ข้าแต่ท่านสุนัขรับใช้ ตอนที่ 3-1

คลื่นความปรารถนาของโอเมก้ายามฮีท ไม่ใช่สิ่งที่จะดูถูกกันได้ อันที่จริงอัลฟ่าก็มีอาการอย่างเดียวกันที่เรียกว่า `รัท` ซึ่งจะเกิดจากการถูกฟีโรโมนของโอเมก้าที่อยู่ในช่วงฮีทถาโถมใส่ เรียกสัญชาตญาณดิบเถื่อนของความต้องการสืบพันธุ์ให้แสดงออกมาด้วยกันอย่างไม่มีข้อแม้ โดยเฉพาะโอเมก้ากับอัลฟ่าที่ตกลงทำสัญญาเป็นคู่พันธะกันแล้ว ฟีโรโมนของโอเมก้าตนนั้นจะไม่มีผลกับใครอื่นนอกจากอัลฟ่าของตัวเองอีก นั่นคือสิ่งที่เขาตกลงยอมรับข้อเสนอจากคาริยะซากิเพื่อที่จะหลีกเลี่ยงการเกิดอุบัติเหตุแบบที่แย่ที่สุด แต่ไม่ได้หมายความว่าความต้องการยามฮีทจะหายหรือลดน้อยลงไปจากปกติ

             คิดว่าอาการฮีทครั้งที่สอง แถมยังเป็นหลังจากที่ถูกบอกให้แก้ปัญหาด้วยการทำสัญญาเป็นคู่ครองกันแล้วมันจะเบาลงกว่าครั้งแรก แต่นอกจากจะไม่ใช่อย่างนั้นแล้ว สมองเขาตอนนี้กำลังบอกให้ตัวเองทำทุกวิถีทางเพื่อให้อัลฟ่าของตัวเองเอาของที่ต้องการมาประเคนให้ ภายในร่างกายกำลังคลั่งระดับที่มองไม่เห็นอะไรเบื้องหน้า มือกระตุกท่อนแขนของคนที่กำลังถอดเสื้อให้รีบเข้าหา คาริยะซากิต้องเอามือเท้าคร่อมกับเตียงไว้ไม่ให้เสียหลักล้มลงไปทับ สุโดไม่สนใจกล้ามเนื้อแผ่นอกที่เรียงแน่นเป็นชั้น หรือแผลเป็นใหญ่ๆ ที่บ่งบอกว่าผ่านอะไรมาบ้าง พยายามเกร็งลำคอขึ้นเอาริมฝีปากบดเบียดกับริมฝีปากหนา อ้อมมือโอบรอบลำคอ หอบเบา ขยับขากระสับกระส่ายเรียกสายตาอัลฟ่าให้หลุบมองภายใต้กางเกงเครื่องแบบตัวเองว่ากำลังทรมานกับความคับแน่นแค่ไหน

             คาริยะซากิจูบตอบ เกร็งแขนสองข้างที่คร่อมกับเตียงไว้จนเห็นเส้นเลือดขึ้น ใช่ว่าของเขาจะต่างกันเสียที่ไหน ไม่ใช่เรื่องที่จะไปว่าคนอื่นได้ เพราะขนาดเขาเองที่ก็กินยาไว้แล้วก็ยังเป็นไปได้ถึงขนาดนี้ ลองเห็นโอเมก้าของตัวเองกำลังมีปฏิกิริยาด้วยเต็มที่ ทุกส่วนในร่างกายมันก็ตื่นตัวพร้อมที่จะรับใช้ให้หมดแล้ว ยังไม่ต้องไปพูดถึงไอ้ความต่างสุดขั้วระหว่างเวลาปกติกับตอนแสดงสีหน้าเต็มไปด้วยความต้องการจนไม่เหลือสติของหมอนี่ ถึงจะเคยเจออาการฮีทแบบนี้มารอบหนึ่งแล้ว ก็ไม่ใช่อะไรที่จะทำให้ประคองสติตัวเองไว้ได้

             คาริยะซากิโยนเสื้อทิ้ง ขณะเอามือลูบศีรษะคนบนเตียงไปด้วย ยิ่งเห็นแก้มสองข้างของสุโดเป็นสีแดงก่ำ แววตาชุ่มฉ่ำขาดสติ และริมฝีปากแดงก็กำลังตะครุบหาจูบจากเขา ยิ่งเจ็บกับความคับแน่นที่เป้ากางเกงตัวเองจนต้องตัดสินใจรูดซิปปลดปล่อยมันออก เรื่องแค่นี้ทำให้สายตาหมาป่าของสุโดตวัดมองราวกับเห็นเหยื่อ ดีที่คาริยะซากิคว้าข้อมือไว้ทันก่อนที่เจ้าของจะจับมันจ่อเข้าไปในช่องทางของตัวเอง ก็รู้ว่าโอเมก้ายามฮีทจะไม่คิดอย่างอื่นนอกจากเรื่องนี้ แต่นี่นายอยากขนาดนี้เลยเหรอ…

             “ใจเย็นๆ” คนเป็นเจ้านายในที่ทำงานจ้องหน้า “เพิ่งเป็นครั้งที่สอง นายยังไม่ชินขนาดนั้น”

             ไม่รู้ว่าเข้าใจแค่ไหน เพราะแววตาชุ่มฉ่ำนั่นกำลังมองเขาเหมือนสงสัยว่าห้ามทำไม และเพราะเป็นไปไม่ได้ที่หมอนี่จะทำหน้าแบบนี้ในตอนที่มีสติ เขาก็เลยต้องตะครุบจูบลงไปหนักๆ เอามือวางบนแผ่นอกแล้วเขี่ยเม็ดบนยอดแบนราบที่ตื่นตัวอยู่แล้วให้ยิ่งเผยตัวตนสูงขึ้น สุโดหลุดเสียงครางลั่น กระตุกตัวเฮือกแต่แอ่นอกรับลิ้นสากที่ลากลงไปครอบแล้วดูดติดไม่ปล่อย คาริยะซากิเอานิ้วหนีบเม็ดแบบเดียวกันอีกข้าง ขยี้จนมันแทบจะเปลี่ยนจากสีชมพูสวยๆ เป็นสีแดงไปด้วย

             เขาก็รู้ว่าร่างกายโอเมก้าตอนฮีทจะอ่อนไหวไปทุกส่วน แต่ไม่นึกว่าสุโดจะออกอาการขนาดนี้… ก็ไม่ใช่ไม่นึกหรอก เพราะเขาไม่เคยลืมตอนที่สุโดเกิดอาการฮีทครั้งแรก ไม่เคยลืมแววตาเรียกร้องแสดงความต้องการเต็มที่ กับร่างกายที่พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เขารู้ว่าต้องช่วยเติมเต็มให้

             สุโดหอบหนัก หลุบตามองศีรษะที่อยู่ต่ำกว่าแล้วเอามือวางจิกลงบนเส้นผมสีทอง คาริยะซากิกระตุกใบหน้ามอง แต่ต้องชะงักไว้เพราะสุโดเอามือลูบหูแพะไปมาก่อนจะงับลงเบาๆ แล้วขบเล่น น่าจะรู้ใช่ไหมว่าสำหรับพวกที่ยังมีสัญชาตญาณสัตว์แล้ว… หูสัตว์เป็นส่วนที่อ่อนไหวแค่ไหน หมอนี่น่ากลัวก็ตรงนี้ พออยู่ในอาการฮีทแล้ว จู่ๆ นึกจะเข้าโหมดอ้อนหรืออยากจะทำอะไรขึ้นมาก็ได้

             “มิโนะ”

             คาริยะซากิประกบริมฝีปาก ดึงกางเกงเครื่องแบบอันน่าอึดอัดออกให้ แค่วินาทีที่กางเกงทำงานหลุดจากท่อนขาเรียว กลิ่นฟีโรโมนหอมหวานจากของเหลวที่ไหลพรั่งพรูออกมาจากช่องทางของโอเมก้าก็ทำให้เขาคลั่งจนต้องยกขาสุโดขึ้นแล้วตะครุบลิ้นลงไป คนถูกกระทำปล่อยเสียงร้องไม่เป็นภาษา ตั้งตัวไม่ทันตอนที่ลิ้นสากลากเลียของเหลวหวานจัดราวกับต้องการจัดการให้หมดก่อนใครจะมาแย่ง ลงลิ้นวนรอบแล้วก็ยังไม่พอ ต้องสอดแทรกเข้าไปตามหาความรัญจวนจากข้างในต่อ เจ้าของร่างเกร็งขึ้นสุดตัว ส่งเสียงร้องลั่นในจังหวะที่ลิ้นสากสอดเข้าไปเข้าไปโดนจุดสำคัญที่ทำให้เสียวซ่านจนตัวกระตุก ปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นออกมาจากท่อนลำด้านหน้าอย่างห้ามตัวเองไม่ได้ คาริยะซากิหยุดมองหน้าแดงก่ำและร่างที่เกร็งไปหมดก่อนจะคลายตัวเองแล้วผ่อนแรงลง สุโดหอบมองเขาด้วยแววตาหวานฉ่ำอย่างที่เดาไม่ออกว่ายังเห็นเขาอยู่ตรงนี้หรือเปล่า แต่ไอ้ของเหลวสีขาวที่พุ่งออกมาเปรอะเต็มซิกแพคไปหมดนี่ทำให้เขาอดเอานิ้วไปป้ายแล้วส่งยิ้มให้ไม่ได้ นี่ยังไม่ได้สอดอะไรเข้าไปนอกจากลิ้นเลยนะ…

             “จะพอแค่นี้ไหม?” ยอมปล่อยขาสองข้างที่ผลักขึ้นไปเมื่อครู่ลงกับเตียง คร่อมตัวลงจูบ แล้วเอามือลูบศีรษะ

             “ไม่…” สุโดตอบด้วยเสียงหอบ รับจูบพลางมองด้วยแววตาออดอ้อน คาริยะซากิก็ถามไปอย่างนั้น ถึงไม่บอกก็รู้ว่ายังไม่พอเลยสักนิด “ไม่ครับ หัวหน้า… คาริยะซากิ”

             คนถามก็รู้ดีอยู่แล้ว ว่าอาการฮีทของโอเมก้าไม่ใช่จะหยุดได้ด้วยการไปถึงจุดหมายแค่ครั้งสองครั้ง ยิ่งเป็นโอเมก้าที่มีพันธะสัญญาเป็นคู่ครองกับเขาแล้ว ยังไงก็ต้องอยากได้ส่วนที่แข็งแกร่งกว่านี้ของเขาเข้าไปช่วยเกาถึงข้างในให้ถูกจุด ไอ้ตรงที่หมอนี่ต้องการ อยู่ในส่วนที่ทำเองยังไงก็เข้าไม่ถึง หนึ่งในความปรารถนาของโอเมก้ายามฮีทคือต้องการเมล็ดพันธุ์ของอัลฟ่าเข้าไปเติมเต็มในช่องทางให้ท่วมท้น เป็นไปตามสัญชาตญาณของความต้องการสืบพันธุ์ ไม่ใช่ด้วยความต้องการของหมอนี่

             แน่นอนว่าถ้าเขาไม่กินยาแรงไว้… ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงเหมือนกัน

             คาริยะซากิสอดนิ้วเข้าไปให้ทีละนิด สุโดสะดุ้ง หอบเบาพลางหลุบตามองข้อนิ้วที่ผลุบเข้าไปในช่องทางจนสุด ไอ้ที่ยอมร่วมมือด้วยการเอามือจับขาสองข้างของตัวเองไว้เพื่อเปิดทางให้เขาทำง่ายๆ ก็ว่าเซ็กซี่จะแย่แล้ว แต่ไอ้สายตาดูโล่งใจที่เห็นเขายอมทำต่อให้นี่มันอะไรกัน พอไม่นึกว่าคนอย่างสุโด มิโนสะจะทำหน้าอย่างนี้ก็ได้ อย่าว่าแต่เลือดในตัวจะสูบฉีดจนแทบระเบิดตัวตาย ขนทุกเส้นทุกอณูก็เสียวจนทำปลายประสาทเต้นลุกชันไปหมด

             “หัวหน้าคาริยะซากิ” สุโดเรียกด้วยเสียงแผ่ว “ไม่ใช่แบบนี้…”

             “รู้แล้ว แต่บอกแล้วไงว่าต้องใช้เวลา เอาเข้าไปทันทีไม่ได้ นายต้องรอนิดนึง เข้าใจไหม?”

             คนฟังพยักหน้าแดงก่ำด้วยท่าทางมึนๆ ไอ้อาการแบบนี้ เขาไม่มีวันได้เห็นตอนที่หมอนี่มีสติดีเด็ดขาด อยากรู้มากว่ามันเป็นแค่สัญชาตญาณตอนฮีทของโอเมก้า หรือเป็นตัวตนที่แท้จริงข้างในลึกๆ ของหมอนี่

             “ข้างในตัวนายมันอุณหภูมิเท่าไหร่หือ?” คาริยะซากิค่อยๆ สอดนิ้วเพิ่ม อย่าว่าแต่เขาที่สัมผัสได้ถึงความร้อนรุ่ม เจ้าตัวก็ดูท่าจะร้อนทั้งข้างนอกข้างในจะแย่อยู่แล้ว ถึงได้ขยับสะโพกส่ายไปมาหาที่เหมาะๆ เองขนาดนี้ รู้แล้วว่าอยากได้… เขาเองก็อยากตามใจ แต่บอกแล้วไงว่ามันยังไม่ได้ที่ ถึงอย่างนั้นก็ยังรีบเพิ่มอีกนิ้วให้ทันที ทีแรกเตรียมพวกเจลหล่อลื่นวางไว้ แต่ดูท่าจะไม่จำเป็นต้องใช้ เพราะแค่สอดนิ้วเข้าออกเบาๆ ของเหลวที่เต็มไปด้วยกลิ่นฟีโรโมนหอมหวานก็ไหลทะลักราวกับไม่มีลิมิตปริมาณที่สิ้นสุด ถ้าชุ่มฉ่ำขนาดนี้ ของที่ใหญ่กว่าเจ้าสามนิ้วนี่ก็น่าจะสอดเข้าไปได้อย่างไม่มีปัญหา

             “หัวหน้าคาริยะซากิ” เจ้าของเสียงแผ่วเรียกอีก หอบพลางกระตุกใบหน้าที่ดูเหมือนเหงาเสียเต็มประดาตอนที่เขาเอานิ้วออก “เอาออกไปทำไมครับ…?”

             “อย่าปั่นกันมาก” คาริยะซากิพูดจริง เพราะโดนขาของสุโดล็อกลำคอไว้ ดึงจะให้ก้มกลับมาหา ดีที่เหมือนว่าสุโดจะเห็นเขาใช้ปากฉีกห่อถุงยางอยู่ เลยรู้ว่ากำลังจะได้ของที่ต้องการแน่นอนแล้ว ไอ้การยอมหยุดนิ่งมองเขาเอามือครอบถุงยางลงอย่างรอคอยมันก็น่ารักดีหรอก แต่ถึงจะมองด้วยแววตากระหายเป็นประกายขนาดไหน ก็ยังอุตส่าห์แสดงสีหน้าไม่พอใจอยู่

             “ทำไมต้องใช้ครับ?”

             “บอกว่าอย่าปั่นกันไงฮึ” คาริยะซากิประคองฝ่าเท้าจูบ จับตัวให้พลิกหันหลัง เขารู้ว่าสุโดพูดไปเพราะสัญชาตญาณของโอเมก้าที่อยากได้น้ำเชื้อของอัลฟ่ามาเติมเต็มให้หายอยาก แต่เรื่องนี้เท่านั้นที่เขาจะยอมตามน้ำให้ไม่ได้ เพราะอย่างนี้เขาถึงต้องกินยาแรงไว้เพื่อไม่ให้เผลอปล่อยตัวทำอะไรไปตามสัญชาตญาณของอัลฟ่า หรือจะเรียกว่าเป็นการสะกดความอยากในใจเขาเช่นกันก็ได้

             “นายต้องอดทนบ้าง” คาริยะซากิจับของตัวเองจ่อลงกับหน้าช่องทางที่กำลังขมิบตัวต้อนรับเต็มที่ ไม่ต้องบอกว่ารู้สึกดีแค่ไหนที่ได้หลุบตาจ้องของตัวเองตอนกดมันหายเข้าไปในนั้นทีละนิดแล้วผ่อนเสียงหอบไปด้วย สุโดกระตุกสีหน้าพร้อมเสียงร้องเบา หันกลับมามองด้วยดวงตาคลอน้ำตาอย่างที่ทำให้คนอยู่ข้างหลังต้องโถมตัวลงไปคร่อม เอาแผ่นอกเบียดหลัง จับหน้าให้หันมารับจูบ บดริมฝีปากพลางขยับสะโพกกระแทกใส่ให้อย่างไม่กะจะถนอมแรงไว้

             “ยังไงก็จะจัดให้จนกว่านายจะพอใจอยู่แล้ว เรื่องถุงยางต้องยอมหน่อย เข้าใจไหม?”

             สุโดไม่ตอบเพราะมัวแต่ครางด้วยเสียงกระเส่า รับรู้ถึงตัวตนอันยิ่งใหญ่ของอัลฟ่าที่สอดเข้าออกภายในร่างกายมาช่วยบรรเทาอาการอยาก ร่างกายตอนช่วงฮีทจะอ่อนไหวเป็นพิเศษ ไม่ว่าจะแตะโดนตรงไหนก็ร้อนวูบวาบไปหมด ส่วนที่อยู่ลึกข้างในมันปั่นป่วน พยายามทำเองยังไงก็ไปไม่ถึงจุดที่จะทำให้หายความปรารถนาบรรเทาได้ พอท่อนลำแข็งๆ กระทุ้งเข้าไปโดน เขาก็ได้แต่ร้องครางลั่นพลางปล่อยตัวเองให้ไปถึงจุดหมายอีกรอบ คาริยะซากิมองน้ำสีขาวที่พุ่งออกมาเลอะผ้าปูเตียง แต่ก็ยังไม่หยุดขยับสะโพกกระแทกให้เพราะเห็นเจ้าของร่างกายยังส่ายบั้นท้ายไปมาโหยหาอยู่ ก็อย่างที่บอกว่าโอเมก้าตอนฮีทไม่พึงพอใจง่ายๆ กับเรื่องแค่นี้… ไม่ใช่แค่ในแง่ของร่างกาย จิตใจก็แกว่งไกวและรู้สึกไม่มั่นคง เพราะกลัวว่าอัลฟ่าจะไม่ยอมตอบสนองให้

             ในความเป็นจริงเขาเองก็แทบคลั่ง สุโดยังคงหอบเบา ขยับตัวไปมาอย่างจะยึดเหนี่ยวไว้ไม่ให้เขาห่างไปไหน ทั้งที่ก็แค่จะพลิกร่างกลับมาเพื่อดูหน้า เป็นหน้าที่ของอัลฟ่าผู้เป็นคู่ครอง ที่มีหน้าที่ทำให้โอเมก้าเชื่อใจและรู้สึกมั่นคงในความสัมพันธ์ ถึงแม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าสุโดไม่เรียกร้องสิ่งนี้จากเขา แต่พอคาริยะซากิก้มลงไปจูบ สีหน้าหวั่นไหวที่ดูใจชื้นขึ้นก็ไปก่อกวนเอาเลือดในตัวอัลฟ่าให้ปั่นป่วนขึ้นมาอีกรอบ คาริยะซากิสอดของแข็งกลับเข้าไปให้ใหม่ อย่าดูถูกอัลฟ่าที่อยู่ในอาการรัทเช่นกัน เพราะเมื่อเกิดอาการแข็งตัวอย่างนี้แล้ว ก็ไม่ใช่จะสงบลงได้ง่ายๆ ดังนั้นไม่ต้องกลัวว่าเขาจะไม่จัดต่อให้

             “บอกแล้วว่าจะทำให้จนกว่านายจะพอใจน่ะเฮอะ ไม่ต้องรีบ”

             พูดพลางซุกศีรษะลงกับข้างลำคอเพื่อสูดดมกลิ่นเหงื่อที่เต็มไปด้วยฟีโรโมนหอมกรุ่น ไม่ใช่แค่โอเมก้า กับอัลฟ่าอย่างเขาก็ด้วย กลิ่นฟีโรโมนของคู่ครองเป็นอะไรที่ช่วยผ่อนคลายความเครียดให้ได้อย่างดีที่สุด คาริยะซากิแฉลบมองรอยกัดหลังต้นคอซึ่งตัวเองเป็นคนทำไว้เมื่อตอนสุโดฮีทครั้งแรก มันเป็นข้อเสนอของเขา จะเรียกว่าหน้าที่รับผิดชอบต่อร่างกายหมอนี่ที่ทำให้กลายเป็นแบบนี้ก็ได้ แต่ไอ้การที่สุโดยอมรับเรื่องราวและชะตาพร้อมแก้ปัญหาด้วยการตอบรับเป็นคู่ครองกับเขาอย่างไม่ลังเล มันแสดงให้เห็นว่าสุโดไม่คิดอะไรมากกับเรื่องพวกนี้ ไม่สนว่าคู่ครองจะเป็นเขาหรืออัลฟ่าที่ไหน ขอเพียงแค่ลดเปอร์เซ็นการเกิดอุบัติเหตุแย่ๆ กับอัลฟ่าตนอื่นและมีคนช่วยจัดการเรื่องพวกนี้ตอนฮีทให้ พอคิดแค่นี้ในอกก็ร้อนวูบวาบเหมือนมีใครเอาคบเพลิงมาจี้ แต่ก็เป็นอย่างนี้ …สมกับที่เป็นสุโด มิโนสะที่เขาจับตามองไว้แต่แรก

             คาริยะซากิอ้าปากเผยให้เห็นเขี้ยวแบบสัตว์ป่า กัดซ้ำเข้ากับรอยเดิมเหมือนจะตอกย้ำว่ายังไงหมอนี่ก็เป็นโอเมก้าของเขา สุโดกระตุกแผ่นหลังลอยเหนือจากที่นอน ร้องเสียงดังพลางจิกมือทั้งสองข้างลงกับผ้าปูเตียง เกร็งทั้งตัวขึ้นปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาอีกรอบ แต่กระนั้นถึงจะลงไปนอนหอบหนัก ก็ยังพลิกตัวกลับไปหาคาริยะซากิที่เสยผมชุ่มเหงื่อออก จากนั้นก็กระตุกแขน ทำหน้าเว้าวอนขอต่อ…

To be continue