ข้าคือเทพเจ้าแห่งเกม I Am the God of Games – ตอนที่ 38

แองโกร่าไม่เข้าใจพฤติกรรมของผู้เล่นเลย

แม้ว่าตอนแรกเขาจะอยากรู้อยากเห็นว่าระบบของเขาแตกต่างจากระบบของผู้เล่นคนอื่นอย่างไร แต่หลังจากที่เขาจับตาดูผู้เล่นมาระยะหนึ่ง เขาก็พบว่าความแตกต่างมันค่อนข้างใหญ่ อาจพูดได้ว่ามันเป็นสองสิ่งที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

นั่นอาจเป็นเหตุผลที่แองโกร่าไม่เข้าใจความคิดของพวกเขา

พวกเขาทั้งหมดเห็นชัด ๆ ว่าเป็นมนุษย์ แต่พวกเขากลับต่อสู้กันอย่างบ้าดีเดือดเหมือนพวกออร์ค พวกเขามักจะไล่ฆ่ากันไปทั่วและไม่กลัวความตายเนื่องจากพวกเขาสามารถฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้ แถมหลังจากที่ฟื้นขึ้นมา พวกเขาก็ยังมานั่งคุยเรื่องประสบการณ์การตายขณะที่กินดื่มด้วยกันอีก ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีพวกที่พึ่งจะตีกันให้ตายไปข้าง แต่ไม่นานพวกเขาก็หัวเราะแล้วกอดคอกันเข้าไปในโรงแรมเพียงแห่งเดียวของเมืองด้วยกันซะงั้น?

ระบบสามารถทำให้ทุกคนกลายเป็นคนที่ตรงไปตรงมา และไร้กังวลได้มากขนาดนี้เลยเหรอ?

แองโกร่ารู้สึกอิจฉานิดหน่อยที่พวกเขาสามารถเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของตัวเองออกมาได้อย่างอิสระ

แน่นอน มันไม่ได้หยุดให้แองโกร่าเข้าใจว่าผู้เล่นเป็นพวกโง่ เนื่องจากพฤติกรรมต่าง ๆ ที่พวกเขาทำ อย่างเช่นเอาแต่มุ่งเน้นไปที่การอัพเลเวล หาไอเทมที่ดีขึ้น และใช้ชีวิตที่น่ารื่นรมย์ยิ่งขึ้นไปวัน ๆ กระนั้นขุนนางหนุ่มก็ไม่รู้เลยว่าเขากำลังแบ่งปันความรู้สึกนี้ร่วมกับเทพเจ้าของเขา

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นเรื่องบ้า ๆ พวกนี้

เควสลับที่มาร์นี่ได้รับเมื่อตอนที่เขากำลังจะจากไป ได้กลายเป็นชนวนระเบิดที่นำไปสู่ความโกลาหลครั้งใหญ่ที่ลากยาวมาจนถึงตอนนี้

ถึงแม้ว่ามันจะนองเลือดและดูโหดร้ายป่าเถื่อน แต่การได้เห็นผู้เล่นกระโจนเข้าสู่วง PK แบบนั้น แองโกร่าก็คิดว่ามันดูน่าตื่นเต้นดี ความจริงมันไม่ใช่แค่เขาที่คิดแบบนั้น ชาวเมืองเองก็แอบเปิดหน้าต่างเพื่อชมการต่อสู้เช่นกัน แถมยังมีชาวเมืองผู้กล้าบางคนคอยส่งเสียงเชียร์ผู้เล่นที่พวกเขาสนิทจากที่ไกล ๆ ด้วย

ตอนนั้นเอง แองโกร่าก็คิดเรื่องน่าสนใจได้

หากมีผู้เล่นเพิ่มขึ้นมากพอ เขาอาจสร้างอารีน่ากลางเมืองให้พวกเขาต่อสู้กันเอง…และเขาก็จะยืนอยู่ข้างเวทีคอยขายตั๋ว

เขาจะต้องรวยแน่!

“ท่านลอร์ด ท่านจะทำยังไง!” ผู้เล่นสองคนที่คุกเข่าอยู่ในคฤหาสน์ขุนนางชั่วคราว (ซึ่งจริง ๆ แล้วคือบ้านของวีลา) กำลังเร่งเขาอย่างไม่สบอารมณ์ “เร็วเข้า!”

แองโกร่ารีบดึงสติกลับมา

ใช่ เมื่อเทียบกับเส้นทางสู่โชคลาภ เขายังมีปัญหายุ่งยากให้คอยจัดการอยู่

เมื่อผู้เล่นพากัน PK กันอย่างบ้าเลือดก่อนหน้านี้ ผู้เล่นสองคนก็ได้เผชิญหน้ากับ ‘สัตว์ประหลาด‘ สองตัว ในขณะที่พวกเขาดวลกัน ระหว่างที่พวกมันได้แอบเข้ามาใกล้เมืองเริ่มต้น

แม้ว่าคนพวกนี้จะมีความสามารถบางอย่าง แต่ทั้งคู่ก็ไม่อาจหลบหนีได้แม้ว่าพวกเขาจะขี่โจโคโบะ เนื่องจากมีผู้เล่นคนอื่นอยู่ใกล้ ๆ

หลังจากที่พวกเขาโดนรุมครั้งใหญ่ พวกเขาก็ถูกลากมาหาเขา

ผู้เล่นสองคนที่เจอพวกเขาก่อนได้คุยโม้กับแองโกร่าด้วยความภาคภูมิใจว่า “ท่านลอร์ด ถ้าไม่ใช่เพราะเควสที่เราได้รับมาระหว่างการต่อสู้ ท่านจะได้เห็นศพสองศพแทน!”

แองโกร่าอดไม่ได้ที่จะนึกค่อนแคะยู่ในใจว่า ‘ไร้สาระ คนที่เจ้าฆ่าจะยังมีศพเหลืออยู่ได้ยังไง!’

ถึงเขาจะแอบบ่น แต่แองโกร่าก็รู้สึกขอบคุณที่ผู้เล่นช่วยกันจับคนทั้งคู่มาให้เขา

แม้ว่าสองคนนี้จะได้รับการฝึกฝนมาอย่างเข้มงวด และไม่ยอมพูดอะไรสักคำแม้ว่าพวกเขาจะถูกทรมาน แต่มันก็ไม่มีความหมายเมื่ออยู่ต่อหน้าระบบ

<ท่านได้รับอำนาจออกเควสใหม่ – ตรวจสอบชุมนุมลับดวงตา>

<รายละเอียด: ท่านได้จับหน่วยสอดแนมสองคนจากชุมนุมลับดวงตาได้สำเร็จ หลังจากที่ชุมนุมลับได้ล่อให้กองทัพโครงกระดูกเข้าโจมตีเมืองไร้ชื่อ พวกเขาก็ได้ส่งคนมายืนยันว่ากองทัพโครงกระดูกได้ทำลายเมืองไร้ชื่อและสังหารขุนนางหนุ่มแล้วหรือไม่ การดำรงอยู่ของชุมนุมลับดวงตาได้คุกคามความปลอดภัยของเมืองที่เจริญรุ่งเรืองแห่งนี้ หากท่านต้องการที่จะกำจัดชุมนุมลับแห่งนี้แบบถอนรากถอนโคน ท่านต้องรู้จักอีกฝ่ายให้ดีพอ>

<เควส: ท่านสามารถมอบหมายเควส ‘ตรวจสอบชุมนุมลับดวงตา‘ ให้กับผู้เล่นจำนวนเท่าใดก็ได้ แต่การมอบหมายเควสแต่ละครั้ง จะมีค่าใช้จ่าย 20 คะแนนประสิทธิภาพ และเหรียญเกม 100 เหรียญ>

<รางวัลเควส: แบบแปลนหอสังเกตการณ์>

“พวกเขาเป็นหน่วยสอดแนมจากชุมนุมลับดวงตา”

แองโกร่าเหลือบมองคนทั้งคู่ที่นอนแผ่หราอยู่บนพื้นเหมือนขยะเปียก หลังจากถูกทรมานมาครั้งใหญ่

ชายในชุดคลุมเงยหน้าขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่แองโกร่าอย่างสับสน เสียงของเขาแหบแห้งและเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ “ได้ยังไง…”

“เจ้าคิดจริง ๆ หรือว่าข้าจะไม่รู้อะไรเลย ไร้สาระ เจ้าคิดว่าแผนการล่อกองทัพโครงกระดูกของเจ้ามาที่นี่นั้นไร้ที่ติงั้นรึ”

แองโกร่าประสานมือไว้ใต้คาง เขาหัวเราะอย่างเยือกเย็นขณะมองลงไปที่ชายในชุดคลุม “อย่าทำให้ข้าหัวเราะ”

“ถ้าเจ้ารู้มาตลอด…ทำไมเจ้าถึงต้องทรมานพวกข้าด้วย…” ชายในชุดคลุมถามออกมาอย่างขมขื่น เขาเข้าใจทันทีว่าแองโกร่าไม่ได้พยายามบังคับให้พวกเขาพูด เพราะเขารู้เรื่องกองทัพโครงกระดูกอยู่ก่อนแล้ว

“การทรมานศัตรูที่เข้ามาทำลับ ๆ ล่อ ๆ และทำลายความสงบสุขในดินแดนของข้านั้น ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล!” แองโกร่าประกาศอย่างหนักแน่น

ความจริงก็คือ ระบบมีเควสให้สองคนนี้ต้องถูกทรมานก่อนเควสหลักถึงจะออก

ถึงอย่างนั้นพวกนักโทษก็ไม่จำเป็นต้องรู้เรื่องนี้

“เสร็จรึยัง ถ้าเสร็จแล้วเราฆ่าพวกมันได้เลยรึเปล่า” ผู้เล่นที่นั่งคุกเข่าอยู่ถามขึ้นมา “พวกมันคือ EXP!”

แม้ว่าจะคนจากชุมนุมลับดวงตาจะถูกผู้เล่นรุมจับ และมันก็ไม่เป็นไรที่จะปล่อยให้ผู้เล่นฆ่าพวกเขา แต่พวกเขาอาจมีประโยชน์ในภายหลัง ดังนั้นหลังจากคิดดูแล้ว แองโกร่าจึงตัดสินใจที่จะขังพวกเขาไว้แทน

“เรายังฆ่าไม่ได้” แองโกร่าสั่ง “โยนพวกมันลงไปในคุกใต้ดิน”

“ฮะ? เดี๋ยวก่อนสิ พวกมันเป็นสัตว์ประหลาดของพวกเรา! ท่านไม่อาจขโมยสัตว์ประหลาดของคนอื่นได้นะ!” ผู้เล่นที่อยู่ใกล้กับแองโกร่าตะโกนขึ้นมา

“ใช่! ทำไมท่านถึงเอา EXP และไอเทมของเราไป!” ผู้เล่นอีกคนเริ่มประท้วง

‘เจ้าพวกนี้ไม่รู้จักเคารพขุนนางของตัวเองเลยเหรอ?!’

แองโกร่ารู้สึกหงุดหงิดอยู่ในใจ แต่ในฐานะที่พวกเขาเป็นพี่น้องร่วมศรัทธาเดียวกัน เขาจึงไม่สามารถเพิกเฉยต่อพวกเขาได้

“หากอยากฆ่าเจ้าก็ฆ่า น่าเสียดายที่ข้าไม่อาจมอบเควสลับให้พวกเจ้าได้” แองโกร่าแสร้งพูดขณะส่ายหัว

หูของผู้เล่นทั้งสองพลันตั้งขึ้นเมื่อได้ยินคำว่า ‘เควสลับ‘

พวกเขาเข้าใกล้แองโกร่าอย่างรวดเร็วราวกับว่าพวกเขาเป็นสุนัขและเริ่มเลีย

“มาคิดดูแล้ว ข้าเชื่อว่าข้ามีภาระหน้าที่และความรับผิดชอบที่จะต้องร่วมมือกับท่าน ท่านลอร์ด ท่านไม่ต้องพูดซ้ำ ข้าจะรีบเอาพวกมันไปขัง!”

“ใช่! ถูกต้อง ดังนั้นหากท่านมีเควสลับหรืออะไรก็ตามโปรดส่งมาให้เรา!”

——————————————————————————————