จูบเร่าร้อนในคราวแรกแล้วผ่อนลงเป็นบดเคล้าเบา ๆ ในตอนท้าย เด็กสาวหลับตาพริ้ม เคลิ้มกับจูบหวาน ๆ กำซาบไออุ่นจากแผงอกกว้างและสองแขนแข็งแรงที่โอบกอด
ดวงตะวันก็ไม่ได้ร้อนแรงไปเสียในทุกเวลา บางคราวยังพอมีความอบอุ่นให้ได้ละเมียดละไมอยู่บ้าง…
มันอุ่น มันผ่อนคลาย แม้เขาจะถอนจูบแล้วแต่ก็ยังกอดเธอไว้อย่างนั้น
ความเหน็ดเหนื่อยที่โดนเคี่ยวกรำบทรักผสานกับความง่วงงุนสะสมจากเมื่อวานที่นอนไม่ค่อยหลับ ทำให้เธอเผลอเคลิ้มหลับไปไม่รู้ตัว
เขาที่กอดเธอไว้แล้วเอนหลังหลับตาพริ้มเพราะเหนื่อยไม่แพ้ เมื่อสังเกตว่าอีกฝ่ายไม่ได้พูดอะไรและมีลมหายใจสม่ำเสมอลึกยาวก็ลืมตาชะโงกหน้าไปมอง
“ อ้าว หลับซะแล้ว หลับคาดุ้นซะด้วย เด็กน้อยเอ๊ย ” เขาว่าขำ ๆ ก่อนจะค่อยขยับถอดถอนตัวตนออกจากร่องรัก ช้อนอุ้มเธอไว้ในวงแขนแล้วเดินไปวางบนเตียงใหญ่สีขาวอย่างเบามือแล้วห่มผ้าให้ อุตส่าห์ตั้งใจไว้ว่าจะเอาทั้งคืนให้หนำใจแต่ดันมาหลับหนีกันได้
เขาผละออกมายืนจ้องเธออยู่เนิ่นนานก่อนจะเดินจากไป…
***
“ คุณแก้วคะ คุณแก้ว ! ”
เสียงเรียกอยู่ข้างเตียงทำให้คนถูกเรียกงัวเงียแล้วค่อยปรือตาขึ้นมามอง เมื่อเห็นว่าเป็นใครก็รีบผุดลุกขึ้นนั่ง แต่เมื่อรู้สึกถึงความเย็นวาบเพราะไม่ได้สวมอะไรเลยสักชิ้นเมื่อผ้าห่มร่นลงไปจากตัว ก็รีบซุกตัวลงใต้ผ้าห่มอีกครั้ง
“ คุณแม่บ้าน หนูขอโทษค่ะ ”
กิริยานั้นทำให้คุณแม่บ้านแอบยิ้ม
“ ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ ฉันต่างหากที่ต้องขอโทษที่เข้ามารบกวนเวลาพักผ่อนของคุณ แต่ตอนนี้มันเก้าโมงแล้ว เลยเวลาอาหารเช้า และคุณซันท่านสั่งไว้ว่าให้มาดูแลคุณด้วย ”
เด็กสาวหน้าร้อนวูบเมื่อได้ยินชื่อนั้น
เขาห่วงเธอด้วยเหรอ หรือแค่กลัวว่าของเล่นจะชำรุดแล้วใช้ไม่คุ้ม…
“ นี่เก้าโมงแล้วเหรอคะ ขอโทษที่หนูตื่นสายค่ะ ”
“ ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ ฉันเข้าใจ คุณมีไข้หรือผิดปกติอะไรไหมคะ ” อีกฝ่ายถามอย่างเป็นห่วง แต่มันยิ่งทำให้แก้วกานดาอายหนักเข้าไปอีกเพราะคล้ายคุณแม่บ้านจะมาถามว่าหลังจากเจอศึกหนักเมื่อคืนแล้วยังไหวหรือเปล่า
“ เปล่าค่ะ หนูไม่เป็นไร ”
“ คุณแก้วหิวไหมคะ เดี๋ยวจะจัดมื้อเช้ามาให้ ห้องทานอาหารจะอยู่ด้านขวาของห้องขาวค่ะ ”
“ หิวค่ะ แต่ขอเวลาแก้วอาบน้ำอาบท่าสักครู่ก่อน ”
“ ถ้าอย่างนั้นเอาไว้คุณแก้วเรียบร้อยแล้วค่อยโทรหาฉันก็ได้ค่ะ ”
“ ขอบคุณค่ะคุณแม่บ้าน ”
อีกฝ่ายส่งยิ้มให้บาง ๆ แล้วเดินจากไป
เด็กสาวทิ้งตัวลงบนที่นอนหนานุ่มแล้วหลับตาลง
มันเกิดขึ้นแล้ว เกิดขึ้นจริง ๆ เธอไม่ได้ฝันไป…
อาจจะต่างจากฝันนิดหน่อย ไม่สิ ไม่นิด ต่างกันมาก เธอเคยวาดฝันไว้ว่าได้นอนซุกในอ้อมอกอุ่นของคุณหมอ ตกเป็นของเขาด้วยความรักกับบทรักอันแสนหวานที่เคยอ่านจากในนิยายหรือไม่ก็ดูในละคร จากนั้นก็ซุกซบหลับใหลไปในอ้อมกอดของกันและกันจนถึงเช้า ตื่นเช้ามาสบตาบอกรักกันอย่างแสนสุข
แต่ความจริงมันคือเขา เอา เธออย่างเร่าร้อนรุนแรง ไม่มีการทะนุถนอม ใช้งานแบบจัดหนักจัดเต็ม จนกระทั่งเธอหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อนตอนไหนก็ไม่รู้ แถมยังถูกทิ้งให้อยู่เพียงลำพังบนเตียงกว้าง ไม่มีคำปลุกปลอบสวยงามให้รู้สึกดีจากการสูญเสียพรหมจรรย์ครั้งแรกใด ๆ ทั้งสิ้น
ขอบตาร้อนผ่าว เอาน่า จะไปเอาอะไรนักหนาระหว่างชีวิตจริงกับนิยายเล่า…
ความจริงก็คือเธอขายตัวให้กับเขา เขาจ่ายหนักก็ต้องใช้เธอให้คุ้ม
เอาเข้าจริงมันก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่นัก เธอหวนคิดถึงบทรักระหว่างเธอกับเขาเมื่อคืนนี้แล้วหน้าร้อนวูบ เรือนกายร้อนผ่าว มันเร่าร้อนเหลือเกิน ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอเองก็ชอบมันเสียด้วย
นับว่าเป็นการแลกเปลี่ยนที่คุ้มอยู่นะ เขาได้เธอ เธอก็ได้เขา สนุกไปด้วยกัน ตัดเรื่องความรู้สึกและศีลธรรมอันดีงามทั้งหลายทั้งปวงออกไป
ทำให้เต็มที่อย่างที่คุณแม่บ้านบอก เพราะไม่นานเขาก็จะเบื่อ ไม่เกินหนึ่งเดือนเท่านั้น รอวันที่เขาจะขว้างทิ้ง
แค่ต้องระวังอย่างเดียว อย่าเผลอไปรักเขาเท่านั้น…
