หลี่เจี่ยซินกลัดกลุ้มเรื่องหนี้สินเป็นอย่างยิ่ง หลินกว่างเพื่อนที่คบกันตั้งแต่ยังเด็กจึงชวนเธอไปผ่อนคลาย หลี่เจี่ยซินทนที่เพื่อนสาวรบเร้าไม่ไหวเธอจึงถูกอีกฝ่ายลากออกไปในที่สุด
“ถ้าเธอมาฉันถึงวางใจกล้าเมาได้เต็มที่”
ความลับเรื่องหลี่เจี่ยซินเป็นยอดนักสู้มีหลินกว่างที่รู้ดีทุกอย่าง หญิงสาวจึงวางใจเป็นอย่างยิ่งเวลาที่มาเที่ยวกับหลี่เจี่ยซิน
ยิ่งดึกเสียงเพลงยิ่งดัง หลี่เจี่ยซินใช้สำลีอุดหูเธอไม่มีอารมณ์จะสนุกจึงได้แต่ปล่อยให้เพื่อนสาวเต้นเพียงลำพัง
วันนี้หลี่เจี่ยซินมาที่นี่ยังมีอีกสาเหตหนึ่งคือตั้งใจจะคุยกับคุณชายใหญ่ตระกูลจินผู้เป็นเจ้าของผับใหญ่แห่งนี้ เพราะเธอเป็นคนสวยที่หายากในแถบนี้ชื่อเสียงจึงเลื่องลือ หลี่เจี่ยซินจึงถูกคุณชายใหญ่คนนี้ตามจีบมานาน แต่เธอก็ไม่เคยสนใจ
ในตอนนี้เมื่อจวนตัว นอกจากเขาคือคนร่ำรวยเพียงคนเดียวที่เธอรู้จักแล้ว หลี่เจี่ยซินก็ไม่รู้จักใครอีก คืนนี้จึงคิดจะมาพบเขาเพื่อขอยืมเงินสักก้อนเพื่อไปตัดยอดเงินกู้ก่อนที่ตึกของเธอจะถูกขายทอดตลอดตามหมายศาล
เธอเดินไปบอกคนคุมผับที่รู้จักว่าตัวเองต้องการพบคุณชายใหญ่ การมาของหลี่เจี่ยซินทำให้เขารู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก แถมหญิงสาวยังขอพบเขาด้วยตัวเองทำให้คุณชายใหญ่ถึงกับแปลกใจ
“พาเธอเข้ามา”
คุณชายใหญ่นั่งอยู่ท่ามกลางสาว ๆ ในห้องส่วนตัว สายตามองไปที่ประตูจนกระทั่งเห็นหลี่เจี่ยซินกับหลินกว่างเดินเข้ามา ผู้หญิงทั้งสองนั่งลงตรงข้าม คุณชายใหญ่มองหลี่เจี่ยซินด้วยดวงตาเป็นประกาย สองสาวทักทายเขาอย่างสุภาพ
“เสี่ยวซินคนสวยของผม วันนี้มาหาถึงที่นี่ทำให้ผมแปลกใจไม่น้อย”
หลี่เจี่ยซินไม่เสียเวลาคุยเรื่องไร้สาระกับเขา เธอจึงเข้าประเด็นทันที
“ฉันมีธุระจะคุยกับคุณชายใหญ่”
คุณชายใหญ่หัวเราะ ยกแก้วเหล้าขึ้นมาจิบพร้อมกับไล่เด็ก ๆ ออกไป
“หลินกว่างคุณก็ด้วย”
หลินกว่างกับคุณชายใหญ่ค่อนข้างคุ้นเคยกัน เพราะในตอนที่เขาตามจีบหลี่เจี่ยซินอย่างหนักนั้นมีหลินกว่างคอยเป็นแม่สื่อ แต่สุดท้ายเมื่อเพื่อนไม่สนใจเธอก็ไม่ฝืนใจเพื่อนและเลิกเชียร์อีกต่อไป
หลินกว่างมองหลี่เจี่ยซินด้วยสายตาเป็นห่วง เธอไม่ได้ห่วงว่าหลี่เจี่ยซินจะเป็นอันตราย แต่กลัวเพื่อนของเธอจะเป็นคนทำอันตรายคุณชายใหญ่จนออกจากผับแห่งนี้ไม่ได้
“ไปเถอะ ไม่ต้องห่วงระวังตัวด้วยนะฉันจะรีบคุยรีบออกไป”
หลี่เจี่ยซินบอก หลินกว่างบีบมือเพื่อนสาวก่อนจะเดินออกไป
ภายในห้องที่เย็นเฉียบ เสียงเพลงถูกลดลงแล้ว คุณชายใหญ่นั่งไขว่ห้างอย่างผู้ที่อยู่เหนือกว่า
“ว่ามามีเรื่องเดือดร้อนอะไร ทำให้คนสวยของผมยอมมาพบผมถึงที่นี่”
แน่นอนว่าคนยิ่งยโสอย่างหลี่เจี่ยซินย่อมไม่วิ่งมาหาเขา ถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ
“บ้านของฉันกำลังจะถูกธนาคารยึด ฉันจะขอยืมเงินคุณค่ะ”
คุณชายใหญ่ยิ้ม ใบหน้าดูอบอุ่นเป็นอย่างยิ่ง เขาไม่ใช่คนหล่อใบหน้าธรรมดาแต่รูปร่างใช้ได้และมีเงินมาก ดังนั้นคนมีเงินไม่จำเป็นต้องหล่อก็รู้สึกว่าตัวเองมีหน้าตาเหนือคนอื่นแล้ว
“ไม่ได้ดูถูกนะ แต่เสี่ยวซินจะเอาอะไรมาใช้ผม กิจการของคุณรายได้ก็แค่พอเลี้ยงปากท้องคนในโรงเรียนไม่ใช่เหรอไม่พอใช้หนี้หรอก”
หลี่เจี่ยซินขยับเข้ามาใกล้ คุณชายใหญ่รินเหล้าให้เธอ หลี่เจี่ยซินลังเลเล็กน้อยแต่แล้วหญิงสาวก็ยกแก้วขึ้นดื่มจนหมด
คุณชายใหญ่ยิ้ม หลี่เจี่ยซินพูดต่อ
“ฉันจะทำงานเพิ่ม ไม่มีทางเบี้ยวคุณชายแน่นอนค่ะ เชื่อฉันนะคะ”
หลี่เจี่ยซินขอร้อง ใบหน้าสวย ๆ ของเธอถูกใจเขาเป็นอย่างยิ่ง คุณชายใหญ่สกุลจินจึงพูดว่า
“ถ้าตกลงเป็นผู้หญิงของผมก็ไม่วุ่นวายแบบนี้แล้ว รับรองว่าชีวิตของเสี่ยวซินจะสุขสบาย ถึงจะออกนอกหน้าเป็นภรรยาตามกฎหมายไม่ได้แต่ผมไม่ทำให้คุณลำบากแน่นอน”
หลี่เจี่ยซินเป็นเพียงผู้หญิงจากชนชั้นกลางคนหนึ่ง ไม่สามารถแต่งงานกับเขาเพื่อเชิดหน้าชูตาได้อยู่แล้วเธอรู้เรื่องนี้ดี แต่เธอก็ไม่ต้องการเป็นเมียเก็บของใครและอีกอย่างเธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับคุณชายใหญ่คนนี้
“ฉันจะทำงานหาเงินมาใช้หนี้ค่ะ”
คุณชายใหญ่หัวเราะ
“ตอนนี้ยังต้องวิ่งมากู้เงินผู้ใช้หนี้ แล้วจะมีวิธีไหนหาเงินมาคืนผมล่ะ เสี่ยวซินนี่มองโลกในแง่ดีเกินไปแล้วถ้ามีอะไรง่ายคุณก็คงไม่ลำบากแบบนี้ คิดดูให้ดีหรือถ้าคิดไม่ได้ผมก็มีวิธีช่วย”
เขายังยื่นเหล้าให้เธออีกแก้ว หลี่เจี่ยซินยกแก้วแล้วชนกับเขาตามมารยาท ยังไงวันนี้เธอก็ต้องง้อเขา
“คุณชายจะไม่ให้ใช่หรือเปล่าคะ”
เธอถามออกไปในที่สุด
“ก็ถ้าเสี่ยวซินเป็นเด็กดี รับปากผมก็ไม่ใช่เรื่องยากนี่”
หลี่เจี่ยซินเริ่มคิดหาทางอื่น เธอลุกขึ้นแล้วบอกเขาอย่างสุภาพ
“ฉันขอคิดดูก่อนค่ะ ขอบคุณที่ยื่นข้อเสนอนะคะแต่ฉันอยากให้คุณชายใหญ่เข้าใจฉันไม่อยากเป็นเมียเก็บใครจริง ๆ ค่ะ”
