ตอนที่ 719 หนุ่มหน้าสวย! น้องชายต่างสายเลือด (3)
วันนี้กู้เชินอยู่บ้านพอดี กำลังไปหาจูอวี้ลู่เพื่อคุยเรื่องหย่า เห็นกู้เนี่ยนกลับมาก็แปลกใจมากก่อนเลย แล้วค่อยพูดอย่าโกรธจัด “แกกลับมาได้ยังไง ใครให้แกกลับมา”
กู้เนี่ยนนิ่งไปเล็กน้อย “…”
คุณพ่อดูเหมือนจะเพิ่งรู้? ที่ผู้หญิงบ้าพลังคนนั้นคุยโทรศัพท์ หรือไม่ได้โทรหาคุณพ่อ?
จูอวี้ลู่มีท่าทางโศกเศร้าน่าสงสาร กอดกู้เนี่ยนพร้อมกับร้องไห้แล้วเอ่ย “ฉันเป็นคนเรียกเขากลับมา ในเมื่อคุณจะหย่ากับฉัน เขาก็มีสิทธิ์รู้เรื่องทุกอย่าง”
กู้เชินเอ่ยเสียงเย็น “คุณอย่านึกว่าเรียกเขากลับมา ผมจะไม่หย่ากับคุณ ผมเคยบอกคุณแล้ว เรื่องหย่าคุณต้องหย่า ไม่อยากหย่าก็ต้องหย่า”
“เสี่ยวเนี่ยน เสี่ยวเนี่ยน พ่อแกไม่ต้องการพวกเราแล้ว…” ขณะนี้จูอวี้ลู่เพิ่งเห็นรอยเลือดบนหน้าของกู้เนี่ยน
เธอเบิกตาโตด้วยความตกอกตกใจ พูดด้วยความร้อนใจทันที “เสี่ยวเนี่ยน เกิดอะไรขึ้นกับหน้าแก ทำไมถึงได้เป็นแผล คงไม่ใช่โดนอวี๋กานกานตีมา?”
เสียงร้องไห้ดังเพิ่มขึ้น “ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอ ไม่ให้แกไปหาเขา ทำไมแกไม่ฟัง แกดูซิตอนนี้แก…”
กู้เชินขมวดคิ้ว “แกไปหาพี่สาวแกเหรอ”
จูอวี้ลู่ร้องไห้คร่ำครวญ “คุณไม่ได้เป็นห่วงเรื่องที่ลูกชายบาดเจ็บ แต่เป็นห่วงลูกสาวสุดที่รักนั่นของคุณ แต่ตอนนี้คนที่ได้รับบาดเจ็บคือลูกชายคุณ ไม่ใช่ลูกสาวสุดที่รักคนนั้นของคุณ”
กู้เชินรู้สึกเวียนหัว ชี้ไปทางกู้เนี่ยนแล้วเอ่ย “แกมายังไงรีบกลับไปอย่างนั้นเลย”
จูอวี้ลู่กอดกู้เนี่ยน มีสีหน้าเศร้าเสียใจ ร้องไห้เสียงดังพร้อมกับเอ่ย “ไม่ใช่ว่าไม่ให้แกไปหาเขาเหรอ ดูซิตอนนี้แกโดนตีเกือบจะเป็นยังไงแล้ว เขาทำไมถึงได้ใจร้ายขนาดนั้น แกเป็นน้องชายของเขาเชียวนะ ทำไมเขาถึงได้ทำแบบนี้กับแกล่ะ ต่อไปเป็นรอยแผลเป็นที่หน้าจะทำยังไง แกยังเด็กขนาดนี้”
กู้เนี่ยนรู้สึกว่าแม่ของเขาแสดงออกเกินไปจริงๆ
ก็แค่โดนกิ่งไม้เกี่ยวผิวนิดเดียว ผ่านไปสองวันก็หายแล้ว จะเป็นรอยแผลเป็นได้ยังไง
อีกอย่างเขาเป็นผู้ชาย เป็นรอยแผลเป็นก็ไม่เป็นไร
เขาโดนจูอวี้ลู่กอดแน่นมาก ร้องไห้และเสียใจจึงขมวดคิ้วเล็กน้อย “แม่ พอแล้ว ผมไม่เป็นไร”
จูอวี้ลู่ที่ถูกดันตัวออกพูดอย่างเสียใจ “ขนาดนี้แล้วยังบอกไม่เป็นไรอีก แกเพิ่งอายุเท่าไหร่ เขาอายุเท่าไหร่ ทำไมเขาถึงได้ใจดำแบบนี้ อาเชิน นี่แหละลูกสาวสุดที่รักของคุณ คุณจะทอดทิ้งครอบครัวนี้เพื่อลูกสาวที่ไร้หัวใจอย่างนี้จริงๆ เหรอ”
กู้เชินฟังเธอร้องไห้แล้วอารมณ์เสีย “เธอพอได้แล้ว อย่านึกว่ากู้เนี่ยนกลับมาแล้วจะไม่หย่า เมื่อก่อนฉันเคยบอกแล้วว่าต่อให้เราแต่งงานกัน หลังจากที่ตายไปฉันก็จะฝังอยู่ข้างตัวเสี่ยวเหยียน”
กู้เนี่ยนหน้าบึ้ง กัดฟันถาม “คุณพ่อ พ่ออยากจะหย่ากับแม่ จะต้องหย่าให้ได้จริงๆ ใช่ไหม”
กู้เชินใช้วิธีการของลูกผู้ชาย พยักหน้าอย่างจริงจัง “ใช่”
เขาตัดสินใจแน่แล้ว ทิ้งคำพูดเอาไว้แล้วจากไป
จูอวี้ลู่ตัวสั่นเล็กน้อย ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่พอใจและเกลียดชัง “ใจดำ ใจดำเกินไปจริงๆ ความรู้สึกหลายปีขนาดนี้ ทำไมคุณถึงไม่มีความรู้สึกให้ฉันเลยสักนิด…”
เธอออกแรงปัดของทุกอย่างบนโต๊ะตกแตกด้วยความคลุ้มคลั่งและเสียใจ ชี้กู้เนี่ยนพร้อมกับด่า “แกยังยืนโง่อยู่ทำไม ตามไปสิ แกต้องอย่าให้พ่อแกหย่าเด็ดขาด!!”
กู้เนี่ยน “…”
เมื่อกี้อยู่ต่อหน้าคุณพ่อ เป็นห่วงเขามาก บาดเจ็บเพียงเล็กน้อยล้วนเป็นเรื่องใหญ่
แต่พอพ่อไปแล้วก็ไม่แยแสเขาเลย ในดวงตาในใจของเธอมีแค่คุณพ่อ
มีความทรงจำที่เริ่มต้นคล้ายเช่นนี้ การมีตัวตนของเขาเหมือนเป็นแค่เครื่องมือเอาใจคุณพ่อของเธอ
ตอนที่ 720 หนุ่มหน้าสวย! น้องชายต่างสายเลือด (4)
กู้เนี่ยนควบคุมรอยยิ้มเย็นในใจ สูดหายเข้าลึกจากนั้นก็พูดปลอบใจ “ตอนนี้คุณพ่อโมโหอยู่ พรุ่งนี้ผมจะไปหาเขา”
“ดี” จูอวี้ลู่เปลี่ยนจากร้องไห้เป็นหัวเราะ “ฉันรู้ว่ายังไงแกก็กตัญญูที่สุด ไม่เหมือนพี่สาวแกคนนั้น ทำอะไรไม่ได้ มีแต่ทำเสียเรื่องจริงๆ ถ้าไม่ใช่เขาเอาแต่ตามตื๊อจะไปแย่งฟังจือหันจากอวี๋กานกานทั้งวันทั้งคืน เรื่องตอนท้ายคงไม่เป็น…”
อวี๋กานกานนั่งบนเตียง หยิบโทรศัพท์ บนหน้าจอปรากฏเบอร์โทรศัพท์ของกู้เชิน ตอนบ่ายเธอลังเลครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ไม่ได้ต่อสายหากู้เชิน
อยากจะให้เวลาเด็กบ้านั่นสักหน่อย ให้เขาไปหากู้เชินด้วยตัวเอง ไปมอบตัวเอง คาดว่ากู้เชินคงไม่โกรธเท่าไหร่
ก็ไม่รู้ว่าเขาไปหาแล้วรึยัง เด็กคนนั้นอายุยังน้อย ยังไม่บรรลุนิติภาวะ ความคิดยังไม่เป็นผู้ใหญ่ โดนคนหลอกได้ง่ายหรือถูกชักจูงไปในทางที่ผิด ทุกอย่างในวันนี้ชัดเจนว่าเกี่ยวข้องกับจูอวี้ลู่และกู้ซูหลิงทั้งหมด
บางทีตัวเขาไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นเลยตั้งแต่แรก เธอก็จะไม่ถือสาเอาความเขา
ฟังจือหันนั่งข้างเธอ กดเธอลงกับเตียงทันที กลีบปากขบเม้มใบหูเธอครู่เดียว แล้วพ่นลมหายใจเป็นนัยๆ ข้างหูเธอ “คิดอะไร”
อวี๋กานกานถือโอกาสวางโทรศัพท์บนหัวเตียง แขนทั้งสองข้างโอบรอบลำคอฟังจือหัน “คิดถึงคุณ”
อวี๋กานกานชูนิ้วหนึ่งขึ้นแล้วขยับไปมา “ฉันอยู่ข้างคุณ คุณไม่จำเป็นต้องคิดถึง เหนื่อยมาก คืนนี้ฉันอยากจะรีบนอนหน่อย”
“อ๋อ”
ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ ยกแขนกอดเธออย่างเอาแต่ใจ
อวี๋กานกานเชยตามองฟังจือหัน “แล้วก็เรามาพูดเรื่องสำคัญกันหน่อย”
“คุณว่ามาสิ ผมฟังอยู่”
“กู้เนี่ยนกลับจากต่างประเทศ วันนี้ยังมาหาฉันด้วย”
“อ๋อ” กลับมาก็เป็นเรื่องปกติ ต่อให้ไม่สนิทกับจูอวี้ลู่ แต่ว่าพ่อแม่จะหย่ากัน วัยรุ่นก็ไม่มีทางทำเหมือนไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นได้
“ความสัมพันธ์ทางสายเลือดเป็นสิ่งที่แปลกประหลาดมาก แม้ว่าจะเป็นครั้งแรกที่เจอ ฉันรู้สึกว่าฉันชอบเขามาก ทำยังไงดี? อ่า…”
ดวงตาของชายหนุ่มหรี่ลงเล็กน้อย มองเธออย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ พลันจบไปที่ลำคอเธอเบาๆ เหมือนกับการลงโทษ น้ำเสียงเย็นชาเล็กน้อย “ชอบอะไรกัน ตั้งใจหน่อย”
“ฉัน…”
อวี๋กานกานเจ็บ อ้าปากค้างด้วยความไม่เข้าใจ อยากจะถามแต่ยังไม่ทันได้พูดก็โดนฟังจือหันปิดปาก
เธอไม่พอใจ ยกมือดันออก
แต่ว่าดันไม่ออก ชายหนุ่มกดเธอแล้วหาเรื่องอย่างแรงอีกทั้งบอกว่าเดิมทีคืนนี้คิดไว้ว่าจะปล่อยเธอ เป็นเธอที่รนหาที่เอง
“ฉันรนหาที่เองยังไง”
“คิดเองสิ”
อวี๋กานกาน “…”
คิดอะไรกัน ไม่ใช่แค่พูดว่าชอบกู้เนี่ยนเหรอ
แบบนี้ใช้ได้เหรอ ไม่อ่อนโยนเลยสักนิด!
