ข้าไม่ใช่บุตรแห่งโชคชะตาจริงๆนะ – ตอนที่ 15

หินวิญญาณ 100,000 ก้อน!
ถ้าหินวิญญาณ 1 ก้อน มีค่าเท่ากับ 1,000 เหรียญ 100,000 หินวิญญาณมีค่า 100,000,000! เหรียญ มันเพียงพอที่คนธรรมดาจะใช้เป็น 100 ชั่วคน
อย่างไรก็ตามในโลกแห่งการพนัน แร่ชิ้นเล็ก ๆ เท่าฝ่ามือนี้ก็คุ้มค่า
แม้ว่าแร่วิญญาณราคาแพงเช่นนี้จะอยู่ในร้านค้าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์และมันก็ถูกเรียกว่า “สมบัติประจำร้าน”ก็ตาม
แต่อย่างไรก็ตามทุกคนมองไปที่ เซิ่นเทียนด้วยท่าทางแปลก ๆ เมื่อเขาชี้ไปที่แร่วิญญาณน้ำเต้าเซียนสีเขียวม่วงนี้
“สหายโอวเทียน ท่านแน่ใจหรือ” รองหัวหน้าเตือนเขาว่า“ ท่านไม่เคยได้ยินเรื่องราวของแร่วิญญาณนี้หรือ?”
ร้านขายแร่วิญญาณทุกแห่งในสวนว่านหลิงมีสมบัติประจำร้า นอย่างไรก็ตามแร่วิญญาณน้ำเต้าเซียนสีเขียวม่วงนี้มีชื่อเสียงมากที่สุดในบรรดาแร่วิญญาณอื่น ๆ ทั้งหมด
ว่ากันว่าทั้งสวนว่านหลิงต้องตกตะลึงเมื่อเจ้าของร้านค้าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์พบแร่นี้
เหล่าเศรษฐีและขุนนางชั้นสูงที่มาจากเกือบทุกหนแห่งพยายามประมูลแร่ก้อนนี้และราคาสูงสุดคือ หินวิญญาณมากกว่า 1,000,000 ก้อน!
อย่างไรก็ตามหลังจากการตรวจสอบของผู้ประเมินแร่วิญญาณหลายคนขากรรไกรของทุกคนก็หุบลง แร่นี้ครั้งหนึ่งเคยเป็นสมบัติที่ทรงพลังมาก
น่าเสียดายที่เมื่อเวลาผ่านไป พลังของมันก็ลดลงเรื่อยๆจนหายไปอย่างสมบูรณ์และกลายเป็นของไร้ประโยชน์
ไม่ต้องพูดถึงหินวิญญาณหนึ่งล้านก้อนแม้แต่ 10000 ก็ไม่ถึง !!
เจ้าของร้านค้าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ไม่สามารถยอมรับผลลัพธ์ได้และได้เชิญผู้ประเมินแร่วิญญาณอีกหลายคนมาตรวจสอบอีก
แต่ผลการทดสอบทุกครั้งจะเหมือนกันทุกประการ ตอนนี้แร่วิญญาณนี้ไม่แตกต่างจากหยกหรือทองคำธรรมดาและมันชื่อเสียงโด่งดังไปไกลจนมันขายไม่ออกแล้ว ทุกคนทรู้เรื่องที่เกิดขึ้นและไม่มีใครเต็มใจที่จะซื้อมันอีกต่อไป
เจ้าของร้านค้าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์เต็มไปด้วยความสิ้นหวังและไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากใช้เป็นสมบัติในร้าน ดังนั้นเขาจึงตั้งราคาไว้ที่ 100,000 หินวิญญาณ ด้วยความหวังว่าสักวันจะมีคนรวยโง่ ๆ ซื้อมันไป
ตอนนี้ทุกคนตกใจที่เซิ่นเทียนเลือกแร่วิญญาณน้ำเต้าเซียนสีเขียวม่วงนี้
…
ทันใดนั้น ตัวประกอบ A ก็เริ่มหัวเราะ “ ฮ่าฮ่า! เจ้าเกือบจะหลอกข้าได้!”
เขามองไปที่ หลี่เหลียนเอ๋อร์และกล่าวเสริมว่า“ นางฟ้าหลี่! ตอนนี้ทุกคนรู้แล้ว ข้าหวังว่าท่านจะจัดการเจ้านักต้มตุ๋น…”
“หุบปาก!” หลี่เหลียนเอ๋อขัดจังหวะเขา
เธอมองไปที่ เซิ่นเทียนและกล่าวว่า“ เป็นเรื่องปกติที่ผู้ประเมินแร่วิญญาณจะทำผิดพลาดในบางครั้ง ท่านพี่เซิ่นลองเลือกแร่ก้อนอื่นเถอะ”
ตัวประกอบ Aพยายามพูดอะไรบางอย่างอีกครั้ง แต่สายตาที่คมกล้าเหมือนดาบก็จ้องมองมาที่เขา
เซิ่นเทียนยิ้มและพูดว่า“ นักพรรตเต๋าผู้น่าสงสารนี้จะไม่เสียใจที่เลือก นางฟ้าหลี่ ท่านสามารถผ่าแร่ได้เลย”
รองหัวหน้าขมวดคิ้วและกล่าวว่า“ท่านหัวหน้า100,000 หินวิญญาณไม่ใช่จำนวนน้อยๆ”
จากนั้นเขาก็มองไปที่ เซิ่นเทียนและพูดว่า“ เซิ่น โอวเทียน ถ้าเจ้ายอมรับในความผิดของเจ้าในตอนนี้บทลงโทษจะเป็นเพียงสถานเบาเท่านั้น แต่เมื่อมีหินวิญญาณ 100,000 ก้อนมาเกี่ยวข้องบทลงโทษจะต่างออกไป!”

เห็นได้ชัดว่าเขาเห็นด้วยกับ ตัวประกอบ Aและเชื่อว่า เซิ่นเทียนเป็นนักต้มตุ๋น
ในความคิดของเขา นักต้มตุ๋นเลือกแร่วิญญาณน้ำเต้าเซียนสีเขียวม่วงนี้เพื่อที่พวกเขาจะได้ไม่กล้าซื้อแร่ และเขาก็จะหาข้ออ้างและหนีไป
การโกหกกับการหลองหลวงจนทำให้ผู้อื่นสูญเสียทรัพย์
ทั้งสองอย่างแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
การลงโทษสำหรับการโกหกอาจจะต้องถูกจำคุกเพียงไม่กี่วัน
อย่างไรก็ตามหากเหลียนเอ๋อร์ซื้อแร่ที่มีราคา 100,000 หินวิญญาณจริงๆและไม่ได้ของที่คุ้มค่ากลับมา เซิ่นเทียนจะถูกจำคุกเป็นเวลาหลายพันปี!
ในฐานะผู้คุมกฎเขาต้องการเตือนเซิ่นเทียน
เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้คุมกฎพูดผู้คนในร้านค้าต่างก็ตกตะลึง
“อะไรนะ? ผู้ชายคนนี้พยายามหลอกลวงหนึ่งในผู้คุมกฎ”
“ โอ้ เขาพยายามโน้มน้าวให้คนซื้อแร่นี้เหรอ? ทำได้ดีมาก!”
“หุบปาก! พี่ชายนักพรตเต๋าของเหล่าแค่เลือกผิดเล็กน้อย”
“ถูกตัอง! เขาควรได้รับโอกาสอีกครั้ง!”
“เจ้ามันโง่! เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นนักต้มตุ๋น เจ้าเชื่อเขาเพราะเขาหน้าตาดี?”
“แน่นอน! ทำไมข้าต้องเชื่อพวกแก่ๆและน่าเกลียด!?”

“ยัยบ้า!”

…
การโต้เถียงอย่างหนักหน่วงดังก้องในร้าค้าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์
จากนั้นเสียงหนึ่งก็ดังมาจากภายในฝูงชน
“ข้าไม่คิดเลยว่าในหมู่คนรุ่นให่มจะมีคนเก่งขนาดนี้ เป็นเรื่องที่น่าแปลกใจมากที่เจ้ามีพรสวรรค์ในการประเมินแร่ตั้งแต่อายุยังน้อย จ้าแน่ใจว่าเจ้าจะผู้ที่ประสบความสำเร็จอย่างมากในอนาคต!”
ในร้านค้าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดมีเพียงคำพูดของบุคคลนี้เท่านั้นที่มองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับเซิ่นเทียน
มันเหมือนสีเขียวในดอกไม้นับหมื่นดอก มันโดดเด่นมาก
ทันใดนั้นสายตาของทุกคนก็มองไปยังทิศทางของเสียง
คนที่พูดคือชายชราสวมชุดถัง เขาอายุประมาณห้าสิบด้วย เขาถือวอลนักอยู่ในมือ เขามีใบหน้าที่อ่อนโยนและมีท่าทางชาญฉลาด เช่นเดียวกับนักปราชญ์ที่เผชิญมรสุมชีวิต
เขาเดินเข้าไปหาเซิ่นเทียนและถามด้วยความตื่นเต้น“ น้องชายเ จ้าคิดว่าแร่วิญญาณน้ำเต้าเซียนสีเขียวม่วงนี้มีโอกาสที่ดรหรือ?
เซิ่นเทียนพยักหน้าอย่างแน่วแน่และตอบว่า“ ใช่ มีโอกาสอยู่ข้างในและมันเป็นโอกาสที่ดี”
“ดี!” ชายชราจับมือของ เซิ่นเทียนรู้สึกตื่นเต้น “ เจ้ามีดวงตาที่เฉียบคมจริงๆ!”
“ เจ้าคิดเหมือนข้าเลย “ แร่น้ำเต้าเซียนนี้ถูกปกคลุมไปด้วยลวดลายเต๋าสีม่วงและสีเขียวแถมข้างในยังมีสมบัติที่ยังไม่พัง”
“ มีเพียงสามัญชนเหล่านั้นเท่านั้นที่คิดว่าพลังของมันหมดลงและตอนนี้มันก็ไร้ประโยชน์ มีเพียงคนที่มีโชคชะตาร่วมกับมันเท่านั้นที่สามารถมองเห็นความจริงในน้ำเต้านี้ได้ มันจะต้องเป็นโอกาสอันยิ่งใหญ่!
“ น้องชายน่าเสียดายที่เราเพิ่งได้พบกันตอนนี้!”
คำพูดของชายชราทำมให้เซิ่นเทียนตื่นเต้น “ ใช่มันเป็นเรื่องน่าเสียดายจริงๆ!”
จากนั้นดขาก็หันกลับมาและพูดกับฝูงชนว่า“ เห็นไหม? มีใครบางคนที่เชื่อในตัวเขา!”
ปากของรองหัวหน้ากระตุก
“ เขา…เป็นเจ้าของ ร้าค้าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์..ท่านหลิว”
“ …”
เซิ่นเทียนตะลึง
อะไรนะ? เขาเป็นเจ้าของร้าน?
ในขณะนี้เสียงกรีดร้องก็ดังขึ้น
จากนั้ ตัวประกอบ Aก็ตบต้นขาตัวเองและอุทานว่า“ ข้ารู้แล้ว! เจ้าต้องเป็นนักแสดงที่เจ้าของร้านหลิวจ้างมา!”
ความสนใจของทุกคนกลับมาที่ ตัวประกอบ A

เขาชี้นิ้วไปที่ เซิ่นเทียนและกล่าวหาเขา “ ในที่สุดข้าก็รู้ความจริง ที่จริงแล้วแกเป็นนักแสดงที่เจ้าของร้านหลิวจ้างมา”