ขอรัองล่ะครับ…คิดจะจีบผมทั้งทีอย่าใช้กำลังกันเลยนะมันเจ็บ!!! – ตอนที่ 38

ตอนที่ 38 ไม่เข้าใจ

ทราเวียร์นิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง

“…” ก่อนถามลองใจอีกฝ่าย

“ถ้าฉันช้ากว่า 5 นาทีละ?”

“ถ้าคุณช้ากว่า 5 นาที”

“ก็เตรียมตัวเตรียมใจได้เลยค่ะ”

“…เพราะฉันเล่นคุณหนักแน่” คาร่าตอบกลับเสียงเรียบ

ทั้งยังเอาจริงเอาจังมากถึงมากที่สุดต่อให้เขาไม่มองหน้าไม่เห็นแววตาหล่อนก็รู้ว่าคาร่าเอาจริง

เหงื่อใสไหลอาบทั่วโครงหน้า

…‘ฉันเป็นผู้ถูกกระทำนะไม่สมควรโดนสิถึงจะถูก’

“…” ทราเวียร์ยิ้มแห้งแข็งค้าง

แม้จะบ่นเป็นร้อยเป็นพันประโยคในหัวสมองแต่ก็ทำได้นิ่งเงียบและเงียบต่อไปไม่มีมากเกินเลยไปกว่านั้น

ไม่สามารถเปิดเผยบอกกล่าวความในใจทั้งหมดให้หล่อนได้ยินได้ฟังจำต้องปิดปากให้แน่นสนิท

เกิดพูดให้ได้ยินหรือหลุดลอดไปถึงหูหล่อนขึ้นมาเมื่อไหร่รับรองได้เลยว่าหายนะถ้วนหน้าโดยเฉพาะกับเขาที่น่าจะโดนหนักหน่วงเป็นพิเศษ

เอาเข้าจริงเขาคิดว่าความผิดทั้งหมดที่มันเกิดขึ้นสมควรเป็นไอรีนต้องรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว

ส่วนเขาที่เป็นผู้เสียหายโดยตรงไม่มีความจำเป็นต้องเปลื้องเนื้อเปลื้องตัวไปมากกว่านี้หรอก

แต่ความเป็นจริงมันโหดร้ายยิ่งนักโหดร้ายกับเขามาก

นอกจากไม่สามารถบ่ายเบี่ยงขอเวลานอกยังต้องพบเจอเข้ากับสายตาเย็นชาจับจิตขั้นสุด

ทั้งยังมากกว่าตอนที่หล่อนมองหน้าไอรีนอีก

…‘สรุปคนที่เธอต้องการเล่นงานคือฉันสินะไม่ใช่ไอรีน’

“…” ทราเวียร์ลอบคิดอยู่ในใจ

จากเท่าที่คาดเดาเกรงว่าคาร่าคงหยิบเอาเรื่องที่เขานอนบ้านเอริมาเป็นประเด็นมากกว่าเจอฉากจูบตรงหน้า

หากยึดตามประเด็นนี้และต่อยอดต่อไปเขาก็มองเห็นจุดสุดท้ายปลายได้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อ

ยิ่งคิดยิ่งตื่นตระหนกหนักหน่วงหนักแน่นเข้าไปใหญ่

…‘ดีไม่ดีอาจหนักกว่าตอนไอรีนทำกับฉันก็ได้’

“…” ขณะเขากำลังจมอยู่กับห้วงความคิดของตน

คาร่าก็เดินหน้ากล่าวต่อ

“ส่วนฉันกับไอรีนพวกเราสองคน”

“จะทำหน้าที่เตรียมเนื้อหาให้กับคุณในระหว่างที่คุณกำลังอาบน้ำอยู่เพราะฉะนั้นกรุณาทำเวลาด้วยค่ะ”

“อย่าทำให้กำหนดการทั้งหมดต้องสูญเปล่า”

“…” 

“…5 นาที ก็ 5 นาที” ทราเวียร์ถอนหายใจเหนื่อยหน่าย

ก่อนยินยอมตอบตกลงไปในที่สุดเขาหยิบเอาของที่จำเป็นเอามาไว้ข้างกายก่อนเดินตรงไปยังห้องน้ำ

โดยมีเสียงคาร่าไล่ตามหลัง

“ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือค่ะ”

…‘จะมีเวลาถูสบู่รึเปล่าเนี่ย?’

“…” เจ้าตัวเผลอยิ้มจนเกล้าออกมา

หลังจากร่างชายหนุ่มสวมแว่นเดินก้าวเท้าเข้าประตูห้องน้ำหลงเหลือเพียงสองสาวงามอยู่ในห้องรับแขก

บรรยากาศที่ทั้งสองปลดปล่อยออกมามันช่างเต็มเปี่ยมไปแรงกดดันเหลือเกินทั้งยังกระจายอาบไปทั่วบริเวณ

จนแทบหายใจไม่ออกยิ่งปล่อยเอาไว้นานยิ่งยากต่อการเมินเฉยสุดท้ายก็เป็นสาวงามแสนสวยถอนหายใจ

“…” ก่อนหันหน้าไปถามคาร่า

“มองหน้าฉันทำไม?”

“…ทำยังไงเขาถึงยอมมาด้วย?”

“…”

“หมายถึงยอมมาเล่นริเบเลียเหรอ?”

“ใช่” คาร่าพยักหน้า

หากเป็นเรื่องอื่นแม้หล่อนจะสงสัยใคร่รู้มากน้อยเพียงใดก็ยังสามารถกักเก็บมันเอาไว้กับตัวกักเก็บเอาไว้คนเดียวได้

แต่ไม่ใช่สำหรับเรื่องนี้

มีเพียงเรื่องนี้เรื่องเดียวเท่านั้นที่ต้องรู้ให้ได้

“…” ไอรีนมองสบสายตาเพื่อนสาว

มองเข้าไปในแววตาอยากรู้อยากเห็นขั้นสุดเกิดปล่อยผ่านหลีกเลี่ยงไม่ตอบคำถามย่อมยากจะเดินหน้าต่อ

ในเมื่อเพื่อนสาวต้องการคำตอบในฐานะผู้มีส่วนเกี่ยวข้องโดยตรงย่อมต้องเปิดปากบอกกล่าวออกไปทั้งหมด

ไอรีนจึงเริ่มเล่าเรื่องตั้งแต่แรกเริ่มต้นให้คาร่าฟังเล่ามาจนถึงต้นสายปลายทางจวบจนมาถึงสถานการณ์ปัจจุบัน

แน่นอนว่าเล่าแบบกระชับเอาเฉพาะใจความสำคัญ

“ตอนแรกก็ไม่ยอมมาหรอก”

“ไม่ว่าจะอธิบายยังไงจะพยายามขนาดไหนก็เปล่าประโยชน์เขาไม่ยอมฟังอะไรทัังนััน”

“เหมือนพูดกับต้นไม้พูดกับกำแพง”

“…”

“บอกตามตรงตอนนั้น”

“ฉันเองก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน”

“ถึงกับมืดแปดด้านจนปัญญา”

“…” คาร่าจ้องมองก่อนถามต่อ

“แล้วอะไรเป็นเหตุผลที่ทำให้เขายอมเปลี่ยนใจ?”

“…เหตุผลเหรอ?”

“…”

“จะให้พูดว่ายังไงดีละ”

“ความเร็วละมั้ง”

“ความเร็ว?”

“ใช่” ไอรีนพยักหน้าตอบรับกลับไป

ต้องบอกว่าตอนนั้นตอนที่เธอเหยียบคันเร่งสุดฝ่าเท้าในหัวสมองไม่ได้ครุ่นคิดอะไรเลยคิดอยู่อย่างเดียวคือ

โกรธมากโกรธจนต้องหาอะไรหาอะไรสักอย่างมาทำมาเป็นตัวตายตัวแทนกลับกลายเป็นว่ามันดันได้ผลเฉย

อีกฝ่ายดันร้องขอให้หยุดโดยแลกกับการยอมตอบตกลงเข้าร่วมริเบเลียส่วนที่ว่ามันจะจริงหรือเป็นเพียงบทละคร

หล่อนไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย

…‘คงต้องบอกว่าโชคดีละนะ’

“…”

“ไม่เข้าใจอยู่ดี”

“…ใช่”

“ฉันเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่”

“เปล่าถึงเขาฉันไม่ได้พูดถึงเขา”

“ฉันหมายถึงเธอต่างหากที่ฉันไม่เข้าใจ”

พูดคุยปรกติธรรมดาหวังโน้มน้าวอีกฝ่ายแต่พอชายหนุ่มสวมแว่นไม่เห็นด้วยก็เปลี่ยนมาใช้บทโหด

เล่นงานจนเขาต้องร้องขอเมตตาอีแบบนี้มองยังไงก็เกินกว่าคนปรกติธรรมดาจะกระทำได้

คาร่าเบี่ยงสายตากลับไปมองหน้าห้องน้ำ

…‘เหตุผลแค่นี้กับทำให้เขายอมเปลี่ยนใจ?’

“…”

“…ไม่ว่าจะมองยังไงก็แปลกประหลาดเกินไปอยู่ดี”

“คงงัันมััง”

ผ่านพ้นไปหลายต่อหลายครั้งนาทีในที่สุดประตูหัองน้ำก็เปิดออกพร้อมร่างชายหนุ่มเดินก้าวเท้าออกมา

ซึ่งคนที่เดินออกมาก็ไม่ใช่ใครที่ไหน

“…” เป็นทราเวียร์นั่นเอง

“กี่นาที?”

“…5 นาทีกว่ากับอีกนิดหน่อย” ไอรีนตอบ

“จริงดิ”

“จริงไม่มีโกหกแน่นอน”

“…”

“เลิกสนใจเรื่องยิบย่อยแล้วมาทางนี้ด้วยค่ะ”

ช่วงจังหวะเวลานี้ไม่มีหลงเหลือพื้นที่ให้ล้อเล่นคาร่าดึงลากพาให้ทราเวียร์มานั่งหน้าพวกหล่อนทั้งสอง

ก่อนจะเริ่มหยิบเอาชุดข้อมูลที่หามาเตรียมการเอาไว้ตั้งแต่เมื่อหลายต่อหลายครั้งปีก่อนบวกรวมผสมกับของใหม่

คาร่าจ้องมองนาฬิกาพร้อมคำนวณสัดส่วนเวลาทั้งหมดหวังรวบรัดตัดตอนรวบเอาเฉพาะส่วนสำคัญ

“เหลือเวลาอีกประมาณ 40 นาที”

“ฉันจะไม่อธิบายแบบเจาะลึกมากนัก”

“เอาแค่ให้คุณพอเข้าใจหลักการทำงานบวกกับสิ่งที่คุณควรจะทำหลังจากเข้าไปด้านใน”

“…ยุ่งยากรึเปล่า?”

“ไม่ยุ่งยากค่ะ”

“ออกจะเข้าใจง่ายด้วยซ้ำ”

แน่นอนว่าความยากง่ายของเนื้อหาล้วนขึ้นอยู่กับระดับมัดสมองของอีกฝ่ายทราเวีย์เลือกเรียกสติสมาธิตัวเองกลับมา

กลับมาเตรียมพร้อมรับข้อมูลชุดใหม่มาเสริมเพิ่มเติม

“…” เขาหยิบเอาเอกสารขึ้นมาดู

ตาดูหูฟังสติเตรียมพร้อม

“ขอให้มันจริงเถอะ”

“งั้นขอเริ่มเลยนะคะ”

“จัดมา”