ตอนที่ 565 คุณอวี๋คนสวย
“คิดเตรียมการซะที่ไหน เพราะอั่งเป่าฉันเลยพูดไปเรื่อย แค่อยากบอกว่าอยากเอาเงินอั่งเปาคืนมาเท่านั้น ตอนนี้ฉันยังไม่แก่ก็เลยพูดได้แค่งานแต่งงานไม่ใช่เหรอ”
“คุณพูดถูก”
ฟังจือหันทำหน้าเห็นด้วยแต่แววตากลับเจือรอยยิ้ม
อวี๋กานกานรู้ว่าเขาไม่เชื่อก็เลยปัดมือเขาแล้วเก็บบัตรเชิญเอาไว้ “เอาล่ะ หยุดแกล้งฉันได้แล้วคุณฟางสุดหล่อ คืนวันนั้นคุณยินดีไปเป็นคู่ควงฉันไหมล่ะคะ”
“เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่คุณให้โอกาสนี้” ฟังจือหันหัวเราะ จูบหน้าผากเธออย่างอดใจไม่ไหว
“แต่ว่า…”
บทสนทนาแปรผัน
ฟังจือหันรู้สึกลำบากใจที่จะพูดเล็กน้อย “ผมลองดูเวลางานแล้วมันเป็นวันอังคารหน้าพอดีผมต้องไปทำธุระต่างจังหวัดวันอังคารหน้า ผมเดินทางตอนบ่ายแล้วจะกลับคืนวันพุธ ผมจึงไม่สามารถอยู่กับคุณ ผมต้องขอโทษด้วยนะคุณอวี๋คนสวย”
“อะไรนะ คุณไปธุระต่างจังหวัดงั้นเหรอ” อวี๋กานกานประหลาดใจ
เธอขมวดคิ้วด้วยความลังเล “งั้นฉันไปคนเดียวน่ะสิ ช่างเถอะฉันไม่ไปก็ได้…”
ฟังจือหันเอ่ยขัดคำพูดของเธอ “ไม่ค่อยดีมั้ง เขาจัดงานเลี้ยงแถมยังเชิญคุณแล้ว อีกอย่างคุณตาเป็นคนมาเชิญคุณกับตัว แสดงความจริงใจขนาดนี้คุณควรจะไปนะ”
อวี๋กานกานมองเขาออดอ้อนแสดงสีหน้าอย่างต้องการที่พึ่งพิง “แต่คุณไม่ได้ไปด้วยนี่”
ฟังจือหันยิ้มแล้วเอ่ยขึ้น “คุณเป็นถึงคุณหมออวี๋ ยังต้องกลัวอะไรอีก”
อวี๋กานกานลังเลครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า “ก็ได้ ฉันไปก็ได้”
ฟังจือหันลูบหัวเธอ “ไม่ต้องเป็นห่วง มีผมอยู่ทั้งคน”
อวี๋กานกานบ่นพึมพำ “มีผมอยู่ทั้งคนอะไร ไหนคุณบอกไม่ไป”
ฟังจือหันได้แต่ยิ้มไม่พูดอะไร
…
ในตอนเช้าของงานเลี้ยงวันเกิด ฟังจือหันมอบกล่องของขวัญทรงสี่เหลี่ยมให้อวี๋กานกาน “นี่คือของขวัญที่คุณจะให้กับคุณตา”
อวี๋กานกานรับกล่องของขวัญและมองมันอย่างสงสัย “มันคืออะไรอ่ะ”
“ภาพวาด”
“คนแก่ชอบภาพวาดตัวอักษร คุณปู่คุณก็ชอบมากเหมือนกัน” อวี๋กานกานเก็บไว้ในอ้อมแขนแล้วเอ่ยถามเขา “แพงไหม”
“ไม่แพง” ฟังจือหันตอบ นิ้วเรียวลูบใบหน้าของเธอเลยไปถึงเส้นผมที่คลอเคลียข้างแก้ม “อย่าลืมแต่งตัวให้สวยๆ นะ”
“ต้องแต่งตัวด้วยเหรอ ไม่เห็นจำเป็นเลย” อวี๋กานกานคิดว่าจะแต่งตัวตามปกติไปร่วมงาน
“จำเป็นแน่นอน เขาจัดงานราตรี คุณให้เจียงฉี่พาคุณไปเลือกชุดราตรีด้วยก็ได้นะ” ฟังจือหันแนะนำ
“ยังต้องสวมชุดราตรีด้วยเหรอ” อวี๋กานกานวางกล่องใบยาวไว้บนโต๊ะข้างๆ จากนั้นหยิบบัตรเชิญในกระเป๋าขึ้นมาอ่านครู่หนึ่ง งานเลี้ยงเริ่มหกโมงเย็น เป็นงานราตรีจริงๆ ด้วย
เธอไม่ได้อ่านคำเชิญอย่างละเอียดมาก่อน แต่ตอนนี้เธอพบว่าที่อยู่ของงานเลี้ยงนั้นเป็นสถานที่ที่เธอไม่รู้จักเลย
“ดูเหมือนงานเลี้ยงจะไม่ได้จัดที่โรงแรม เหมือนจะจัดในบ้าน คุณรู้ไหมว่าที่นี่อยู่ที่ไหน” อวี๋กานกานถามฟังจือหัน
“เดี๋ยวให้คนขับรถไปส่งคุณ เขารู้ว่าอยู่ที่ไหน”
“อ๋อ”
ฟังจือหันรวบเอวอวี๋กานกานเข้ามากอดเบาๆ ในอ้อมแขนแล้วโน้มลงมาจูบใบหูของเธอ “แค่งานเลี้ยง คุณไปแบบอิสระจะดีกว่า หากมีเรื่องไม่เข้าใจตรงไหนก็โทรหาผม”
อวี๋กานกานยังคงมีความหวังในใจ บางทีฟังจือหันอาจจะไม่ไปธุระต่างจังหวัดเพราะเพื่อไปงานเลี้ยงเป็นเพื่อนเธอก็ได้
แววตามีหวังของเธอกะพริบตามองเขาอย่างน่าสงสาร
ส่งผลให้ฟังจือหันเหยียดริมฝีปาก เมื่ออธิบายทุกอย่างหมดสิ้นแล้วเขาก็ออกไปทันที ออกไปแล้ว! สีหน้าของอวี๋กานกานเต็มไปด้วยความหมดหวัง
ตอนที่ 566 ลองชุดราตรี
หลังจากที่ฟังจือหันไปแล้ว อวี๋กานกานก็เปิดตู้และเริ่มเลือกเสื้อผ้า เธอไม่อยากรบกวนเจียงฉี่เพียงเพื่อซื้อชุดราตรีใหม่ เพียงแต่คิดว่าเลือกในชุดของตัวเองมาสักชุดก็พอ
เมื่อมองหาชุดที่ดูเป็นทางการมากขึ้น อวี๋กานกานคิดว่ามันเกือบเป็นชุดราตรีได้เหมือนกัน
เมื่ออวี๋กานกานหยิบชุดเดรสมาสวมกำลังจะแต่งตัวเธอก็ได้รับโทรศัพท์จากเจียงฉี่
เจียงฉี่บอกว่าตอนนี้รออยู่ชั้นล่างของตึกให้อวี๋กานกานรีบลงมา
อวี๋กานกานตกใจ เธอไม่ได้โทรหาเจียงฉี่สักหน่อย เจียงฉี่มาหาเธอได้อย่างไร คิดไปคิดมาสงสัยฟังจือหันคงจัดการทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว
ให้อภัยที่เขาไปงานเลี้ยงครบรอบเป็นเพื่อนเธอไม่ได้แล้ว ถึงอย่างไรสำหรับชายหนุ่มถือว่างานสำคัญกว่า
แต่เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าไปเพราะงานเลี้ยงแค่นี้ถึงกับต้องซื้อชุดใหม่ ดังนั้นเธอจึงขอคุยโทรศัพท์กับเจียงฉี่ก่อนให้หล่อนมาดูกระโปรงที่เธอจะใส่ “เสี่ยวฉี่ ฉันไม่ออกไปซื้อแล้ว ฉันคิดว่าจะใส่ชุดนี้ไปงาน”
เจียงฉี่หมุนรอบตัวอวี๋กานกาน จากนั้นจึงเอ่ยขึ้น “นี่มันเป็นแค่กระโปรงธรรมดาๆ จะใส่ไปงานราตรีได้ยังไงคะ”
อวี๋กานกานมองสำรวจชุดที่ตัวเองใส่ แล้วถามอย่างสงสัย “ไม่โอเคจริงๆ เหรอ”
“ไม่ได้แน่นอน ไปเถอะ เดี๋ยวฉันพาพี่ไปซื้อชุดราตรี”
เจียงฉี่ลากแขนอวี๋กานกานออกจากบ้าน จากนั้นพาเธอไปสตูดิโอชื่อดังของปักกิ่ง สตูดิโอนี้ทำตั้งแต่ทรงผมแต่งหน้ารวมไปถึงจัดเสื้อผ้าและรองเท้าแบบครบวงจร
สตูดิโอมีชุดราตรีงานประณีตมากมาย มีทั้งชุดสีแดง เหลือง ฟ้า เขียว ม่วงเยอะแยะหลากสีสันหลายรูปแบบ อวี๋กานกานมองจนตาลายไม่รู้ว่าจะเลือกชุดไหนดี
เจียงฉี่เดินตามอวี๋กานกานไปรอบๆ สตูดิโอ จากนั้นจึงชี้ไปยังชุดราตรียาวสีขาวที่อยู่ในตู้กระจกแล้วพูดกับอวี๋กานกาน “อาซ้อ ฉันว่าชุดนี้เหมาะกับพี่นะคะ”
มันคือชุดราตรีสีขาวยาวลากพื้น ตรงแขนเสื้อเป็นลูกไม้และใต้กระโปรงมีดอกไม้ขนาดเล็กทั้งดูสวยและสง่า ในขณะที่ขอบชุดตรงบริเวณหน้าอกปักด้วยคริสตัลสีสดใสซึ่งดูคลาสสิกและสง่างามเมื่อมองแวบแรก แต่ยังคงความละเอียดอ่อนและหรูหรา
สวยมาก ผู้หญิงทุกคนที่มองเห็นชุดราตรีชุดนี้จะต้องรู้สึกใจเต้นแล้วอยากได้ชุดนี้แน่ๆ
แต่เธอแค่ไปร่วมงานวันเกิดครบรอบเอง ชุดนี้สำหรับเธอมันดูอลังการเกินไป
อวี๋กานกานส่ายหน้า “ชุดนี้ไม่ค่อยเหมาะกับฉันหรอก…”
จากนั้นเธอจึงชี้ไปที่ชุดมินิเดรสสีดำดูเรียบง่ายมากๆ “เอาชุดนี้ดีกว่า ชุดนี้เหมาะกับฉันมากเลย”
เจียงฉี่หันสายตามองไปตามที่อวี๋กานกานชี้แล้วนำชุดมินิเดรสสีดำเรียบง่ายตัวนั้นออกมาดูครู่หนึ่ง “ชุดนี้เหรอ…ธรรมดาเกินไป อีกอย่างไม่ค่อยเหมาะกับพี่เท่าไหร่ พี่ใส่สีขาวจะดูขึ้นมากกว่านะคะ”
เธอยังคงยืนยันในชุดสีขาวตัวนั้น
อวี๋กานกานไม่คิดเหมือนเธอเลยสักนิดแล้วยืนยันความคิดของตัวเอง “แต่เธอไม่รู้สึกว่าชุดนั้นมันไม่เวอร์ไปหน่อยเหรอ เอาชุดมินิเดรสชุดนั้นดีกว่า”
เธอมองไปที่พนักงานขายและบอกเธออยากลองชุดมินิเดรสสีดำ
เจียงฉี่ยังคงตื๊อเธอไม่เลิก “ชุดสีขาวนั่นไม่เวอร์หรอกค่ะ ชุดราตรีก็แบบนี้แหละ พอพี่ลองใส่เดี๋ยวก็รู้เองว่ามันไม่ได้ดูประเจิดประเจ้อเลย งั้นเอาอย่างนี้ พี่ลองทั้งสองชุดแล้วดูว่าชุดไหนเหมาะกับพี่มากกว่ากัน”
“โอเค งั้นก็ลองทั้งสองชุดก็แล้วกัน”
ถึงแม่จะยอมลองใส่ดูแต่อวี๋กานกานตัดสินใจแล้วว่าจะเลือกชุดมินิเดรสสีดำ
ดังนั้นเธอจึงเลือกลองชุดสีดำก่อน พอสวมแล้วส่องกระจกดูทั้งสวยเรียบง่ายสุภาพเรียบร้อยก็รู้สึกพอใจขึ้นมาทันที
มีคำตอบยืนยันในใจแล้วว่าต้องเอาชุดนี้นี่แหละ
