ตอนที่ 30 ชื่อเอริทำพิษ
พอได้ยินข้อมูลทั้งหมดที่หญิงสาวแสนสวยกล่าวตั้งแต่ต้นยันจบทราเวียร์นิ่งเงียบไปนานมาก
นิ่งเงียบนานจนผิดสังเกต
…‘หลักประกันสินะ’
“…” เขาพอรู้ว่าหล่อนกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่
สาเหตุหลักใหญ่ใจความสำคัญที่หล่อนกล้าเชิญชวนเขาทั้งยังโน้มน้าวให้เขายอมโอนอ่อนตามเธอให้ได้
ล้วนจากแคปซูลที่ทำขึ้นมาเพื่อเขาโดยเฉพาะ
…‘อะไรที่ทำให้เธอมั่นใจขนาดนั้น’
“…” เขาตัดสินใจถามหาข้อมูลเพิ่มเติม
“คำถาม?”
“…ถามมาได้เลยถ้านายต้องการ”
“ถ้าเป็นไปตามที่เธอบอก”
“แสดงว่าแคปซูลของฉันมันต้องพิเศษกว่าของคนอื่น?”
“…ใช่”
“พิเศษกว่าเพราะร่างกายของฉันสินะ”
“…ใช่”
“ถ้าในเมื่อมันพิเศษกว่าของคนอื่นจริง”
“อาการที่ฉันเคยเจอความทุกข์ทรมานที่ฉันเคยสัมผัส”
“มันจะไม่เกิดขึ้นซ้ำใช่ไหม?” ทราเวียร์หรี่ตามอง
นี่คือประเด็นหลักที่เขาต้องการจะรู้ให้ได้พอได้ยินคำถามท่าทีมั่นอกมั่นใจเริ่มมีอาการหวั่นไหวให้เห็น
นับเป็นครั้งแรกเลยหลังจากที่หล่อนพยายามโน้มน้าวเขา
“…” ไอรีนนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง
แม้ว่าปลายสายจะบอกกล่าวเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะไม่เกิดปัญหาขึ้นอย่างแน่นอน
ขอเพียงไม่เข้าไปยุ่งวุ่นวายกับมันเกินไป
แม้จะได้รับการยืนยันแบบนั้น
“…” แต่ในใจใช่ว่าจะไม่สงสัยอะไรเพิ่มเติม
“ตามที่อีกฝ่ายบอกก็ใช่”
“มันจะไม่เกิดขึ้นอีก”
“…”
“เธอแน่ใจนะ?”
“หรือต่อให้เกิดเหตุการณ์เดิมซ้ำ”
“ก็ไม่มีอะไรให้เป็นห่วง” ไอรีนเริ่มอธิบายเพิ่ม
“ตัวแคปซูลมีระบบตรวจสอบความปลอดภัยของนายเมื่อมันพบอาการผิดแปลกเกิดขึ้นกับร่างกายของนาย”
“มันจะปล่อยสารพิเศษระงับความเจ็บปวดทั้งยังสามารถทำให้นายหมดสติไปในทันทีในกรณีที่นายยังเจ็บปวดอยู่”
“ทำให้ฉันหมดสติ?”
“…เอาจริงดิ”
“มันเป็นผลข้างเคียงของยาน่ะ”
“นอกจากที่กล่าวไปข้างต้นแล้วในกรณีที่นายเป็นอะไรไปและต้องการความช่วยเหลือเร่งด่วน”
”ก็จะมีหน่วยแพทย์พร้อมเข้ามาให้ความช่วยเหลือไม่ปล่อยให้นายเป็นอะไรไปเด็ดขาด”
“เพราะฉะนั้นวางใจได้”
เรียกได้ว่าเพื่อดึงให้ทราเวียร์มาเล่นริเบเลียให้ได้พวกเขาต่างเตรียมการมาเรียบร้อยทั้งยังใจกว้างดุลแม่น้ำ
ขอเพียงทราเวียร์ยินยอมเท่านั้นในตอนนี้
“…” สิ่งที่หล่อนต้องการจะบอกก็บอกไปหมดแล้ว
เหลือเพียงให้อีกฝ่ายตัดสินใจ
“แล้วสรุปเป็นยังไงบ้าง?”
“เป็นไงบ้างคือ?”
“…พอมีหวังไหม?”
ทราเวียร์นิ่งเงียบ
“…” สายตาเขาเบี่ยงกลับไปมองหน้าต่างตามเดิม
“บอกแล้วนิ”
“ว่าแค่ฟังอย่างเดียว” เนื้อตัวหล่อนสั่นสะท้านไปหมด
คำตอบของชายหนุ่มสวมแว่นปิดประตูความสำเร็จไม่ปล่อยให้หล่อนมีความหวังเลยแม้แต่น้อย
ทั้งที่อุตส่าห์บอกกล่าวเล่าเรื่องราวยาวนานแต่อีกฝ่ายก็ยังตัดขาดแบบไม่หลงเหลือเยื่อใยตัดขาดแบบไม่มีไว้หน้า
นี่ไม่เท่ากับว่าสูญเปล่าหมดทุกสิ่งอย่างหรอกเหรอ
…‘ไม่ฉันจะยอมแพ้ไม่ได้เด็ดขาด!’
“…” เปลวไฟที่เกือบจะดับก็หวนคืนกลับมาอีกครั้ง
ทั้งยังโหมกระหน่ำหนักหน่วงหนักแน่นกว่าเดิมหลายเท่าตัวหนักหน่วงจนชายหนุ่มสวมแว่นปวดกระบาลขั้นสุด
เนื่องจากหล่อนตัดสินใจเริ่มต้นกระบวนการขั้นสุด
“…” เริ่มโยนข้อเสนอมากมายให้กับเขา
“ถ้านายยอมเล่นด้วยกับฉัน”
“ฉันจะพานายไปเที่ยววันหยุดไปยังสถานที่ที่นายอยากไป”
“ไม่อยากเที่ยว?”
“อะ ถ้ายังไม่อยากเที่ยวงั้นเปลี่ยนมาเป็นอย่างอื่นไหม?
“นั้นสินะ”
“เปลี่ยนมาทำอาหารดีกว่า”
“ฉันจะได้ทำอาหารสูตรพิเศษให้”
“รับรองได้เลยว่าอร่อยติดใจแน่นอน”
“นายไม่หิวเหรอ?”
“เป็นเรื่องแล้วสิเนี่ย”
“…งั้นเราไปเที่ยวเล่นห้องสมุดกันไหม?”
“อากาศเย็นสบายแถมยังเงียบสงบอีกต่างหาก”
“ทำไมถึงไม่อยากไป?”
“ไม่ใช่ว่านายชอบอ่านหนังสือมากหรอกเหรอ?”
“ไม่อยากไปอีก?”
“จนถึงขนาดนี้ทำไมถึงนายไม่ยอม?”
“…ฉันจะให้นายนอนหนุนตักเป็นไง”
“ถ้ายังไม่พอใจ—” ไอรีนเริ่มเสนอหนักข้อมากขึ้น
สุดท้ายปลายทางในที่สุดชายหนุ่มสวมแว่นก็อดทนอดกลั้นต่อไปไม่ไหวแม้ตอนแรกเขาจะพยามยามอดทนอดกลั้น
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะเป็นไปไม่ได้เสียแล้ว
…‘น่ารำคาญโว้ย!’
“…” ทราเวียร์ถอนหายใจเหนื่อยหน่าย
ทำไมเขาต้องมานั่งฟังอะไรแบบนี้ด้วย
“พอเถอะ”
“ฉันเบื่อต้องมานั่งฟังอะไรแบบนี้แล้วนะ”
“ยังไม่พอ”
“ฉันมั่นใจว่าฉันสามารถเปลี่ยนใจนายได้”
“ถ้าให้เวลาฉันมากพอ”
“…ขอต่อนะ” ไอรีนเตรียมกรอกหูเขาต่อ
ยังคิดจะต่ออีกเหรอพระเจ้าช่วยถ้าเกิดเขาต้องนั่งฟังหล่อนเกลี่ยกล่อมไปตลอดเส้นทางคงไม่พ้นต้องโดนล้างสมอง
แบบนั้นไม่เอาด้วยหรอก
“ไม่ต้องแล้ว!”
“หยุดก่อน!”
เห็นชายหนุ่มสวมแว่นออกปากร้องห้ามปรามทำเอาหล่อนรู้สึกไม่ชอบใจขึ้นมายังไงก็ไม่รู้
แต่หล่อนก็ยังรักษาท่วงท่าเอาไว้ได้ไม่มีปล่อยผ่าน
“…” ไอรีนเลิกคิ้วถาม
“ทำไมละ?”
“ยังต้องถามอีก”
“ฉันจะไม่ฟังอะไรทั้งนั้น”
“ถ้าเธอยังไม่ยอมหยุดฉันจะโดดลงจากรถแล้วปล่อยให้เธอกลับบ้านคนเดียวบ้านฉันก็จะไม่กลับด้วย”
แน่นอนว่าหล่อนรับรู้ว่าเขาเอาจริงเขาอาจจะกระโดดลงจากรถได้ทุกเมื่อแต่หล่อนก็ลากเขากลับมาได้เหมือนกัน
ไอรีนยิ้มถามกลับไป
…‘เอาสิถ้านายอยากโดดก็โดดเลย’
“…”
“ถ้านายไม่กลับบ้านแล้วนายจะไปไหน?”
“มีที่ให้นายไปอยู่อีกเหรอ?”
รอยยิ้มหล่อนเย้ยหยันขั้นสุดเพียงแค่เปรยตามองก็รู้สึกเดือดดาลต้องการเอาคืน
ทราเวียร์ฉีกหัวเราะ
…‘เธอต้องการแบบนี้ใช่ไหม?’
“…” หากไม่ตอบโต้คืนกลับไปบ้าง
วันนี้เขาอาจนอนไม่หลับ
“มีสิ”
“ฉันพึ่งไปค้างมาด้วย”
“…” แววตาหล่อนเต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์มากมายหดเกร็งมือไม้สั่นสะท้านไปหมดเนื่องจากหล่อนรับรู้
รับรู้ว่าชายหนุ่มสวมแว่นกำลังกล่าวถึงใคร
“…” ยิ่งเห็นอาการหล่อนเขายิ่งชื่นมื่นไปอีกหลายเท่าตัว
“เอริคงไม่ใจจืดใจดำปล่อยให้ฉันไปนอนข้างถนนหรอก”
“ดีไม่ดีอาจทำห้องให้ฉันอยู่ยาวเลยก็ได้”
กับระเบิดทำงานทันทีเมื่อชายหนุ่มสวมแว่นหยิบยกเอาเรื่องราวหญิงสาวคู่อริมาเป็นประเด็น
สีหน้าไอรีนดำมืดไปในทันตาเห็น
“…” มุมปากของหล่อนกระตุกถี่ยิบ
ก่อนระเบิดอารมณ์เดือดดาลไม่ไว้หน้าใครหน้าไหนทั้งนั้นมาจนถึงตอนนี้เหงื่อใสไหลอาบตามโครงหน้าเขาเรียบร้อย
เนื่องจากเจ้าตัวรู้ว่าบรรลัยหมดแล้ว
…‘เวรกรรมดันเล่นแรงไป’
“…” แต่กว่าจะรู้สึกตัวมันก็สายเกินไปแล้ว
หญิงสาวกำพวงมาลัยแน่นพร้อมตัดสินใจชั่ววูบตัดสินใจกระทำสิ่งที่หล่อนอยากทำมาโดยตลอด
และเมื่อโอกาสมาถึงหล่อนก็จัดมันทันที
“…นาย!”
“นายกล้าพูดถึงยัยนั้นเหรอ?!”
มือเข้าเกียร์เพิ่มระดับความเร็วของเครื่องยนต์ก่อนเสียงคำรามร้องลั่นไปทั่วบริเวณพร้อมขุมพลังมหาศาล
ถีบตัวรถมุ่งไปข้างหน้าสุดแรง
บูมมมมม!
“…”
“ดะ เดี๋ยวเร็วเกินไป!”
“หุบปากถัาไม่อยากกัดลิ้นตัวเอง”
ไอรีนกระทืบเร่งความเร็วไปอีกหลายเท่าตัวร้อนจนทราเวียร์ต้องร้องห้ามเตือนสติ
มือเขาจับรอบตัวเอาไว้แน่น
“ชะ ช้าลงหน่อย”
“…” แทนที่จะช้าตามคำพูดของชายหนุ่ม
หล่อนกับกระทำตรงกันข้ามเหยียบคันเร่งหนักหน่วงเข้าไปอีกสภาพตอนนี้ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ
ภาพรอบตัวแปรเปลี่ยนจนแทบมองอะไรไม่เห็น
“บะ เบาาาาาา!”
“นังสารเลวยิ่งคิดยิ่งเกลียด!”
ไอรีนกัดปากตัวเองแน่นจนแทบเรียกเลือดออกมาร้องตะโกนด้วยความหงุดหงิด
ส่วนทราเวียร์นั่นเหรอ
“เฮ้ยยยยยย!!!” ร้องลั่นตั้งแต่เมื่อหล่อนเหยียบขั้นสุดแล้ว
