ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี – ตอนที่ 195 แผนใหม่!

หลังจากส่งหลินหวานกลับไป เผยเชียนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

หึ โดนฉันเล่นแล้วละสาวน้อย

เผยเชียนรู้จุดอ่อนของหลินหวาน เธอยึดติดกับการมุ่งเรียนรู้และพัฒนาตัวเอง ขอแค่ทำให้รู้สึกว่าหน้าที่นี้จะช่วยให้เธอเติบโตขึ้นได้ เธอก็จะตกลงเอง ถึงจะไม่ได้ให้เงิน เธอก็คงยอมทำอยู่ดี

สรุปแล้วการส่งหลินหวานไปฉางหยางเกมส์จะช่วยให้เธอได้รับประสบการณ์สุดเลวร้าย

แถมเผยเชียนก็บอกใบ้เธอไปสมควรแล้วด้วย

เขากลัวว่าเมื่อผ่านไปสักพักหลินหวานจะคิดว่าตัวเองขาดแคลนเงินทุนแล้วไปขอเงินพี่ชาย

ดังนั้นเผยเชียนจึงบอกเป็นนัยว่านี่คือการทดสอบทักษะของเธอ ว่าจะสามารถรับผิดชอบโปรเจ็กต์ด้วยตัวคนเดียวได้หรือเปล่า

เมื่อบอกแบบนี้ หลินหวานก็จะไม่หันไปพึ่งครอบครัวเพื่อเป็นการพิสูจน์ความสามารถของตัวเอง ซึ่งจะช่วยลดทอนโอกาสสำเร็จของเธอลง

ช่างเป็นแผนที่สมบูรณ์แบบจริงๆ!

เผยเชียนปิดสมุดเล่มเล็ก เขาจัดการความเสี่ยงที่ซ่อนอยู่ในตอนนี้ไปได้เกือบหมดแล้ว ที่ต้องทำก็แค่วางแผนให้กับทั้งสองบริษัท

แต่นี่ก็เป็นแค่ก้าวย่างแรกในหนทางไกลนับหมื่นลี้ เพราะตอนนี้ธุรกิจของเขาเติบโตมากขึ้น จึงมีหลายส่วนที่ต้องดูแล

เพื่อให้มั่นใจว่าจะสามารถผลาญเงินทั้งหมดให้ตัวเองขาดทุนได้ก่อนวันปิดบัญชี เผยเชียนจะต้องพยายามอย่างหนัก

ชายหนุ่มตัดสินใจไปที่ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูเพื่อตรวจดูสถานการณ์

…

…

ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูสาขาหมิงหยุนวิลล่า

กิจการของสาขานี้เลวร้ายที่สุดจากทุกสาขา

จางหยวนกับหม่าหยางรอเผยเชียนอยู่หน้าร้าน

หลังจากเดินเข้าไปในร้าน เผยเชียนก็มองไปรอบๆ

อืม ช่างเป็นบรรยากาศที่คุ้นเคย

ในร้านมีลูกค้าแค่หยิบมือ คอมพิวเตอร์ว่างเป็นแถบ โซนคาเฟ่ก็ร้างผู้คน

บาร์เทนเดอร์ยืนสัปหงกอยู่ในร้าน พนักงานเสิร์ฟมีจำนวนมากกว่าลูกค้าซะอีก

ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูต้องเป็นแบบนี้สิ!

ตั้งแต่ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูสาขาหลักเป็นกระแสขึ้นมา เผยเชียนก็เลิกไปที่นั่นอีก

ถึงเฉินเหล่ยจะกลับไปเซี่ยงไฮ้แล้ว แต่ชื่อเสียงที่สร้างให้ร้านยังคงอยู่ ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูสาขาหลักคับคั่งไปด้วยผู้คนเป็นประจำทุกวัน จากที่ขาดทุนอยู่ก็พลิกมาทำกำไรได้แล้ว

พูดได้ว่าเฉินเหล่ยทำให้ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูสาขาหลักดังไปตลอดกาล

ด้วยเหตุนี้เผยเชียนจึงไม่อยากไปที่ร้านอันน่าเศร้าแห่งนั้น

เขานั่งลงที่โต๊ะตัวหนึ่ง พนักงานยกกาแฟมาเสิร์ฟ ยักษ์ใหญ่แห่งแฟรนไชส์โมหยูกำลังจิบกาแฟคุยกัน

หม่าหยางกับจางหยวนแอบเหลือบมองตากัน พวกเขาเข้าใจอีกฝ่ายโดยไม่ต้องพูดอะไร

ที่บอสเผยเลือกมาร้านนี้ต้องมีเหตุผลบางอย่าง

ก่อนหน้านี้พวกเขามักจะไปเจอกันที่ร้านสาขาหลัก ทำไมรอบนี้ถึงเปลี่ยนมาเป็นสาขาหมิงหยุนวิลล่าที่แสนจะรกร้างกันล่ะ

ต้องเป็นการบอกใบ้อะไรพวกเขาแน่!

ตั้งแต่ร้านสาขาหลักโด่งดังขึ้นมา พวกเขาก็ไม่ต้องสนใจอะไรที่นั่นมากนัก

ตอนนี้สาขาหมิงหยุนวิลล่ากิจการย่ำแย่ที่สุดเนื่องจากขาดทุนหนักสุดในทุกสาขา เป้าหมายต่อไปคงจะเป็นการพลิกร้านนี้ให้กลับมาทำกำไรได้

ที่บอสเผยเลือกมานัดเจอที่นี่ก็ชี้ให้เห็นปัญหาได้อย่างชัดเจน

ทั้งสองเข้าใจจุดประสงค์ของบอสเผยดี นั่นก็คือพวกเขาต้องทำให้สาขาหมิงหยุนวิลล่าประสบความสำเร็จให้ได้เป็นสาขาต่อไป!

หม่าหยางดูกระปรี้กระเปร่ามาก ดูเหมือนจะน้ำหนักขึ้นมานิดหน่อย

พอร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูสาขาหลักพลิกจากขาดทุนมาทำกำไรได้ เขาก็รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนละคนเมื่ออยู่ต่อหน้าเผยเชียน ขนาดท่าเดินยังดูมั่นใจมากขึ้น

ครั้งนี้เขามั่นใจในแผนการของตัวเองมาก

“พี่เชียน ผมมีข่าวดีเรื่องร้านสาขาหลักจะมาบอก”

เปลือกตาข้างซ้ายของเผยเชียนกระตุกรัว เขาพยายามรักษาท่าที “ว่ามา”

หม่าหยางดูตื่นเต้นมาก “ตั้งแต่เฉินเหล่ยมาร้องเพลงที่ร้านสาขาหลัก รายได้จากยอดขายเครื่องดื่มก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้เราหาเงินคืนที่ขาดทุนได้แล้วและพลิกกลับมาทำกำไรแทนครับ!

“นอกจากนั้นเรายังได้นักร้องฝีมือดีมาประจำที่ร้านด้วย พอได้ยินข่าวเรื่องเฉินเหล่ย นักร้องในเมืองจิงโจวก็พากันแห่มาที่ร้านสาขาหลัก คุณภาพนักร้องเราเลยพุ่งขึ้นแบบก้าวกระโดด!”

เผยเชียนรู้สึกปวดใจระหว่างที่ได้ฟัง

เขากะเอาไว้แล้วว่าจะต้องเป็นแบบนี้ แต่ก็อดรู้สึกปวดใจขึ้นมาไม่ได้อยู่ดี

เฉินเหล่ยมีชื่อเสียงมากขึ้นและเรียกลูกค้ามาที่ร้านสาขาหลักได้มากมาย ตอนนี้ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูสาขาหลักกลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวขนาดย่อมไปแล้ว จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่นักร้องเก่งๆ จะเข้ามาสมัครเป็นนักร้องที่ร้าน

ถึงเฉินเหล่ยจะไม่อยู่ แต่ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูสาขาหลักก็ยังรักษายอดขายเครื่องดื่มไว้ได้เป็นอย่างดี!

ในอนาคตอีกยาวนานข้างหน้า นักร้องของร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูสาขาหลักจะต้องเป็นพวกที่ฝีมือดีที่สุดในเมืองจิงโจว ไม่แน่อาจจะเก่งที่สุดในมณฑลฮั่นตงเลยด้วยซ้ำ กลายเป็นร้านดังระเบิดระเบ้อ!

โชคดีที่เกิดขึ้นกับแค่ร้านสาขาหลัก ร้านอื่นๆ ไม่ได้มีลูกค้าเยอะขนาดนั้น

หม่าหยางพูดต่อ “พี่เชียน ผมคิดว่าเราควรจะเอาโมเดลนี้มาใช้!

“จริงๆ แล้วเราเปลี่ยนร้านอินเทอร์เน็ตให้กลายเป็นบาร์เต็มตัวไปเลยน่าจะดี จะได้เพิ่มยอดขายเครื่องดื่มได้…”

เผยเชียนส่ายหน้า “ไม่ได้สิไอ้หม่า แกมองสั้นเกินไป”

หม่าหยางเงียบไป

ส่วนจางหยวนนั่งยิ้ม ไม่ได้พูดอะไร

เห็นไหม บอกแล้วว่าบอสเผยไม่ยอมหรอก!

จางหยวนอดชื่นชมหม่าหยางไม่ได้

จนถึงตอนนี้บอสหม่าก็ยังไม่เข้าใจจุดประสงค์ของบอสเผยสักที ทักษะในการทำความเข้าใจของเขามันช่างเกินจะบรรยายได้จริงๆ

ถึงอย่างนั้นบอสเผยก็ไม่หมดหวังกับเขาสักที ความสัมพันธ์ของทั้งสองช่างแน่นแฟ้นจริงๆ!

หรือน้องหม่าจะเคยกระโดดรับลูกกระสุนแทนบอสเผยมาก่อน

ก็เห็นชัดเจนกันอยู่แล้วว่าบอสเผยอยากทำธุรกิจควบหลายหย่าง ไม่ได้อยากทำธุรกิจโดดๆ อย่างเดียว

การเปลี่ยนร้านอินเทอร์เน็ตเป็นบาร์เพื่อช่วยเพิ่มยอดขายเครื่องดื่มเป็นการมองในระยะสั้น ไม่แปลกที่บอสเผยจะไม่เห็นด้วย!

จางหยวนเดาว่าบอสเผยน่าจะมีแผนให้ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูสาขาอื่นๆ เกาะกระแสร้านสาขาหลักดังไปด้วยกัน จากนั้นโมเดลร้านอินเทอร์เน็ตรูปแบบใหม่นี้ก็จะดังไปทั่วเมืองจิงโจวและขยายไปยังเมืองอื่นๆ

เขาอดรู้สึกดีใจขึ้นมาไม่ได้

จางหยวนคิดว่าตัวเองพัฒนาขึ้นมากตั้งแต่ได้ทำงานกับบอสเผย!

ตอนแรกเขาไม่เข้าใจจุดประสงค์ของบอสเผยเลย พอเวลาผ่านไปก็เริ่มจะเข้าใจบ้าง มาตอนนี้เขาสามารถเดาได้ว่าบอสเผยจะทำอะไรต่อไป บางครั้งก็เดาแผนการบางส่วนได้ด้วยซ้ำ…

หมายความว่าวิสัยทัศน์ของเขากว้างขึ้น ในที่สุดก็เริ่มมีวิธีคิดใกล้เคียงกับบอสเผยแล้ว!

เผยเชียนจิบกาแฟแล้วถามขึ้นเสียงเรียบ “โมหยูเดลิเวอรี่เป็นยังไงบ้าง”

หม่าหยางรีบตอบ “โมหยูเดลิเวอรี่ได้รับการตอบรับดีมากครับ! คนที่ได้ลองชิมอาหารก็พากันชมกลับมา พวกเขาบอกว่าอาหารดีต่อสุขภาพมาก ไม่ต้องกังวลเรื่องความสะอาด… อ๋อ แล้วก็มีชมพนักงานส่งอาหารด้วยครับ

“…แต่ก็อีกไกลกว่าจะทำกำไรได้”

ไม่ใช่แค่ไกล แต่ไกลมากๆๆ ต่างหาก

จางหยวนแอบเช็กโมเดลธุรกิจนี้มาแล้ว ผลจากการวิเคราะห์ของเขาพบว่าเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะทำกำไรได้ในระยะเวลาสั้นๆ

เว้นแต่จะขยายกิจการออกไปให้ครอบคลุมพื้นที่มากขึ้นในอนาคต ถ้าทำแบบนี้ก็จะสามารถใช้ประโยชน์จากกำลังคนที่มีให้ไปส่งอาหาร เก็บถ้วยชาม ทำความสะอาด และอื่นๆ ได้มากขึ้น

เผยเชียนพยักหน้า เขาดูพอใจกับการรายงานความคืบหน้านี้มาก

จางหยวนทนไม่ได้ จึงเริ่มวิเคราะห์สถานการณ์อีก

“แปลกจริงๆ บอสเผยไม่ถามเลยว่าสาขาอื่นเป็นยังไงบ้าง ถามถึงแค่โมหยูเดลิเวอรี่

“หรือว่าเป้าหมายต่อไปคือธุรกิจเดลิเวอรี่ บอสอยากให้โมหยูเดลิเวอรี่เกาะกระแสร้านสาขาหลักเพื่อให้เป็นที่รู้จักมากขึ้นเหรอ”

ระหว่างที่จางหยวนกำลังจ้องมาอย่างสงสัย เผยเชียนก็ประกาศแผนต่อไปด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม

“ต่อไปเราจะก้าวเข้าสู่อุตสาหกรรมโลจิสติกส์

“เราจะตั้งบริษัทใหม่ขึ้นมา ชื่อว่านี่เฟิงโลจิสติกส์!”