ตอนที่ 36 พังประตูห้องน้ำ
…‘เหลือแค่เรื่องสุดท้าย’
“…” ทราเวียร์สูดลมหายใจเข้าลึก
เรื่องสุดท้ายที่เขายังไม่ได้บอกกล่าวคือเรื่องราวที่เขาพึ่งมาตัดสินใจตอนท้ายสุดตัดสินใจเมื่อไม่กี่สิบนาทีก่อน
นั้นก็คือการตัดสินตอบรับเข้าร่วมการทดสอบริเบเลียแม้เพื่อนสาวอีกนางหนึ่งรับรู้ไปแล้วทั้งยังเป็นตัวการหลักใหญ่ใจความสำคัญอีกด้วย
แต่อีกนางหนึ่งที่กำลังนั่งดื่มกาแฟตรงหน้าเขายังไม่รู้ยังไม่ทราบเลยแม้แต่น้อย
เกิดปล่อยผ่านปล่อยให้รู้ด้วยตัวเองรับรองได้เลยว่าเป็นเรื่องแน่นอนเพื่อไม่ให้ตัวเขาต้องมาซวยกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง
จำต้องอธิบายขยายความให้เรียบร้อยหลังจากเตรียมเนื้อเตรียมตัวเตรียมใจเสร็จสิ้น
เขาก็เริ่มกล่าวเรียกหล่อนด้วยน้ำเสียงแผ่วกระซิบ
“…คาร่า” น้ำเสียงเรียกมันช่างเบาบางเหลือเกิน
คล้ายเด็กน้อยตัวเล็กคนหนึ่งกำลังสารภาพความผิดบาปที่ตนได้เผลอกระทำลงไป
“…” คาร่าเงยหน้ามอง
“คะ?”
“มีเรื่องอะไรรึเปล่า?”
“เธอเองก็เข้าทดสอบริเบเลียด้วยใช่ไหม?”
“ไอ้ที่จะจัดขึ้นในอีกไม่ถึงชั่วโมงข้างหน้าน่ะ”
“…” หล่อนวางแก้วในมือลงบนโต๊ะ
พร้อมจดจ้องมองทราเวียร์มองเขาด้วยแววตาแปลกประหลาดก่อนหล่อนจะพยักหน้ายอมรับ
และบอกกล่าวกลับไปตามตรง
“…ค่ะ”
“อีกประมาณ 1 ชั่วโมง”
“ฉันกับไอรีนจะเข้าร่วมทดสอบโลกเสมือนจริงดูจากระยะเวลาที่ใช้น่าจะประมาณ 3-4 ชั่วโมงก่อนออกมาค่ะ…”
ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่าแต่ชายหนุ่มสวมแว่นในจังหวะเวลานี้ดูแตกต่างจากเมื่อครู่อย่างสิ้นเชิง
คล้ายกำลังกังวลอะไรบางสิ่งอย่างอาจจะเป็นเรื่องใหญ่ระดับโลกแตกหรืออาจเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยก็ได้
ซึ่งเขากำลังกังวลสิ่งใดกำลังครุ่นคิดสิ่งใดหล่อนไม่อาจรับรู้ได้แน่นอนสิ่งที่ทำได้ในตอนนี้มีเพียง
ถอนหายใจแล้วถามเขาไปตามตรง
“ถ้ากังวลเรื่องข้าวกลางวันไม่ต้องห่วงค่ะ”
“เดี๋ยวฉันออกมาทำให้—”
“เปล่าฉันไม่ได้กังวลเรื่องนั้น…” ทราเวียร์ส่ายปฏิเสธ
ทั้งถ้อยคำที่ใช้น้ำเสียงที่ใช้ยิ่งเสริมเพิ่มเติมให้บรรยากาศจากเดิมที่เคยกลับคืนสู่ห้วงปรกติเริ่มแปรเปลี่ยนอีกครั้ง
ทั้งยังเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางไม่ดีค่อยอีกต่างหาก
“…” คาร่าขมวดคิ้วแน่น
ดูท่าเจ้าหนุ่มไม่รักดีของตนจะยังมีเรื่องราวเรื่องอื่นที่ยังไม่ได้บอกกล่าวยังมีความลับที่ซุกซ่อนเก็บเอาไว้
ก่อนจะหรี่ตามองด้วยแววตาไม่เป็นมิตร
“…”
“มีเรื่องที่ยังไม่ได้บอกให้ฉันฟัง?”
“คือจะว่ายังไงดีละ”
“…เล่ามา”
ต่อหน้าน้ำเสียงเด็ดขาด
“…” ทราเวียร์นิ่งเงียบไปในทันที
เขาเพียงแค่ต้องกล่าวมันออกไปเท่านั้นกล่าวว่าเขาจะร่วมทดสอบริเบเลียด้วยหลังจากที่ดื้อดึงหัวแข็งมาเป็นเวลานาน
ติดตรงที่มันช่างน่าอายเหลือเกินทั้งที่หัวแข็งขั้นสุดมาโดยตลอดกับต้องยอมกลืนน้ำลายตัวเองในตอนท้าย
สุดท้ายปลายทางเจ้าตัวก็ถอนหายใจปลงตกยินยอมโอนอ่อนไปในที่สุดยอมกลืนน้ำลายตัวเอง
ยอมบอกให้อีกฝ่ายล่วงรู้
”ฉันจะถามอีกครั้ง?”
“อีกครั้งเดียวเท่านั้น—”
“…ฉันอยากจะลองด้วย”
“…”
“เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ?”
“ก็บอกว่าอยากลองด้วย”
“…” เหมือนหล่อนจะตกใจมากจนนิ่งแข็งค้างไปเลย
ดวงตากะพริบหลายต่อหลายรอบกะพริบจนเขาเลิกนับจำนวนครั้งไปแล้วกระทั่งมือที่ยกค้างเอาไว้เตรียมดื่มกาแฟ
ก็ยังลอยอยู่กลางอากาศอยู่หลาย 10 วินาที
“…” ก่อนหล่อนจะกลับมาได้สติอีกครั้ง
พร้อมถามย้ำกับชายหนุ่มตรงหน้า
“คุณจะเข้าริเบเลียไปพร้อมกับพวกเรา?”
“…”
“…ใช่”
“…” คาร่าละมือจากแก้วกาแฟ
หันมาสนใจเป็นจริงเป็นจังที่สุดหล่อนรู้ดีว่าริเบเลียกับทราเวียร์เป็นของแสลงที่ไม่มีวันหันหน้าจับมือร่วมรักสามัคคี
ดังนั้นการที่เขายอมบอกว่าจะร่วมด้วยร่วมเล่นไปพร้อมกับพวกหล่อนจึงเป็นอะไรที่อยู่นอกเหนือการคาดเดา
อยู่นอกเหนือจนไม่รู้จะสรรหาคำบรรยายยังไงดีแล้วมาอธิบายฉากภาพตรงหน้า
หลังจากเหม่อลอยครุ่นคิดอยู่คนเดียวจมอยู่กับเรื่องไม่เป็นเรื่องในที่สุดหล่อนก็กลับมาอีกครั้ง
กลับมาเป็นสาวเย็นชาตามเดิม
“ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่คุณตัดสินใจ?”
“ตอนอยู่บนรถก่อนกลับถึงบ้าน”
“เป็นฝีมือของหล่อน?”
“ประมาณนั้น”
“…”
“เพราะแบบนี้เองสินะ”
“เธอถึงได้จูบคุณไม่หยุด”
“…” เสียงนิ่งเงียบไปชั่วขณะ
ประกายแสงไหลวูบผ่านเข้ามาในหัวสมองหล่อนเปรยตามองชายหนุ่มสวมแว่นก่อนไปหยุดที่ประตูห้องน้ำ
และแล้วเหตุการณ์ผิดแปลกก็เกิดขึ้นทันทีเมื่ออยู่ ๆ หญิงสาวเย็นชาก็ลุกจากเก้าอี้ของตน
ลุกแบบไม่มีบอกกล่าวไม่มีบอกล่วงหน้า
“ขอตัวแปบค่ะ”
“…คาร่า?”
“…” เพียงแค่พริบตาเดียวเท่านั้น
เรือนร่างงดงามก็ไปหยุดนิ่งอยู่หน้าห้องน้ำหยุดตรงประตูบานใหญ่แต่เพียงแค่หยุดอย่างเดียวไม่มีทำอย่างอื่น
เสียงหยดน้ำตกกระทบพื้นทั้งยังมีเสียงร้องเพลงเสียงหวานอารมณ์ดีขั้นสุดกำลังไหลเข้าไปในหูของคาร่า
แม้ว่าอีกฝ่ายกำลังอารมณ์ขั้นสุดแต่มันก็ทำให้คนผู้หนึ่งอารมณ์เสียขั้นสุดเหมือนกัน
“…” หัวคิ้วคาร่าขมวดเป็นปมก่อนตัดสินใจทำบางสิ่งอย่าง
มือยกขึ้นค้างกลางอากาศก่อนชกใส่ประตูเต็มแรงมันแรงมากจนชายหนุ่มสวมแว่นที่นั่งอยู่ห่างไม่ไกลจากนัก
ถึงกับสะดุ้งสุดตัว
ปัง!
“…”
“กรี๊ดดดดดดดด!”
“ออกมา”
“…ยัยบ้าทำเอาตกอกตกใจหมด”
“ฉันเข้าห้องน้ำอยู่”
“ฉันรู้ว่าเธอกำลังเข้าห้องน้ำ”
“แต่ฉันอยากให้เธอออกมาตอนนี้เลย”
พอได้ยินคำกล่าวหยาบกร้านหวังใช้อำนาจบาตรใหญ่หญิงสาวแสนสวยที่กำลังอาบน้ำอยู่ถึงกับตื่นตระหนกตกใจ
ตกใจจนเผลอหลุดเสียงดังออกมา
“หะ?!”
“ออกมาจากห้องน้ำ”
“ฉันจะไม่ย้ำอีกเป็นครั้งที่สอง”
“ทะ ทำไมละ?”
เธอไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายกำลังต้องการอะไรกันแน่หรือเป็นเพราะเธอจับทราเวียร์มาจูบต่อหน้าต่อตา
คาร่าจึงใช้วิธีการแบบนี้มาเอาคืน
…‘คือมันเกิดเรื่องบ้าบออะไรขึ้นเนี่ย?!’
“…” คาร่าเมินเฉยไม่สนใจตอบคำถาม
ก่อนเริ่มเปิดฉากเคาะประตูห้องน้ำหวังดึงคนด้านในดึงเอาหญิงสาวที่กำลังอาบน้ำให้ออกมาสู่โลกกว้าง
“ฉันบอกให้ออกมา”
“เวียร์ยังต้องใช้ห้องน้ำต่อจากเธออีก”
“เกิดเธอชักช้าขึ้นมาเขาคงไม่ได้เข้าห้องน้ำ”
“ฉันอาบแปบเดียวเองนะ”
“ฉันให้เวลาอีก 5 นาที”
“หลังจากนั้นหากเธอยังไม่ออกจากห้องน้ำ”
“ฉันจะพังประตูห้องน้ำ”
“เข้าไปลากคอเธอออกมาด้วยตัวของฉันเอง”
“เธอจะคิดว่าฉันพูดเล่นก็ได้ถ้าเธอต้องการ”
หลังจากกล่าวจบสิ้นหญิงสาวเย็นชาจับจิตก็ละจากประตูห้องน้ำกลับมานั่งเก้าตัวเองอีกครั้ง
คาร่าหยิบกาแฟขึ้นมาเตรียมดื่มดับกระหาย
“…”
“ให้เวลาน้อยเกินไปรึเปล่า?”
“เวลายังเหลืออีกตั้งชั่วโมงเชี่ยวนะ”
“ถ้าคุณต้องการเข้าไปในริเบเลีย”
“คุณจะต้องมีพื้นฐานการใช้งานไม่ว่าจะมากจะน้อยสมควรมีติดตัวเอาไว้จะได้ไม่เกิดปัญหา”
“…”
“มันจำเป็นต้องเร่งขนาดนี้เลยเหรอ?”
“ที่มันจำเป็นขนาดนี้นั่นก็เพราะคุณตอบรับเข้าริเบเลียในช่วงวินาทีสุดท้ายต่างหาก”
“…ขอโทษ”
