อเล็กซ์ไม่เข้าใจว่าทำไมคนของประธานกู้จึงยอมปล่อยเธอมาอย่างง่ายดาย ถึงแม้ว่าหลี่เจี่ยซินจะบอกเขาแบบนั้นแต่อเล็กซ์ก็ไม่คิดจะปล่อยเธอให้กลับไปขึ้นรถคันนั้นเป็นอันขาด ขืนทำแบบนั้นหลิวไห่คงได้ตัดขาดพี่น้องจากเขาเป็นแน่
“อาซ้อ ไม่ได้นะครับกลับไปกลับผมนะครับ ผมรับปากลูกพี่แล้วยังไงก็ต้องดูแลอาซ้อให้ดี”
หลี่เจี่ยซินยิ้มหวานเมื่อมือข้างหนึ่งของเธอถูกอเล็กซ์ลากจูงให้ไปขึ้นรถ เธอขัดขืนเขามองเขาทั้งใบหน้ายิ้ม
“ไม่ได้หรอก ฉันมีเรื่องต้องสะสางกับประธานกู้”
“อาซ้อ”
เขาพูดแค่คำนี้ก็ถูกหลี่เจี่ยซินตีจนสลบ หลี่เจี่ยซินแบกร่างใหญ่โตของอเล็กซ์ขึ้นมาด้วยมือเดียวและยังเปิดประตูรถแล้วยัดเขาเข้าไปในนั้น เธอปัดมือแล้วบอกลูกน้องของอเล็กซ์อีกสองคนที่เอาแต่ยืนตาค้างตกตะลึง
“พาเขากลับไป ดูแลเขาด้วยบอกลูกพี่พวกนายตามนี้ไม่ต้องตามมาอีก”
หลี่เจี่ยซินตบไหล่คนขับรถก่อนที่จะเดินกลับไปที่รถคันนั้น ผู้ชายคนหนึ่งถูกหลี่เจี่ยซินลากลงจากรถเธอโบกมือแล้วตะโกนเสียงดัง
“ฝากพาผู้ชายคนนี้ไปทิ้งที่หน้าโรงพยาบาลหน่อยนะ”
ว่าแล้วเธอก็ขึ้นรถคันนั้นแล้วจากไปอย่างรวดเร็ว ลูกน้องของอเล็กซ์หลังจากได้สติก็รีบวิ่งมาพยุงผู้ชายที่ถูกยิงจนเลือดอาบมาขึ้นรถ ถึงผู้ชายคนนี้จะเป็นอริแต่เพราะเป็นคำสั่งของอาซ้อพวกเขาก็ไม่สามารถเพิกเฉย
ที่หน้าโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด มีคนเจ็บคนหนึ่งคลานอยู่หน้าโรงพยาบาลทั่งร้องโอดโอยโดยที่ไม่รู้ว่าเขามาได้ยังไงและเกิดอะไรขึ้น แต่ในตอนนี้แพทย์ได้ช่วยเขาอย่างเต็มที่แล้ว
หลี่เจี่ยซินถูกพาไปยังสถานที่หนึ่ง เธอรู้สึกคุ้นตาเป็นอย่างมากด้านหน้าสถานที่นี้เป็นสุสานของผู้ที่มีฐานะ กู้เมิ่งยังคงสลบอยู่หลี่เจี่ยซินเกรงว่าเขาจะคิดไม่ซื่อก่อนจะลงจากรถเธอจึงหักขาหลิวไห่ไปข้างหนึ่ง
หลิวไห่ที่ยังสลบฟื้นขึ้นมาทันที เขาร้องด้วยความเจ็บปวดแต่ไม่มีใครช่วยเขา ทั้งยังถูกทิ้งไว้ในรถเพียงลำพัง
คนขับรถเห็นหลี่เจี่ยซินหักขาคนด้วยมือเปล่าตกใจแทบสิ้นสติ เขาเคยได้ยินมาบ้างว่าการทดลองของเจ้านายไม่เคยมีใครรอดเกินสิบห้าปี แต่ทำไมหลี่เจี่ยซินคนนี้ถึงมีชีวิตยืนยาวขนาดนี้ ไม่แปลกใจเลยที่พวกเขาค้นหาเธออย่างบ้าคลั่ง
หลี่เจี่ยซินสำรวจไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง สถานที่แห่งนี้เหมือนยังอยู่ในความทรงจำของเธอ หลี่เจี่ยซินรู้สึกปวดหัวขึ้นมาเธออดทนเป็นอย่างยิ่ง กระทั่งเลือดกำเดาไหลออกมาหลี่เจี่ยซินก็ใช้หลังมือปาดออกโดยไม่สนใจ
คนขับรถเห็นท่าทางของเธอแบบนั้นยิ่งหวาดกลัว แม้จะเจ็บปวดแต่ใบหน้ายังราบเรียบ สายตาของผู้หญิงคนนี้แดงก่ำพร้อมที่จะฆ่าได้ทุกเวลา
เธอเดินลัดเลาะตามคนขับรถไป กระทั่งเดินเข้ามายังสถานที่หนึ่งคล้ายเป็นโรงเก็บของเก่าแต่เมื่อเปิดประตูเข้าไปด้านในสถานที่แห่งนี้พบว่าเป็นทางเดินโล่งกว้าง
หลี่เจี่ยซินถูกนำมายังลิฟต์ตัวหนึ่ง หญิงสาวขมวดคิ้วมุ่นจากที่เธอสังเกตุดูนั้น ที่นี่เป็นประตูอีกด้านหนึ่งเท่านั้น
“เราต้องลงลิฟต์กันครับ”
คนขับรถดูจะสุภาพกับเธอมากกระทั่งเวลาพูดคุยยังกุมมือกันที่เป้ากางเกงอย่างสุภาพนอบน้อม ผิดกับตอนแรกที่พวกเขาพากันไปจับเธอราวกับเป็นคนละคน
“ไปที่ไหน”
เสียงของหลี่เจี่ยซินหวานใส แต่คนขับรถกลับฟังแล้วสะดุ้งโหยง
“ใต้ดินครับ ผมจะพาไป”
หลี่เจี่ยซินพยักหน้า ผู้ชายคนนั้นกดลิฟต์แล้วแสกนใบหน้าลิฟต์เปิดออกทันใด คนขับรถพาเธอลงลิฟต์แล้วกดชั้นห้า เมื่อลิฟต์เคลื่อนไหวหลี่เจี่ยซินรู้สึกโหวงเหวงเหมือนตัวเองจะทนไม่ไหวแล้ว แต่เธอก็อดทนจนกระทั่งลิฟต์เปิดออก ครานี้หลี่เจี่ยซินเพียงแต่ก้าวขาออกมาเธอก็ทรุดลงไปแล้ว
ผู้หญิงคนนั้นรอเธออยู่แล้ว คนที่บอกว่าเป็นคนสร้างเธอขึ้นมา หลี่เจี่ยซินตาพร่ามัวและแขนของเธอถูกปักเข้าด้วยเข็มฉีดยา ตัวยาถูกฉีดเข้าไปที่ร่างกายของหลี่เจี่ยซินอย่างรวดเร็ว หญิงสาวลงไปกองลงกับพื้น มีเด็กผู้หญิงวัยรุ่นคนหนึ่งอายุราวสิบสี่สิบห้าเชยคางของเธอขึ้นแล้วพูดเยาะหยัน
“นี่เหรอคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นตัวที่สมบูรณ์ที่สุด จากที่ดูก็ใกล้ตายแล้วนี่ สมองระเบิดตาย ตู้ม ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
เสียงหัวเราะเล็กแหลมของเด็กผู้หญิงยิ่งทำให้หลี่เจี่ยซินปวดหัว และเธอก็สลบไป
หลิวไห่ลงเครื่องแล้วคนของเขารายงานว่าถูกหลี่เจี่ยซินจับได้และไม่ให้ตามเธอไป เธอต้องไปแก้ปัญหาด้วยตัวเอง หลิวไห่กระวนกระวายข้อมูลที่เขาได้มาล่าสุดจากการให้คนไปสืบค้นคือบันทึกประจำวันของพ่อของหลี่เจี่ยซินที่คนนำมาให้เขาในตอนก่อนขึ้นเครื่องบิน
หลิวไห่กำบันทึกแน่น ในตอนนี้เขาไม่รู้จริง ๆ ว่าเธออยู่ที่ไหน ดูเหมือนว่าสัญญาณของเธอจะหายไปอย่างรวดเร็ว มีการเปลี่ยนรถไปหลายครั้งทำให้พวกเขาจับไม่ได้ว่าเธออยู่ในรถคันไหนกันแน่
สนามบินในตอนนี้ไม่เหลือความวุ่นวายแล้ว ลุงเฉิงโทรหาเขาบอกให้หลิวไห่ไปหาที่บ้าน จากทดลองสูตรยาที่ได้รับมานั้นสำเร็จแล้วหลิวไห่ต้องไปดูด้วยตัวเอง ในขณะที่หลิวไห่อยู่บนรถ จู่ ๆ ก็มีรถอีกคันไล่ตามเขามา หลิวไห่สั่งให้คนขับเร่งเครื่องให้เร็วขึ้นเพื่อหนีรถคันนั้น เขาดึงปืนออกมาจากที่ซ่อนในรถแล้วตั้งลำเริ่มเล็ง
แต่ใครจะคาดคิดว่ากลับมีคนคนหนึ่งขับมอเตอร์ไซต์มาขนาบข้าง มิหนำซ้ำยังกระโดดมาที่รถของหลิวไห่ เธอกระชากประตูจนเปิดออกยิ่งกว่ายอดมนุษย์แล้วกระโดดเข้ามาข้างใน เขาต้องตกใจเมื่อเห็นว่าคนคนนั้นเป็นเด็กผู้หญิงหน้าตาดีคนหนึ่ง แต่เรี่ยวแรงมหาศาลเป็นอย่างยิ่ง
เธอว่องไวและไม่รู้สึกเจ็บ หลิวไห่ยิงเธอไปหลายนัดแต่ผู้หญิงคนนั้นกลับหัวเราะ
“ยิงมาเลย ยิงมา”
หลิวไห่จึงยิงไปอีกครั้งคราวนี้กระสุนฝังที่หัวของเธอจัง ๆ และเธอหลบไม่ทันทำให้สมองแตกกระจาย แต่ยังไม่จบเมื่อมีเด็กผู้หญิงอีกคนขับรถมอเตอร์ไซต์คันใหญ่ตามมา เธอยิงปืนรัว ๆ หลิวไห่ก้มตัวต่ำหลบห่ากระสุนที่สาดเข้ามา
โชคดีที่รถของเขาเป็นรถกันกระสุน คนขับเองก็ผ่านเหตุการนี้มาแทบตลอดชีวิตจึงมีสติและยังบังคับรถให้วิ่งได้เป็นอย่างดี คนขับพาหลิวไห่เลี้ยวรถเข้าไปยังตรอกแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นถิ่นของพวกเขา เมื่อรถขับผ่านมีคนเข้ามาขวางทางคนที่กำลังตามมาทำให้หลิวไห่ได้โอกาสหนี สุดท้ายแล้วคนขับก็พาหลิวไห่ในสภาพยับเยินที่ร่างกายเต็มไปด้วยเลือดมาถึงบ้านของลุงเฉิง
ไหล่ของหลิวไห่หลุดจากการที่ถูกเด็กคนนั้นกระชาก ศพของเด็กหญิงยังอยู่ในรถตายทั้งยังลืมตา นี่เป็นครั้งแรกที่หลิวไห่ฆ่าเด็กแต่เขากลับไม่รู้สึกผิดหรือเสียใจ เพราะเขารู้อย่างชัดเจนแล้วว่าเด็กพวกนี้คือเด็กหลอดทดลอง
หลิวไห่เข้าไปหาลุงเฉิง มีหมอประจำตัวลุงเฉิงมาช่วยดูบาดแผลให้เขาในขณะที่หลิวไห่ถอดเสื้อที่เปรอะเปื้อนเลือดออกแล้วแล้วพยาบาลประจำตัวลุงเฉิงเข้ามาช่วยเขาเช็ดตัว ทั้งเขายังสนทนากับลุงเฉิงไปด้วย หลิวไห่นิ่วหน้าเมื่อคุณหมอคนนั้นดันไหล่ของเขาให้กลับไปที่เดิม
“เป็นตัวยาที่ทำให้ร่างกายแข็งแรงเหมือนไม่ใช่คน”
ลุงเฉิงส่งหลอดแก้วให้เขาด้านในบรรจุตัวยาสีทองคล้ายวัคซีนตัวหนึ่ง หลิวไห่พอเข้าใจแล้ว
“ประธานกู้กำลังทำวิจัยคนให้กลายเป็นเหนือคนใช่หรือเปล่าครับ”
“ไม่ผิด แต่ดูเหมือนว่าเด็กพวกนั้นจะไม่รอดเกินอายุสิบห้าปี พวกเขาจะสมองระเบิดจนตายไป”
หลิวไห่ดูวิดีโอบันทึกการทดลองของหนูทดลองที่สมองระเบิดไปเมื่อพวกมันอยู่มาได้ระยะหนึ่ง หนูพวกนั้นที่ได้รับยานี้สามารถพังกรงเหล็กหนาจนพัง และยังทำร้ายผู้ทดลองโดยกัดขาของคนคนหนึ่งจนขาด ตั้งแต่นั้นมาพวกมันจึงได้อยู่ในกระจกที่แน่นหนาและมีระบบปล่อยสารพิษหากพวกมันคุ้มคลั่งเกินจะควบคุม
ลุงเฉิงใบหน้าราบเรียบตอนนี้เหมือนเขาจะเข้าใจแผนการของประธานกู้อย่างกระจ่าง เขาประสานมือจ้องตากับหลิวไห่แล้วบอกว่า
“หลี่เจี่ยซินคือคนที่ถูกทดลองและเป็นเพียงคนเดียวที่รอดมาได้ และเธอจะครบวาระที่สมองจะระเบิดตัวเองในอีกสิบปีหลังจากอายุสิบห้า ตอนนี้หลี่เจี่ยซินใกล้จะอายุครบยี่สิบห้าปีแล้ว คงเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอมีเนื้องอกที่เติบโตอย่างรวดเร็วในสมอง”
หลิวไห่เกิดอาการขนลุกเมื่อคิดว่าเมื่อเธออายุครบยี่สิบห้าปีจะเกิดอะไรขึ้น
“ผมไม่ยอมให้เธอตายเป็นอันขาด!!”
