ตอนที่2
– นี่คือการสาธิตมายากลที่จัตุรัสกวางฮวามุนในกรุงโซล เราอยู่กับพ่อมดเกาหลีที่น่าภาคภูมิใจ ยอง วูโก
– เวทมนตร์ที่จะแสดงให้เห็นในวันนี้คือ ลูกศรล้างบาป มันเป็นเวทมนตร์อันทรงพลังที่สร้างลูกศรหลายสิบดอกพร้อมกันและเปลี่ยนเป้าหมายให้กลายเป็นขี้เถ้า
คุณสามารถโทษตัวเองที่อ่อนแอและขาดพลัง แต่ก็ยังดีกว่าคนที่เจอคู่ผิดและเสียชีวิตตั้งแต่อายุยังน้อย ผมพยายามปลอบใจตัวเอง จาจังมยอนออกมาเสิร์ฟ ผมกำลังจะหยิบตะเกียบขึ้นมากิน
(…ชิฮา)
ทันใดนั้นเสียงสั่นเทาของเฟทก็สั่นไปถึงหัวใจของผม
(เอ่อ ผมจะทำยังไงดี ? อัศวิน อัศวิน !)
(เกิดอะไรขึ้น ? คุณเจอคนพวกนั้นได้ยังไง !)
คำว่าอัศวินโผล่ออกมาเท่านั้น แต่ผมรู้สึกกังวลอย่างมาก ระบบคลาสของแฮทเทอร์นั้นเด็ดขาด มีหลายกรณีที่คุณอาจเสียชีวิตได้เพียงแค่ลืมตาอย่างไม่ถูกต้อง หากคุณอยู่ในชั้นเรียนที่มีความต่างมากกว่าสองระดับ ผมดีใจที่ยังมีชีวิตอยู่ แต่ถ้าคุณโชคร้าย … ความคิดที่หยิ่งผยองเข้ามาในใจ
(ชิฮา ผมจะทำยังไงดี ? ผมจะทำยังไงดี ?)
(งั้นบอกผมทีว่าเกิดอะไรขึ้น !)
ให้ตายเถอะผมใช้ชีวิตอย่างสงบและสบายดีโดยไม่มีปัญหาใดๆ แล้วตอนนี้คืออะไร !
(มันก็แค่ชื่อเหมือน แค่ชื่อเหมือน ! ผมยังคงเป็นผม !!)
(เฮ้ ! เฮ้เพื่อน!!)
ผมมองไปรอบๆ อย่างแปลกใจ ผมถามว่าทำไมเพื่อนถึงยังไม่กินข้าวแต่มันไม่ใช่เวลาที่จะถาม ไม่ว่าผมจะติดต่อเฟทกี่ครั้ง ผู้ชายคนนั้นก็ไม่ตอบสนอง แต่วิกฤตนี้ไม่ได้เกิดขึ้นแต่กับเฟท
– ว้าว!
– มอนสเตอร์ มอนสเตอร์ มอนสเตอร์ปรากฏตัว!
– ข่าวด่วน มีบางอย่างเกิดขึ้นในสถานที่ที่มีการทดลองเวทมนตร์ จากนั้นหน้าจอกลายเป็นสีขาว
จากนั้นแถบหน้าต่างก็โผล่ขึ้นมาราวกับว่ามันอยู่ต่อหน้าต่อตาผม
(คัง ชิฮา /อยู่ระหว่างการเชื่อมต่อ)
(มนุษย์ Lv 3)
(ความแข็งแรง – 3, ความแข็งแกร่ง – 3, เวทมนตร์ – 0, โชค – 0)
(ทักษะ – ไม่มี)
“นี่คืออะไร?”
“ตาผมแปลก! ชิฮา เธอเห็นอะไรแปลกๆไหม?”
(ไม่ ชิฮา ขอโทษ .. ขอโทษ) นี้มันไม่ดีเอาซะเลย
– นี่คือสถานการณ์จริง ขณะนี้มอนสเตอร์ที่อยู่บนดาวแฮทเทอร์ ปรากฏขึ้นทั่วโลกเช่นกัน นอกจากนี้ภัยธรรมชาติ เช่น แผ่นดินถล่มฉับพลันและแผ่นดินไหวบนเทือกเขาในหลายพื้นที่ ดังนั้นคุณควรอพยพไปยังที่ที่ปลอดภัย
ในขณะนั้นผู้ประกาศพยายามสงบสติอารมร์และถ่ายทอดข้อมูล เพื่อนของผมสับสนและพยายามรั้งผมไว้ มีเสียงในหัวของผมบอกว่ามีบางอย่างถูกตัดออก ผมแน่ใจว่าเฟทตายแล้ว ในขณะเดียวกันหน้าต่างกระจกที่บังสายตาของผมคล้ายกับหน้าต่างสถานะที่ผมเห็นในเกมก็หายไปราวกับผี
ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเป็นใคร จากนั้นผมก็หายตัวไป การสูญเสียที่ผมรู้สึกในตอนนั้นมันเหนือจินตนาการ บางทีผมก็รู้โดยสัญชาตญาณว่ามันหมายถึงอะไร
“ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริง เรียนทุกท่านโปรดปฏิบัติอย่างใจเย็น เจ้าหน้าที่ได้ระดมคนที่มีคุณสมบัติเหมาะสมเพื่อดูแลความปลอดภัยของทุกคน”
ผมหายใจไม่ออก ตาของผมเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงิน สติของผมพร่าเลือน
ชามจาจังมยอนร่วงลง ผมฟุบหัวลงที่โต๊ะ หลังจากนั้นเพื่อนผมสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติที่เกิดขึ้นได้ เขารู้สึกหวาดกลัวพยายามเขย่าไหล่ของผม แต่ผมไม่สามารถพูดอะไรได้ ดูเหมือนโลกจะอยู่ในช่วงวิกฤต แต่ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ผมกำลังจะตาย ผมอยากมีชีวิตอยู่นานๆ แต่มันคงไม่เกิดขึ้นกับชีวิตของผม มันตลกมากจนผมอยากหัวเราะด้วยซ้ำ
“ชิฮา! เฮ้ เข้มแข็ง! ตื่นสิ ตื่น!”
– ขณะนี้โลกกำลังเชื่อมต่อกับดาวแฮทเทอร์ เป็นไปได้สูงที่คุณจะทรมาณในการเชื่อมต่อกับคู่ของคุณ ดังนั้นทุกท่านที่ฟังการถ่ายทอดสดขอให้ปลอดภัยที่สุด
อ่า ถ้าผมจะตาย ผมก็หวังว่าจะได้กินจาจังมยอนก่อนตาย
นั่นคือความคิดสุดท้ายของผมในฐานะมนุษย์
(คัง ชิฮา / เฟท)
(ก็อบลิน Lv 1)
(ความแข็งแรง – 7, สุขภาพ – 9, เวทมนตร์ – 5, โชค – ???)
(ทักษะ – Ebon heart, การล่า, การหนี Lv 1)
นี่มันคืออะไร ?
และนี่เป็นความคิดแรกของผมในฐานะมอนสเตอร์ คัง ชิฮา
ผมจำความรู้สึกของการตายได้ ความกลัวขณะที่ร่างกายไม่สามารถขยับได้ทีละน้อย แต่นี่มันอะไรกัน ?
(คัง ชิฮา / เฟท)
(ก็อบลิน Lv. 1)
(ความแข็งแรง – 7, สุขภาพ – 9, เวทมนตร์ – 5, โชค – ???)
(ทักษะ – Ebon heart, การล่า, การหนี Lv. 1)
มันไม่เหมือนกับสถานะก่อนหน้า มนุษย์ Lv. 3 ความสามารถไม่มี ทักษะไม่มี ผมจำมันได้แน่นอน บางทีถ้าเฟทไม่ตายขณะเชื่อมต่อกับผมอยู่ ฉังคงเป็นแค่ชาวนา แต่ตอนนี้ผมไม่ได้เป็นชาวนาแล้ว ไม่ได้อยู่ Lv.3 ผมไม่ได้เป็นมนุษย์ด้วยซ้ำผมเป็นก็อบลิน สัตว์ประหลาดที่อ่อนแอทั่วไป
“นี่มันคืออะไร..”
เสียงเดียวที่ผมจำได้คือเสียงตัวเอง แต่มันฟังดูอึดอัดเมื่อผมเปล่งเสียงพูด หลังจากคิดถึงเหตุผลอยู่สักพัก ผมก็รู้ว่านี่เป็นเพราะเสียงของก็อบลินที่แตกต่างจากมนุษย์ ผมกลายเป็นก็อบลินจริงๆ แขนของผมยาวกว่าของมนุษย์ ผิวหนังผมหนาขึ้นและเล็บของผมก็แหลมคม
ผมสับสน ผมไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงกลายเป็นมอนสเตอร์โดยที่ตัวผมไม่ตาย ผมควรทำอะไรต่อไป .. แต่สิ่งเดียวที่แน่นอนก็คือ
“ผมต้องมีชีวิตอยู่”
ผมยังมีชีวิต ทั้งๆที่ผมควรจะตายแต่ผมก็รอดมาได้ ผมยังอยากมีชีวิตแม้ว่าจะไม่ใช่ในฐานะมนุษย์ แต่ผมก็อยากมีชีวิตให้ถึงที่สุด
