ตอนที่ 1 ห้องนอนของใคร
แสงแดดส่องผ่านหน้าต่างกระทบใบหน้าชายหนุ่มหน้าขาวด้วยคลื่นความร้อนและแดดมันแยงตาสององค์ประกอบหรืออาจมากกว่านั้นทำให้ยากจะข่มตานอนต่อไป
สุดท้ายปลายทางร่างกายเลือกตอบสนองต่อสิ่งเร้าจากโลกภายนอกก่อเกิดเสียงครางเล็ก ๆ ขึ้นมา
ซึ่งนั่นคือสัญญาณขั้นต้นของการตื่นนอน
“อืออออ”
“…”
เปลือกตาสั่นไหวพร้อมเปิดเผยให้เห็นแววตาคู่งามที่ซุกซ่อนอยู่ภายใน
กล่าวสำหรับชายหนุ่มหน้าขาวอย่างแรกเลยที่เห็นหลังจากตื่นนอนไม่ใช่เพดานคุ้นหน้าคุ้นตาที่เคยเห็นอยู่ทุกวัน
วันนี้มันแปลกประหลาดกว่าวันอื่นเนื่องจากเพดานไม่ใช่สีดำด้านแต่เป็นสีชมพูทั้งยังไม่ใช่สีชมพูปรกติธรรมดาแต่เป็นชมพูหวานแหววชวนให้รู้สึกเป็นสาวขึ้นทันตาเห็น
ทราเวียร์กระพริบตาเรียกสติหลายต่อหลายครั้ง
…‘ที่ไหน?’
“…”
“ปวดหัวเป็นบ้า” มือข้างหนึ่งกุบขมับแน่น
สายตายังคงจับจ้องมองเพดานไม่คิดขยับไปไหนคล้ายต้องการยืนยันว่านี่คือความจริงไม่ใช่ความฝันหนึ่งตื่น
หลังจากยืนยันเสร็จสิ้น
…‘เดพานสีชมพู?’
“…” เขาก็แน่ใจแล้วว่านี่ไม่ใช่บ้านของเขา
“นี่ไม่ใช่บ้านของฉัน”
ถ้าไม่ใช่บ้านของเขาแล้วมันเป็นบ้านของใคร เพื่อหาคำตอบให้กับตัวเองชายหนุ่มเริ่มกวาดมือไปทั่ว
พยายามหาแว่นตาที่หล่นหายไปไหนก็ไม่รู้
…‘อยู่ไหนวะ?’
“…”
“ทำไมมันหายากหาเย็นแบบนี้วะ” ด้านซ้ายข้างตัวหาไม่เจอเขาปรับเปลี่ยนไปคว้าทางด้านขวาของตัวแทน
ปรากฎว่าพบเจอ
หมับ!
จับบางสิ่งอย่างได้
“…” แต่ไม่รู้ว่าเจออะไรเข้า
“…อะไร?”
“อ๊ะ~”
…‘เชี่ยอะไรวะ!’
“…” ทราเวียร์ขมวดคิ้วแน่นตึงเครียดขั้นสุด
ฝ่ามือเขาสัมผัสได้ถึงบางสิ่งอย่างยิ่งจับสัมผัสเสียงแปลกประหลาดยิ่งดังมากขึ้นไปตามลำดับ
เนียนนุ่ม เต่งตึง และหอมหวาน
“อือ~”
“อ๊า~”
เหงื่อไหลไปตามหน้าผากทันที
…‘สัมผัสแบบนี้อย่าบอกนะว่า—’
“…”
เรียบร้อยเป็นไปตามที่คิด
“!!!” หลังจากหันหน้ามองต้นสายปลายกำเนิดเจ้าเสียงกระตุ้นอารมณ์เขาก็พบเจอเข้ากับเรือนร่างเปลือยเปล่า
ไม่รอช้าร่างกายตอบสนองทันที
“เห้ย?!”
ตึง!
ทราเวียร์สะดุ้งตกเตียงกลิ้งไปมาเหมือนกับเด็กน้อยฝันร้ายกลิ้งตกที่นอน
ปากอ้าค้างนิ้วมือชี้สั่นไหว
“…” หญิงสาวไม่รับรู้อะไรยังคงนอนกอดผ้าห่มแน่นทั้งยังเปิดเผยผิวหนังเกือบทุกสัดส่วนให้เห็นไม่คิดปกปิด
บางทีหล่อนอาจจะเหมือนกับเขาคล้ายยังไม่ตื่นจากห้วงความฝันมาเผชิญหน้ากับโลกความเป๋นจริง
แต่ใครสนละ
…‘เกิดห่าเหวอะไรวะเนี่ย’
“…” ทราเวียร์ที่รู้สึกตัวรีบยกมือปิดปากตัวเองแน่น
หากจะถามว่าหญิงสาวตรงหน้าเป็นใครมาจากไหนเขาสามารถตอบกลับได้ทันทีโดยไม่ต้องเสียเวลาครุ่นคิดให้เปล่าประโยชน์
หล่อนชื่อว่า ‘เอริ’ เป็นรุ่นน้องของเขา รุ่นน้องในที่ทำงานเดียวกัน รู้จักมักคุ้นมาหลายต่อหลายปี
อีกทั้งตัวหล่อนยังจัดได้ว่าเป็นสาวงามยอดเยี่ยมไม่ว่าใครเห็นล้วนต้องหลงใหลหลงรัก
แต่ทำไมหล่อนถึงได้มานอนเตียงเดียวกับเขาแถมยังเปลือยเปล่าปราศจากเสื้อผ้า
…‘อย่าบอกนะว่าเจาะไข่แดงไปแล้วน่ะ’
“…”
“ตื่นสิ” ไม่ได้การต้องปลุกมาเค้นหาความจริงหากไม่ได้ความจริงตามที่ตนต้องการละก็ชาตินี้คงนอนไม่หลับ
เขาเบี่ยงสายตาหลบ
“…” ก่อนใช้มือเขย่าแขนเธอเบาบางพอให้ตื่น
“อืออออ~”
“…”
“นิ ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้”
“…”
“ตื่นมาตอบคำถามของฉัน!”
“…”
“เธอมานอนเตียงเดียวกับฉันทำไมหะ?!”
หลังจากพยายามร่วมนาทีเปลือกตาของหล่อนเริ่มสั่นไหวอาการเดียวกับคนกำลังตื่นนอน
และท้ายที่สุด
“…” เอริลืมตาจ้องมองมาที่เขา
ก่อนตอบกลับมาเบาบางด้วยท่าทีสะลึมสะลือ
“…รุ่นพี่…”
“ตื่นสักทียัยขี้เซา”
“…” ครั้งนี้เหมือนจะได้ผลมากกว่าเดิม
ดวงตาดวงน้อยกระพริบน่ารักหลายต่อหลายครั้งก่อนเผยรอยยิ้มหวานให้ทราเวียร์
หวานมากพอทำให้ผู้คนหลงใหล
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ”
“รุ่นพี่~”
“…ตอบคำถามฉันมา?”
“เธอขึ้นมานอนบนเตียงฉันได้ไง?!”
“ทำไมถึงมาอยู่ที่บ้านของฉันหะ?!”
“…” เอริหลุดหัวเราะออกมาหลังจากได้ยินคำถามของชายหนุ่มหล่อนดึงผ้าห่มกระชับปิดเรือนร่างเอาไว้พองาม
ก่อนเปิดปากถามกลับไปแทน
“บ้านของรุ่นพี่?”
“ไม่เอาน่านี่บ้านของหนูต่างหาก”
“และนี่ก็เป็นเตียงของหนูด้วย” สิ้นเสียงบอกกล่าวเสมือนกับมีค้อนใหญ่ยักษ์ฟาดลงมากลางกระบาลทำเอามึนงงไปหมด
ทันทีที่ได้ยินคำตอบของเอริเขารีบกวาดสายตามองโดยรอบทันทีไม่มีรีรอ
และเมื่อมองเห็นฉากภาพเบื้องหน้าความจริงก็ปรากฎให้เห็นเต็มสองตา
ทราเวียร์ถึงกับวิงเวียนไปชั่วครู่หนึ่ง
…‘นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นวะ’
“…”
“บ้านของเธอ?”
“ค่ะ”
“นี่ก็เตียงของเธอ?”
“ค่ะ” เอริพยักหน้าอีกครั้ง
รอยยิ้มขี้เล่นปรากฎให้เห็นคล้ายหล่อนจะรู้สึกสนุกสนานเวลาที่เห็นชายหนุ่มตื่นตระหนกตกใจ
ทราเวียร์ตบหน้าผากตัวเอง
“เวรกรรม”
…‘พระเจ้าช่วยนี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นวะเนี่ย?!’
“…”
“ว่าแต่รู้สึกเป็นยังไงบ้างคะ?” เอริยิ้มถามกลับ
“…รู้สึกอะไร?”
“…” เห็นท่าทีหวาดระแวงของทราเวียร์แล้วมันอดหัวเราะไม่ได้แทนที่จะตอบคำถามทันที
หล่อนเลือกแสดงออกให้เห็นเป็นอันดับแรก
เรียวขาขาวเนียนยื่นไปหาเขาทั้งยังเป็นเรียวขาเปลือยเปล่าจนแทบเห็นอะไรต่อมิอะไร
การกระทำของหล่อนโหดเหี้ยมใจกล้าบ้าบิ่นครั้งนี้แทบเผาสมองเขาให้มอดไหม้ไปในชั่วพริบตา
ทราเวียร์เหม่อลอยไปครู่หนึ่ง
…‘%×÷$=$÷©%’
“…”
“รู้สึกอะไรน่ะเหรอ~~~” เอริยิ้มหวานช้ำพร้อมยื่นฝ่าเท้าไปวางบนตักของชายหนุ่มก่อนใช้นิ้วเท้าเล็กเรียว
วาดกวาดไปมาบนหน้าขาอีกฝ่าย
“ก็หลังจากที่จับขาหนูไป~”
“…”
“รุ่นพี่รู้สึกยังไงบ้างคะ?”
“…”
“ชอบรึเปล่า?”
“…”
“ถ้ายังไม่รู้สึกหรือว่าสัมผัสไม่พอก็บอกนะ”
“…”
“แต่ถ้าอยากสัมผัสมากกว่าขาของหนูละก็”
“…”
“รุ่นพี่-ต้อง-จ่าย-นะ”
“เอาเป็นจูบที่ปากของหนู—” เอริยิ้มแข็งค้างเมื่อเห็นสีหน้าเดือดดาลขั้นสุดผุดขึ้นมากระทันหันไม่มีสัญญาณบอกกล่าว
แต่ก่อนจะได้ทำอะไรมันก็สายเกินไปแล้วฝ่ามือหยาบกร้านผลักขาของหล่อนออกไป
“…” ก่อนอ้าปากค้างตวาดดังลั่น
“ยัยเด็กแก่แดด!”
“ออกไปจากห้องเดี๋ยวนี้เลยนะ!”
![[WN]boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteru](https://novel00.net/wp-content/uploads/2022/07/WNboku-ni-kyomi-wo-nakushita-motokano-to-osananajimi-na-kon-kano-ga-naze-ka-shurabatteru-211x300.jpg "[WN]boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteru")