ข้าไม่ใช่บุตรแห่งโชคชะตาจริงๆนะ – ตอนที่ 36

แดนรกร้างทางทิศตะวันออก

ที่ไหนสักแห่งในห้วงเหวที่ซ่อนเร้น ห้องโถงมืดมน

ที่นี่เป็นที่ตั้งของแผ่นศิลาวิญญาณที่ใสราวกับหยกเปล่งประกายระยิบระยับ

ทันใดนั้น แผ่นศิลาวิญญาณอันหนึ่งก็แตกออก

ในความมืด ร่างหลายร่างตื่นขึ้น

“มันคือการ์ดวิญญาณของเฮยซวี่(เลือดดํา)เขาถูกฆ่าตายในอาณาจักรเพลิง(หยาน)”

มีไม่กี่คนในอาณาจักรหยานที่ฆ่าเขาได้”

“เป็นไปได้ไหมที่อิทธิพลของลัทธิศักดิ์สิทธิ์ในอาณาจักรหยานจะถูกค้นพบ?”

“ให้ไม้ดําไปที่อาณาจักรหยาน เพื่อตรวจสอบและฆ่าคนนั้น!”

“ถ้าเป็นไปได้ นําองค์ชายหกแห่งอาณาจักรหยานใหญ่มาสอน”

“ข้าได้ยินมาว่าเด็กคนนี้มีความสามารถค่อนข้างดีและเป็นวัตถุดิบที่ดีในการรับพระ วิญญาณบริสุทธิ์

“รับทราบ!”

ถ้ําไทไป (เปลี่ยนจาก ถ้ําที่ยิ่งใหญ่สีขาว)

น้ําตกที่ไหลเชี่ยวไหลลงมาจากความสูง 3,000 ฟุตและเสียงอึกทึกราวกับฟ้าร้อง 

แรงกระแทกก็เพียงพอที่จะทําลายหินลงได้

อย่างไรก็ตาม ที่ด้านล่างของน้ําตกมีชายคนหนึ่งถือกระบี่ยาวและฟันน้ําตก

ผู้ชายคนนี้คือหลี่ฉางเกือ!

และข้างน้ําตก ชายวัยกลางคนยืนอยู่อย่างภาคภูมิใจ

เขาแบกกระบี่หนักไว้บนหลังของเขาและร่างกายของเขาก็เปล่งแรงกดดันออกมา 

ในเวลานี้ หลี่ฉางเก๋อ(หลี่ฉางเอ๋อ) กําลังถูกดุ

” ช้าเกินไป!”

” พลัง ระเบียบ!”

“แขน ขา และนิ้วไม่แข็งแรงพอ!”

“ร่างกายเป็นรากฐาน ถ้าเจ้าต้องการที่จะฝึกฝนหากไม่มีกายากระบี่ขั้นสุดยอด ก็ ต้องขยันและใจเย็น”

“กระบี่ของเจ้าอ่อนแอเกินไป!”

ชายผู้นั้นมองไปที่ หลี่ฉางเก่ออย่างเฉยเมย:”ด้วยความสามารถแค่เจ้ายังกล้าพาน้อ งสาวออกไปเที่ยวเตร่งั้นรึ?”

“ไปเถอะ ถ้าเจ้าไม่ฝึกวิชากระบี่ฉางเหอ(แม่น้ํายาว)ในหนึ่งวันเจ้าจะไม่ได้รับอนุญาต ให้ออกจากที่นี่หนึ่งวัน!”

ทันใดนั้น ดูเหมือนชายผู้นั้นจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง

เขามองไปในทิศทางของอาณาจักรหยาน: “มีคนกระตุ้นเหรียญเทพนั่นคือเด็กคนนี้

นหรือ?”

หลังจากคิดเรื่องนี้ ชายไหมก็เยาะเย้ย

“ในเมื่อเจ้าพกเหรียญติดตัวไปด้วย ก็ไม่น่าจะเป็นเรื่องยากที่จะหาเจ้าเจอ”

“มันเกิดขึ้นทในที่ที่จื่อหยางคุ้นเคย ดังนั้นปล่อยให้เขานําเด็กนั่นกลับมา!”

“เป็นชั่ว(เป็นคําเรียกแทนตัวเองของผู้สูงศักดิ์ที่เปรียบดั่งเทพต้องการเห็นความเย่อ หยิ่งที่ไม่มีใครเทียบได้”

“มันกล้าดียังไงมาลักพาตัวลูกสาของเป็นจั่ว!”

ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งทวยเทพ ยอดเขาลั่วฮวง

นกกระเรียนบินลงมาอย่างสบาย ๆ และหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงงาม

ผู้หญิงคนนี้สวมเสื้อคลุมสีขาวและชุดเกราะต่อสู้มีกระบี่สีแดงเข้มที่หลังของเธอ

เธอสวมหน้ากากขนนกฟีนิกซ์สีแดงสดบนใบหน้าและดวงตาของเธอก็สว่างรา วกับดวงดาวบนท้องฟ้า

ผู้หญิงคนนั้นลูบขนของนกกระเรียนแล้วโยนหินวิญญาณเข้าไปในปากของนกกระ

เรียน

เมื่อนกกระเรียนนําหินวิญญาณไป ขนทั่วร่างกายก็วาววับมากขึ้น

มันลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับร้องออกมาและบินไปไกล

และหญิงคนนั้นก็ค่อย ๆ มาถึงขอบหน้าผาดวงตาของนางเปล่งประกายดั่งฟ้าร้อง และฟ้าแลบสีม่วงแดง

ราวกับว่าจะชําระล้างโลก!

“ในอาณาจักรเหยียนได้แสดงสัญญาณของวิญญาณชั่วร้ายและก่ออาชญากรรมใน การทําลายเมืองและสังหารหมู่บ้าน!”

“สวนว่านหลิง ปรมาจารย์เซียน ศิษย์สายตรงของเทียนจี้จากหุบเหวลึกแห่งภูเขาอากิ

นะ ?”

“เจ้าคนหลอกลวง ดีแล้วที่ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับลัทธิ!”

หลังจากพูดจบ หญิงสาวก็ลุกขึ้นจากฟากฟ้า

จู่ๆ กระบี่ยาวสีแดงก็ถูกดึงออกจากฝักกลายเป็นสายฟ้าและแสงกระบี่ และถูกผู้ หญิงคนนั้นเหยียบเข้าไป

เสี้ยววว!

แป็บเดียวก็หายไปที่ปลายฟ้า!

อาณาจักรหยาน ห้องลับ

เชิ้นอ้าวหลับตาแน่น ขบฟัน และร่างกายของเขาก็สั่นเทาอย่างต่อเนื่อง

เหงื่อท่วมตัว!

“ใกล้แล้วครับ อีกนิดเดียวเท่านั้น!”

“อะไร!”

ดวงตาของ เซิ่นอ้าว(เปลี่ยนจากเชิ้นโอว) ก็เปิดขึ้นทันที

ใบหน้าของเขาแดงก่ํา: “นํามาให้ข้า!”

แรงกดดันอันทรงพลังกวาดไปทุกทิศทุกทางเขย่าทุกอย่างในร่างกาย

เชิ้นอ้าวค่อยๆลุกขึ้นยืนด้วยมือเปล่า

พลังอันทรงพลังอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อนก็พุ่งขึ้นทั่วร่างกายอย่างกะทันหัน

“ทรงพลัง ทรงพลังอย่างน่าทึ่ง!”

“ข้ารู้สึกว่านี่คือความแข็งแกร่งของขอบเขตรากฐานหรือไม่”

“แน่นอนว่ามันอยู่ไกลจากขอบเขตการกลั่นฉีมากนี่คือพลังที่เริ่มต้นบนเส้นทางขอ งการฝึกฝนอมตะอย่างแท้จริง”

เชิ้นอ้าวปาดเหงื่อออกจากหัวของเขาและพูดอย่างตื่นเต้น: “ท่านจื่อหยางสัญญาว่า ตราบใดที่ข้าก้าวผ่านไปจนถึงจขอบเขตสร้างรากฐานข้าจะถูกยอบรับให้เป็นศิษย์ของถ้ําไทไป!”

“ตอนนี้ข้าทะลวงสําเร็จแล้ว ข้าแค่ต้องไปฝึกที่ถ้ําไทไป”

“ยังไงก็ตาม ข้าต้องเตรียมตัวดีๆ”

“รอสามวันเพื่อทําให้ฐานมั่นคง”

” จากนั้นไปที่สวนว่านหลิงและเลือกของดีๆ”

“ปัญหาคือ ข้าได้รับการอุปถัมภ์จากจักรพรรดิองค์ที่สิบสามเมื่อวานนี้”

“เฮ้ ข้าหวังว่ามันจะไม่ส่งผลต่อโชคของข้านะ!”

“ฮัดชิ้ว”

” อะแฮ่ม!อะแฮ่ม!”

เซิ่นเทียนจามหลายครั้งติดต่อกัน

เขารู้สึกเหมือนมีคนพูดลับหลังว่าเขาหล่อ

ในเวลานี้ แก่นทองคําทั้งสามได้ออกไปแล้ว

ตอนนี้เหลือเพียงสี่คนในที่นี้

มีชายโสดและหญิงสาวอันที่จริงไม่มีอะไรผิดปกติกับมัน

เสี่ยวหลิงเซียนยังคงถูกห่อด้วยผ้าและไม่ตื่น

สาวน้อยคนนี้หลับลึกจริงๆ

และความสนใจของ เซิ่นเทียนในตอนนี้ส่วนใหญ่อยู่ที่สายประคําในมือของเขา

“ข้าใช้เหรียญกระบี่แต่กลับได้ของเพียงแค่นี้?”

เซิ่นเทียนเลื่อนสายประคําในมือของเขาและพึมพํากับตัวเอง: “มันแตกไปหมดแล้ว มันไม่กลมเลย”

ขณะที่เขาบีบ ทันใดนั้นก็มีเสียงออกมาจากสายประคํา: ” หยุด! หยุดก่อน!”

เพิ่นเทียนตกใจและโยนสายประคําโดยตรง

แต่เขาก็เห็นว่าสายประคําเริ่มส่งลมสีดําออกมาค่อยๆ แผ่ขยายออกไป

ผู้หญิงในชุดแต่งงานสีแดงตัวใหญ่ลอยออกมา จะมีใครอีกถ้าไม่ใช่แม่ผี

เพียงแต่ว่าลูกเก้าคนและแม่ผีในเวลานี้อ่อนแอกว่าเมื่อก่อนมาก

แม้แต่รูปร่างก็เจือจางราวกับภาพลวงตาที่อาจจะถูกลมพัดปลิวไปได้ทุกเมื่อ

เห็นได้ชัดว่ามันนางบาดเจ็บสาหัส

ดวงตาของแม่ผีถูกผมยาวของเธอปิดไว้ จ้องไปที่เซิ่นเทียนอย่างแผ่วเบาะ “อย่าพาช้าไป!”

มุมปากของ เซิ่นเทียนกระตุก: “ทําไมเจ้าถึงออกมาอีกข้าจะประกาศอีกครั้งว่าข้าไม่ สนใจเป็นพ่อเด็กหรอกนะ!”

“ท่านกําลังสัมผัสร่างกายข้าและข้าไม่สามารถออกมา??”

นัยน์ตาของแม่ผีเริ่มขุ่นเคืองมากขึ้นเรื่อยๆ

นางทรุดตัวลงกับพื้น และร้องไห้ออกมา!

เพิ่นเทียนตกตะลี

อะไร!

แม่ผีร้องไห้จริงๆหรือ?

แต่การฟังผีร้องไห้ไม่ใช่ประสบการณ์ที่ดี

ถ้าผู้หญิงธรรมดาร้องไห้ ผู้ชายจะได้รับความเสียหาย 100 หน่วย

ผีสาวกําลังร้องไห้ ความเสียหายต่อชายคนนั้นเกือบถึง 1,000 หน่วย!

มันไม่ไร้ประโยชน์ที่จะบอกว่าผีร้องไห้และเสียงหอนอย่างไร

เดี๋ยวก่อน ดังนั้น ลูกประคํานี้เป็นที่อาศัยของแม่ผีทารกทั้งเก้า?

น่าอาย

เชิ้นเทียนปาดเหงื่อ: “อะแฮ่ม อย่าร้องไห้ โอเค นี่มันแค่ลูกประคําไม่ใช่เหรอ!” 2013

“ไม่รู้สิ ข้าคิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับท่าน!”

แม่ผมองไปที่ เซิ่นเทียนด้วยความขุ่นเคืองขมขื่นและค่อยๆลุกขึ้นยืน

ดูจากรูปลักษณ์แล้ว เขารู้สึกเขินเล็กน้อย

เธอโค้งคํานับ: “ขอบคุณ เซียน ผู้อาวุโสสําหรับการขจัดความคับข้องใจและฟื้นฟูจิต ใจของจิวเอ๋อ จิวเอ๋อไม่มีอะไรจะตอบแทนท่านได้ …”

เพิ่นเทียนไอเบา ๆ และขัดจังหวะเธอ: “ถ้าอย่างนั้นเจ้าไม่จําเป็นที่จะต้องใช้ร่างกาย ตอบแทนข้า”

แม่ของลูกทั้งเก้าคนผงะไปครู่หนึ่งแล้วก็ไม่พอใจมากยิ่งขึ้นไปอีก

แม้แต่พลังงานสีดําบนร่างกายของนางดูเหมือนจะรุนแรงขึ้นเล็กน้อย

ฉินเกา ที่ด้านข้างก็แสดงความระมัดระวัง: “ฝ่าบาท ความคับข้องใจของนางดูเหมือ นจะฟื้นตัว เราควรปราบอีกครั้ง!”

เก้าทารกและแม่ผี: ” ”