หลังจากสูดหายใจลึกๆ แม่ผีก็กระจายปราณสีดําทั่วร่างกายของนางออกไปอย่างรวดเร็ว
นางอธิบายว่า: “ความขุ่ยเคืองใจของ จิ๋วเอ๋อ ได้หายไป อย่าเข้าใจข้าผิด ผู้อาวุโส
เซียน!”
เมื่อรู้สึกว่าความแค้นหายไป เช่นเทียนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
แม้ว่าแม่ผีจะกลับไปสู่จุดสูงสุด มันก็ยังไม่คุ้มค่า
แต่การกระตุ้นให้ปรมาจารย์กระบี่ต้องเสียหินวิญญาณเป็นจํานวนมาก ดังนั้นข้าสามารถพยายามหลีกเลี่ยงการใช้หินวิญญาณให้มากที่สุด
แม่ผี จิ๋วเอ๋อ คุกเข่าต่อหน้า เช่นเทียนและกล่าวว่า “ท่านผู้อาวุโสได้สังหารวิญญาณ ชั่วร้ายและปลดปล่อยจิ๋วเอ๋อ”
“บุญคุณอันยิ่งใหญ่นี้ จิ๋วเอ๋อไม่กล้าขออะไรอีก”
“เพียงแต่สายประคําเต็มไปด้วยเด็กเล็กที่ไร้เดียงสา และพวกเขาไม่สามารถตายได้ หากพวกเขาถูกสังเวยด้วยวิธีการชั่วร้าย”
“แม้ว่า จิ๋วเอ๋อ และพวกเขาไม่ใช่แม่และลูกโดยสายเลือด พวกเราต้องพึ่งพาอาศัยกัน มานานหลายปี”
“ข้าแค่หวังว่าท่านจะสามารถปลดปล่อยวิญญาณของพวกเขาและปล่อยให้พวกเขาเข้าสู่วัฏจักรการเกิดใหม่”
“ถ้าอย่างนั้น ข้ายินดีรับใช้เคียงข้างท่านและเป็นทาสหรือคนรับใช้ของท่านเพื่อตอบแทนบุญ
คุณครั้งนี้”
“แม้ว่าผู้อาวุโสต้องการเล่นกับข้า ข้า-ข้าก็ยอมรับได้!”
เซิ่นเทียนอ้าปากค้าง
ใครอยากเล่นกับเจ้?
ในขณะนี้ จิ๋วเอ๋อ ค่อยๆ ยกผมที่ปกคลุมใบหน้าของนางขึ้นอย่างช้าๆ
ทันใดนั้น แก้มที่ไร้ที่ติและสวยงามก็ปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าของเซิ่นเทียน
เซ็นเทียนไม่รู้ว่าจะใช้คําใดอธิบายลักษณะของนาง
ถ้าจะให้บรรยาย
เสี่ยวหลิงเซียนเป็นเหมือนนางฟ้า
หลี่เหลียนเอ๋อ น่ารักและสดใสเหมือนสาวน้อยข้างบ้าน
และจิ๋วเอ๋อก็เหมือนเอลฟ์ในตอนกลางคืน เป็นผีในแสงจันทร์ ขุ่นเคืองและเศร้า
เช่นเดียวกับ เนี่ยเสี่ยวเชียนในโปเยโปโลเย
ทําให้ผู้คนอดไม่ได้ที่จะสงสาร
เฮ้อออออ
ก่อนที่ผู้หญิงคนนี้จะแต่งงาน ทั้งครอบครัวก็ถูกสังหาร
หลังจากนั้นก็ไม่สามารถไปเกิดได้ และถูกผนึกในสายประคํา
น่าสงสารจริงๆ!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เซิ่นเทียนก็อดไม่ได้ที่จะมีความเห็นอกเห็นใจของเขา
“อย่ากังวล! เจ้าไม่จําเป็นต้องเป็นทาสหรือสาวใช้ ความชอบธรรมในโลกนี้ยังมีอยู่”
เขากล่าวอย่างเที่ยงธรรมว่า: “ฝ่าบาทผู้นี้ จะทรงช่วยเด็กเหล่านี้ไว้อย่างแน่นอน”
ใบหน้าของ จิ๋วเอ๋อ แสดงความรู้สึกประทับใจ: “จิ๋วเอ๋อ ขอบคุณท่านเซียนแทนเด็ก น้อยทุกคน”
“แก้ไข!”
เซ็นเทียนดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างและถามว่า: “เราจะปลดปล่อยวิญญาณของพ วกเขาได้อย่างไร? เป็นไปได้ไหมที่จะทําทางกายภาพ?”
จิ๋วเอ๋อตกตะลึงครู่หนึ่ง “ทางกายภาพ? ท่านหมายถึงอะไร?” 4
เซิ่นเทียนสัมผัสเหรียญกระบี่ในอ้อมแขนของเขาอย่างไม่เต็มใจเล็กน้อย
แต่เขายังคงพูดอย่างเฉียบขาดว่า “มันดูเหมือนจะเป็นพลังของกระบี่อย่างนั้นหรือ ถ้า ข้าตัดมันสักสองสามครั้ง ข้าจะช่วยขจัดความคับข้องใจของเจ้าออกไปได้ไหม?”
ร่างกายของ จิ๋วเอ๋อ เล็กน้อย
ร่างวิญญาณที่แต่เดิมเลือนลสงกลับยิ่งเลือนลางมากกว่าเดิม
เมื่อนึกถึงพลังของกระบี่ในตอนนี้ ดวงตาของนางก็วาววับด้วยความตื่นตระหนก
“ข้าเกรงว่ามันจะไม่ได้ผล ถ้าท่านฟันกระบี่อีกซักครั้ง สายประคําก็จะถูกทําลาย”
“ในตอนนั้น จิ๋วเอ๋อกับลูกๆ จะหายไป”
เชิ้นเทียนทําอะไรไม่ถูก
นี้เป็นเรื่องยาก!
เขาไม่สามารถแทนที่คาถาได้เช่นกัน!
ลืมไปก่อนละกัน ข้าจะเอาสายประคําไปด้วย!
เมื่อมีโอกาสในอนาคต พวกเขาจะพบกับวิธีเกิดใหม่ และช่วยเหลือพวกเขา
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เสิ่นเทียนกล่าวว่า “ข้าจะคิดหาวิธีอื่นที่จะช่วยให้เด็กเหล่านั้นถูกปลดป
ล่อย”
“ยังไงก็ตาม ดูเหมือนเจ้าจะบาดเจ็บสาหัส มีวิธีรักษาไหม?”
ดูวิญญาณลวงตาและอ่อนแอของจิ๋วเอ๋อนี้สิ
เซินเทียนสงสัยว่านางอาจจะหายไปเมื่อใดก็ได้
จิ๋วเอ๋อ พยักหน้า: “สายประคําเป็นอุปกรณ์วิญญาณ ตราบใดที่ข้ากลับไปที่สายประ คํา ข้าสามารถรักษาบาดแผลของข้าได้”
เซิ่นเทียนครุ่นคิด: “แต่สายประคําดูเหมือนจะแตก มีวิธีแก้ไขไหม?”
จิ๋วเอ๋อ กล่าวว่า “ตราบใดที่เรารับความขุ่นเคืองใจและวิญญาณชั่วร้ายเพียงพอฟื้นได้
แต่…”
จิ๋วเอ๋อ ไม่ได้พูดต่อ เพราะแม้จะไม่พูด เซิ่นเทียนก็เข้าใจเช่นกัน
หากคุณยังคงซึมซับความขุ่นเคืองใจในขณะที่สายประคําฟื้น วิญญาณของ จิ๋วเอ๋อ และเด็กเล็กเหล่านั้นก็จะถูกกัดกร่อนต่อไป
เมื่อถึงเวลานั้น ทารกทั้งเก้าและแม่ผีจะปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งในโลก
“ดูดซับปราณได้หรือไม่”
เซิ่นเทียนก็พูดขึ้นทันทีว่า “ถ้าข้าดูดซับหินวิญญาณให้เจ้า ข้าจะซ่อมมันได้รึเปล่า?”
จิ๋วเอ๋อ คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “มันควรจะเป็นไปได้”
เหตุผลที่ผู้ฝึกตนชั่วร้ายฝึกฝนวิชาชั่วร้ายที่ทําร้ายผู้อื่นและทําให้ตนเองได้ผลประ โยชน์เป็นเพราะไม่มีทรัพยากรเพียงพอสําหรับการฝึกฝน
ที่เรียกกันว่าปราณชั่วร้าย หรือปราณจากวิญญาณชั่วร้ายนั้นแท้จริงแล้วไม่บริสุทธิ์เท่า กับปราณของฟ้าดิน
แต่สําหรับผู้ฝึกฝนที่ชั่วร้าย การได้รับพลังงานเหล่านี้ง่ายกว่าการรับหินวิญญาณมาก
มันเหมือนกับการใช้ความคับข้องใจเพื่อสนับสนุนแม่ผีเก้าทารกตราบใดที่คุณยังคงฆ่าคน
หากใครใช้ ปราณฟ้าดิน เพื่อเลี้ยงดูวิญญาณ แม้แต่ทรัพยากรของผู้ฝึกตนวิญญาณแรกเริ่ม ก็ ยังต้องหมดลง
ดังนั้นผู้ฝึกฝนที่ชั่วร้ายส่วนใหญ่จะเลือกเครื่องบูชาด้วยเลือดเพื่อซ่อมแซมอาวุธวิเศษ
แต่สําหรับเซินเทียน การซ่อมแซมด้วยหินวิญญาณจะสะดวกกว่าอย่างเห็นได้ชัด
ท้ายที่สุด ตอนนี้เขายากจนมาก
“โอเค งั้นกลับไปรอในสายประคําก่อยเถอะ!”
เซ็นเทียนหยิบถุงหินวิญญาณออกจากแขนของเขาและยัดลูกประคําลงไป
เฮ้อออ นางควรจะสบายใจได้แล้ว!
เมื่อเห็นว่า เซิ่นเทียนรับสายประคํา ขันที่กู้ยและฉินเกา
ปรากฏว่าเหตุผลที่พระองค์ไม่แยแสต่อ เสี่ยวหลิงเซียนหรือหลี่เหลียนเอ๋อมาก่อน กลับกลายเป็นเพราะ
ฝ่าบาทไม่ใช่ไม่ชอบหญิงสาว แต่มีจุดอ่อนเป็นผีสาว!
แม้จะการเข้าไปเกี่ยวกับผีสาวจะไม่ดีนัก
แต่อย่างน้อยก็เป็นที่แน่นอนว่าพระองค์ได้เติบโตขึ้นแล้ว
ผีสาวกับหญิงสาวตอนปิดไฟก็ไม่ต่างกันมากใช่มั้ยล่ะ!
เนื่องจากตอนนี้พระองค์ท่านทรงสนใจเรื่องผีสาวอยู่แล้ว
ในอนาคต ไม่ใช่เรื่องยากที่พระองค์จะทรงสนใจหญิงสาวและการมีบุตรสืบทอดสาย เลือดก็จะเป็นเรื่องแน่นอน
ขันที่กู้ยพอใจมาก
ถ้าพระสนมหลันรู้เรื่องนี้พระองค์จะต้องดีใจมากแน่ๆ
แต่ฉินเกา รู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นไปอีก
เชิ้นเทียนไม่รู้ว่าสองคนนี้กําลังคิดเรื่องนี้อีกครั้ง
เขาค่อยๆเดินไปที่ด้านหน้าของเสี่ยวหลิงเซียนและสังเกตุดูอย่างสงสัย
ข้าไม่รู้ว่าคนเลือดดําคนนี้ให้ยาอะไรแก่เสี่ยวหลิงเซียน
พวกเขาทั้งหมดวิ่งออกไปกว่าสิบลี้ และเกิดการต่อสู้อย่างดุเดือด
ผลก็คือ เสี่ยวหลิงเซียนยังคงหลับเหมือนหมู และไม่ได้ดูจะตื่นเลย
“ลุงกุ้ย ช่วยปลุกผู้หญิงคนนี้หน่อยได้ไหม”
ขันที่กุ้ยกล่าวว่า: “แม่นางหลิงเซียน น่าจะหมดสติไปและนางสามารถตื่นขึ้นมาได้ด้วย เข็มสองเข็ม”
เมื่อพูดอย่างนั้น ขันที่กุ้ยก็หยิบเข็มเงินออกมาจากแขนของเขา
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เซิ่นเทียนได้รับบาดเจ็บสาหัสทุกๆ สามวัน
เพราะการเจ็บป่วยของเขา ขันที่กู้ยได้ใช้เวลาค้นคว้าและค่อนข้างประสบความสําเร็จในการฝังเข็มและการรมยา
“ฝังเข็มนางเหรอ”
เซิ่นเทียนมองไปที่ เสี่ยวหลิงเซียนและรู้สึกว่ามันไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้น
หากคุณหมดสติ ควรให้เครื่องช่วยหายใจและการกดหน้าอกตื่นขึ้น!
ถ้าเป็นการฝังเข็มจะทําอย่างไรถ้ามันเกิดหักล้ะ?
หลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว เซินเทียนก็แนะนําว่า: “ข้าทําเองดีกว่า!”
เขาให้ขันที่กุ้ย ถอยออกไป และ เซิ่นเทียนก็เดินมาหาเสี่ยวหลิงเซียน
เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ และระบายความคิดออกจากจิตใจของคุณ
เซิ่นเทียนเหยียดมือออกและกดไปทางเสี่ยวหลิงเซียน
ข้างหลังเขา ดวงตาของ ขันที่กุ้ย และ ฉินเกาเบิกกว้าง
เสี่ยวหลิงเซียนเคยกอดเขามาก่อน แล้วนางก็นอนบนเตียงของท่าน
ทําให้ท่านออกจากห้องกะทันหันโดยไม่แตะต้องนาง
ตอนนี้นางหมดสติ ท่านจึงเคลื่อนไหว
มันดีขึ้นจริง ๆ หากไม่มีการโต้ตอบแบบนี้?
ขันที่กุ้ย สับสนเล็กน้อย เขาคิดว่าฝ่าบาทชอบผีสาว
ตอนนี้ดูว่าพระองค์จะทรงชอบเล่น แบบแปลกๆ?
