ข้าไม่ใช่บุตรแห่งโชคชะตาจริงๆนะ – ตอนที่ 40

แม้ว่า เสี่ยวหลิงเซียนจะมีความประทับใจที่ดีต่อ เช่นเทียน

แต่ท้ายที่สุด นางเพิ่งพบเซินเทียนเพียงช่วงสั้นๆ และนางได้เห็นคนหน้าชื่อใจคดมา

กมาย

ธรรมชาติของมนุษย์เป็นสิ่งที่ไม่สามารถต้านทานการล่อลวงของผลประโยชน์ได้

นางไม่กล้าตัดสินความคิดของ เซิ่นเทียน

ในขณะนี้ เชิ้นเทียน กล่าวว่า: “หลิงเอ๋อ เอาดอกบัวขาวและสมุนไพรเหล่านี้ไปเถอะ!”

คําพูดของเขาทําให้หลิงเซียนตกใจในทันที และทุกคนก็ตกตะลึง

เสี่ยวหลิงเซียนหันหัวเพื่อมองไปที่ เซิ่นเทียน

แต่เมื่อเห็นใบหน้าที่ดูจริงจัง เขาไม่ได้ล้อเล่นเลย

นางไม่อยากจะเชื่อเลย “เจ้ารู้หรือไม่ว่าดอกบัวขาวและสมุนไพรเหล่านี้มีมูลค่าเท่า

ใด?”

เซิ่นเทียน จ้องไปที่ เสี่ยวหลิงเซียนและยิ้มและพูดว่า “ต่อให้คุ้มแค่ไหน มันก็เป็นของ เจ้าทั้งหมด”

รู้สึกถึงดวงตาที่แผดเผาของ เซิ่นเทียน และฟังคําพูดที่อ่อนโยนใบหน้าของเสี่ยวหลิง เซียนเปลี่ยนเป็นสีแดง

ท่านพี่เซินให้น้ําอมฤตที่มีมูลค่ามากกว่าหนึ่งล้านหินวิญญาณแก่ข้า?

แน่นอนว่าท่านพี่เซินยังคงรู้สึกถึงข้าในหัวใจของเขา?

เขากระโดดลงจากหน้าผาเพราะเขาไม่สามารถยอมรับการถูกสงสัยและไม่ใช่เพราะเขาไม่เต็มใจที่จะรับผิดชอบข้า?

แต่เมื่อพี่เซินจ้องคนอื่นแบบนี้ ข้ารู้สึกเขินอาย เขินมาก!

ในหัวใจของ เสี่ยวหลิงเซียนเต็มไปด้วยภวังค์ที่ไม่มีที่สิ้นสุดและจินตนาการต่างๆก็ป

รากฏขึ้น

อย่างไรก็ตาม ในความเป็นจริง นางคิดมากเกินไป

เซิ่นเทียน จ้องมาที่นางและบอกว่าจะให้สมุนไพรทั้งหมดแก่นางด้วยเหตุผลง่ายๆ

เพราะเขาสังเกตเห็นรัศมีแห่งโชคบนหัวของ เสี่ยวหลิงเซียน

เมื่อ เซิ่นเทียน พูดจบ เขาก็มอบดอกบัวขาวและสมุนไพรทั้งหมดให้กับเสี่ยวหลิง

เซียน

รัศมีที่อยู่บนหัวของ เสี่ยวหลิงเซียนได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

เดิมที่มันเป็นรัศมีสีแดงที่มีแสงสีเขียวไม่กี่ดวง แต่ในเวลานี้แสงสีเขียวทั้งหมดก็หายไป

รัศมีเหนือศีรษะของนางเปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างสมบูรณ์

ในเวลาเดียวกัน เซิ่นเทียน ก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาผ่อนคลายอีกครั้ง

เห็นได้ชัดว่าโชคของเขาเพิ่มขึ้นพร้อม ๆ กัน ความรู้สึกนี้ค่อนข้างสดชื่น

แต่ในเวลานี้ หลิงเซียนตัวน้อยก็พูดว่า “มันไม่เหมาะ

นางเหลือบมอง เซิ่นเทียน อย่างขี้ขลาดและพูดว่า “ท่านพี่เชิ้นค้นพบถ้ํานี้หลังจากก ระโดดจากหน้าผา พวกมันจะเป็นของข้าได้อย่างไร”

หลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว เสี่ยวหลิงเซียนก็พูดว่า “พี่เชินควรเก็บสมุนไพรและดอกบัว

ไว้”

ทันทีที่เสียงหายไป รัศมีบนหัวของนางก็เริ่มเรื่องแสงเป็นสีเขียวอีกคนดูเหมือนมากขึ้น

และ เซิ่นเทียน ก็รู้สึกชัดเจนว่าร่างกายของเขากําลังหนักขึ้น

เขาพูดะ “จะทําได้อย่างไร เราเปิดประตูเหล็กลึกลับนั่นไม่ได้หากไม่มีหลิงเอ๋อ เราจะ เข้ามาไม่ได้”

“เจ้าคือผู้ถูกลิขิตของถ้ําแห่งนี้ ดังนั้นสมุนไพรทั้งหมดจึงต้องเป็นของเจ้า!”

แสงสีเขียวค่อยๆ หายไป และร่างกายเขาก็ค่อยๆ เบาลง

หัวใจของ เสี่ยวหลิงเซียนเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ

ผู้ชายดีๆแบบนี้หายากจริงๆ

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ นางก็หน้าแดง “พี่เซิน อย่าปฏิเสธยอมรับมันไว้เถอะ!”

ไฟเพิ่มเขียวมาอีกแล้ว…

ขันที่กู้ยที่เฝ้าดูอยู่ก็รู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย

เขาพูดอย่างช่วยไม่ได้: “แม่นางหลิงเอ๋อ แต่งงานกับฝ่าบาทเถอะไม่ว่าใครจะยอมรับ มันก็เหมือนเดิม!”

ถ้าสนมหลันรู้เรื่องนี้ระหว่างฝ่าบาทกบหลิงเอ๋อ นางคงจะยิ้มอย่างมีความสุขแน่ๆลง

สมุนไพรชนิดใดหลังจากผ่านประตูไปแล้วจะไม่ใช่ของครอบครัวของท่านเอง?

คําพูดของขันที่กู้ยทําให้ใบหน้าของ เสี่ยวหลิงเซียนแดงขึ้น

นางเหลือบมอง เซิ่นเทียน อย่างลับๆ แต่เห็นว่าคนหลังยังคงจ้องมองตัวเองอยู่ 

ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเสน่หา และผู้คนก็อดไม่ได้ที่จะให้แก้มร้อนผ่าว ซึ่งมันแปลกอยู่เสมอ

อนึ่ง เมื่อผู้ชายมองคนรักของเขา เขาไม่ควรมองที่ใบหน้าและดวงตาของเขาเสมอห

รือ?

ทําไมรู้สึกเหมือนพี่เซ็นกําลังจ้องมองที่ด้านหลังศีรษะของฉัน??

หลังจากคิดถึงเรื่องนี้แล้ว เสี่ยวหลิงเซียนก็รู้สึกว่านางควรจะสงวนตัวไว้มากกว่านี้

ข้าได้ยินมาว่าผู้ชายส่วนใหญ่ชอบผู้หญิงที่สงวนตัวมากกว่า

นางกระซิบ: “ใครจะแต่งงานกับพี่เซินกัน”

“นี่ไง!”

เสี่ยวหลิงเซียนละสายตาจาก เซิ่นเทียน: “ท่านพี่เซิ่นตกจากหน้าผาและพบถ้ํานี้และ เลือดของข้าก็เปิดถ้ํานี้”

“มีอะไรอยู่ข้างในหรือแบ่งบัญชีระหว่างหกถึงสี่!”

“พี่เซินกับข้าได้คนละ 40% และพี่กุ้ยและพี่เสี่ยวเกาก็รับคนละ 10% ด้วย”

เซิ่นเทียน ปฏิเสธอย่างราบเรียบ: “ป็นไปได้อย่างไรข้าจะให้ส่วนแบ่งของข้ากับฉัน เกาและลุงกุ้ยเอง จะให้เจ้าแบ่งได้ยังไง”

“ไปกันเถอะ! 50-50 และท่านไม่ได้รับอนุญาตให้ปฏิเสธ!”

เมื่อฟังคําพูดที่ดุดันของ เซิ่นเทียน เสี่ยวหลิงเซียนอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง

เอาแต่ใจ ดื้อดึง แมนมาก ชอบ!

นางต้องการที่จะสงวนตัวและปฏิเสธเขา แต่นางไม่สามารถพูดออกมาได้!

เผชิญหน้ากับ เช่นเทียนที่ครอบงําเช่นนี้

ในหัวใจของ เสี่ยวหลิงเซียนสมองของนางเริ่มที่จะจินตนาการอีกครั้ง

สําหรับ เซิ่นเทียน เขาได้ละสายตาจากหน้าผากของนาง

หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ เช่นเทียนได้ตรวจสอบการคาดเดาของเขาอย่างใด

อย่างหนึ่ง

นั่นคือเขาสามารถแบ่งโชคได้มากถึง 50% ของผู้โชคดี

นี่เป็นประเด็นสําคัญ หากคุณแบ่งปันผลประโยชน์ซึ่งกันและกันอย่างละ 509% ทั้งสอง ฝ่ายจะเพิ่มโชคให้มากที่สุด

สิ่งนี้มีประโยชน์ในระยะยาวสําหรับทั้งสองฝ่าย

หากประโยชน์ที่เพิ่นเทียนได้รับ มากกว่า 50% รัศมีโชคจะลดลง

หาก เซิ่นเทียน กลืนโอกาสนี้จนหมด โชคของเขาจะไม่เพิ่มขึ้น

และโอกาวของผู้ถูกลิขิตนั้นอาจล้มเหลวด้วยเหตุนี้

ฉินเกาคนก่อนตกลงมาจากวงแหวนสีแดงบริสุทธิ์เป็นวงแหวนสีแดงที่มีจุดสีเขียว

เช่นเดียวกับการเพิ่มขึ้นของแสงสีเขียวของ เสี่ยวหลิงเซียน พวกเขาทั้งหมดได้พิสู

จน์เรื่องนี้

จะเห็นได้ว่าการพึ่งพาความสามารถพิเศษของตนเอง การสร้างความสัมพันธ์ที่ดีในทุก ที่นั้นเป็นวิถีแห่งราชา

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เซิ่นเทียน ก็อดไม่ได้ที่จะชมความฉลาดของเขา

“ก็ได้ อย่าปฏิเสธ

เมื่อเห็นเสี่ยวหลิงเซียนจ้องมองเขา ใบหน้าของเขาดูเบลอเล็กน้อย

เซิ่นเทียน ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นอะไร เขาชี้ไปที่บ้านหินหลังเล็กในหุบเขา

“ยาพวกนี้เป็นแค่ของเหลือ ถ้าเดาถูก นั่นแหละคือโอกาส!

บ้านหินที่อยู่ลึกเข้าไปในหุบเขาดูธรรมดามาก

ทั้งหมดทําด้วยหินสีเทาโดยไม่มีการแกะสลักใดๆ

แต่ยิ่งสังเกตดีๆ ก็ยิ่งรู้สึกว่ามันมีเสน่ห์เป็นพิเศษ

ดูเหมือนว่าจะเชื่อมต่อกับหุบเขาทั้งหมดและเป็นศูนย์กลางหลักของหุบเขาทั้งหมด

หากเจ้าสัมผัสอย่างระมัดระวัง เจ้าจะพบว่ากลิ่นอายของทั้งหุบเขามาบรรจบกับบ้า นหินหลังเล็กๆ

แน่นอนว่านั่นคือที่ที่เจ้านายของถ้ําอาศัยอยู่

“ดูเหมือนว่าผู้ฝึกตนคนนี้ควรจะเป็นนักพรตสันโดษ!”

เซิ่นเทียน ยิ้มและส่ายหัว และค่อยๆ เดินไปยังบ้านหินหลังเล็ก

แค่สมุนไพรในหุบเขาก็มีค่าเป็นล้านหินวิญญาณแล้ว มรดกที่แท้จริงอยู่ในบ้านหิน! 

ความคาดหวังเพิ่มขึ้นในหัวใจของ เซิ่นเทียน

ข้าไม่รู้ว่าโอกาสที่ผู้อาวุโสคนนี้ทิ้งไว้จะทําให้หัวเขาขาวโพลนไปหรือเปล่า

เมื่อทุกคนมาถึงบ้านหินหลังเล็กๆ พวกเขาเห็นรอยฝ่ามือแบบเดียวกันที่หน้าประตู

แน่นอนว่าเจ้าต้องบริจาคเลือดอีกครั้ง

เสี่ยวหลิงเซียนยื่นมือขวาออกมาอย่างไม่เต็มใจและค่อยๆ กดลงไป

ทันใดนั้น เลือดห้าหยดก็ซึมเข้าไปในประตูเหล็กลึกลับ

ประตูบ้านหินค่อยๆ เปิดออก ห้องที่ปิดอย่างเงียบเชียบก็ปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน