ขอรัองล่ะครับ…คิดจะจีบผมทั้งทีอย่าใช้กำลังกันเลยนะมันเจ็บ!!! – ตอนที่ 31

ตอนที่ 31 ไฟแดงแรงร้อน

ท่ามกลางเสียงกรีดร้องโหยหวนของชายหนุ่มสวมแว่นหญิงสาวแสนสวยหาได้สนใจมีเพียงสีหน้าราบเรียบเมินเฉย

ราวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเหตุสมควรแล้ว

…‘รู้ทั้งรู้ว่าฉันกับยัยนั้นไม่ถูกกันแต่ก็ยังเอ่ยออกมา’

“…”

“คนน่าตาย…” หล่อนกัดริมฝีปากแน่น

แม้จะลงมือหนักหน่วงกับเขาไม่ได้เนื่องจากร่างกายอีกฝ่ายอ่อนแอไม่อวยอำนวยให้ลงมือหนัก

แต่นั้นก็ไม่ได้หมายความว่าหล่อนจะไม่มีวิธีการเอาคืนแน่นอนว่าหล่อนทั้งยังมีอีกเยอะแยะมากมายให้เลือกใช้

แต่วิธีเอาคืนที่ดีที่สุดเห็นจะมีแต่ต้องใช้ความเร็วเป็นหลักทั้งยังเป็นความเร็วที่มากพอทำให้คนปรกติธรรมดา

หัวใจวายตายไปก็เลย

“ยะ หยุดก่อน”

“เร็วเกินไปแล้ว!”

“จะให้ฉันทำอะไรก็ได้ขอร้องละ!”

“หยุดเถอะ!” สิ้นคำกล่าวของเขา

ราวกับฟ้าผ่าลงกลางดวงจิตดวงใจของหล่อนหัวสมองมึนงงไปชั่วขณะกระทั่งความคิดมากมายที่แล่นอยู่ในหัวสมอง

ก็หยุดชะงักนิ่งราวกับกดหยุดเวลา

…‘เมื่อกี้นี้มัน!’

“…” แววตาหญิงสาวเบิกกว้างขั้นสุด

ต่อให้หล่อนจะโกรธเกรี้ยวโมโหเดือดดาลยังไงก็ไม่มีทางฟังผิดแน่นอนหน้าอกอวบอิ่มพองโตขึ้นมาทันที

ก่อนหล่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึก

“…” พร้อมกล่าวถามกลับไปอีกครั้ง

ถามเพื่อความมั่นใจ

“…จริงนะ?”

“จะ จริง”

“นายจะยอมเล่นริเบเลียเป็นเพื่อนฉันกับคาร่าใช่ไหม?”

“จะยังไงก็ได้แต่ตอนนี้หยุดก่อน!”

“…” รอยยิ้มฉีกมุมกว้างทั้งยังหลุดหัวเราะออกมา

เป้าหมายไม่คิดฝันว่าจะประสบผลสำเร็จกับสำเร็จง่ายดายเพียงแค่เหยียบคันเร่งขั้นสุด

ไอรีนลอบกำพวงมาลัยแน่นด้วยความตื่นเต้น

…‘สำเร็จ!’

“…”

“หยุดรถเร็วเข้า!”

“ได้ตามคำขอ”

ความเร็วแรงเหยียบนรกแตกก็เริ่มลดน้อยถอยลงจนมาอยู่ในระดับปรกติธรรมดาก่อนเข้าจอดหยุดข้างทาง

…‘หัวใจจะวายตาย’

“…” ทราเวียร์หอบหายใจ

ตอนนี้ร่างกายของเขากำลังร้องถามหาอาการคลื่นไส้ไม่ขาดสายดวงตาพร่ามัวไปหมดกระทั่งแขนขายังอ่อนแรง

เจ้าตัวพยายามอย่างถึงที่สุดพยายามอดกลั้นของเหลวบางอย่างไม่ให้มันหลุดลอดออกมาจากปาก

เมื่อรถจอดเทียบท่า

“…” เจ้าตัวก็รีบลงจากรถทันที

แน่นอนว่าไม่มีอ้วกแตกมีเพียงยืนหอบหายใจเอาอากาศเอาปอดเท่านั้นนอกเหนือจากนั้นไม่มี

ไอรีนถามด้วยความเป็นห่วง

“เป็นยังไงบ้าง?”

“…เธอคิดจะฆ่าฉันเหรอหะ?!”

“แทนที่จะโทษฉัน”

“ฉันว่านายโทษตัวเองเถอะ”

“…” หัวคิ้วขมวดชนกันแน่น

ให้เขาโทษตัวเองทำไมเขาต้องโทษตัวเองด้วยทั้งที่หล่อนเป็นฝ่ายเปิดประเด็นเล่นงานเขาก่อน

เห็นทราเวียร์ยังไม่สำนึกผิด

“…” หล่อนก็เลยแถลงไขให้รับฟัง

“นายก็รู้อยู่ว่าฉันกับหล่อนไม่ถูกกัน”

“ยังจะหยิบมาพูดอีก”

“…ใครใช้ให้เธอเล่นงานฉันก่อนละ”

“ฉันก็แค่ตอบโต้คืนกลับคืนไปเท่านั้นเอง”

แรงมาแรงกลับทั้งที่เขาอยากจะตอบโต้ด้วยคำพูดกระแทกแดกดันนิดหน่อยแต่หล่อนกับเล่นของจริง

ทั้งยังเล่นแรงจนหัวใจเขาเกือบวายตาย

…‘หะ หายใจไม่ทันแล้ว’

“…” ทราเวียร์ปาดน้ำลายมุมปาก

“ไม่เห็นต้องเล่นงานหนักขนาดนี้เลย”

“…เล่นหนัก?”

“สำหรับฉันนี่ยังเล่นน้อยไปด้วยซ้ำ”

“…นี่ยังน้อยอยู่อีกเหรอ?”

“ระดับความแรงมันต่างกันลิบลับเลยค่ะ”

“ของฉันแค่หยอกนิดหน่อย”

“แต่ของนายน่ะ”

“เหมือนกับหวดไม้หน้าสามเข้าที่หน้า”

ถ้าเขาหยอกล้อกลับด้วยคำพูดกระแทกแดกดันนิดหน่อยหล่อนก็คงปล่อยผ่านแต่อีกฝ่ายก็ดันเล่นของหนัก

หยิบดึงเอาหญิงสาวเอริเข้ามาเกี่ยวข้องทั้งที่รู้ว่าเธอกับหล่อนไม่รอยมีปัญหาระหองระแหงมานานนับปี

แต่เขาก็ยังเล่นประเด็นนี้

ในเมื่อเขากล้าเล่นของหนักหล่อนก็พร้อมเล่นของหนักตามไม่มีคำว่าปราณีไม่มีคำว่าเมตตาเล่นได้สมควรเล่นให้หนัก

ทราเวียร์ที่ได้ยินเหตุผลถึงกับนิ่งเงียบ

…‘สรุปคือฉันวอนหาเรื่องเองสินะ’

“…”

“แล้วที่บอกเมื่อกี้สรุปของจริงหรือว่าโกหก?”

แน่นอนเรื่องที่หล่อนกล่าวถามออกมาคือเรื่องที่เขาบอกจะยอมทำหมดทุกอย่างเพื่อขอให้หล่อนหยุดรถ

พอได้ยินคำถามเจ้าตัวถึงกับนิ่งเงียบไม่มีเปิดปากพูดคุย

“…” ใจจริงอยากตอบโกหกเหลือเกิน

แต่พอเห็นสีหน้าคาดคั้นขั้นสุดแล้วมันอดไม่ได้ที่จะถามลองเชิงถามเป็นพิธีเผื่ออีกฝ่ายจะยินยอมปล่อยผ่าน

แต่ความเป็นจริงมันช่างโหดร้ายยิ่งนัก

“…แล้วถ้าฉันบอกโกหก—”

“หักขา!”

“…โหดเกินไปแล้ว!”

“ล้อเล่นกับจิตใจของผู้หญิงสมควรโดนประหารด้วยซ้ำ”

ไม่มีโอนอ่อนให้เห็นหล่อนชี้ขาดให้เขาเรียบร้อยเกิดบอกว่าเป็นเรื่องหยอกล้อเล่นอาจโดนเล่นงานถึงตาย

นอกจากไม่เหลือช่องทางให้กับเขายังพยายามรีดเอาคำตอบมาจากเขาให้ได้อีกต่างหาก

ยิ่งเสียงที่หล่อนพูดยิ่งน่าหวาดหวั่น

“สรุปจริงหรือว่าหลอก?!”

“…”

…‘เอาก็ได้วะ’

“…แค่เล่นอย่างเดียวก็พอใช่ไหม?”

สุดท้ายปลายทางเขาจำต้องยกมือยอมแพ้ในเมื่อตัวเขาเผลอเปิดปากพูดไปแล้วก็ต้องแบกรับความรับผิดชอบ

จำต้องยอมจำนนไปตามระเบียบ

“…” ไอรีนยิ้มกว้างพร้อมพยักหน้ารับสุดแรง

“ใช่แค่เล่นอย่างเดียวก็พอแล้ว!”

ตลอดเส้นทางกลับบ้านหลงเหลือระยะทางอีกนิดหน่อยแต่หล่อนหาได้รีบร้อนหาได้สนใจ

ทั้งยังร้องเพลงโยกตัวไปมาอย่างมีความสุขไม่สนสายตาใครหน้าไหนทั้งนั่นไม่สนกระทั้งสายตาของทราเวียร์

เรียกได้ว่าอารมณ์ระหว่างตอนมากับตอนกลับคนละแบบคนละอารมณ์เลย

รอยยิ้มหวานพร้อมเสียงหัวเราะเบาบางล้วนเป็นอะไรที่ยากจะต้านทานโดนเฉพาะกับสายตาแววตาของหล่อน

สายตาซุกซ่อนไปด้วยความรักหอมหวานมากมายทำเอาชายหนุ่มสั่นสะท้านไปทั่วทัังร่างกาย

พฤติกรรมเฉกเช่นนี้เขาเคยสัมผัสประสบพบเจอมาก่อนทั้งยังพบเจอมาเมื่อไม่นานมานี่

เอาเข้าจริงต้องบอกว่าพบเจอมาเมื่อไม่กี่นาทีไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วที่บ้านของหญิงสาวนางหนึ่ง

กล่าวสำหรับเขาแล้วเขาว่ามันคล้ายมากถึงมากที่สุดคล้ายกับตอนที่เอริกำลังเล่นสนุกหยอกเขาไปตามอารมณ์

และแล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็มาถึงเมื่อไฟแดงสุดท้ายก่อนถึงบ้านถ่วงเวลาเขากับหล่อนให้อยู่นิ่งนานนับนาที

หล่อนเลือกหันหน้ามาทางเขา

…‘รู้สึกแปลก ๆ แล้วนะ’

“…” ทราเวียร์มุมปากกระตุก

“มะ มองอะไร?”

“…” ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา

มีเพียงใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มขยับเข้ามาใกล้ใกล้จนได้กลิ่นหอมจากเรือนร่างสมบูรณ์แบบ

ฝ่ามือเขาพยายามกันแต่มันช่างเปล่าประโยชน์เหลือเกินเนื่องจากหล่อนลงมือรวดเร็วท้้งยังดุดันเป็นที่สุด

มือไม้ของเขาล้วนถูกพันธนาการเอาไว้เหนี่ยวแน่น

“ดะ เดี๋ยว”

“…”

“เอาหน้าออกไปเลยนะ”

“…อย่า—” ยังไม่ทันกล่าวจบประโยค

ริมฝีปากบางก็พุ่งเข้าช่วงชิงหมดทุกสิ่งอย่างปิดกั้นสุ้มเสียงทั้งหมดไม่ปล่อยให้ชายหนุ่มร้องปฏิเสธ

มือทั้งสองข้างขยับเข้ามาประคองใบหน้าชายหนุ่ม

ประคองมันด้วยความรักหอมหวาน

“อื้อออออออ~”