ขอรัองล่ะครับ…คิดจะจีบผมทั้งทีอย่าใช้กำลังกันเลยนะมันเจ็บ!!! – ตอนที่ 15

ตอนที่ 15 หนึ่งรุมสิบ

หญิงสาวเพียงหนึ่งเดียวขมวดคิ้วแน่นหลังจากได้ยินคำพูดอีกฝ่ายที่ดันไปทึกทักเอาเองโดยไม่สนเจ้าของร่างกาย

ช่างเป็นอะไรที่หยาบคายเสียเหลือเกิน

…‘ต่ำช้า’

“…”

“เอาร่างกายของฉันไปเป็นรางวัล?”

“ไม่คิดถามความสมัครใจของฉันหน่อยเหรอ?”

อยากจะเอาหล่อนไปเป็นรางวัลช่างเป็นแนวความคิดของเศษเดนเศษขยะอย่างแท้จริง

หล่อนส่ายหน้าเบื่อหน่าย

…‘อย่างที่คิดขยะยังไงก็ยังเป็นขยะเหมือนเดิม’

“…”

“…ถามความสมัครใจ?”

“ของกากเดนแบบนั้นพวกเราไม่ต้องการหรอก”

ในเมื่อสามารถอาศัยกำลังเหนือกว่าเข้าควบคุมสถานการณ์ทำไมพวกมันต้องมาสนใจเรื่องยิบย่อยพวกนี้ด้วย

อยากจะทำอะไรก็ทำอยากจะได้อะไรก็ต้องได้นั่นแหละคือสันดานดิบเถื่อนแท้จริงสันดานที่อัดแน่นอยู่ภายในร่างกาย

พวกมันในตอนนี้ต่างเปิดเผยรอยยิ้มน่าขยะแขยงเป็นที่สุดพร้อมปลดปล่อยแววตาชั่วร้ายสามานย์ไม่มีเกรงกลัวสิ่งใด

ก่อนพยายามคุกคามหล่อนด้วยถ้อยต่ำช้า

“สาวน้อยมากับพวกเราเถอะ~”

“พวกเราไม่นิยมชมชอบใช้ความรุนแรง~”

“โดยเฉพาะเมื่ออีกฝ่ายเป็นคนสวยแบบเธอ~”

“…”

“เพราะฉะนั้นอย่าทำให้เรื่องมันยุ่งยากเลย”

“…รีบมาเร็วเข้า”

ไอรีนหรี่ตามองในเมื่อเรื่องราวมันมาถึงจุดนี้แล้วการพูดคุยเจรจาคงไม่ต่างอะไรไปจากสายลมพัดพาใส่แท่งหิน

หล่อนแค่นเสียงเย็นเย้ยหยัน

“พวกเดรัจฉานหาที่ตาย”

“…” เพียงประโยคเดียวเท่านั้น

เกิดช่องว่างขึ้นระหว่างเหตุการณ์ทันทีหัวสมองพวกมันมึนงงสับสนไปชั่วขณะก่อนจะได้สติกลับมาอีกครั้ง

หลังจากที่หัวหน้าผมแดงออกคำสั่งเสียงดัง

“…ลงมือ!”

“ยอมเสียเถอะน้องสาว!”

“เธอต้องเป็นของฉัน”

“ของฉันต่างหาก”

เหล่าชายฉกรรจ์มากหน้าหลายต่างวิ่งเข้าหาหล่อนเสมือนกับแมลงตัวน้อยบินเข้ากองไฟ

สุดท้ายปลายทางก็ต้องตายอย่างไร้ค่าไปในที่สุด

“ขยะโง่เขลา”

“สมควรโดนกำจัด…”

เปลือกตาคู่งามปิดกั้นหมดทุกสิ่งอย่างก่อนประสาทสัมผัสทั้งหมดภายในร่างกายจะตื่นตัวสุดขีด

และวินาทีที่หล่อนเปิดตาขึ้นมองอีกครั้ง

“…” สัญญาณเริ่มแรกของศึกต่อสู้ในเขตเมืองร้างก็เริ่มต้นขึ้นไม่มีผู้ชมไม่มีผู้ร่วมสักขีพยาน

มีเพียงบรรยากาศฆ่าฟันเท่านั้นที่คอยอยู่เคียงข้าง

ปัง!

“…”

“อ๊ากกกกกกก!”

ร่างชายหนุ่มผู้เป็นลูกน้องเหยื่อรายหมายสองถูกหมัดขาวเนียนต่อยกระแทกเข้ากลางท้อง

บดขยี้อวัยวะจนทรุดลงไปกับนอนพื้น

“…” สีหน้าไอรีนยังคงราบเรียบ

ไม่บ่งบอกอารมณ์

ร่างหนึ่งล้มลงนอนกับพื้นอีกหนึ่งร้องเรียกด้วยความเป็นห่วงเป็นใยร้องเรียกโดยไม่สนใจเลยว่า

หายนะกำลังคืบคลานเข้าหาตน

“น้องสาม—”

“ไอัโง่อย่าหันหลังให้เธอ!”

ชักช้าเกินไปคำเตือนบอกกล่าวส่งไปไม่ถึงจุดหมายปลายทางร่างไอรีนพุ่งเข้าหาด้วยความเร็วสูง

สูงจนน่าตกใจ

…‘ไม่ทันแล้ว!’

“…”

เหลืออีกเพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้นก่อนหล่อนจะเข้าถึงตัวหากมันไม่บู่มบ่ามเกินไปคงไม่โดนเล่นงานรวดเร็วขนาดนี้

ขณะมันกำลังรอคอยการลงมือดุดันจากอีกฝ่าย

เหตุการณ์ผิดแปลกผิดปรกติก็เกิดขึ้นทั้งยังเป็นเหตุการณ์นอกเหนือจากการคาดเดาเนื่องจากหล่อนเปลี่ยนเป้าหมาย

ทั้งยังเปลี่ยนกระทันหัน

“…” เปลี่ยนโดยไม่บอกกล่าว

สายตาคนตักเตือนร้องด้วยความเป็นห่วงในตอนแรกรับรู้ได้เลยทันทีว่ามันเกิดบ้าบออะไรขึ้น

ซึ่งเป้าหมายแท้จริงของหล่อนไม่ใช่เจ้าโง่นั่น

ทั้งยังไม่ใช่ใครที่ไหน

…‘แต่เป็นเราต่างหาก’

“…”

ไอรีนอาศัยฝีเท้ายอดเยี่ยมร่นระยะเวลาเพียงหนึ่งลมหายใจเข้าออกหล่อนก็มาปรากฏตัวเบื้องหน้ามันแล้ว

ใบหน้างดงามดวงตากลมโตแต่เต็มเปี่ยมไปแรงกดดันมากมายมหาศาลกว่าจะรู้สึกตัวหล่อนก็มาถึงตัวเขาแล้ว

ริมฝีปากแดงอมชมพูกล่าวเบาบาง

“เตือนตัวเองเถอะค่ะ”

“อย่า—”

ปัง!

ยังไม่ทันกล่าวจบครบถ้วนกระบวนความฝ่าเท้าขาวเรียวหวดเข้าที่ต้นคอเต็มเรี่ยวแรงไม่มีกักเก็บ

ดีที่มันยกมือตั้งฉากกั้นเอาไว้ได้

ถึงแม้จะกันเอาไว้ได้แต่ใช่ว่าไม่รู้สึกอะไรความเจ็บปวดเหนือล้ำจินตนาการไหลผ่านลำแขนเข้าสู่หัวสมองโดยตรง

ทำเอาสีหน้าเจ้าตัวขาวซีดขึ้นทันตาเห็น

…‘เจ็บ!’

“…”

มันรีบก้มหน้ามองแขนตัวเองพอได้มองก็พบเห็นรอยช้ำม่วงขนาดใหญ่ตรงกลางท่อนแขน

ดูก็รู้ว่าการลงมือเมื่อครู่ของหล่อนรุนแรงขนาดไหน

“บัดซบ!”

“ทำไมถึงได้แรงเยอะแบบนี้”

แน่นอนว่านี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้นยังไม่ใช่จุดสิ้นหญิงสาวงดงามเปรียบเสมือนดอกไม้ปรกติธรรมดาในตอนแรกยังออกอาละวาดต่อ

“อ๊ากกกกก!”

“ขะ แขนของฉัน!”

“ขาฉันขา!”

“เจ็บ!”

ไม่ว่าใครเข้ามาขัดขวางล้วนประสบพบเจอชะตาเดียวกันไม่โดนเล่นงานจนหมดสภาพก็วิ่งหนีเอาตัวรอดไม่คิดชีวิต

ช่างเป็นอะไรที่ยากเกินกว่าจะหาคำใดมาบรรยาย

…‘นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นวะเนี่ย!’

“…”

“มัวรออะไรอยู่วะ!”

“รีบเข้าไปสิ” เสียงร้องตะโกนสั่งการดังขึ้นอีกครั้ง

หัวหน้าผมแดงถูกทำให้ตื่นตระหนกตกใจเป็นที่สุดหญิงสาวเพียงแค่คนเดียวกับสามารถรับมือกับผู้ชาย 10 คนได้โดยไม่มีบาดแผลหรือร่องรองบาดเจ็บให้เห็น

ช่างเป็นอะไรที่ยากจะเชื่อเหลือเกินหากไม่มาเห็นด้วยสายตาตัวเองคงยากจะเชื่อถือ

น่าเสียดายที่ความจริงมันช่างโหดร้ายเหลือเกิน

…‘เธอไม่ใช่ธรรมดาหรอกเหรอ?!’

“…”

“เธอมีแค่คนเดียวพวกเรามีกันตั้งหลายคน”

“บุกเข้าไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวเธอก็เหนื่อยเอง”

ไม่ได้การเหล่าลูกน้องทั้งหลายต่างหมดกำลังใจหลังจากโดนหล่อนจัดการกลับมาจนหน้าหงาย

ต้องหาเส้นทางอื่นเข้าช่วยเหลือ

“รีบลุกขึ้นมา!”

“ผู้หญิงคนเดียวเองนะ”

“มันไม่มีทางรับมือผู้ชายนับ 10 คนได้ตลอดรอดฝั่งหรอก”

ขณะเจ้าตัวผมแดงกำลังปลุกระดมรวมตัวอีกครั้งเสียงหวานราบเรียบก็ดังขึ้นจากด้านหลังของเขา

เพียงแค่ได้ยินคำกล่าวก็เสียวไปทั่วทั้งแผ่นหลัง

“…คิดแบบนั้นเหรอคะ?”

“…”

“ตายซะ!” หัวหน้าผมแดงร้องตะโกน

มันอาศัยพละกำลังกล้ามทั่วทั้งร่างกายสร้างการจู่โจมครั้งเดียวหวังเล่นงานให้หมดสิ้นกำลังต่อต้าน

กำหมัดหวดกลับไปด้านหลังสุดแรงซึ่งมันควรโดนเป้าหมายส่งเรือนร่างงดงามกลิ้งพื้นไปหลายต่อหลายตลบ

มันควรจะเป็นแบบนั้นไม่สิมันต้องเป็นแบบนั้นต่างหาก

เป็นอีกครั้งที่ความจริงมันช่างโหดร้ายเหลือ

…‘ไม่อยู่?!’

“…”