สายลมกรรโชกในหุบเขาและหัวใจของเฉินเฉินเปรียบเสมือนความว่างเปล่า เขารู้สึกเหมือนกับแมลงเม่าที่อยู่ท่ามกลางโลกอันกว้างใหญ่ และกำลังเดินทางไปตามที่สายลมพัดพาเขาไป
ในตอนนั้นเอง ขาของเขาก็ไปเกี่ยวเข้ากับเถาวัลย์ ความเร็วของเขาลดลงในทันที
อย่างไรก็ตาม เถาวัลย์นั้นก็ขาดไปในเวลาไม่นาน และเฉินเฉินก็ตกลงไปต่อ
มีสายลมกรรโชกอีกระลอกนึงพัดเข้ามาในหุบเขา ทำให้เฉินเฉินถูกพัดไปด้านนึง และห้อยอยู่ท่ามกลางเถาวัลย์นับไม่ถ้วน
มันให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังนอนอยู่บนเปลญวณ
“ข้ายังไม่ตาย!”
เฉินเฉินถอนหายใจด้วยความโล่งอก แม้ว่าเขาจะรู้สึกเหมือนกับว่ากระดูกในร่างของเขากำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ แต่การที่ยังมีชีวิตอยู่ได้ก็ถือว่าโชคดีแล้ว
เขาไม่ได้คิดมาตั้งแต่แรกแล้วว่าการกระโดดลงมาจากหน้าผานั้นจะไม่ได้รับรอยขีดข่วนอะไรเลย
ในขณะที่เขากำลังพึมพำเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้อยู่นั้นเอง ก็มีแสงค่อยๆส่องสว่างขึ้นใกล้กับเขา มันเหมือนกับโคมไฟที่ถูกจุดเอาไว้ข้างๆเขา
เฉินเฉินหันไปดู แล้วเขาก็ตระหนักได้ว่าดอกไม้ขนาดใหญ่ที่เบ่งบานอยู่ในร่องของหน้าผานั้นกำลังออกผล ผลไม้ที่เต็มไปด้วยสสารที่ไม่รู้จักนี้กำลังเปล่งแสงสดใสขึ้นเรื่อยๆในแต่ละวินาทีที่ผ่านไป
‘นี่ต้องเป็นโอกาสที่ว่าแน่ๆเลย…ใช่ไหม?’ เฉินเฉินคิดในใจ ดวงตาของเขากำลังลุกวาว
เขาไม่เคยได้ยินเรื่องผลไม้ส่องแสงมาก่อน ทั้งในชีวิตก่อนและในชีวิตนี้ นี่ต้องเป็นสมบัติบางอย่างของโลกอย่างไม่ต้องสงสัย
เฉินเฉินระงับความตื่นเต้นในตัวเขาเอาไว้แล้วเริ่มถามระบบ
“ของที่มีค่าที่สุดในระยะสิบเมตรอยู่ที่ไหน?”
“อยู่กับท่านเจ้าของค่ะ ข้า ระบบ คือของที่มีข้าที่สุด ข้าคือสมบัติที่ไม่สามารถนำมาประเมินค่าได้”
เมื่อได้ฟังคำตอบ เฉินเฉินก็ทำหน้าเหนื่อยหน่าย แต่เขาก็ถามต่อไปด้วยความอดทน
“แล้วของที่มีค่าเป็นอันดับสองหล่ะ?”
“มันอยู่ในร่องหน้าผาห่างออกไปหนึ่งเมตรข้างหน้า มันคือผลไม้บรรพกาลแห่งสวรรค์ ผลไม้นี้จะถือกำเนิดแค่ครั้งเดียวในทุกๆสามพันปี และจะหายไปจากโลกนี้ในสองนาทีหลังจากที่ถือกำเนิดขึ้น”
“ถ้ารับประทานเข้าไป มันจะสามารถเปลี่ยนแปลงร่างกายของมนุษยธรรมดาให้เป็นร่างที่เหมาะสมสำหรับการฝึกตนเพื่อเป็นอมตะ ‘ร่างสวรรค์บรรพกาล’ จากนั้นร่างกายก็จะเข้าสู่ช่วงต้นของขั้นฝึกพลังปราณ สมบัติเช่นนี้มักจะเป็นสิ่งที่ไม่ได้มาบ่อยๆและเป็นที่ต้องการอย่างมาก แต่มีแค่คนที่มาพร้อมกับโอกาสอันยิ่งใหญ่เท่านั้นถึงจะได้มันมา”
เมื่อได้ฟังคำแนะนำ เฉินเฉินก็กลืนน้ำลายเข้าไปอึกใหญ่ แล้วจ้องไปที่ผลไม้บรรพกาลแห่งสวรรค์ที่กำลังวิวัฒนาการด้วยสายตาที่เป็นประกาย
ในระหว่างนั้น เขาก็รู้สึกทึ่งกับความมหัศจรรย์ของโชคชะตาอย่างเงียบๆ
ถ้าเขาไม่ได้โดดจากหน้าผาโดยเอาหัวลง เขาก็คงจะไม่มีโอกาสโดนเถาวัลย์พันด้วยซ้ำ
และถ้าเขาแค่ช้าไปแม้เพียงเล็กน้อย เขาก็จะไม่ได้เจอกับลมกรรโชกแรง และถ้าไม่มีลม เขาก็คงจะไม่ได้มาจบที่ตรงนี้
เวลา 24 ชั่วโมงในหนึ่งวัน ถ้าเขาเลือกจุดเวลาอื่นจากที่เหลือ 23 ชั่วโมง 59 นาทีและอีก 50 เท่าไหร่วินาทีในการกระโดดจากหน้าผา ทั้งหมดที่เฝ้ารอเขาอยู่ก็คงจะมีแค่ความตาย
อย่างไรก็ตาม เวลาไม่กี่วินาทีนี้ได้มอบหนทางชีวิตให้
และโอกาสรอดชีวิตในช่วงสั้นๆนี้ก็บังเอิญตรงกับสองนาทีซึ่งเป็นเวลาที่ผลไม้บรรพกาลแห่งสวรรค์ ที่เกิดแค่ครั้งเดียวในรอบสามพันปีถือกำเนิดพอดี
ความเป็นไปได้ที่จะบังเอิญมาเจอกับโอกาสเช่นนี้นั้นแทบจะใกล้กับศูนย์
โลกเป็นสถานที่อันกว้างใหญ่ ไม่มีใครรู้ว่ามีโอกาสมากแค่ไหนที่จะบังเอิญมาเจอผลไม้บรรพกาลแห่งสวรรค์
อย่างไรก็ตาม เฉินเฉินมั่นใจว่าถ้ามีโอกาสแบบนี้อยู่หนึ่งร้อยโอกาส 99 ในนั้นก็คงจะพลาดไป ถึงยังไง ผู้คนที่มาพร้อมกับโอกาสอันยิ่งใหญ่ก็คงไม่ได้มีอยู่มาก
“นับจากนี้ไป โอกาสทั้งหมดนี้จะเป็นของข้า”
เฉินเฉินถอนหายใจออกมาเบาๆ
กระบวนการออกผลของผลไม้แห่งสวรรค์สีขาวบริสุทธิ์เสร็จสมบูรณ์แล้ว แสงข้างในนั้นเริ่มสลัว และหน้าตาของมันก็เริ่มดูธรรมดา
เฉินเฉินไม่ปล่อยโอกาสให้ผลไม้แห่งสวรรค์หายไปจากโลกนี้ เขาเอื้อมมือไปคว้ามัน และในเวลาไม่ถึงสิบวินาที เขาก็กินผลไม้เข้าไปเหมือนกับสัตว์ที่กำลังกลืนกินเหยื่อของมัน
หลังจากนั้นไม่นาน สัมผัสแห่งสวรรค์ก็เริ่มแผ่ออกไปทั่วร่างเขา มีออร่าสวรรค์เปล่งออกมารอบตัวเฉินเฉินจากที่ไหนก็ไม่รู้ ความไม่สบายใจจากการกระโดนหน้าผาเมื่อครู่ก่อนดูเหมือนจะหายไปในไม่กี่วินาที
“เยี่ยมไปเลย!” เฉินเฉินอดอุทานออกมาไม่ได้ ในช่วงเวลานี้ เขารู้สึกเหมือนกับว่าสวรรค์กำลังบีบนวดเขา มันให้ความรู้สึกสบายถึงขีดสุด
เขารู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงบางอย่างที่กำลังเกิดขึ้นในตัวเขา และมันก็ชัดเจนมากเลยด้วย
สายลมในหุบเขาไม่ได้รู้สึกเฉยๆอีกต่อไปแล้ว และมันก็ดูสดใสและมีชีวิตชีวามากกว่าแต่ก่อน
กระแสอากาศสีฟ้าอ่อนที่เป็นเอกลักษณ์เข้ามาในความรู้สึกของเขาอย่างช้าๆ
“นี่คือพลังสวรรค์หรอ?”
ในตอนที่เขารับรู้ถึงความแตกต่างของกระแสอากาศ เฉินเฉินรู้สึกเหมือนกับประตูสู่โลกใหม่ได้เปิดออกต่อหน้าต่อตาเขา
ด้วยความเปลี่ยนแปลงในความคิดของเขา กระแสอากาศก็เข้ามาในร่างของเขาเหมือนกับแม่น้ำที่ไหลเข้าไปในมหาสมุทร
ในช่วงเวลานี้ เฉินเฉินรู้สึกได้ว่ามีสวิตซ์บางอย่างถูกเปิดขึ้นในขณะที่พลังสวรรค์เริ่มทะลักเข้าไปในแขนขาและกระดูกของเขาเหมือนกับน้ำท่วมใหญ่ที่ถูกปล่อยออกมาจากเขื่อน มันได้เปลี่ยนแปลงเขาด้วยพลังงานตั้งแต่หัวจรดเท้า
กระบวนการนี้ดำเนินไปตลอดสองชั่วโมงเต็ม
ในตอนที่แสงแดดแรกปรากฎบนเส้นขอบฟ้า เฉินเฉินก็ลืมตาขึ้นในที่สุด
โลกเบื้องหน้าเขาดูสดใสและสมบูรณ์ขึ้นอย่างมาก เฉินเฉินมองเห็นหินก้อนเล็กๆที่อยู่ใต้หน้าผาลึกลงไปหนึ่งพันเมตรด้วยซ้ำ สายตาขนาดนี้สามารถเทียบกับนกอินทรีได้เลย
พลังงานที่หนาแน่นในร่างกายของเขาทำให้เฉินเฉินรู้สึกเหมือนกับว่าเขาสามารถปีนชั้นหินสูงชันของหน้าผาลมทมิฬได้อย่างสบายๆ
“การฝึกศิลปะการต่อสู้นั้นแค่ช่วยเสริมทักษะเฉยๆ มันไม่สามารถก้าวข้ามขีดจำกัดของมนุษย์ได้ อย่างไรก็ตามการฝึกตนคือการเสริมระดับของชีวิต พวกมันทั้งสองไม่ใช่สิ่งที่เอามาเทียบกันได้เลย”
ในขณะที่เขาสัมผัสถึงความเปลี่ยนแปลงในตัวเขา เฉินเฉินก็ตระหนักได้ถึงบางอย่าง
หลังจากนั้นไม่นาน หลังของเขาก็สั่นเล็กน้อยและเขาก็ดีดตัวขึ้นจากเถาวัลย์ และจับแง่งผาที่สูงชัน
…
ไม่กี่นาทีต่อมา เฉินเฉินก็มายืนอยู่บนขอบหน้าผาลมทมิฬอีกครั้งนึง ในตอนนี้ สภาพจิตใจของเขาแตกต่างจากเมื่อคืนโดยสิ้นเชิง
ในขณะที่มองก้นหุบเขานั้น ไม่เพียงแค่เขาจะไม่รู้สึกกลัว แต่เขายังมีความรู้สึกประทับใจจากการได้อยู่บนจุดสูงสุดของโลกด้วย
“ท่านเจ้าของ ท่านได้ประสบความสำเร็จในการมองหาโอกาสใหญ่ผ่านระบบเป็นครั้งแรก รัศมีการตรวจจับได้เพิ่มขึ้นจากสิบเมตรเป็นสิบห้าเมตร”
ริมฝีปากของเฉินเฉินเผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อยในตอนที่เขาได้ฟังการแจ้งเตือนในหัวของเขา เขายืนมองดวงอาทิตย์ที่กำลังขึ้นอยู่ไกลๆในขณะที่มือไขว้ไว้ที่หลัง
“ระบบ ข้าขอถาม ในระยะสิบห้าเมตรมีใครที่มีระดับการฝึกตนสูงที่สุด?”
“มันคือท่านค่ะ ท่านเจ้าของ ระดับการฝึกตนของท่านอยู่ที่ชั้นต้นของการฝึกพลังปราณ”
“ดี นี่มันเยี่ยมไปเลย” เฉินเฉินสรรเสริญตัวเอง
ก่อนหน้านี้ ในมณฑลเสฉวนมีแค่ท่านเจ้าเมืองเท่านั้นที่พอมีระดับการฝึกตนอยู่บ้าง มันน่าเหลือเชื่อไปเลยที่เขาได้ขึ้นมาเป็นคนที่สองในเสฉวนที่มีระดับการฝึกตน
ตอนนี้พอเขามานึกย้อนถึงการต่อสู้เมื่อคืน เขาก็รู้สึกว่าพวกเขาค่อนข้างน่าขัน มันเหมือนกับมีเด็กกลุ่มนึงกำลังเล่นบ้าๆกันอยู่
…
“ท่านจางต้องหนีไปแล้วแน่ๆ”
เฉินเฉินมองไปรอบๆ เข้าไม่เจอคราบเลือดแม้แต่หยดเดียว ในตอนที่เขาห้อยต่องแต่งจากกำแพงหน้าผาเมื่อคืนนั้น เขาก็พอคิดบทสรุปได้ด้วยตัวเองเพราะเขาได้ยินเสียงอะไรบางอย่างตกลงมา
อันที่จริง มันคงจะค่อนข้างไร้เหตุผลถ้าเขาไม่สามารถหนีไปได้ ท่านจางเป็นถึงคนที่สมควรจะได้รับโอกาสเช่นนี้ แล้วเขาจะถูกนักฆ่าแค่หยิบมือฆ่าเอาง่ายๆได้ยังไง?
เขาไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่านี้อีก เฉินเฉินเดินไปยังต้นไม้ที่เขาใช้ซ่อนตัวเมื่อคืนก่อน แล้วหยิบกระทะกับตะหลิวขึ้นมา จากนั้นก็รีบออกเดินทางไปยังหมู่บ้านหิน
เมื่อคืนก่อน เขาได้หมดเวลากับการวิ่งถึงสองชั่วโมงเต็มในขณะที่ถูกหมาป่าไล่ล่าไปจนถึงผาลมทมิฬในสภาพปางตาย อย่างไรก็ตาม วันนี้เขาเห็นแผ่นหินที่ทางเข้าหมู่บ้านหลังจากที่วิ่งมาได้แค่ครึ่งชั่วโมง ลมหายใจของเขายังไม่ติดขัดและยังไม่มีอาการหอบเลยด้วยซ้ำ มันกลายเป็นเรื่องง่ายๆสำหรับเขาไปแล้ว!
ในขณะที่เขามองกระทะในมือและแผ่นหินที่อยู่ไกลๆ เฉินเฉินก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้
กระทะยังคงเป็นกระทะอันเดิมและหมู่บ้านก็ยังคงเป็นหมู่บ้านเดิม แต่เขากลับไม่ใช่คนธรรมดาเหมือนเมื่อคืนก่อนแล้ว
ข้าสามารถตรวจสอบได้ทุกสรรพสิ่ง I Can Track Everything – ตอนที่ 9: สมบัติโลก
Posted by , ? Views, Released on September 26, 2021
I Can Track Everything ข้าสามารถตรวจสอบได้ทุกสรรพสิ่ง
โดย เรื่อง ข้าสามารถตรวจสอบได้ทุกสรรพสิ่ง I Can Track Everything “นักเดินทาง ระบบของท่านได้มาถึงแล้ว ยินดีด้วยสำหรับการได้รับระบบการตรวจสอบที่ทรงอำนาจ!”
เฉินเฉินที่กำลังนั่งเบื่อหน่ายอยู่ตรงทางเข้าของหมู่บ้านหิน เพียงแค่เขากำลังรู้สึกหดหู่ เสียงก็ดังขึ้นมาในหัวของเขา
เมื่อได้ยินเสียงนี้ เฉินเฉินรู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นมาก เขากระโดดขึ้นจากก้อนหินที่อยู่เบื้องหน้าหมู่บ้านทันที
“ระบบ? พึ่งจะเพิ่มเข้ามาช้าขนาดนี้เนี่ยนะ?”
“ระบบตรวจสอบในปัจจุบันคือระดับหนึ่งค่ะ เจ้าของสามารถที่จะตรวจจับทุกสิ่งทุกอย่างได้ในระยะสิบเมตร!”
เมื่อเสียงในหัวของเขาดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง เฉินเฉินรู้สึกตื้นตันจนร้องไห้ออกมาได้เลย
ด้วยเหตุนี้นี่เอง ประวัติศาสตร์ที่เขาเรียนรู้มาตอนมหาลัยมันไร้ประโยชน์และเขายังไม่สามารถกลายเป็นคนดังโดยการเขียนบทกลอนได้อีก เขาไม่ได้เก่งวิชาฟิสิกส์และเคมีสักเท่าไหร่ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถที่จะคิดค้นหรือประดิษฐ์เทคโนโลยีได้ มีสิ่งเดียวที่เขาทำแล้วมันเป็นเรื่องที่น่าสนใจสำหรับคนอื่น อย่างเอ้อหยาที่อยู่ใกล้บ้านเขา นั่นคือการที่เขาทำสมุดบัญชีขึ้นมา
แต่ไม่คาดคิดเลย วันนี้….ระบบมันก็ได้มาถึงแล้ว!
เขาไม่ได้สนใจเกี่ยวกับเรื่องตรวจสอบหรืออะไรสักอย่าง ตราบเท่าที่มันเป็นระบบ มันก็คงเป็นเรื่องที่ดีแน่นอน เขาไม่ได้ทำอะไรมากว่าสิบปี แต่ตอนนี้เขาไม่สนใจแล้วว่ามันจะเป็นระบบอะไร ขอแค่มันเป็นระบบก็พอ!
การเป็นคนมันจะต้องเป็นคนกตัญญู ยังไงมันก็เป็นเรื่องที่ดีที่สุดที่มีระบบ!
‘อะไรก็ตามในระยะสิบเมตร….มันมีข้อจำกัดจำนวนในการใช้ไหม?’ เฉินเฉินถามขึ้นในหัวตัวเอง
“มันไม่มีข้อจำกัดในการใช้ค่ะ ระบบจะแจ้งภารกิจลับให้กับเจ้าของ เพื่อการอัพเกรดความสำเร็จลับ รวมทั้งยังให้รางวัลกับเจ้าของเป็นครั้งคราวด้วยค่ะ ดังนั้นได้โปรดขยันขันแข็งด้วยค่ะ!”
หลังจากนั้นเสียงได้จางหายไปจากในหัวของเขา
เฉินเฉินนั่งคิดอยู่เป็นเวลานาน เขามองออกไปยังทางเข้าหมู่บ้านที่โดดเดี่ยวนั่น แล้วรู้สึกสิ้นหวังเล็กน้อย
ชาวบ้านทั้งหมดของหมู่บ้านหินต่างเป็นชาวนากันทั้งหมด ทุกคนต่างยากจน ดังนั้นเขาจะตรวจสอบอะไรได้กัน?
ภรรยาของหัวหน้าหมู่บ้านเหมือนจะมีเพชรนิลจิลดาที่มีราคาอยู่ แต่เขาจะต้องไปขโมยมัน หลังจากที่เขาตรวจพบงั้นเหรอ? เขาคงจะโดนกระทืบจนตาย ถ้าเขาทำมันอย่างแน่นอน
แต่เขาไม่ได้รีบร้อนอะไร ตั้งแต่ที่มันเป็นระบบ มันก็มีความหมายในตัวของมันเอง เขาจะพัฒนาตัวเองอย่างเชื่องช้า
เป้าหมายหลักของเขาในตอนนี้คือการกลับไปยังบ้านก่อน ดังนั้นเขาจะได้ไปลองใช้ระบบได้อย่างสบายใจ
เมื่อเขาตัดสินใจได้แล้ว เฉินเฉินเดินกลับบ้าน
ครอบครัวของเขาเป็นคนธรรมดาทั่วไปในหมู่บ้านหินและครอบครัวของเขาต่างเป็นชาวนากัน ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้จน ครอบครัวของเขาก็อบอุ่นมากและเป็นครอบครัวที่มีความสุข
เมื่อเขากลับมายังบ้าน พ่อแม่ของเขายังคงทำไร่นาอยู่ด้านนอกและยังไม่ได้กลับบ้าน
เขาพูดขึ้นมาในหัวตัวเอง ‘ตรวจเงินในบ้านสิ’
“อยู่ในลิ้นชักที่ห่างออกไป 3 เมตรค่ะ ภายในลิ้นชักมีเงินจำนวน 120 ตำลึงทองแดง”
นี่คือสถานที่ที่ครอบครัวของเขาเก็บเงินไว้ เฉินเฉินรู้มันดี เพราะว่าพ่อแม่ของเขาไม่ได้ปิดบังอะไรกับเขาไว้
“ใต้เตียงที่อยู่ห่างออกไป 4 เมตร ยังมีอีกสี่สิบตำลึงทองแดงค่ะ”
อะไรนะ?!
เฉินเฉินไม่รู้เกี่ยวกับเงินนี้เลยสักนิด มันเป็นห้องนอนของพ่อแม่เขา ซึ่งอยู่ห่างออกไปสี่เมตร มันอาจจะเป็นเงินเก็บของพ่อของเขา
เฉินเฉินคิดและสรุปได้ว่ามันน่าจะเป็นไปได้ ดังนั้นเขาจึงเดินไปที่ห้องด้านข้างและก้มมองลงใต้เตียง หลังจากคว้านดูสักพักหนึ่ง เขาพบกับกระเป๋าหนังเล็กที่มีเงินอยู่สี่สิบตำลึง
‘มีเงินอยู่ด้านในจริงด้วย’ เฉินเฉินคิดกับตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็เก็บกระเป๋าหนังกลับไปยังที่เดิม
ระบบยังคงพูดอย่างต่อเนื่องขึ้นมาในหัวของเขา
“ก้าวไปด้านหน้าห้าก้าวและขุดลงไปใต้ดินสิบเมตร มันมีเหรียญทองแดงขึ้นสนิมอยู่”
เมื่อได้ยินการแจ้งเตือน เฉินเฉินรีบหยิบพลั่วมาขุดอย่างกระตือรือร้น มันไม่ได้ใช้เวลานานสักเท่าไหร่สำหรับการหาเหรียญทองแดงขึ้นสนิม
หลังจากครุ่นคิดมาเป็นเวลานาน เขาจำได้ลางๆว่าเขาเคยทำเงินหายตอนยังเด็ก มันเป็นเงินที่เขาได้มาตอนปีใหม่ และเขาอารมณ์เสียที่เงินหายเป็นเวลานานเลย
‘ตั้งแต่ที่ฉันมีระบบนี่แล้ว บางทีฉันอาจจะไปยังมณฑลใกล้ๆ เพื่อไปเก็บเงินจากพื้นมาอาศัยอยู่ต่อ…’ เฉินเฉินอดที่จะคิดออกมาไม่ได้ แต่เขาแทบจะตบหน้าตัวเองทันที หลังจากที่มีความคิดแบบนี้โผล่ขึ้นมา
เมื่อเป็นนักเดินทางย้อนเวลาที่มีระบบแบบนี้แล้วแท้ๆ ทำไมความคิดของเขาถึงน่าสมเพศขนาดนี้กัน?
นี่มันเป็นเรื่องที่น่าอับอายมากสำหรับนักเดินทางที่ย้อนเวลากลับมาแบบนี้!
ในเวลาเดียวกัน เสียงก็ดังขึ้นมาในหัวของเขา
“รางวัลความสำเร็จ – เสร็จสมบูรณ์ : ใช้ระบบเป็นครั้งแรก รางวัลที่ได้รับ : โอกาสในการตรวจสอบทุกสิ่งทุกอย่างภายในมณฑลเสฉวนหนึ่งครั้งค่ะ”
เมื่อเขาได้ยิน เฉินเฉินอดที่จะคิดเรื่องเดินไปหาเงินต่ออีกครั้งไม่ได้
ทั่วทั้งมณฑลเสฉวนคงจะมีเงินจำนวนมากอย่างแน่นอน…
“เฮ้อออ! ทำไมฉันถึงเอาแต่อยากจะไปเก็บเงินกัน? ฉันมาที่โลกเซียนแห่งนี้ แน่นอนละว่าฉันมาเพื่อที่จะบ่มเพาะตนกลายเป็นเซียน!”
เฉินเฉินตัดสินใจได้และไม่ได้ใช้รางวัลนี้ในทันที
ใครจะไปรู้กันว่าเขาจะได้โอกาสตรวจสอบพื้นที่ขนาดกว้างแบบนี้อีกครั้งกัน? มันเป็นรางวัลที่ยอดเยี่ยม เขาไม่ต้องการที่จะเสียมันไปอย่างเปล่าประโยชน์ เขาจะรอจนกระทั่งเขาคุ้นเคยกับระบบ ก่อนที่จะตัดสินใจใช้มัน
Traveling through the Xianxia world, Chen Chen got the strongest tracking system and was able to track everything ever since.
Chen Chen, “System, I am short of money.” “Two meters away, your father has hidden some money under the bed. Five meters away, there is a rusty copper coin buried half a meter underground.” “There is a piece of silver in the grass ahead.”
Chen Chen, “System, I need some luck.” “The sh*t in front of the pigsty is actually not ordinary.” “Go to Black Peak cliff twenty miles away to jump off the cliff.” “Somewhere hidden there is a fairy cave mansion. Please explore by yourself.”
