ตอนที่76
วันที่เราจะต่อสู้ไปด้วยกันจะมาถึงหรือไม่?
ไม่ว่าจะยังไงผมก็ไม่สามารถเชื่อใจคนที่เพิ่งเจอได้ แต่ผมหวังว่าผมจะทำได้สักวัน ผมโยนตัวเองเข้าไปในความคิดโดยไม่ตอบคำถามเขา ปิดเสียงความคาดหวังเล็ก ๆ ที่เป็นความลับในหัวของผม ผมเดินไปตรงกลางทางเดินและเริ่มฝึกทักษะเซอร์ไพรส์และทักษะแฟรี่เทล ในขณะที่ทำผมก็ติดตามการเคลื่อนไหวของมนุษย์บนชั้นสอง
“ เราต้องหาเขาให้พบ ฉันจะเห็นด้วยตาตัวเองว่าคอของเขาถูกตัดออก”
“มันยากมาก ก่อนอื่นเขาสามารถซ่อนตัวตนของเขาได้เพราะว่าเขาเป็นพวกกลายพันธุ์…”
“ ให้ตายเถอะ เขากลายเป็นผู้พิชิตคนแรกของชั้นสองหรือเปล่า? เขาเอากุญแจทะลุชั้นสองมาจากไหน”
ลี ชานยูได้กุญแจมาจากห้องบอสชั้นหนึ่งทะลุผ่านราชาก็อบลินอย่างรวดเร็วและซ่อนตัวอยู่ที่ชั้นสอง เขาไม่มีพลังที่จะเอาชนะการปรากฏตัวบนชั้นสองได้และเขาก็เกือบตาย
ตอนนั้นเองที่ผมพบเขา ดังนั้นยังมีราชามนุษย์หมาป่าอยู่ในห้องบอสของชั้นสอง หากกิลด์เอาชนะการปรากฏตัวครั้งแล้วครั้งเล่า พวกเขาจะตระหนักถึงสถานการณ์ในที่สุดเวลาก็มาถึง ใช้เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมง
“มันเป็นไปไม่ได้! เขาอยู่ชั้นสามเหรอ”
“ ก่อนอื่นมารับกุญแจห้องบอสกันก่อน มาค้นหากันอย่างละเอียด ไม่มีใครสามารถออกไปจากดันเจี้ยนนี้ได้จนกว่าเราจะจับเขาได้!”
พวกเขาใช้เวลาอีกสองสามวัน ผมเฝ้าดูพวกเขาในขณะที่ผมฝึกฝนและช่วยลี ชานยูฟื้นตัว ในไม่ช้าชานยูก็สามารถล่าสัตว์บนชั้นสามได้ด้วยตัวเอง เขาค่อนข้างแข็งแกร่งเมื่อเขาฟื้นตัวเต็มที่ เขามีความรู้สึกในการต่อสู้ที่ดี ทักษะของเขายังเติบโตอย่างขยันขันแข็ง เขาแข็งแกร่งพอที่จะต่อสู้กับบอสบนชั้นสองในการแข่งขันแบบตัวต่อตัว
“ไม่ใช่เรื่องตลก แม้แต่นักล่าที่เก่งที่สุดก็ยังไม่สามารถรับมือกับความยากที่เพิ่มขึ้นอย่างกะทันหันได้”
“ดี คุณจะแข็งแกร่งขึ้นได้เร็วขึ้น”
“ คุณเคยเป็นทหารรับจ้างของรัฐสงครามตอนที่คุณเป็นมนุษย์หรือเปล่า?”
ผมไม่ได้ตอบเขาและมุ่งหน้ากลับไปที่ทางเดิน บทสนทนาเดียวที่ผมต้องคุยกับเขาคือบทสนทนาที่เขาตอบคำถามสองข้อของผม เขาถอนหายใจ แต่ผมไม่สนใจ บ่ายวันนั้นเองที่ผมได้ยินเสียงของใครบางคนที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ากิลด์ของพวกเขา
“ ฉันคิดว่าเขาเจอบันไดแล้ว มันเป็นความน่าจะเป็นที่ไร้สาระ แต่มันเป็นวิธีเดียวที่เขาทำได้ “
“ แล้วเราจะทำอย่างไรดี?”
“ ปราบบอสแล้วตามเขาไปที่ชั้นสาม”
ช่วงเวลาที่ผมได้ยิน ผมก็ขยับตัว ไปที่ชั้นสองไม่ใช่ชั้นสาม ในไม่ช้าพวกเขาจะพบเขาและฆ่าเขา
ผมไม่สามารถรอได้อีกต่อไป
ในบางครั้งกฎที่ผมตั้งไว้ทำให้รู้สึกไม่สบายใจ รู้สึกราวกับว่าผมถูกพันด้วยโซ่หนาสองสามชั้น เป็นกฎที่ว่าผมจะไม่ฆ่าและกินมนุษย์ที่ไม่ได้เป็นศัตรูกับผม แม้เห็นได้ชัดว่าคนเหล่านี้เป็นคนชั่วร้าย แต่ผมก็ไม่สามารถฆ่าพวกเขาได้ด้วยความอาฆาตแค้น ผมไม่สามารถดำเนินการอะไรได้จนกว่าจะเห็นว่าพวกเขาจะปฏิบัติต่อผมอย่างไร
พวกเขาจะโง่เขลา น่าสมเพชและเจ้าเล่ห์เพียงใด
เพื่อพิสูจน์ว่าผมเคยเป็นมนุษย์ ห่วงหนาที่มัดตัวผมเป็นเกราะเดียวที่ปกป้องผมอยู่ ผมเคลื่อนไหวอย่างกระฉับกระเฉงที่สุดเท่าที่จะทำได้
“นี่คืออะไร?”
ชายคนหนึ่งถามเมื่อเห็นรูปแบบกับดักต่อหน้าต่อตาเขา ชายคนนี้อายุ 30 ปลาย ๆ จากการสนทนาของพวกเขาดูเหมือนว่าเขาจะเป็นหัวหน้ากิลด์ของนักล่าซึ่งเป็นผู้นำคนเข้าไปในดันเจี้ยน กับดักที่ทำจากหนังหมาป่า กระดูกและขนแผงคอก่อตัวขึ้นบนผนัง
“ ‘กลับไปซะ ฉันกำลังปกป้องพวกกลายพันธุ์’…ฮะ?”
กับดักที่ผมทำคือกระดานที่ทำจากหนังซึ่งมีกระดูกรองรับ ขนแผงคอเป็นคำที่อยู่บนนั้น มันเป็นจดหมายเตือน ผมสามารถโชว์สิ่งนี้ได้ด้วยทักษะต้มตุ๋นซึ่งสามารถสร้างกับดักจากวัสดุที่ต้องการในที่ที่ต้องการได้
“ ดูเหมือนว่าเขาจะเจอคนคุ้มครอง” ชายคนนั้นหัวเราะอย่างเหนื่อยใจ
“ ใช่แล้วทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณผู้สมรู้ร่วมคิดของเขาที่เขาสามารถหลบหนีเรามาได้จนถึงตอนนี้ น่าจะเป็นคนหนึ่งที่ได้สำรวจดันเจี้ยนนี้ คนที่รู้ตำแหน่งของบันได”
หัวหน้ากิลด์ตัดสินใจอย่างรวดเร็วเร็วกว่าที่ผมคิด
“ ตอนนี้พวกมันซ่อนตัวอยู่ใกล้ ๆ เรา”
รอยยิ้มโลภมากปรากฏบนใบหน้าของเขา
“ เมื่อฉันมาหาปลาฉันพลาดไปฉันพบปลาตัวอื่นรออยู่ด้วย กลับไป? ทำไมฉันต้องทำ? มีคอมอนสเตอร์ถึงสองตัวรออยู่! หาพวกเขา! ความเร็วคือชีวิต ดังนั้นจงก้าวไปอย่างรวดเร็ว!”
คำพูดของเขาทำให้สองสิ่งได้รับการปลดปล่อย
อย่างแรกโซ่ที่ผูกมัดผม
ประการที่สองกับดักที่ปลอมตัวเป็นจดหมายเตือน
เอฟเฟกต์ของกับดักนั้นง่ายมากเพราะเวลาที่ใช้กับมันน้อยมากและวัสดุก็ไม่มีนัยสำคัญ ถึงกระนั้นมันก็ระเบิดไปทุกทิศทางเมื่อผมเปิดใช้งานทำให้สมาชิกกิลด์กระโดดด้วยความหวาดกลัว
“มันอันตราย!”
“เตรียมตัวให้พร้อม!”
สมาชิกกิลด์ล้อมหัวหน้ากิลด์เพื่อปกป้องเขาจากการระเบิด เขายกโล่ขึ้นมาป้องกันตัวเอง ช่วงเวลาต่อมาผมขว้างมีดสองเล่มด้วยพลังแห่งศิลปะการต่อสู้และสายฟ้าสีดำ เขี้ยวแห่งความแค้นที่ผมโยนกระเด็นออกจากโล่ แต่ผลกระทบนั้นแรงเกินไปจนทำให้โล่หลุดจากมือของชายคนนั้น ในเวลาเดียวกันหัวหน้ากิลด์ก็ยกดาบขึ้นเพื่อปิดกั้นเขี้ยวพิษ แต่ผมขว้างมีดเหล่านั้นด้วยกำลังทั้งหมดของผม พลังที่ส่งไปยังมีดจึงมีอย่างมหาศาล เขาทิ้งดาบลงและเขี้ยวพิษก็ปักลงคอ
