คลั่งไคล้ใคร่รัก – ตอนที่ 11คุณต้องยอม

“ ยายของคุณก็อายุมาก ยาที่ไปรับที่อนามัยประจำก็มีแค่เบาหวานความดัน แต่ท่านไม่กล้าตรวจเช็คอย่างอื่นเพิ่ม เพราะอะไรคุณคงรู้ดี ”

“ เพราะเราไม่มีเงินตรวจ ไม่มีเงินรักษา ”

“ ใช่ค่ะ คุณลองคิดดูนะคะว่าหากที่ดินโดนยึดแล้วยายของคุณจะไปอยู่ที่ไหน อายุก็มากขนาดนั้น ที่ดินอันเป็นมรดกตกทอดมาตั้งแต่รุ่นบรรพบุรุษจะต้องมาจบลงที่ท่าน ท่านจะต้องทุกข์ตรมแค่ไหน ”

เด็กสาวตึงเครียดขึ้นทุกขณะจิต เป็นห่วงยาย ในขณะเดียวกันก็หวาดเกรงคนพวกนี้ไปด้วย

“ คุณหมอแอบสืบเรื่องราวส่วนตัวของหนูเหรอคะ ”

“ คุณหมอท่านไม่ต้องมาทำเรื่องแบบนี้ด้วยตัวเองหรอกค่ะ เอาเป็นว่าเรารู้ก็แล้วกัน คุณจะปล่อยให้คุณยายเจอเรื่องแบบนั้นได้ลงคอหรือคะ ” เด็กสาวประสานสายตากับคุณแม่บ้านตรง ๆ

“ คุณต้องการจะพูดอะไรคะ พูดออกมาได้เลยค่ะ ไม่ต้องอ้อมค้อม ” อีกฝ่ายยิ้มออกมาได้

“ แต่มันต้องแลกกับตัวหนู พรหมจรรย์ของหนู อิสระของหนู หนูเป็นคนนะคะ ไม่ใช่สิ่งของ ” เธอเถียงเคล้าเสียงสะอื้น

“ ในเมื่อชะตาชีวิตชี้นำมาแบบนี้ บางทีเราก็ต้องเล่นตามบทไป อิสระของคุณจะถูกกักขังไม่นานหรอก เพียงไม่เกินหนึ่งเดือนเท่านั้น รอแค่คุณซันเบื่อ ”

เพราะที่ผ่านมาก็ไม่เกินนั้น มากสุดก็แค่หนึ่งเดือน

ดุจตะวันขี้เบื่อ เขาเปลี่ยน ‘ ของ ’ เป็นว่าเล่น

รอแค่คุณซันเบื่อ

คำพูดนั้นแทนที่จะทำให้รู้สึกดีกลับแย่ลงไปอีก เพราะมันทำให้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นแค่สิ่งของ ของเล่น หรืออะไรสักอย่างที่ไร้ค่า ไร้ราคา รอเวลาให้เขาเบื่อแล้วโยนทิ้งไป

แต่สิ่งที่คุณแม่บ้านพูดก็ถูกไปกว่าครึ่ง ยายของเธอจะพ้นความทุกข์ที่เกิดจากหนี้สิน เงินกู้เหล่านั้นท่านก็กู้มาเพื่อส่งเสียให้เธอได้เล่าเรียน บ้านช่องจะถูกปรับปรุงให้สะดวกสบาย ไหนจะสุขภาพของยายที่จะได้รับการดูแลเป็นอย่างดีอีก

อดทนเพียงไม่นาน เธอจะได้เงินก้อนไว้ไปต่อยอดอนาคตด้วย