ข้าคือเทพเจ้าแห่งเกม I Am the God of Games – ตอนที่ 91

แบร์ดี้ หัวหน้ากลุ่มโจรภูเขามองดูเด็กสองคนที่ยืนขวางหน้าโจโคโบะของเขา และแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

เขาบอกได้เลยว่าเด็กน้อยผู้กล้าหาญ 2 คนนี้ไม่มีประสบการณ์ปะทะกับกองกำลังบนหลังโจโคโบะ

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับฝูงโจโคโบะ ผู้เชี่ยวชาญที่แท้จริงมักจะมุ่งเป้าโจมตีไปที่ขาของโจโคโบะก่อนเสมอ เนื่องจากโจโคโบะที่ใช้ในการรบส่วนใหญ่จะมีเกราะหัวและเกราะอก มันเลยยากที่จะทุบหัวนกขณะที่มันหดหัวกลับเพื่อหลบการโจมตี

หากเจ้าพยายามโจมตีหัวของโจโคโบะที่กำลังคลั่ง ดาบบาง ๆ ของเจ้าจะบิ่น จากนั้นเจ้าก็อาจจะถูกชนจากโจโคโบะหรือถูกเหยียบย่ำจนตายด้วยอาการแตกตื่นของมัน และไม่มีทางเลือกที่สาม

แต่แล้วสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ก็เกิดขึ้น

ดาบยาวของเด็กชายฟันลงบนหมวกเหล็กของโจโคโบะอย่างแรงจนได้ยินเสียงโลหะกระทบกัน แต่เสียงไม่ได้ดังมาก ดาบยาวไม่ได้แตกเป็นเสี่ยง ๆ เหมือนอย่างที่เขาคิด มันฟังดูกังวานเหมือนเสียงค้อนทุบลงบนเหล็กร้อน ๆ

ด้วยการฟันเพียงครั้งเดียว เกราะหัวของโจโคโบะก็บุบลึกจนแบร์ดี้ถึงกับคิดว่าเขาดูอาวุธของเด็กชายผิด มันคือค้อนที่มีรูปร่างเหมือนดาบยาวใช่หรือไม่?

โจโคโบะที่แบร์ดี้ขี่อยู่ส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวด เลือดสีแดงเข้มพ่นออกมาจากดวงตาและจะงอยปากของมัน

เด็กชายหยุดการพุ่งเข้าชนของโจโคโบะได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว มันเกือบจะอยู่เหนือกฎฟิสิกส์!

นี่เป็นผลจากการรวมกันของความแตกต่างของเลเวล + การโจมตีจุดอ่อน + แรงที่พุ่งเข้าชน

โจโคโบะจึงได้รับความเสียหายอย่างมากและฆ่านกตัวนี้ได้ภายในเสี้ยววิ

แบร์ดี้กระเด็นขึ้นไปในอากาศและตกลงมาบนพื้นหิมะอย่างแรง ส่งผลให้ดินโคลนและหิมะกระจายออกเป็นหลุมกว้าง!

ปกติโจรที่ขี่โจโคโบะเมื่อถูกเหวี่ยงออกไปในลักษณะนี้ หากไม่ใช่เพราะมีหิมะทำหน้าที่เป็นตัวรับแรงกระแทก การตกครั้งนี้อาจทำให้เขาเสียชีวิต

แบร์ดี้ขุดตัวเองขึ้นมาจากพื้นและมองฉากนี้ด้วยความสยดสยอง ขณะที่เด็กชายถือดาบฟันศพของโจโคโบะราวกับตีลูกเบสบอล ส่งให้มันบินไปในทิศทางของกลุ่มโจรที่ตามหลังมา

แม้ว่าโจโคโบะจะมีพลังในการวิ่งมหาศาล แต่มันก็กลายเป็นข้อเสียด้วย พวกโจโคโบะจะเคลื่อนไหวหลบหลีกได้ยากเมื่อมันวิ่งเต็มกำลัง นั่นจึงเป็นเรื่องยากที่โจรกลุ่มใหญ่ที่กำลังแตกตื่นจะเคลื่อนไหวประสานกันเพื่อหลบสิ่งที่ถูกโยนเข้ามากลางวง

ดังนั้นโจรที่เหลือจึงล้มลงเหมือนพินโบว์ลิ่ง คนหนึ่งชนอีกคนหนึ่ง และทั้งกลุ่มก็ตกอยู่ในความสับสน

จากความเร็วที่พวกเขาควบมา แม้ว่าพวกโจโคโบะจะไม่ตายทันที แต่ขาของพวกมันก็ไม่สามารถวิ่งได้อีกต่อไป

โจรบางคนสามารถหลบซากโจโคโบะของแบร์ดี้และหลีกเลี่ยงชะตากรรมวิ่งชนพี่น้องได้ แต่พวกเขาก็ได้เสียสละความเร็วของโจโคโบะไปในกระบวนการนี้

แม้แต่โจโคโบะที่ชาร์จด้วยความเร็วเต็มกำลัง ก็ยังถูกหยุดได้โดยการโจมตีเพียงครั้งเดียวของเด็กชาย หลังจากที่สูญเสียแรงส่ง พวกเขาก็ไม่สามารถจับคู่กับพลังการโจมตีของเด็กคนนี้ได้ พวกเขาจะต้องพึ่งพาความคล่องตัวเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกฆ่าในไม่กี่วินาที

จะเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้…

แบร์ดี้เริ่มกังวล เขาใช้กำลังทั้งหมดเพื่อคลานออกจากหลุมหิมะที่เขาก่อขึ้น โจรผู้โชคดีไม่กี่คนถูกเด็กชายคนนี้ไล่เตะทีละคน คนที่บาดเจ็บเช่นเขาก็เป็นเหมือนเต่าอยู่ในหลุมศพและทำได้เพียงแค่หลับตารอความตายเท่านั้น

เขาต้องทำอะไรสักอย่าง

แววแห่งความมุ่งมั่นฉายผ่านดวงตาของแบร์ดี้ เขารู้ว่าเขาไม่สามารถสู้กับเด็กที่เป็นเหมือนนักรบคนนี้ได้ เขาเดาว่าเด็กคนนั้นน่าจะเป็นหนึ่งในผู้ที่ได้รับพรจากศาสนจักรบางแห่งและมีความสามารถเหนือธรรมชาติตั้งแต่อายุยังน้อย

สายตาของเขาจ้องมองไปที่เด็กชายที่ยืนอยู่ข้างหลัง

เด็กที่ถือดาบดูผอมแล้ว แต่เด็กในชุดคลุมสีขาวนั้นตัวเล็กยิ่งกว่า เขาถือไม้เท้าที่มีลักษณะคล้ายคทาในมือ โดยมีไม้กางเขนอยู่บนยอดคทา และหลายจุดบนตัวเด็กก็มีองค์ประกอบที่เกี่ยวข้องกับไม้กางเขน แบร์ดี้ไม่สามารถระบุได้ว่าพวกเขาเป็นสมาชิกของศาสนจักรใด

แต่เขามั่นใจในสิ่งหนึ่ง แบร์ดี้หรี่ตาลง เขาแน่ใจว่าเด็กเสื้อขาวกำลังรักษาเด็กที่ถือดาบอยู่อย่างต่อเนื่อง

เด็กที่ถือดาบดูเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัดจากการต่อสู้ที่รุนแรง แต่ด้วยแสงสีขาวที่มาจากฝ่ามือของเด็กเสื้อขาว สภาพของเขาก็ดีขึ้นมาก

เด็กคนนั้นต้องเป็นนักบวชแน่ แบร์ดี้เริ่มวางแผนอยู่ในหัว ผู้ที่มีความสามารถรักษาและบัฟ ถือเป็นอัญมณีของศาสนจักรทุกแห่ง แต่ในขณะเดียวกัน พวกเขาส่วนใหญ่ก็ไม่ถนัดในการต่อสู้ นั่นคือสาเหตุที่พวกเขามักจะมีผู้พิทักษ์อยู่เคียงข้าง และเห็นได้ชัดว่าเด็กที่ถือดาบคือผู้พิทักษ์ของเด็กคนนี้

นั่นหมายความว่า ตราบใดที่เขากำจัดเด็กคนนี้ได้ก่อน โจรที่เหลือก็จะค่อย ๆ ลดความแข็งแกร่งของเด็กที่ถือดาบคนนั้นลงได้…

แม้ว่าวิธีนี้จะทำให้เขากลายเป็นศัตรูกับศาสนจักรที่อยู่เบื้องหลังเด็ก 2 คนนี้ แต่ถ้าเขาไม่ทำตอนนี้ เขาก็อาจจะต้องตายอยู่ที่นี่!

แบร์ดี้ยันตัวเองขึ้นมา เขาหยิบดาบแล้วพุ่งเข้าหาเด็กเสื้อขาว!

นักบวชส่วนใหญ่ได้รับการฝึกฝนจากศาสนจักรของพวกเขาตั้งแต่ยังเด็ก พวกเขาจะหนีไปทันทีที่พบว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาต้องทุ่มพลังทั้งหมดตั้งแต่แรกเพื่อให้แน่ใจว่าเป้าหมายของเขาไม่มีเวลาหลบหนี!

เด็กนักบวชดูเหมือนจะตกใจตัวแข็งทื่อ เขาเฝ้าดูแบร์ดี้พุ่งเข้ามาหาโดยไม่ขยับไปไหน

“ตายซะ!!” แบร์ดี้มีสีหน้าบ้าคลั่งในขณะที่เขาพุ่งไปข้างหน้า ดาบของเขาเกือบจะไปถึงตัวเด็กชายแล้ว เขาดีใจมาก แต่ทันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาอยู่ในระยะที่เห็นสีหน้าของเด็กได้ชัดแล้ว ทำไมเด็กเสื้อขาวถึงไม่มีอาการหวาดกลัวและกำลัง…หัวเราะ?

“หวดขึ้นฟ้า!” เด็กเสื้อขาวเหวี่ยงคทาไม้กางเขนของเขาส่งแบร์ดี้บินขึ้นไปในอากาศ แบร์ดี้มีสีหน้าเหลือเชื่อ เขาไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น

เด็กตัวเล็ก ๆ ที่เตี้ยกว่าไหล่เขาและต้นขาเล็กกว่าแขนเขา จะส่งเขาบินได้ยังไง?

เขาไม่มีทางรู้เลย

“หอกแห่งชัยชนะ!”

แสงสีทองรวมตัวกันเป็นหอกแห่งแสง ตัดผ่านอากาศและเจาะทะลุอกของแบร์ดี้ได้อย่างง่ายดายราวกับมีดตัดเนย!

จากมุมมองของผู้ร่ายทักษะอย่างจอม แถบ HP ของศัตรูที่มีคำว่าโจรภูเขาลอยอยู่เหนือหัวถูกล้างออกไปในพริบตา

“เฮ้ ไหนเจ้าบอกว่าจะทิ้งศัตรูพวกนี้ให้ข้าจัดการไง!” เทอร์รี่บ่นกับจอมขณะที่เขายังต่อสู้กับโจรกลุ่มเล็ก ๆ

“เจ้าช้าเกินไป เขาโจมตีข้าก่อน จะให้ข้าวิ่งหนีรึไง” จอมถอนหายใจ “รีบกำจัดพวกที่เหลือเร็ว ๆ ไม่งั้นข้าจะกำจัดพวกมันแทนเจ้า”

โจรรู้ว่าพวกเขาถึงวาระแล้ว แต่มันก็สายเกินไปที่พวกเขาจะหนี

“ทักษะศักดิ์สิทธิ์ ดาบผ่าปฐพี!”

ด้วยการที่เทอร์รี่เปิดใช้งานทักษะของเขา ในชั่วพริบตา พื้นดินก็ถูกตัดเป็นร่องลึกด้วยรัศมีดาบ แม้แต่โจรที่เหลืออยู่เพียงไม่กี่คนก็ถูกหั่นครึ่งอย่างหมดจด!

——————————