แองโกร่ากำลังศึกษาแบบแปลนอาคารที่มีอยู่ในระบบตอนที่เอ็ดเวิร์ดวิ่งกลับมาอย่างเร่งรีบ
“ข้ามาส่งเควส” เอ็ดเวิร์ดเปิดหน้าต่างระบบของเขา เนื่องจากแองโกร่าเป็นผู้ออกเควส เควสจะสำเร็จได้ก็ต่อเมื่อมีแองโกร่าอยู่ใกล้ ๆ แม้ว่าเขาจะได้รับข้อมูลทั้งหมดมาแล้วก็ตาม
เมื่อส่งเควสเสร็จเรียบร้อย เอ็ดเวิร์ดก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เขาโค้งให้แองโกร่าก่อนจะกลับไปพักผ่อน
หน้าต่างระบบของแองโกร่าก็ได้รับการเปลี่ยนไปเช่นกัน หน้าต่างเควส ‘ตรวจสอบสมาคมลับแห่งดวงตา’ ได้หายไป และแทนที่ด้วยวิดีโอ
แองโกร่าเปิดวิดีโอด้วยความอยากรู้อยากเห็น เนื้อหาในวิดีโอคือสิ่งที่เอ็ดเวิร์ดเห็นเมื่อเขาแทรกซึมเข้าไปในฐานของสมาคมลับแห่งดวงตา
เขาตระหนักถึงคุณค่าของข้อมูลในวิดีโอได้ทันที แองโกร่ารีบนั่งลงและหาข้อมูลที่เป็นประโยชน์ในวิดีโอ
เขาได้ฟังสมาชิกของสมาคมลับแห่งดวงตาพูดคุยเกี่ยวกับผู้เล่นงี่เง่าสองคนที่ถูกตัดหัวเป็นเวลา 20 นาทีเต็ม
แองโกร่า “…”
เขากำลังพิจารณาลบผู้เล่นสองคนนี้ออกจากรายชื่อคนที่เขารู้จักอย่างเงียบ ๆ
แองโกร่าเรียนรู้ด้วยตัวเองว่าการใช้แถบความคืบหน้าของวิดีโอ จะสามารถย้อนกลับไปยังส่วนสำคัญของวิดีโอได้อย่างรวดเร็ว
นั่นคือตอนที่ชายสองคนที่ดูเหมือนจะเป็นพวกระดับสูงของสมาคมกำลังคุยกัน
ภาพไม่ชัดนักเพราะเอ็ดเวิร์ดแอบดูจากมุมมืด แต่ถึงอย่างนั้นแองโกร่าก็จำได้ในทันทีว่านั่นคือ ‘เอ็ดมันด์•เฟาสต์’ พี่ชายคนที่สองของเขา!
แม้ว่าแองโกร่าจะไม่รู้ว่าชายอีกคนเป็นใคร แต่เขาก็สามารถบอกได้จากแส้ใบมีดที่ห้อยอยู่ข้างสะโพกของคน ๆ นั้นว่านี่คือแส้ดำคนที่ดูแลฐานแห่งนี้
“เอ็ดมันด์ มันมีแค่ 50,000 ริออนเท่านั้น นี่ไม่ใช่สิ่งที่เราตกลงกันไว้” แส้ดำเอนตัวพิงโซฟาและพูดออกมาอย่างเกียจคร้าน “ข้าจำได้ว่าข้อตกลงของเราคือ 150,000 ริออน!”
“วิธีการของเจ้าหยาบเกินไป แต่เมืองเล็ก ๆ นอกหุบเขาแห่งความตายยังไม่ถูกทำลาย! สมาคมให้เงินทุนมากมายกับเจ้า แต่เจ้ากลับทำได้เพียงขยะธูปเรียกกระดูกเท่านั้น เจ้าไม่รู้สึกอับอายบ้าเลยรึไง!” เห็นได้ชัดว่าเอ็ดมันด์ไม่มีความอดทนอะไรขนาดนั้น เขาตำหนิแส้ดำอย่างหงุดหงิด “ถ้าไม่ใช่เพราะท่าเรือเกรย์ฟยอร์ดไม่ต้องการคนของเจ้า…”
ก่อนที่เขาจะพูดจบ แส้ดำที่ดูเหมือนว่ากำลังหลับอยู่จู่ ๆ ก็กระโดดขึ้นมาและเตะเอ็ดมันด์ลงไปที่กองกับพื้น เขากระทืบหัวเอ็ดมันด์อย่างแรง บุตรชายคนที่สองของดยุคไม่สามารถหนีจากการโดนเหยียบหัวได้ไม่ว่าเขาจะพยายามยังไงก็ตาม
“เจ้าหักเงินแสนริออนให้ตัวเองรึเปล่า ดูเหมือนว่าคนเก่า ๆ ในสมาคมไม่เคยบอกเจ้าเลยว่าทำไมแม้แต่คนที่โลภมากอย่างพวกเขา ก็ไม่เคยพยายามจ่ายเงินให้กับที่นี่น้อยลงเลยแม้แต่เหรียญเดียว”
“เจ้าทำอะไร! พ่อข้าเป็นดยุค…”
“แล้วไง? เจ้ามันไร้ประโยชน์ เจ้ามันก็แค่ลูกชายที่ถูกทอดทิ้ง”
น้ำเสียงของแส้ดำเย็นชามาก เขาเพิ่มแรงเหยียบลงไป “เชื่อข้าสิ ข้าสามารถฆ่าเจ้าที่นี่ได้และจะไม่มีใครรวมถึงพวกสมาคมและพ่อของเจ้ามาตามหาเจ้ากับข้า”
“ข้า…ข้าผิดเอง! ได้โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย ข้าจะทำทุกอย่างตามที่เจ้าขอ!” ใบหน้าของเขาแทบจะเบี้ยวผิดรูปภายใต้รองเท้าบู๊ตของแส้ดำ ในที่สุดเอ็ดมันด์•เฟาสต์ก็สูญเสียความเย่อหยิ่งของชั้นชั้นสูง เขาดูหวาดกลัวและน่าสมเพชในแบบที่แองโกร่าไม่เคยเห็นมันจากพี่ชายของเขา
“เจ้าเข้าใจแล้วสินะ” น้ำเสียงและสีหน้าของแส้ดำดูพอใจมาก จากนั้นแรงที่เท้าของเขาก็ผ่อนลง
“ใช่ ๆ!” เอ็ดมันด์รีบตอบ
“แต่มันสายไปแล้ว!” สีหน้าของแส้ดำบิดเบี้ยวและป่าเถื่อน “ไม่ว่าเจ้าหรือไอ้งี่เง่า 2 คนเมื่อวาน ก็ไม่มีใครสามารถมาดูหมิ่นแส้ดำได้!”
พูดแล้วเขาก็เพิ่มแรงเหยียบลงไป หัวของเอ็ดมันด์แตกกระจายภายใต้รองเท้าบู๊ตเหมือนมะเขือเทศถูกทุบ!
จากนั้นแส้ดำก็กลับไปนั่งที่โซฟาด้วยสีหน้าปกติ
“พลั่วทองแดง” แส้ดำตะโกนเรียก
ชายร่างกำยำเดินเข้ามาในห้องและพูดขึ้นมาด้วยความเคารพว่า “ครับหัวหน้า”
“ค้นหาตราประทับ จากนั้นก็ไปยังที่ดินศักดินาของมันและริบทรัพย์สินทั้งหมดของมันมา” แส้ดำพูดง่าย ๆ “ถ้ามันมีภรรยากับลูกก็กำจัดพวกมันให้หมดซะ”
“เข้าใจแล้วครับ” ชายร่างกำยำตอบ
“ฮึ่ม มันต้องอย่างนี้สิ คนปกติจะต้องกรีดร้องขอความเมตตาต่อหน้าความตาย ข้ารู้สึกดีที่ได้ฆ่าพวกมันจริง ๆ…แต่เมื่อวานไอ้ 2 คนนั้นกลับยังหัวเราะอยู่ได้แม้ว่าพวกมันกำลังจะตาย…”
ใบหน้าของแส้ดำบิดเบี้ยวเรากับเขากำลังกินขี้
ในขณะที่เขาเฝ้าดู แองโกร่าก็รู้ทันทีว่าอารมณ์ของแส้ดำถูกกระตุ้นขึ้นมาจากความร่าเริงของผู้เล่นสองคนนั้น
ในกรณีนี้ เขาได้แต่ไว้อาลัยให้แก่เอ็ดมันด์ที่โชคร้าย ที่ต้องมารองรับอารมณ์ของแส้ดำ
“ข้ารับมรดกของเขามาแล้ว งั้นข้าก็จะช่วยเขาเติมเต็มความปรารถนาแล้วกัน” แส้ดำแสยะยิ้ม “มันก็แค่เมืองไร้ชื่อ…เมื่อข้ากำจัดมนุษย์กบที่ก่อกวนในท่าเรือเกรย์ฟยอร์ดเสร็จแล้ว และมีกำลังคนเหลือพอ ข้าจะทำลายเมืองนั้นให้สิ้นซาก หมอนี่ค่อนข้างโง่ แต่เขาก็พูดถูก เส้นทางเดินเรือในฟยอร์ดเป็นเส้นเลือดที่สำคัญที่สุดของสมาคมลับแห่งดวงตา และภัยคุกคามใด ๆ จะต้องถูกทำลายทันที…หืม พลั่วทองแดงมีอะไรอยู่ข้างนอก?”
ชายร่างกำยำเดินออกจากห้องไปสักพัก เขาออกไปถามสถานการณ์รอบ ๆ ก่อนจะกลับไปรายงาน “หัวหน้า! พี่น้องของเราบางคนที่ออกไปลาดตระเวนได้หายตัวไป!”
“อะไรนะ!?” แส้ดำยืนขึ้นอีกครั้งด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
จากนั้นภาพก็มืดลง เอ็ดเวิร์ดคงคิดว่ามันอันตราย หากอยู่ที่นี่ต่อตัวตนของเขาอาจจะถูกเปิดโปง มันไม่มีประโยชน์ที่จะสอดแนมต่อ เขาจึงถอยกลับออกมาจากฐานของสมาคมลับแห่งดวงตา
แองโกร่านั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้เป็นเวลานาน
ข้อมูลจากวิดีโอมีไม่มากนัก แต่หากมองจากมุมหนึ่งมันก็มีความสำคัญมาก
เมื่อเทียบกับเมืองไร้ชื่อของเขา สมาคมลับแห่งดวงตาก็คือสัตว์ร้าย มันมีช่องว่างในความแข็งแกร่งอย่างมากเมื่อเทียบกับผู้นเล่นในปัจจุบัน
“ลำบากแล้วสิ…” แองโกร่าถอนหายใจและมองออกไปนอกหน้าต่าง
นอกบ้านพายุหิมะเริ่มรุนแรงขึ้นแล้ว
————————————————————————————————————————————————————————————————————
