะก็ ผมจะวางหูแล้ว” เผยหนานเจวี๋ยพูดจบ กำลังต้องการจะวางหูพอดี ก็ได้ยินเสียงของเฉิงเฉ่าดังขึ้น
“คุณเผย คราวก่อนคุณช่วยอีอีออกไปได้ เพื่อเป็นการชื่นชมในความกล้าหาญของคุณ ผมก็เลยส่งของขวัญชิ้นพิเศษให้คุณ” พูดจบ เขาก็วางหูแล้ว
ไม่นาน เขาก็ได้รับเอ็มเอ็มเอสข้อความหนึ่ง ข้างในมีร่างที่โป๊เปลือย
ม่านตาหดตัวลง ริมฝีปากของเผยหนานเจวี๋ยเม้มกันจนเป็นเส้นตรง
เขาน่าจะรู้ตั้งนานแล้ว ฉู่อีอีถูกเขาจับตัวไปหลายวันแบบนั้น มันจะไม่เป็นอันตรายได้อย่างไร รู้สึกจุกแน่นในหัวใจทันที ฉู่อีอีก็ไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้เขาฟัง
ระหว่างที่อึ้งอยู่นั้น โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นอีกครั้ง ยังคงเป็นเบอร์เดิม “คุณเผย คุณชอบของขวัญชิ้นนี้หรือเปล่า” เสียงที่มืดมนและมีเสน่ห์พูดต่อ
เผยหนานเจวี๋ยกำโทรศัพท์มือถือไว้แน่น ราวกับว่าจะบีบให้มันแตกละเอียด “ฉันไม่สนว่านายเป็นใคร ถ้าหากนายกล้าเผยแพร่รูปนี้ออกไปล่ะก็ ฉันรับประกัน ว่านายจะไม่ได้เดินออกไปจากเมืองนี้แน่!”
“หึหึ คุณเผย ผมเชื่อว่าคุณมีความสามารถนี้ พวกเราทำข้อแลกเปลี่ยนกันเป็นไง” เฉิงเฮ่ากล่าว บนใบหน้ามีรอยยิ้มกระหายเลือด
“แลกเปลี่ยนอะไร?” เอ่ยปากเย็นชา เผยหนานเจวี๋ยคาดเดาเป้าหมายของเขาอยู่ในใจไม่หยุด
“ผมมีธุรกิจอยากคุยกับคุณเผย ไม่รู้ว่าคุณเผยสนใจหรือเปล่า” เฉิงเฮ่าพูด แสงสลัวในแววตายิ่งมืดมนกว่าเดิม
เผยหนานเจวี๋ย ฉู่อีอีเป็นผู้หญิงของฉันได้แค่คนเดียวเท่านั้น ในเมื่อฉู่อีอีชอบนายขนาดนั้น งั้นฉันก็จะค่อยๆ แย่งของที่อยู่ในมือนายทีละอย่างๆ
เขาอยากให้ฉู่อีอีเข้าใจอย่างชัดเจนว่ามีเพียงเขาที่คู่ควรกับเธอ ผู้ชายคนอื่นอย่าแม้แต่จะคิด
“ธุรกิจอะไร” หัวใจเต้นแรงขึ้น ถามเขาอย่างระมัดระวัง
“พรุ่งนี้บ่ายโมง พวกเราเจอกันที่ร้านกาแฟหวงเจีย” พูดจบ เฉิงเฮ่าก็วางหูแล้ว
เมื่อได้ยินเสียงสัญญาณโทรศัพท์ถูกตัดไป แววตาของเผยหนานเจวี๋ยยิ่งเยือกเย็นกว่าเดิม ก้มหน้าดูรูปถ่ายในมือถือ เผยหนานเจวี๋ยรู้สึกทุกข์ใจอย่างอธิบายไม่ถูก
