“ เหลียนเอ๋อร์ตราบใดข้าอยู่ที่นี่ จะไม่มีใครทำร้ายเจ้าได้!”
หลี่ฉางเกอเคลื่อนเข้าไประหว่างหลี่เหลียนเอ๋อร์และเซินเทียนอย่างช้าๆและเขาก็ยืนบังเซิ่นเทียน
เขาพูดอย่างหนักแน่นว่า“แม้ว่าผู้ฝึกตนขั้นวิญญาณแรกเริ่มจะเคลื่อนไหว เว้นแต่จะข้ามศพของข้าไป จะไม่มีใครแตะต้องเจ้าได้!”
หลี่เหลียนเอ๋อผลักท่านพี่ของนางไปด้านข้างและตอบว่า“ ท่านพี่ข้าปกป้องตัวเองได้ แค่ช่วยปกป้องสามีเซิ่นของข้า”
(沈郎 สามีเซิ่น 沈(เซิ่น) คือ นามสกุลของเซิ่นเทียน 郎(หลาง) แปลว่า สามี,สุภาพบุรุษ)
สามีเซิ่นของข้า!?
เจ้าสองคนไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่?
อจริงจัง!?
ปากของหลี่ฉางเกอกระตุกอย่างไม่สามารถควบคุมได้ ความสัมพันธ์ที่พัฒนาอย่างกะทันหันนี้ทำให้เขาตกใจอย่างมาก
“ เจ้าสองคนรู้จักกันมานานแค่ไหนแล้ว? เจ้ามาจากตระกูลหลี่ เจ้าต้องรักนวลสงวนตัวมากกว่านี้!”
หลี่ฉางเกอกังวลมาก
ถ้าพ่อรู้ว่าเขาแอบพาน้องสาวมาที่สวนว่านหลิงเพื่อมาพบท่านปู่และจากนั้นน้องสาวก็ถูกเด็กชายตัวเหม็นลักพาตัวไป
หลี่ฉางเกอมั่นใจได้ว่าเขาจะต้องถูกพ่อของเขาทุบตีจนตายอย่างแน่นอน
หลังจากนั้นทั้งถ้ำไท่ไป๋ก็รู้ดีว่าลูกสาวของตระกูลหลี่กำลังมีความรักและเหตุการณ์ในครั้งก็เกิดจากลูกชายของเขา
ตระกูลหลี่ ให้ความรักและปกป้องหลี่เหลียนเอ๋อร์มาก แถมยังเข้มงวดมากอีกด้วย
ศิษย์หลักของถ้ำสวรรค์สีขาวที่ถูกหักขาเพราะตามจีบหลี่เหลียนเอ๋อร์ไม่สามารถนับด้วยมือเดียวได้!
ถ้าน้องสาวหายไป หลี่ฉางเกอคงต้องไปจองโลงศพ
“ไอ้หนู เจ้าหลอกน้องสาวของข้าแบบไหน?”
หลี่ฉางเกอกำหมัดแน่นขณะที่จ้องมองไปที่เซิ่นเทียนและเตรียมจะลงมือ
อย่างไรก็ตามก่อนที่เขาจะเคลื่อนไหวได้ก่อนมีเงาปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็วต่อหน้า เซิ่นเทียน
มันคือหลี่เหลียนเอ๋อ!
นางจ้องมองไปที่หลี่ฉางเกอและกล่าวว่า“ ท่านพี่ ท่านเกำลังพยายามทำอะไรกับสามีของข้า”
เมื่อเห็นว่าน้องสาวของเขามีพฤติกรรมอย่างไรหลี่ฉางเกอเริ่มปวดหัวอย่างมาก
ข้ากำลังพยายามทำอะไรอยู่? เจ้าควรถามตัวเองจริงๆว่าเจ้ากำลังพยายามทำอะไรกันแน่!
หลี่ฉางเกอสูดหายใจเข้าลึก ๆ และพูดว่า“ เหลียนเอ๋อฟังพี่ ได้เวลากลับแล้ว”
หลี่เหลียนเอ๋อร์ส่ายหัวอย่างแน่วแน่ “ ไม่! ท่านพี่เจ้ารู้ไหมว่าความรักคืออะไร? เจ้ารู้ไหมว่ารักแรกพบคืออะไร”
เซิ่นเทียน “!!!!!!”
หลี่ฉางเกอ“ …”
ข้าไม่สามารถรับมันได้อีก!
หลี่ฉางเกอถูกบังคับให้ฝึกฝนวิชากระบี่ตั้งแต่ยังเด็กและไม่มีปฏิสัมพันธ์ใด ๆ กับผู้อื่น
แน่นอนว่าเขาไม่รู้ว่าความรักคืออะไร! แม้แต่สหายเขายังไม่มี!
อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่เหตุผลที่ดีที่จะปล่อยให้น้องสาวของเขาหนีไปกับคนแปลกหน้า มันไม่ใช่เหตุผลที่ดีที่เขาจะถูกพ่อลงโทษ!
หลี่ฉางเกอรู้สึกหมดหนทางเขาจึงพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน“ เหลียนเอ๋อเชื่อข้า! นั่นไม่ใช่ความรัก! นั่นเป็นเพียง…อารมณ์ชั่ววูบของเจ้า”
หลี่เหลียนเอ๋อร์โกรธมาก “ ไร้สาระ! เรามีชะตากรรรมร่วมกัน! ดู! นี่เป็นการพิสูจน์ความรักของเรา!”
หลี่เหลียนเอ๋อหยิบเมล็ดน้ำเต้าสีรุ้งออกมาและแสดงให้พี่ชายของนางดู ผมของนางเริ่มกระเด้งอีกครั้ง
เซิ่นเทียน“!!!!!”
นี่คือบทพิสูจน์ความรักของเจ้า?
พวกเจ้าต้องการเลี้ยงน้ำเต้า?
ความสัมพันธ์ไม่ใช่เรื่องตลก!
ปากของหลี่ฉางเกอกระตุกมากขึ้น “ พ่อกับแม่จะไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้”
หลี่เหลียนเอ๋อร์กรน “ ข้าไม่สน! ถ้าพวกเขาไม่เห็นด้วยข้าจะหนีไปกับสามีของข้า!”
เซิ่นเทียน“!!!!”
หลี่ฉางเกอรู้สึกอยากร้องไห้ ถ้าเขารู้อนาคต เขาจะไม่เล่าเรื่องราวความรักของผู้ฝึกตนและการหนีและความคิดเหล่านี้ได้ฝังรากลึกลงไปในหัวของนาง
น้องสาวเชื่อข้าเถอะ ไม่มีอะไรดีที่จะเกิดขึ้นถ้าเจ้าหนีออกจากบ้าน!
“ เหลียนเอ๋อเจ้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขามาจากไหนและเจ้าต้องการหนีไปกับเขาหรือ?”
“ แล้วไง! ท่านปู่ของเราก็มีคนรักมากมายเช่นกัน ไม่ใช่ว่าทุกคนมีภูมิหลังครอบครัวที่ดี!”
หลี่ฉางเกอเริ่มรู้สึกหายใจไม่ออกเล็กน้อย
เป็นเพียงเพราะผู้ชายคนนี้หน้าตาดีเล็กน้อยหรือเปล่า?
น้องสาวของข้า เจ้าทำให้ครอบครัวของเราอับอาย!
ความหล่อไม่ใช่ทุกอย่างในชีวิต!
แม้ว่าหลี่ฉางเกอจะรู้สึกหมดหนทาง แต่ฝูงชนก็ตื่นเต้นมากกับละครเรื่องนี้ ทุกคนนิ่งเงียบและคาดหวังว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป
ขันทีกุ้ยและฉินเกาคลุกคลีอยู่ในฝูงชนมานานและกำลังซุบซิบกัน
ขันทีกุ้ยกล่าวว่า“ ว้าว! องค์ชายทรงปรีชายิ่งนัก! แม้แต่เจ้าหญิงจากถ้ำสวรรค์สีขาง ก็อยากจะหนีไปกับเขา! พระสนมหลานจะมีความสุขมากถ้ารู้เรื่องนี้”
ฉินเกาตอบว่า“ นางเป็นผู้หญิงที่ดีมาก! องค์ชายควรจะยอมรับนาง! นั่นคือรักแท้!”
หลี่ฉางเกอรู้สึกไม่สบายใจมากที่ได้รับความสนใจจากฝูงชน
“ นี่คือปัญหาครอบครัวของข้า!”
หลังจากพูดอย่างนั้นกระบี่บนหลังของเขาก็ปล่อยแรงกดดันกระบี่ที่แข็งแกร่งและบังคับให้ฝูงชนถอยหลัง
หลี่ฉางเกอคว้าตัวหลี่เหลียนเอ๋อร์และเซิ่นเทียนและหายตัวไปในอากาศ
มันเป็นการเคลื่อนไหวที่ชำนาญมาก!
…
“ จะไม่มีใครมารบกวนเราที่นี่”
หลี่ฉางเกอพยายามเกลี้ยกล่อมน้องสาวอีกครั้ง “ เหลียนเอ๋อเป็นเด็กดีและกลับมากับข้า”
“ ไม่! ไม่! ข้าจะพาสามีของข้ากลับมาและแต่งงานกับเขา!”
หลี่ฉางเกอเกาหัวของเขาและพูดว่า“ โอ้ไม่! เชื่อข้าเถอะเขาจะตายถ้าเจ้าพูดแบบนั้นกับพ่อแม่ของเรา”
พ่อของเราได้ทุบตีศิษย์มากมายในถ้ำสวรรค์!
ใครจะรู้ว่าพ่อของเราจะทำอะไรกับผู้ชายคนนี้ถ้าเขารู้ว่าเจ้าพยายามจะแต่งงานกับเขา!
พ่อมีวิธีจัดการเขามากกว่าข้าแน่ๆ!
ตอนนี้หลี่เหลียนเอ๋อร์โกรธมาก “ อย่าบังคับข้า! ถ้าข้าอยู่กับสามีไม่ได้เราจะฆ่าตัวตายด้วยกัน!”
“ …”
“หยุดก่อรๆ!”
ในที่สุด เซิ่นเทียน ก็พบโอกาสที่จะหาจังหวะแทรก
หลี่ฉางเกอถามว่า“ ทำไม? เจ้าเป็นห่วงน้องสาวของข้าหรือเปล่า”
เซิ่นเทียน ถามอย่างระมัดระวัง“เอ่อ…ว่าพ่อแม่ของเจ้าจะฆ่านักพรตเต๋าผู้น่าสงสารจริงๆหรือ”
หลี่ฉางเกอพยักหน้า “ ถ้าเจ้าโชคดีไม่มากพอเจ้าต้องตายแน่ๆ”
โชคดี?
ข้าตายแน่นอน!
“ นางฟ้าเหลียนเอ๋อ ท่านเข้าใจผิดแล้ว”
เซิ่นเทียน พยายามอย่างเต็มที่ที่จะอธิบาย ตอนนี้ในขณะที่ชีวิตของเขาตกอยู่ในอันตราย “ แม้ว่าเราจะมีโชคชะตาร่วมกัน แต่โชคชะตาและความรักก็เป็นสองสิ่งที่แตกต่างกัน”
“นอกจากนี้นักพรตเต๋าผู้น่าสงสารไม่ชชอบอะไรที่เร่งรีบเกินไป”
หลี่ฉางเกอจ้องมองเขา
หน้าผากของหลี่ฉางเกอมีเส้นเลือดสีเขียวปรากฏขึ้น เจ้าต้องการพัฒนาความสัมพันธ์อย่างช้าๆ?
คำอธิบายของ เซิ่นเทียน ทำให้ หลี่เหลียนเอ๋อร์ตกใจ “ แต่เราได้สัญญากันแล้ว! ท่านจะกลับมาหาข้าเมื่อน้ำเต้าโตขึ้น!”
เซิ่นเทียน ยังพูดไม่ออกอีกครั้ง
สัญญาอะไร?
ตั้งแต่เมื่อไหร่?
ทำไมข้าถึงไม่รู้
เจ้าคือนางฟ้าขี้มโนในตำนานหรือ?
เมื่อมองไปที่หลี่ฉางเกอที่ถือกระบี่ เซิ่นเทียนก็กลืนมันกลับไปทันที
เขาพูดอย่างหมดหนทาง: “ท่านคิดว่ามันเป็นสัญญาเมื่อนักพรตให้น้ำเต้าท่าน แต่เหลียนเอ๋อร์ไม่ใช่ความรัก”
“ นั่นไม่ใช่ความรักเลยจริงๆ!”
