การตอบโต้ของผู้แข็งแกร่ง [Strongest Counterattack] – ตอนที่ 45 มันเป็นแบบนั้นเสมอ

การตอบโต้ของผู้แข็งแกร่ง [Strongest Counter…

SC บทที่ 45 มันเป็นแบบนั้นเสมอ

ชั่วโมงการทํางานของฉางชานเหลาฉุยยืดหยุ่นได้ สถานการณ์ปกติเริ่มตั้งแต่ 10:00 น. ถึงเช้าตรู่ แต่มีสมาชิกไม่มากนักที่มาที่ฉางชานเหลาฉุยในตอนกลางวัน เว้นแต่จะมีกิจกรรมใดๆ พวกเขามาตอนกลางคืน หลังจากทั้งหมดนี้เป็นสโมสรส่วนตัวและบรรยากาศและสิ่งแวดล้อมดีขึ้น ฉางชานเหลาฉุยเป็นระบบการทํางานสองกะ

ซู๋หลันเฉิงใช้ระบบภายในเพื่อเรียกหัวหน้าฝ่ายบริหารและแผนกต้อนรับ เพื่อให้อดีตช่วยให้ซิงเฉิงทํางานผ่านขั้นตอนการรับสมัคร สําหรับเงินเดือนพวกเขาได้คุยกับซิงเฉิง เขาจะได้รับเงินในฐานะพนักงานฝึกงานในตอนแรก หนึ่งเดือนต่อมาเงินเดือนของเขาก็เหมือนกับพนักงานปกติ พนักงานที่นี่ได้รับการคัดเลือกอย่างรอบคอบและเงินเดือนสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ยกเว้นฝ่ายจัดการเงินเดือนสูงสุดคือสําหรับศิลปินและเจ้าชายที่รับผิดชอบในการรับ อันดับสองคือความปลอดภัยและห้องครัวและสุดท้ายคือการบริหารและการขนส่ง

ในช่วงระยะเวลาฝึกงานเงินเดือน 15,000 บาทต่อเดือน มันจะเป็น 20,000 ต่อเดือนหลังจากเป็นพนักงานอย่างเป็นทางการ มันอาจเป็นฐานของสถานการณ์มากขึ้นรวมถึงเงินอุดหนุนต่างๆ เช่นกองทุนประกันและกองทุนสะสมห้า ซึ่งสูงกว่าบริษัทต่างชาติและเอกชนอย่างแน่นอน ได้มีการกล่าวว่ายกเว้นแผนกการจัดการเงินเดือนประจําปีสูงสุดอาจเป็นล้าน และที่สําคัญที่สุดคือที่นี่คุณสามารถติดต่อกับผู้คนในระดับที่แตกต่างกัน คนที่มาที่ฉางชานเหลาฉุยบทบาทคืออะไร?

ผู้จัดการแผนกต้อนรับเป็นผู้หญิงอายุ 36 ปีชื่ออัน จําเป็นต้องพูดสิ่งที่สําคัญที่สุดคือเธอมีเสน่ห์ แต่ไม่มากไป ดวงตาของเธอสามารถสะกดวิญญาณขอผู้ที่มองได้อย่างแน่นอน เธอเคยทํางานกับสายการบินและกลุ่มโรงแรมนานาชาติ ซู๋หลันเฉิงพาเธอมาที่นี่พร้อมกับเงินเดือนที่ดี อย่างไรก็ตามเจียงเซียนแบงยินดีที่จะให้เงินกับฉางชานเหลาฉุยและไม่เคยใส่ใจเรื่องเล็กๆน้อยๆ

ซู๋หลันเฉิงต้องออกไปก่อน เขาทําให้ชัดเจนเกี่ยวกับ สิ่งที่ต้องทําให้ชัดเจน เขาปล่อยให้เธอคนนี้ช่วยซิงเฉิง เพื่อทําความคุ้นเคยกับกฎของฉางชานเหลาฉุย

การแต่งกายของแต่ละแผนกของฉางชานเหลา ฉุยนั้นแตกต่างกัน ศิลปินแผนกต้อนรับสวมชุดสีเทาคับซึ่งสามารถแสดงรูปร่างที่ดีได้อย่างชัดเจน ไลน์บอดี้เซ็กซี่ทําให้ผู้ชายอดไม่ได้ที่จะมอง เจ้าชายสวมสูทยี่ห้อ หลังจากซู๋หลันเฉิงไปแล้ว อันก็เดินเข้ามาที่ซิงเฉิงกล่าวด้วยความสง่างาม ”น้องชายตัวน้อย ปีนี้อายุเท่าไรแล้ว”

ซิงเฉิงต้องการพูดจริงๆว่ามองดูก็เดาได้แล้วไม่ใช่รึไง แต่เขายังพูดอยู่ดีว่า 726 ปีแล้ว”

“อายุแค่ 26 แต่ท่าทางอย่างกับอายุ 30 ปีต้องมีเรื่องราวมากมายจากคุณมีไวน์อยู่ในห้องของฉัน และคุณมีเรี่องราวคุณต้องการมาหาฉันตอนกลางคืนไหมล่ะ?” อันพูดด้วยรอยยิ้มที่ดึงดูด ผู้หญิงที่เต็มไปด้วยรสนิยมคือนักฆ่าชายหนุ่ม อย่างไรก็ตามซิงเฉิงไม่สนใจเรื่องนี้

เขายังคงตกใจและพูดว่า ” พี่สาวอย่าล้อเล่นน่า”

“คุณหมายถึงอะไรที่ว่าล้อเล่นคุณเป็นของฉันในวัน ต่อๆไป” พี่สาวของซิงเฉิงยังล้อเล่นอย่างต่อเนื่อง เธอวางมือไว้บนบ่าของซิงเฉิง น้ําหอมที่มีเสน่ห์ของร่างกายเธอเพียงพอที่จะทําให้ผู้ชายรู้สึกเคลิบเคลิ้ม

ซิงเฉิงอยากที่จะอยู่แบบนี้นานๆ ใครจะรู้ว่าผู้หญิงคนนี้ก้าวร้าวมาก ซิงเฉิงโกรธเล็กน้อยและตบตูดของพี่สาวโดยตรง “อย่ามาแกล้งกันแบบนี้ดีกว่า เดี๋ยวจะยั้งเอาไว้ไม่อยู่”

การกระทํานี้เขาพยายามที่จะห้ามปราม เธอไม่ได้คาดหวังว่าซิงเฉิงจะไร้ยางอายมากนัก คนหนุ่มสาวเหล่านั้นที่เพิ่งมาที่ฉางชานเหลาฉุยเพื่อพบเธอเป็นครั้งแรกจะระงับตัวเอง แม้พวกเขาจะกระตือรือร้นในเลือดของพวกเขา ซึ่งแตกต่างจากซิงเฉิง

หลังจากซิงเฉิงเสร็จสิ้นการกระทํานี้เขาเดินกลับไปชั้นสองอย่างเงียบๆ เขายิ้มและจ้องมองเจ้อันที่ยังไม่หายช็อคค้าง เขาไม่กลัวสิ่งที่พี่สาวจะทํากับเขา

“ไอ้เด็กเวรนั่น กล้าแตะตัวฉันเหรอ” เจ้อันขมวด

ซิงเฉิงรู้ว่าเจ้อันไม่มีทางโกรธ เขาหัวเราะและพูดว่า “ใครบอกให้คุณหว่านเสน่ห์ผมล่ะ แล้วถ้าเกิดว่าผมไม่ใส่ใจก็แปลว่าเสน่ห์ยังไม่มากพอน่ะนะ”

“ไม่เป็นไร เข้าใจแล้วมันน่าสนใจมาก ไม่กลัวเลยเหรอที่ฉันจะคาดเดาอนาคตของเธอ” เทคนิคดังกล่าวเป็นที่รู้จักของซิงเฉิงอย่างง่ายๆ เจ้อันไม่สนใจที่จะหยอกล้อเขาอีกครั้ง

ซิงเฉิงกล่าวอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้แล้ว เจ้อันไม่ใช่คน แบบนั้นหรอก”

“เข้าใจพูดดีนี่ ฉันจะจําเอาไว้ แล้วมาคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกครั้งนึง” หญิงสาวจ้องมองที่ซิงเฉิงหันไปแสดงออกอีกทันทีและพูดด้วยใบหน้าเย็นชา

ซิงเฉิงพยักหน้าและฟังคําสอนของน้องสาวอัน

“เคยดูหนังเรื่อง โรงแรมแกรนบูดาเปส” หรือเปล่า?” เจ้อันถามอย่างลอยๆ

ซิงเฉิงใช้ความคิดก่อนที่จะตอบ “เคย”

“แล้วจะเข้าใจสิ่งที่ฉันต้องการจะพูด?” การคุยกับคนฉลาดนั้นเป็นเรื่องง่าย พี่สาวคิดว่าซิงเฉิงนั้นค่อนข้างฉลาด

ตั้งแต่ต้นจนจบพนักงานต้อนรับเป็นเพียงพนักงานต้อนรับธรรมดา อย่างไรก็ตามเขาสามารถสร้างมิตรภาพกับเจ้าหน้าที่ และขุนนางจํานวนมากและกลายเป็นบุคคลที่น่าเชื่อถือที่สุดสําหรับพวกเขา นี่อาจเป็นบริการระดับสูงสุด

“ฉันแค่อยากบอกว่าถ้าคุณอยากได้งานได้การ คุณต้องซื่อสัตย์กับแขกแต่ละคนอย่างมิสเตอร์กุสตาฟและกลายเป็นเพื่อนกับพวกเขา คิดให้ดีไม่ว่าอะไรจะเล็กหรือใหญ่ ลองทําให้มากที่สุด หากคุณไม่สามารถทําได้ ลองหาวิธีที่จะทําได้” ซิงเฉิงพูดสองสามคําอย่างไม่เป็นทางการ อาจเป็นความหมายนี้จริงๆ แล้วทุกสิ่งควรทําเช่นนี้

เจ้อันไม่สนใจคําพูดของซิงเฉิง”โรงแรมแกรนบูดาเปส” เป็นภาพยนตร์ที่ฉันต้องการให้พนักงานต้อนรับ ทุกคนรับชม บางทีคุณอาจคิดว่ากุสตาฟเป็นเพียงตัวละครในภาพยนตร์ เป็นเพราะคุณไม่เคยเห็นสจ๊วตของครอบครัวใหญ่ๆในสหราชอาณาจักร พวกเขายอดเยี่ยมกว่ากูเตเซฟมาก อาจอยู่ห่างจากหัวข้อของฉันเล็กน้อย ฉันเคยอยู่ในกลุ่มโรงแรมอินเตอร์คอนติเนนตัล ฉันเคยเห็นหอประชุมหลายแห่งและมีเจ้าหน้าที่อํานวยความสะดวกที่เป็นตํานานในคาบสมุทรฮ่องกง เหตุผลที่ว่าทําไมดาวร่ํารวยหลายคนจึงชอบอยู่ในโรงแรมเพนนินซูล่าแทนที่จะอยากอยู่บ้าน เพราะในโรงแรมเพนนินซูล่ารายละเอียดเหล่านี้ประณีต เจ้าหน้าที่อํานวยความสะดวกขณะนี้เกือบเจ็ดสิบ แต่เขายังคงเป็นเจ้าหน้าที่อํานวยความสะดวกยอดนิยมที่โรงแรมเพนนินซูล่า แขกหลายคนได้แต่งตั้งให้เขารับใช้ตัวเอง เขาเป็นเพื่อนของคนดังมากมาย เช่นเดียวกับภาพยนตร์มีคนรวยสองคนที่ไม่มีลูก พวกเขาเขียนพินัยกรรมที่สืบทอดทรัพย์สินให้เขาโดยตรง คุณคิดว่าคนแบบนี้น่าทึ่งหรือไม่? ”

ซิงเฉิงฟังด้วยความสนใจรู้ว่านี้ไม่ใช่เรื่องแต่ง แต่เป็นเรื่องจริง เขาไม่เคยมีประสบการณ์หลายอย่าง และเขาไม่รู้ว่าบางคนมีพลัง บุคคลประเภทนี้สามารถประสบความสําเร็จได้ไม่ว่าพวกเขาจะทําอะไร

“ขอบคุณอย่างยิ่งสําหรับการสั่งสอน” ซิงเฉิงนั่งฟัง เหมือนนักเรียนประถม

เจ้อันตบไหล่ของซิงเฉิง” ซิงเฉิง คุณรู้ไหมว่าความประทับใจครั้งแรกของคุณกับฉันคืออะไร?”

ซิงเฉิงส่ายหัว เพราะว่าเขาก็ไม่รู้ชัดเจน

เจ้อันยิ้มและพูดว่า “ฉันไม่ใช่คนมีอํานาจอะไร แต่ฉันควรมีประสบการณ์มากกว่าคุณมันเป็นเพียงแค่ฉันมีวิจารณญาณที่ดีเกี่ยวกับผู้ชายสิ่งที่คุณมีเหมือนกันคือพวกเขามีความใฝ่ฝันในสายตาของคุณไม่ว่าคุณจะพยายามแค่ไหน ซ่อนไว้ดู ฉันรู้ว่าลูกของคุณต้องไม่อยู่ที่นี่ตลอดไปถ้าคุณต้องการที่จะไป ต่อคุณสามารถช่วยเหลือได้อย่างแน่นอนโดยฉางชานเหลาฉุย มาทํากันคนที่เคยออกไปจากที่นี่ตอนนี้กําลังทําธุรกิจที่ดี” 

ซิงเฉิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่ได้คิดว่าเธอจะรู้อะไรมากมาย แต่เขาก็ยังแกล้งพูดว่า “อย่าทําให้ฉันสนุก”

ซิสเตอร์อันพูดด้วยรอยยิ้มที่คลุมเครือ “โอเคฉันจะปล่อยให้หลู่หยวนสอนคุณเดือนนี้เขาเป็นคนที่มีเงินเดือนมากที่สุดในแผนกต้อนรับของฉางชานเหลาฉุย คุณต้องเรียนรู้จากเขาฉันจะส่งเอกสารให้คุณในภายหลัง รายละเอียดทั้งหมดของสมาชิกคือภายในเอกสาร แต่ไม่เกี่ยวข้องกับตัวตนพื้นหลังของพวกเขาเพียงแค่นิสัยและงานอดิเรกของพวกเขา ฯลฯ สําหรับสิ่งอื่นๆ มันขึ้นอยู่กับความสามารถของคุณ “

“ขอบคุณ” ซิงเฉิงพูดด้วยรอยยิ้มน้อยๆ

เจ้อันพาซิงเฉิงออกจากห้องแล้วไปที่ห้องใต้ดินทันที ครั้งแรกซิงเฉิงผ่านขั้นตอนการเข้าและรับเสื้อผ้าและสิ่งอื่นๆ หลังจากที่ซิงเฉิงเปลี่ยนเสื้อผ้า หลู่หยวนก็รออยู่ข้างนอกแล้ว

หลู่หยวนสูงถึงหนึ่งเมตรและเจ็ดสิบห้านิ้ว ดวงตาของเขานิ่มนวลมากและใบหน้าของเขายิ้มอยู่เสมอ เขาใส่แว่นกรอบกลมย้อนยุคมีหนวดเล็กน้อย หลังจากได้เห็นซิงเฉิง เขาก็หัวเราะ “ ฉันฉันคือหลู่หยวน เจ้อันขอให้ฉันมาเอง”

” พี่หลู่ ขอความกรุณาหลังจากนี้ด้วย” ซิงเฉิงซึ่งตอนนี้อยู่ในชุดสูทและรองเท้าหนังหล่อเหลา เขาจับมือกับหลู่หยวนและตอบกลับ

หลู่หยวนยิ้มและกล่าวว่า “คุณจะยินดีเราจะเป็นเพื่อนร่วมงานในอนาคตคุณจะติดตามฉันในเดือนนี้ ฉันไม่มีข้อกําหนดมีเพียงคําขอเดียวเท่านั้น”

”ตามที่ต้องการเลยครับ” ซิงเฉิงถามอย่างรวดเร็ว

หลู่หยวนยังคงหัวเราะและพูดว่า “ฉันอยากให้นายดูแล้วทําตาม อย่าถามเยอะเลยนะ”

“ไม่มีปัญหา” ซิงเฉิงตอบรับอย่างไม่ลังเล

หลู่หยวนไม่ได้พูดมากเกินไป เขาพูดตรงประเด็น “ดังนั้นเราจะเริ่มจากนี้ต่อไปจะมีร้านทําในภายหลังและคุณ ตกแต่งกล่องกับฉันสมาชิกคนหนึ่งไม่พอดีกับน้ําดังนั้นภูมิทัศน์ในกล่องใหญ่จะต้องถูกลบออก”

ประโยคง่ายๆเช่นนี้ทําให้ซิงเฉิงเข้าใจเรื่องต่างๆมากมาย ฉางชานเหลาฉุยไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ลุงเจียงเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมาก

ดังนั้นในช่วงบ่ายซิงเฉิงจึงยุ่งกับหลู่หยวนนอกจากนี้ เขายังรู้จักศิลปินมากมายในฉางชานเหลาฉุยเป็นเรื่องสําคัญ ที่ต้องพูดถึงว่าศิลปินที่นี่เป็นผู้หญิงที่สวยทุกคน ไม่มีใครรู้ว่าจะหาพวกเขาได้ที่ไหน

เวลาประมาณ 3 นาฬิกาเจียเสียนปางก็มาถึง ศิลปินและเจ้าชายทุกคนต่างก้มหัวลงอย่างกราบไหว้และกล่าวว่า “มิสเตอร์เจีย” เมื่อพวกเขาเห็นเจียเสียนปาง คนที่คุ้นเคยกับเขาจะเรียกลุงเจียหรือเฮียเจีย เมื่อเจียเสียนปางเห็นซิงเฉิง เขาเมินและเดินต่อไปมันทําให้ซิงเฉิงรู้สึกโล่งใจ

ก่อนที่ร้านจะเริ่ม มีคนเก่งๆหลายคนที่มาที่ฉางชานเหลาฉุย ซิงเฉิงรู้จักบางคนและบางคนก็ไม่รู้ ซิงเฉิงเพิ่งยืนเฉยๆและดูคนเหล่านี้ที่ศิลปินคนอื่นได้รับหลู่หยวนกระซิบบอกเขาว่าสมาชิกแต่ละคนมีคุณลักษณะอย่างไร

เวลา 7 นาฬิกา หลู่หยวนบอกกับซิงเฉิงว่าเขาสามารถกลับบ้านได้ ไม่มีสิ่งสําคัญในเวลากลางคืนและไม่มีสมาชิกมา พวกเขาจะทักทายก่อนที่จะมา

ซิงเฉิงเปลี่ยนเสื้อผ้าของเขาและออกมาเพิ่งเกิดขึ้น เพื่อพบหยวนหัวที่พร้อมจะกลับบ้าน หยวนหัวขับรถออกไปและใช้ความคิดริเริ่มที่จะขอให้ซิงเฉิงนั่งในรถของเธอ ซิงเฉิงยิ้มและปฏิเสธ

เขาขึ้นรถบัสกลับไปที่ทอมสันกอล์ฟในสองวันที่ผ่านมาเขาจะใช้เวลาในการหาบ้านใกล้เคียงและเป็นการดีที่สุดที่จะได้ใกล้ชิดยิ่งขึ้น

บนรถบัสคนมาและไปในกระแสที่ไม่รู้จบ ทุกคนมีชีวิตและเรื่องราวของตัวเอง บางคนอาจมีนงง และบางคนอาจต่อสู้เพื่ออุดมคติของพวกเขา

ด้านนอกหน้าต่างรถบัสไฟเริ่มสว่างขึ้น เมื่อเปรียบเทียบกับเวลากลางวันเซี่ยงไฮ้ในตอนเย็นก็มีความเจริญรุ่งเรือง และเต็มไปด้วยสิ่งล่อใจ หัวใจของซิงเฉิงสงบนิ่งเหมือนน้ํา เขารู้ว่าทุกอย่างเพิ่งเริ่มต้น นี่เป็นแค่ขั้นตอนแรก

มันเป็นแบบนั้นเสมอ..