เมื่อเค่อซ่ง ได้ยินคำพูดเหล่านั้น เขาก็รู้สึกถึงความตายย่างกรายเข้ามาชั่วครู่หนึ่ง ราวกับว่าความตายได้มากระซิบที่ข้างหูของเขา
เขาไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด เขาถึงรู้สึกเช่นนั้น แต่เมื่อเขาใช้ตาที่ไม่ได้รับบาดเจ็บมองผู้หญิงที่ควรถูกเขาทำให้มีมลทิน เธอดูงดงามและเต็มไปด้วยอันตราย หัวใจของเขาตกอยู่ในความหวาดกลัวในทันที
ภายใต้ม่านแห่งราตรีนี้ ลักษณะของหลินเสี่ยวเฟยดูไม่ค่อยชัดเจนนัก แต่เค่อซ่งที่อยู่ใกล้กับเธอมาก จนเขาสามารถมองเห็นดวงตาที่เยือกเย็นไปถึงกระดูก เธอที่ไม่มีท่าทีที่จะเเสดงอารมณ์ใดๆออกมาอย่างชัดเจน ในขณะที่เธอมองลงมาที่เขา.
ในที่สุดเค่อซ่ง ก็ตระหนักถึงความผิดพลาดของเขาและกล่าวอย่างตะกุกตะกักว่า “ปล่อยข้าไปเถอะ! ได้โปรด!”
เขาพยายามผลักเธอออกไป แต่เขารู้สึกว่าปิ่นปักผม ที่ฝังลึกในตาข้างซ้ายของเขา ยิ่งฝังลึกลงไปในขณะที่เขาขยับ ดังนั้น เขาจึงหยุดเคลื่อนไหวในขณะที่เหงื่อของเขาเริ่มไหลออกมาจากทุกรูขุมขน
หลินเสี่ยวเฟย มองลงมาที่เขาและกล่าวออกมาอย่างไม่แยแส “นี่เป็นสิ่งที่เจ้าต้องการไม่ใช่หรือ เพียงเเค่ตำเเห่งสลับกัน เเล้วทำไมเจ้าถึงยังไม่พอใจ?”
ใช่แล้วเขาต้องการทำให้เธอมีมลทิน เเต่กับสิ่งที่เกิดขึ้นเขาจะสามารถทำอะไรนางได้อีก?
ในตอนนี้ใครกันเเน่ที่กำลังถูกกระทำเเละกรีดร้อง?
หลินเสี่ยวเฟยยิ้มออกมาและค่อยๆ ยกมืออีกข้างปิดปากของเขา เธอแตะแก้มเขาเบา ๆและกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เย้ายวนว่า “บอกข้ามาสิว่าใครส่งเจ้ามา แล้วข้าจะปราณีกับตาอีกข้างหนึ่งของเจ้า”
เสียงที่เธอกล่าวออกมาอย่างเย้ายวนนั้น กลับทำให้เค่อซ่งรู้สึดว่าเธอน่ากลัวยิ่งกว่าเดิม คำกล่าวที่ดูเย็นชาราวกับเสียงของเธอกำลังลูบไล้ไปบนผิวของเขา แต่เมื่อเค่อซ่ง ได้ยินเช่นนั้น หัวใจของเขาก็กระโดดโลดเต้น เธออาจจะปล่อยข้าไป
“ข้า…ข้าจะบอกในสิ่งที่เจ้าถาม เเต่ได้โปรดปล่อยข้าก่อนเถิด” เค่อซ่ง รีบพูดออกมาด้วยความกลัว ทำน้ำเสียงและใบหน้าของเขาก็ยังแสดงออกถึงการยอมแพ้
เขาแสร้ง ทำเป็นว่าเขากลัว และรอเวลา หากหลินเสี่ยวเฟยวางอาวุธในมือลงและลงจากตัวเขา เค่อซ่งวางแผนที่จะพลิกตัวเธอกลับ และจะทุบตีเธอจนกว่าเธอจะตาย
เขาเพิ่งสูญเสียตาไปข้างหนึ่งเพราะหญิงคนนี้ และเขาก็ไม่ได้คิดเกี่ยวกับงานที่เขาถูกว่าจ้างมาอีกต่อไป แม้เขาจะรอกไปในวันนี้ เหล่าผู้หญิงที่ใช้บริการเขาไม่มีทางเรียกหาเขาอีก เขาจะไม่ได้เงินจากหญิงวัยกลางคนพวกนั้นอีกแล้ว ต่อจากนี้เค่อซ่งจะไม่สามารถใช้ชีวิตตามปกติได้หลังจากที่เขาสูญเสียดวงตาข้างหนึ่งไป
ดังนั้น เค่อซ่งจึงไม่ต้องการอะไรนอกจาก ให้หลินเสี่ยวเฟยรับผิดชอบกับสิ่งที่เธอทำกับเขา
เขาได้รับคำสั่ง ว่าให้ทำให้หญิงคนนี้มีมลทิน แต่ครั้งนี้ ไม่เพียงแต่เขาจะทำเช่นนั้น เค่อซ่งยังวางแผนที่จะทำให้ใบหน้าของเธอเสียโฉม
เค่อซ่ง จินตนาการถึงความเจ็บปวดที่เขาจะกระทำต่อเธอ และหวังที่จะเล่นสนุกกับร่างกายของเธอจนเขาหมดแรง
อย่างไรก็ตาม ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่เขาหวัง หลินเสี่ยวเฟยรู้อยู่แล้วว่าเขาคิดอะไรอยู่
เธออยากจะหัวเราะเยาะให้กับความไร้เดียงสาของชายผู้นี้
เธอถูกขังอยู่ในคุกใต้ดินและถูกทรมานเป็นเวลาหลายเดือน ความทรมานเหล่านี้ไม่มีผู้ใดรับได้รู้นอกจากเธอ
หลินเสี่ยวเฟยจึงสามารถสัมผัสได้ถึง เจตนาของคนที่คิดร้ายต่อเธอ
ดวงตาที่เต็มไปด้วยแผนการอันชั่วร้าย ที่จะทำให้เธอต้องทนทุกข์ หลินเสี่ยวเฟยได้เห็นสิ่งเหล่านี้มาหมดแล้ว ก่อนที่เค่อซ่ง จะคิดแผนการเหล่านี้เสียอีก
และในเวลานี้ หลินเสี่ยวเฟยเพียงคิดว่าเธอจะทำเช่นไรกับเขา
“บอกกับข้ามา แล้วข้าจะปล่อยเจ้า” เธอพูดพลางแสร้งทำเป็นไม่สนใจ กับสิ่งที่เค่อซ่งวางแผนไว้
เค่อซ่งพยักหน้า
ทีแรกเขาไม่อยากพูดอะไร แต่เพื่อที่จะทำให้เธอเชื่อเขา เขาต้องแสดงความจริงใจออกไปก่อน เขาจึงรีบกล่าวไปว่า “ข้าไม่เห็นหน้าคนคนนั้นเลย ข้าเจอแต่คนใช้ของเขาที่ส่งเงินมาให้ข้า แต่ข้าได้ยินคนรับใช้เรียกเขาว่า แม่ทัพหลิน”
หลินเสี่ยวเฟย รู้สึกประหลาดใจกับคำพูดนี้และเธอต้องการหัวเราะ
แม่ทัพหลิน? หลินเสี่ยวเฟยถอนหายใจ ในหัวใจของเธอคิดถึงความโง่เขลาของเค่อซ่ง ที่กล่าวข้อมูลเท็จ ที่ผู้ว่าจ้างสั่งไว้
พวกเขาต้องการให้เขาพูดคำเหล่านั้น เพื่อโยนความผิดให้กับหลินเซียวเหมิง หลินเสี่ยวเฟยจะได้เข้าใจผิดเเละรู้สึกเกลียดชังตาของเธอ
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครเป็นคนสั่งเค่อซ่ง หลินเสี่ยวเฟยพอจะเดาได้ตั้งเเต่เเรก
เค่อซ่ง จะเข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลหลินได้อย่างไร โดยไม่มีใครสังเกตเห็น รอบๆคฤหาสน์ได้รับการปกป้องอย่างแน่นหนา และคนนอกไม่มีทางรู้ได้เลยว่าลานของเธอตั้งอยู่ที่ไหน หากไม่ใช่คนในตระกูลหลินและคนรับใช้ที่อาศัยอยู่ในคฤหาสน์มานานหลายปี ใครจะรู้ว่าในคฤหาสน์ตระกูลหลิน ที่มีทางคดเคี้ยวเหมือนเขาวงกตเป็นเช่นไร?
สำหรับตัวตนของผู้สั่งการเขา หลินเสี่ยวเฟยไม่จำเป็นต้องนึกถึงใครมากมาย ทั้งหมดที่เธอต้องทำ เพียงต้องการล่อพวกมันออกมา
สำหรับเค่อซ่ง ที่จะคิดจะสร้างมลทินให้แก่เธอ หลินเสี่ยวเฟยต้องการทำให้เขารู้ว่า ความรู้สึกของการโดนปองร้ายเป็นเช่นไร
มันต้องการสร้างมลทินให้แก่นางด้วยมืออันสกปรกของมัน เเต่ทำไม ไม่ทำให้เขาประสบในสิ่งเดียวกันล่ะ?
เธอก็ไม่จำที่จะเป็นต้องปล่อยเขาไป
ในเมื่อชายบางคนก็ชอบที่จะลิ้มรสพรหมจารีของโสเภณีชายเช่นกัน
