“ หมอเมฆน่ะเหรอคะ ”
“ รู้จักด้วยเหรอ ”
“ เคยเจอกันโดยบังเอิญที่โรงพยาบาลครั้งหนึ่งค่ะ แล้วนี่เขาอยู่ที่ไหนคะ หนูควรจะไปทักทาย ”
“ ไม่ต้องหรอก เมฆมันกำลังอธิบายทุกอย่างให้ยายและครูรุ่งรัตน์ฟัง ก่อนที่จะมาที่นี่พวกเราแวะไปหาครูรุ่งรัตน์ก่อนแล้วพูดความจริงทุกอย่างให้ฟัง ครูรุ่งรัตน์ก็เลยอาสามาที่นี่เพื่อช่วยอธิบายให้ยายของแก้วฟังอีกแรง เพื่อที่เราจะได้เจรจาง่ายขึ้น ”
“ เจรจาเรื่องอะไรคะ ”
“ ก็เรื่องที่ฉันจะขอแก้วแต่งงานไง ” เด็กสาวเบิกตากว้าง
“ อะ… อะไรนะคะ แต่งงานงั้นเหรอ !? ”
“ ใช่สิ ฉันรักแก้ว รักมาเป็นปี ๆ แล้ว ไม่มีเหตุผลที่จะต้องรอ ”
“ แต่… แต่ว่าแก้วพึ่งอายุสิบเก้า ยังเรียนไม่จบเลย ”
“ อยากเรียนต่อก็เรียนไปสิ ใครห้ามเธอล่ะ แต่เธอแค่จะต้องควบตำแหน่งเมียของฉันไปด้วยเท่านั้นเอง ”
“ ยังไม่เห็นขอหนูแต่งงานสักคำ ” เธอพูดงอน ๆ เขาหัวเราะร่วน
“ ฉันรู้อยู่แล้วไงว่ายังไงเธอก็ต้องตอบรับ เธอรักฉันจะตาย ”
“ ทำไมคุณหมอไม่บอกหนูดี ๆ ล่ะคะว่ารัก ”
“ ก็… ฉันไม่รู้ ฉันไม่เคยรัก ไม่รู้ว่ารัก ที่ผ่านมาฉันมีแต่ความใคร่เท่านั้น คนที่ไม่เคยรักและไม่เคยได้รับความรักจากใคร ฉันไม่เคยเปิดใจให้ใครเพราะกลัวจะผิดหวัง กลัวเขารู้ว่าฉันมีข้อบกพร่อง กลัวโน่นกลัวนี่ กลัวไปหมด ”
“ แล้วทำไมคุณหมอถึงรักแก้วล่ะคะ ตั้งแต่เมื่อไหร่ ”
“ ไม่รู้ ตอบไม่ได้ คงเพราะฉันไม่เคยปล่อยให้ใครข้ามเส้น ไม่เคยคบหาใคร ไม่เคยคุยกับผู้หญิงคนไหนนาน ๆ แต่สำหรับแก้วมันพิเศษ แก้วเขียนจดหมายมาหาฉัน คำพูดของแก้วในนั้นมันทำให้ฉันรู้สึกเป็นสุขและอบอุ่นไปด้วย แก้วเป็นคนเดียวที่สนทนากับฉันมากขนาดนั้น ”
“ เพราะเขียนจดหมายน่ะสิคะ ก็เลยโม้ได้เยอะ ถ้าอยู่ต่อหน้าคุณหมอก็ไม่ยอมให้พูด เอาแต่ทำอย่างเดียว ”
เธอพูดไปก็หน้าแดงไป เขาหัวเราะร่วน
“ ต่อไปจะพยายามพูดให้มากกว่านี้ แล้วเธอไม่ชอบในสิ่งที่ฉันทำหรือไง เห็นครางใจจะขาดทุกครั้ง ”
“ คุณหมออะ ! ” เธอท้วงอย่างเขินอาย เขาก้มลงไปหอมเธอฟอดใหญ่
“ ฉันมันโง่ ยกโทษให้ฉันด้วยนะ ”
“ คุณหมอไม่ได้ทำอะไรผิดเสียหน่อยนี่คะ ”
“ คนไม่เคยรัก พอจะรักใครแต่ละทีมันก็เลยทุลักทุเลแบบนี้ล่ะมั้ง แล้วยิ่งเป็นคนแบบฉันด้วย ”
“ ไม่น่าเชื่อนะคะว่าเรื่องง่าย ๆ แบบนี้คนฉลาด ๆ อย่างคุณหมอจะไม่รู้ ” เธอพูดขำ ๆ
“ คนเป็นหมอก็ใช่ว่าจะแสนรู้ไปเสียทุกอย่างนี่นา คนเรามันก็ถนัดคนละอย่าง รู้เรื่องนั้น แต่ไม่รู้เรื่องอื่นก็เป็นได้ ฉันทำกับข้าวห่วยมาก เธอควรรู้เอาไว้ ” เด็กสาวหัวเราะพรืดออกมา
“ แต่ที่คุณหมอพูดมามันก็ไม่ถูกเสียทีเดียวนะคะ ”
“ หืม เรื่องไหนเหรอ ”
“ ก็เรื่องที่บอกว่าไม่เคยได้รับความรักจากใครไงคะ ไม่จริงเลย อย่างน้อยก็มีคุณหมอเมฆน้องชายที่คอยห่วงใยคุณหมออยู่เสมอ แล้วก็… คุณแม่บ้านวันเพ็ญอีกยังไงล่ะคะ บางทีการที่คุณหมอเอาแต่ปิดกั้นตัวเอง อยู่ในโลกส่วนตัวแล้วจมกับความคิดลบ ๆ มันทำให้พลาดอะไรไปหลายอย่างเลยนะคะ ” ดุจตะวันนิ่งงันไปพักหนึ่งก่อนจะเอ่ยออกมาในท้ายที่สุด
“ จริงด้วย เอาเป็นว่าต่อไปนี้ฉันจะพยายามปรับตัวนะ เพื่อเธอ ”
“ ขอบคุณคุณหมอมากเลยนะคะ ”
“ ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อแก้ว ฉันขอโทษสำหรับเรื่องไม่ดีที่ผ่านมา นับจากนี้ไปฉันจะปรับปรุงตัวเป็นผู้ชายที่ดีของแก้ว จะไม่ข้องแวะกับผู้หญิงคนไหนอีก แก้วจะเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ฉันรักจนตาย ”
“ คุณหมอ ! ”
“ แล้วก็เลิกเรียกฉันว่าคุณหมอเสียที ฉันเป็นว่าที่เจ้าบ่าว เป็นผัวเธอแล้วนะ ”
“ แล้ว… จะให้หนูเรียกว่าไงล่ะคะ ”
“ พี่ซันขา ไหนเรียกซิ ” เขาว่าเสียงพร่า ดวงตาคมเชื่อมหวาน เด็กสาวก้มหลบพลางเรียกเบา ๆ
“ พี่ซันขา ”
“ อาาา เสียงหวาน ๆ ของเธอมันทำให้ฉันแข็ง รู้ไหม ”
เขาครางเสียงพร่าพลางจับมือเธอให้ไปกุมที่ตรงเป้ากางเกงที่มันผงาดง้ำจนตุงโด่ง เด็กสาวมองซ้ายมองขวาอย่างกังวล
