เฉินเสียนโซเซถอยหลังไปสองก้าว ก่อนที่จะพยุงร่างของฉินหรูเหลียงไว้ได้
เธอตั้งสติได้จากความงุนงง ไม่กล้าแม้แต่จะขมวดคิ้วให้เสียเวลา และขอให้แม่บ้านรีบหาคนช่วยพาเขาไปที่เรือนหลัก
เมื่อเปิดเสื้อผ้าเขาออก ถึงแม้จะไม่มีร่องรอยบาดเจ็บที่ผิวหนัง แต่รอยฟกช้ำที่หน้าอกและเอวก็ช่างน่าตกใจ
มันต้องโหดเหี้ยมและไร้สายตาเพียงไหนถึงลงมือได้เช่นนี้
อาการภายนอกของฉินหรูเหลียงไม่ร้ายแรง แต่สาเหตุหลักมาจากอวัยวะภายในและกระดูกหน้าอกของเขาได้รับความเสียหาย เขาจึงอาเจียนสำลักเลือดคั่งในปาก
เมื่อเธอออกจากลานหลัก ท้องฟ้าก็สว่างแจ้ง เฉินเสียนรู้สึกเหนื่อยล้า
ในไม่ช้า จวนแม่ทัพแห่งนี้อาจจะไม่ใช่จวนแม่ทัพอีกต่อไป
องค์จักรพรรดิต้องการที่จะฆ่าเธอ คงไม่หลงเหลือจวนแม่ทัพแห่งนี้ไว้เป็นที่หลบภัยแน่นอน
เฮ่อฟังออกมาจากศาลยุติธรรมต้าหลี่ก่อนฉินหรูเหลียง และมีคนติดตามไปส่ง เมื่อตอนเขาถึงบ้านก็ถึงก่อนฉินหรูเหลียง ยังไม่ถึงเวลาเที่ยงคืน
วันนี้ที่สอบสวนฉินหรูเหลียง เป็นคนลงมือใช้เครื่องมือทรมานฉินหรูเหลียงด้วยตัวเอง ทำให้เฮ่อฟังยังรู้สึกกระชุ่มกระชวยและตื่นเต้นถึงตอนนี้
เขาก็เพิ่งจะได้เลื่อนขั้นเป็นรองเสนาบดีศาลยุติธรรมต้าหลี่
ในอดีตเฮ่อฟังเป็นขุนนางอยู่ที่ฝ่ายโยธาธิการ ไม่ค่อยมีบทบาทมากนักในงานราชการ เขาทำได้เพียงแค่ออกความคิดเห็นให้องค์จักรพรรดิ และทำให้องค์จักรพรรดิพอพระทัย
และฉินหรูเหลียงที่เป็นมือขวาขององค์จักรพรรดิ เขาต่างหากที่เป็นคนที่องค์จักรพรรดิให้ความสำคัญและถูกใช้ในงานสำคัญ
เมื่อองค์จักรพรรดิมีคำสั่งให้เขาตรวจสำนวนและตัดสินฉินหรูเหลียง เห็นได้ชัดว่าตั้งใจจะช่วยเหลือและนำกลับไปใช้งานอีกครั้ง เฮ่อฟังจึงไม่ต้องการทำให้องค์จักรพรรดิผิดหวัง
อีกทั้งฝ่ายพิธีการยังมีเฮ่อโยว เขาจะไม่มีวันยอมให้เฮ่อโยวมามีอำนาจเหนือเขาแน่นอน
ในบรรดาขุนนาง ไม่เพียงแค่มีพรสวรรค์และความสามารถเท่านั้น แต่ยังรวมถึงจิตใจที่เข้าใจและแสร้งทำเป็นสับสนและมีหัวใจที่ชอบประจบและแอบอิงผู้มีอิทธิพล
เฮ่อฟังเป็นขุนนางในราชสำนักมาก็หลายปีแล้ว ถึงแม้จะไม่ได้เลื่อนขั้นไปในตำแหน่งสูง แต่ก็ถือว่าราบรื่น โดยส่วนตัวมักติดต่อพัวพันกับขุนนางอย่างกว้างขวาง
ทันทีที่เข้ามาในประตูบ้าน ก็มีผู้หญิงเดินเข้ามาต้อนรับ และกล่าวด้วยความกระตือรือร้น “ใต้เท้า วันนี้เป็นเช่นไรบ้าง? เฉินเสียนตายแล้วหรือยัง?”
เฮ่อฟังยกมือขึ้นมาบีบคางของหญิงสาว และกล่าวว่า “เฉินเสียนยังไม่ตาย แต่ก็ใกล้แล้ว ผู้หญิงเพียงคนเดียว องค์จักรพรรดิมีวิธีมากมายที่จะจัดการกับเธอ โชคดีที่เจ้าพูดความจริงออกมา มิฉะนั้นองค์จักรพรรดิยังคงถูกพวกเขาหลอกลวง”
ผู้หญิงคนนั้นกล่าวอย่างกังวล “องค์จักรพรรดิ…จะไม่ทำอะไรท่านแม่ทัพใช่ไหม?”
เฮ่อฟังหัวเราะและกล่าวว่า “ถึงตอนนี้แล้วเจ้ายังเป็นห่วงเขา? เจ้าวางใจได้ ตำแหน่งท่านแม่ทัพใหญ่ของเขา ยังรวมถึงอนาคตอันรุ่งโรจน์และความมั่งคั่งของเขาจะสิ้นสุดลง วันนี้ตอนอยู่ในคุกข้าได้แก้แค้นแทนเจ้า ทุบตีเขาไปหลายที ต่อให้ไม่ตายก็ถือว่าบาดเจ็บภายในอยู่พอสมควร”
เขาจ้องมองไปที่ใบหน้าซีดเซียวของหญิงสาวด้วยรอยยิ้มเย็นชาและกล่าวว่า “ทำไมหรือ เขาขับไล่เจ้าออกมา ทำให้เจ้าร่อนเร่พเนจรไม่มีที่อยู่ ถึงตอนนี้เจ้ายังรักเขาอีก?”
ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นหลิวเหมยอู่ที่เพิ่งถูกขับไล่ออกมาเมื่อไม่นานมานี้
หลิวเหมยอู่ดูนุ่มนวลและมีเสน่ห์ และข้ารู้สึกสงสาร และใครเห็นเข้าก็อดสงสารไม่ได้
ขณะนั้นพ่อบ้านได้เช่าเรือนเล็ก ๆ ไว้ให้นางเพื่อมาตั้งรกรากเป็นที่อยู่อาศัย แต่เธอผู้เป็นหญิงแม่หม้ายเพียงคนเดียว หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะทนทุกข์ทรมานกับเจตนาร้ายจากเพื่อนบ้านของเธอ
จวนแม่ทัพก็ไม่ได้ให้ความช่วยเหลือเธออีก และเธอไม่อยากใช้ชีวิตที่ลําบากยากเข็ญต่อไปอีก
หลังจากหลิวเหมยอู่ได้พบเจอเข้ากับเฮ่อฟังที่บนท้องถนน และจำขึ้นได้ว่าเขาเป็นหนึ่งในผู้พิพากษาที่ลานประหารเมื่อวันนั้น หลังจากนั้นเธอก็ล้มตัวลงกับพื้นเพื่อขวางทางเดินของเฮ่อฟัง
หลิวเหมยอู่เกิดมาสวยงามและมีเสน่ห์ เมื่อร้องไห้ก็ช่างงดงามดั่งดอกท้อต้องฝน และที่สำคัญเฮ่อฟังได้ยินที่เธอเล่าว่าเธอคือนายหญิงรองที่ถูกขับไล่ออกมาจากจวนแม่ทัพ เฮ่อฟังจึงตัดสินใจรับตัวเธอกลับมา
หลิวเหมยอู่เพียงต้องการให้เฮ่อฟังช่วยเหลือเธอ และต้องการให้เฉินเสียนได้รับการลงโทษ
และเฮ่อฟังก็ได้รับรู้จากปากของหลิวเหมยอู่เอง ว่าฉินหรูเหลียงมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งกับเฉินเสียนเข้าแล้ว เฉินเสียนไม่ได้โดนวางยาพิษ อาจเป็นเพราะพวกเขาทั้งสองร่วมมือกันเพื่อจัดฉากขึ้นมา
องค์จักรพรรดิทำได้เพียงแผนซ้อนแผน ทางหนึ่งตัดช่องทางอนาคตของฉินหรูเหรียง และอีกทางคือหาคนมาจัดการเฉินเสียน
หลิวเหมยอู่พูดอย่างขมขื่นว่า “จะเป็นไปได้อย่างไร เขาไม่ได้ให้ความเมตตากับเหมยอู่ก่อน ก็อย่ามาโทษเหมยอู่ที่ทำผิดต่อเขา”
เฮ่อฟังใช้โอกาสนี้โอบกอดหลิวเหมยอู่ไว้ในอ้อมแขนของเขา เขายิ้มและกล่าวว่า “แบบนี้ถึงจะถูก รอให้ฉินหรูเหลียงมองดูเฉินเสียนตายไปต่อหน้าต่อตาของเขา องค์จักรพรรดิก็จะฆ่าลูกชายของเขา ทำให้เขาไม่เหลืออะไรในที่สุด และยืนอยู่บนถนนแห่งความตาย”
หลิวเหมยอู่ทั้งตกใจและสั่น “องค์จักรพรรดิจะฆ่าท่านแม่ทัพหรือ?”
เฮ่อฟังตอบ “ไม่งั้นเจ้าคิดว่าอย่างไรหรือ องค์จักรพรรดิจะปล่อยคนทรยศอย่างเขาไว้งั้นหรือ? ชะตากรรมของเขาจะต้องอนาถอย่างยิ่ง”
หลิวเหมยอู่เริ่มทุรนทุรายและร้องไห้ออกมา “ท่านโกหกข้า…ท่านเคยบอกว่าจะไม่แตะต้องเขา…เขาคือท่านแม่ทัพใหญ่…”
“หา แม่ทัพใหญ่? คนไร้ประโยชน์แม่ทัพใหญ่หรือ?”
เฮ่อฟังอุ้มหลิวเหมยอู่กลับไปที่ห้อง และโยนเธอลงบนเตียง
หลิวเหมยอู่อ่อนแอและแทบไม่มีกระดูก เธอร้องไห้และกำลังจะลุกขึ้น แต่ถูกเฮ่อฟังกดลงอย่างง่ายดาย
เฮ่อฟังมองไปที่แสงเทียน มือเขาสัมผัสไปบนใบหน้าน้อย ๆ ของหลิวเหมยอู่ จ้องมองเธอและกล่าวว่า “ถ้าไม่เห็นแก่ใบหน้าของเจ้าเหมือนกับเพื่อนเก่าของข้า ใครจะไปหลงรักเจ้า ผู้หญิงชอบฉินหรูเหลียงงั้นหรือ ข้าจะบอกเจ้า ผู้หญิงที่ชอบเขามักจะมีจุดจบไม่สวย”
พูดแล้วเขาก็ฉีกกระโปรงของหลิวเหมยอู่ และฉีกขาดกางเกงของเธอ เตะลงที่สองขาอ่อนนุ่มของเธอ กอดรัดเอวของเธอไว้ และรีบเข้าไปอย่างไม่พูดพร่ำทำเพลงใด ๆ
ดวงตาของหลิวเหมยอู่สั่นไหว และร้องไห้ออกมา
เธอรู้สึกเจ็บปวดตรงช่วงล่าง แต่ก็ฝืนเก็บมันเอาไว้
เฮ่อฟังทิ้งร่องรอยนิ้วมือไว้บนตัวเธอ ไม่คิดเลยว่าเธอจะอ่อนไหวจนทำให้คลั่งไคล้ได้ขนาดนี้
เฮ่อฟังเคลื่อนไหวอย่างดุดันพร้อมกับยิ้มออกมาและกล่าวว่า “สมแล้วที่เป็นนายหญิงรองแห่งจวนแม่ทัพ ก่อนหน้านี้ก็เคยได้ยินว่าฉินหรูเหลียงหลงใหลนายหญิงรองมากกว่าภรรยาเอก วันนี้ได้ลอง ช่างน่าปลื้มปิติยิ่งนัก”
เสียงร้องของหลิวเหมยอู่ยิ่งทำให้เขารู้สึกมีอารมณ์มากขึ้น
หลังความเจ็บปวดผ่านพ้นไป ก็เริ่มรู้สึกมีความสุขขึ้น
เฮ่อฟังรับรู้ได้ว่าเธอเคลื่อนไหวเรือนร่างตามอย่างค่อย ๆ เมื่อเฮ่อฟังจงใจไม่ขยับ หลิวเหมยอู่ก็อดรนทนไม่ได้ และตำหนิเขาให้เริ่มบิดร่อนเอว…
เฮ่อฟังกล่าว “หากจวนแม่ทัพล่มสลาย ไม่เช่นนั้นก็ติดตามข้า หรือเจ้ายังอยากกลับไปใช้ชีวิตลำบากอีก? ข้าดูแล้วเรือนร่างที่บอบบางและผิวที่นวลนุ่มของเจ้าหากทำงานหนักไปคงจะไม่น่าดู”
หลิวเหมยอู่ตื่นตระหนกตกใจ เธอก็ไม่อยากกลับไปใช้ชีวิตที่ยากลำบากอีก ไม่อยากกลับไปใช้ชีวิตที่เร่ร่อนพเนจรอีก เธอจึงรวบรวมความกล้ามาขวางทางเดินของเฮ่อฟังไว้
หากจะให้เธอกลับไปใช้ชีวิตแบบนั้นอีก…หลิวเหมยอู่คิดว่า ฉินหรูเหลียงก็ไม่ต้องการเธอแล้ว ขับไล่เธอออกมา เธอยังจะกลับไปใช้ชีวิตลำบากแบบนั้นอีกทำไม?
เพราะฉินหรูเหลียงไม่ต้องการเธอก่อน เธอไม่ผิดอะไร
ในที่สุดหลิวเหมยอู่ก็เชื่อฟังความรู้สึกของร่างกายเธอ ไม่หยุดที่จะแนบชิดเรือนร่าง
เช้าวันต่อมา ฉินหรูเหลียงเพิ่งจะตื่นขึ้น ก็มีคนในวังมา
คนที่มาคือทหารองครักษ์ เพื่อมาเชิญให้ฉินหรูเหลียงนำตราประทับท่านแม่ทัพเขาไปที่วัง
เมื่อฉินหรูเหลียงไปถึงตำหนัก เต็มไปด้วยราชวงศ์ พลเรือนและทหาร
เฮ่อฟังยืนอยู่หัวแถวของขุนนางนับร้อย ในมือถือรายงานทางการศึกสงครามที่จ้าวเทียนฉีส่งมาให้ และอ่านออกมาออกให้ขุนนางและทหารนับร้อยฟัง และพิจารณาแล้วว่าฉินหรูเหลียงได้ประมาทบกพร่องทางการรบจริง ละเลยต่อหน้าที่ และองค์จักรพรรดิได้โปรดทรงตัดสิน
