ฐานปฏิบัติการของประธานกู้ถูกทำลายไปอีกหนึ่งที่กลับไม่สร้างความรู้สึกโกรธให้เขามากเท่าที่ควรจะเป็น นั่นเป็นเพราะว่าเขาได้คาดคิดสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นล่วงหน้าเอาไว้แล้ว อีกทั้งการที่เห็นหลี่เจี่ยซินยังไม่สมองระเบิดตายด้วยตาของตัวเองแบบนี้ก็ทำให้เขามีความสุขเป็นอย่างยิ่ง
หลิวไห่พร้อมทั้งหลี่เจี่ยซินในตอนนี้ก็ได้ตกลงร่วมมือกับกู้เมิ่งเพื่อที่จะให้เขาหาสูตรยารักษาร่างกายของหลี่เจี่ยซินมาเพื่อแลกกับการโค่นล้มประธานกู้ลงและหลิวไห่จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับธุรกิจของประธานกู้เป็นอันขาด เขาจะปล่อยให้กู้เมิ่งใช้ชีวิตของเขาในฐานะประธานคนต่อไปของกู้กรุ๊ปโดยจะไม่มีใครล่วงรู้ว่าหลิวไห่และเฉินเฟยอวี๋เป็นลูกชายฝาแฝดของประธานกู้อีกคน
ถึงแม้ว่ากู้เมิ่งจะไม่ไว้วางใจหลิวไห่แต่เขาก็ไม่มีทางเลือก เขารู้จักพ่อของตัวเองเป็นอย่างดีที่ผ่านมาเพราะมีเขาเป็นลูกชายเพียงคนเดียวพ่อจึงไม่มีทางเลือกได้แต่จำเป็นต้องยกทุกอย่างให้เขาสืบทอด
แต่ในตอนนี้ผลการตรวจดีเอ็นเอชี้ชัดแล้วว่าหลิวไห่เป็นลูกชายของเขา ทั้งยังเป็นลูกชายที่ถูกทดลองและผลการทดลองที่ออกมาก็สมบูรณ์แบบแทบไม่มีอะไรที่เป็นจุดบกพร่อง หากหลิวไห่ยินยอมช่วยเหลือและสืบทอดกิจการแน่นอนว่าโลกที่ประธานกู้ต้องการย่อมอยู่ตรงหน้าแล้ว
เพราะแบบนี้กู้เมิ่งจึงถูกเขี่ยทิ้งไปโดยที่พ่อไม่ไยดี
เขาไม่ยินยอมเป็นอันขาด ต่อให้ต้องหักหลังพ่อของตัวเองแต่เพื่ออำนาจและจุดยืนอันสูงส่งของเขาแล้วกู้เมิ่งเองก็ไม่ลังเลที่จะร่วมมือกับหลิวไห่ ตอนนี้เขารู้ตัวเองว่าไร้ค่าสำหรับพ่อแค่ไหน เพราะต่อให้ตึกนี้ทั้งตึกถล่มพ่อที่รู้ดีว่าเขาเองก็ติดอยู่ในนี้กลับไม่สนใจเขาด้วยซ้ำ ไม่ว่าเขาจะเป็นจะตายก็ไร้ความห่วงใยจากประธานกู้โดยสิ้นเชิง
ข้อมูลจากกู้เมิ่งที่เปิดเผยออกมาจึงถูกส่งต่อให้ดวงตาสวรรค์เพื่อค้นหาอาคารอันเป็นที่วิจัยหลักของประธานกู้โดยทันที
“มันอยู่ใต้ภูเขาลูกหนึ่ง ภูเขานี้ตั้งอยู่บนเกาะส่วนตัวของพ่อภายใต้ภูเขาลูกนั้นเป็นห้องแลปทดลองและเป็นสำนักงานใหญ่ เด็ก ๆ ถูกทดลองที่นั่นส่วนใหญ่เป็นเด็กเร่ร่อนถูกส่งเข้ามาจากทั่วโลก และยังมีเด็กหลอดแก้วบางส่วน ใกล้ ๆ กันเป็นเตาเผาเอาไว้ทำลายซากศพของเด็กที่ตายจากการทดลอง ตั้งแต่ด็อกเตอร์หลิวพ่อของหลิวไห่ตายไปประธานกู้ซึ่งคิดว่ามีคนเก่งที่แทนเขาได้กลับคิดผิด การทดลองล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่า และหากคนที่รอดมาได้ก็มีเพียงแค่กำลังแต่สติปัญญากลับถดถอยไม่มีใครเก่งเหมือนด็อกเตอร์หลิวและด็อกเตอร์เฉินแม่ของเฉินเฟยอวี๋ที่ถูกคนเข้าใจผิดว่าฆ่าตัวตายไปแล้ว ฉันก็รู้เท่านี้นอกจากนั้นรายละเอียดลึกซึ้งฉันรู้ไม่มาก คิดว่ายารักษาน่าจะอยู่ในห้องเก็บตัวอย่างเชื้อที่นั่นการรักษาแน่นหนา ฉันเองยังไม่ได้รับอนุญาตเข้าไปต้องมีรหัสผ่านที่เป็นความปลอดภัยสูงสุด หรือไม่ถ้าให้เดาก็ต้องเป็นการแสกนดวงตาของพ่อฉันถึงจะเข้าไปได้”
เมื่อคำพูดของกู้เมิ่งถูกถ่ายทอดออกมา ดวงตาสวรรค์ทำการแสกนหาพื้นที่ตรงบริเวณนั้น พบว่าในแผนที่กลายเป็นเพียงทะเลว่างเปล่าไม่มีเกาะที่กู้เมิ่งบอก
“ที่นั่นจะต้องมีสัญญาณรบกวนดาวเทียมเป็นแน่ ถึงไม่มีในแผนที่มิน่าล่ะประธานกู้ถึงได้ทำเรื่องพวกนี้โดยไม่มีใครสงสัยและจับได้”
หลิวไห่พูดขึ้น
“แต่เราสามารถแจ้งพิกัดได้ครับ คิดว่าน่าจะเป็นส่วนนี้ที่หายไป บริเวณนี้แผนที่ถูกแสกนเข้าไปในระบบแล้วเจ้านายไปตามเส้นทางนี้ได้เลยนะครับ”
หลิวไห่กดดูแผนที่จากนาฬิกาข้อมือของเขา มีแสงสีฟ้าสว่างขึ้นมาแสดงแผนที่สี่มิติอย่างชัดเจน บริเวณนั้นเป็นทะเลไม่มีเกาะตามที่กู้เมิ่งบอกแต่เขาเองก็มั่นใจว่าต้องเป็นสถานที่จริงเป็นแน่
เขาและหลี่เจี่ยซินตั้งใจบุกเพียงลำพัง ไม่สามารถนำกำลังคนไปได้เพราะยิ่งจะเป็นจุดสนใจ ในตอนนั้นเขาวางแผนว่าจะทำลายเกาะโดยรอบเพื่อก่อกวนและเรียกความสนใจจากคนข้างใน ทั้งนี้เพื่อเปิดโอกาสให้กู้เมิ่งเข้าไปยังจุดนั้นได้ เมื่อเข้าไปด้านในและอยูตรงหน้าห้องเก็บตัวอย่างเชื้อ แน่นอนว่าดวงตาสวรรค์ยังพอจะหาทางหารหัสนั้นมาได้
หลายวันต่อมา
แม้ว่าด้วยฤทธิ์ยาจะสามารถยับยั้งการที่สมองของเธอจะระเบิดได้แต่ก็ไม่สามารถยับยั้งเนื้องอกที่ค่อย ๆ ผุดขึ้นมาได้อีกครั้งนอกจากว่าเธอจะได้รับยารักษาที่ถูกต้อง ถึงเธอจะไม่ตายในสองเดือนนี้แต่ความทรมานนั้นหลี่เจี่ยซินก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้
แค่สามวันเท่านั้นประธานกู้จึงรอด้วยความใจเย็น หลังจากวันนั้นกู้เมิ่งเข้ามาหาเขาและยังต่อว่าที่ประธานกู้ทิ้งเขาไว้ในตึกที่กำลังระเบิดโดยไม่สนใจไยดีแม้แต่น้อย
ประธานกู้หัวเราะยังปลอบลูกชายด้วยคำพูดที่ทำให้กู้เมิ่งเจ็บช้ำ
“ถ้าแกไม่สามารถเอาตัวรอดจากระเบิดนั้นได้ก็ถือว่าแกอ่อนแอแล้ว ข้างตัวแกคนของฉันมีเท่าไหร่ทุกคนล้วนมีพละกำลังเหนือมนุษย์ หากแกใช้งานคนพวกนั้นไม่เป็นก็ถือว่าโง่เง่าและสมควรแล้วที่จะตายในระเบิด แต่ตอนนี้แกดูตัวแกสิรอดออกมาได้พ่อภูมิใจเป็นอย่างยิ่ง”
กู้เมิ่งสะอึก เขาใช้ชีวิตลูกชายของตัวเองเพื่อทดสอบคนของเขาหรอกหรือ ในตอนนั้นเขาไม่คิดว่าหากคนพวกนี้ช่วยลูกชายเขาไม่ได้ล่ะ กู้เมิ่งต้องตายในกองไฟที่ลุกโชนแน่นอน และเขาก็เกือบตายจริง ๆ หากไม่ได้เจอสองคนนั่นและทำข้อแลกเปลี่ยนกัน
นาทีนี้กู้เมิ่งเห็นแล้วว่าพ่อของเขานั้นต้องการลูกชายที่แข็งแกร่งไม่ใช่มนุษย์ทั่วไป แต่เขาต้องการอยากได้ยินคำพูดที่แน่ชัดจากปากพ่อ จึงถามออกไป
“พ่อครับ ในเมื่อผมรอดมาได้แบบนี้พ่อยังคิดยกทุกอย่างให้หลิวไห่ลูกชายที่เพิ่งปรากฎตัวของพ่อหรือเปล่า”
ประธานกู้กลับยกยิ้ม
“พ่อจะให้แกเป็นผู้ช่วยของหลิวไห่ หากเขามาสืบทอดกิจการสกุลกู้จะอยู่เหนือทุกคนบนโลกใบนี้ ในเวลานั้นแกจะขอบคุณพ่อ”
แน่นอนว่ากู้เมิ่งเสียใจจนแทบจะร้องไห้ เขาเฝ้าทำทุกอย่างมานานแค่ไหนแล้วแต่พ่อของเขากลับไม่เห็นค่า ในเมื่อเขายังต้องเป็นลูกน้องไอ้ลูกนอกสมรส ไอ้สวะหลิวไห่นั่น ทำไมเขาต้องช่วยพ่อของเขาด้วย แต่สิ่งที่กู้เมิ่งพูดในตอนนี้มีเพียงคำว่า
“ครับพ่อ”
เขายังหลอกประธานกู้เพื่อแผนการของตัวเอง เมื่อประธานกู้เอ่ยถึงสถาณการณ์เกี่ยวกับงานวิจัย ประธานกู้หันไปถามโจวตงอิ่นด้วยเสียหน้าเคร่งเครียด
“อาตงที่เกาะฉินเรียบร้อยดีหรือเปล่า ต้องระวังให้ดีอย่าให้กู้เมิ่งและหลี่เจี่ยซินรู้ว่าศูนย์บัญชาการของเราอยู่ที่นั่น ฉันไม่ไว้ใจแกไปดูเสียหน่อย”
เป็นโอกาสของกู้เมิ่งแล้วเขาจึงเสนอตัว
“พ่อครับที่นั่นปกติพ่อไม่ค่อยอนุญาตให้ผมไป แต่ตอนนี้ผมโตแล้วผมอยากจะเฝ้าเกาะฉินแทนพ่อครับ ส่วนพ่ออยู่ทางนี้จะได้รอหลิวไห่อย่างสบายใจ”
ประธานกู้มองเขา ในตอนนี้ประธานกู้ไม่รู้ว่าใจของลูกชายได้เปลี่ยนไปแล้ว เขาเห็นว่าการมีกู้เมิ่งอยู่ที่นั่นก็ดี อย่างน้อยกู้เมิ่งก็สมควรที่จะรู้อะไรและเรียนรู้ที่จะรักษาของที่เป็นสมบัติของสกุลกู้
“ได้ แกคอยติดตามอาตงของแกให้ดี มีอะไรก็รีบรายงานจะดูถูกหลิวไห่ไม่ได้ คิดว่าเขาคงเงียบไปแค่ไม่กี่วันต้องหาทางเอาคืนพวกเราแน่”
“ครับพ่อ ผมรับรองว่าจะดูแลทุกอย่างให้ดี”
กู้เมิ่งได้โอกาสนี้แล้ว เขาย่อมไม่ยอมปล่อยไปเป็นอันขาด หลังจากนั้นเขาแอบติดต่อหลิวไห่อย่างลับ ๆ เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟังหลี่เจี่ยซินจึงต้องออกโรงเล็กน้อย เธอแสร้งปลอมตัวไปเดินห้าง ซื้อของใช้จำเป็นและแสร้างล้มลงเพราะปวดศีรษะ
ในตอนนั้นแน่นอนว่าตาเทพของประธานกู้ย่อมจับได้ ดวงตาสวรรค์แอบขัดขวางการติดตามของตาเทพพอเป็นพิธีแต่ตาเทพของประธานกู้ก็สามารถแฮ็คกล้องกลับมาได้สำเร็จ ภาพของพวกเขาที่เห็นคือหลี่เจี่ยซินในท่าทางทรมานกำลังล้มลงกับพื้นโดยมีหลิวไห่แสดงสีหน้าตกใจอยู่ตรงนั้น
นั่นทำให้ประธานกู้เข้าใจว่าหลี่เจี่ยซินกำลังอยู่ในช่วงลำบาก รออีกสักวันเถิดเขาจะส่งข้อความไปกดดันหลิวไห่ให้ยอมแพ้แต่โดยดีหากยังต้องการให้หลี่เจี่ยซินมีชีวิตอยู่ต่อไป
การวางแผนเป็นไปอย่างรัดกุม สองคนในชุดดำจอดเรืออยู่ห่างจากเกาะที่มองเห็นลิบ ๆ คนขับเรื่อทิ้งพวกเขาเอาไว้และนัดพบกันในช่วงเวลาตีห้าของวันพรุ่งนี้ ตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มแล้วหลี่เจี่ยซินและหลิวไห่อยู่ในชุดนักประดาน้ำ
ข้างหน้าพวกเขามองเห็นไม่ชัดเจนเพราะมืดมาก แต่จากสัญญาณความร้อนที่พวกเขาจับได้จากเครื่องเห็นชัดว่ามันมีเกาะอยู่จริง กู้เมิ่งไม่ได้โกหกพวกเขาและในตอนนี้กู้เมิ่งก็ได้ให้สัญญาณมาแล้วว่าเขาอยู่ในนี้
หลายวันมานี้ประธานกู้กำลังรอหลิวไห่อย่างใจเย็น เวลาอีกเพียงสามวันก็จะถึงวันเกิดของหลี่เจี่ยซินถึงเธอจะได้รับยาแล้วแต่ในวันนั้นเนื้องอกของเธอจะเริ่มงอกขึ้นมาอีกครั้งและจะทำให้หลี่เจี่ยซินทรมานยิ่งกว่าเดิมเสียอีก แต่เขาคำนวนพลาดไปเมื่อในเวลาที่เขาเห็นว่าหลี่เจี่ยซินกับหลิวไห่กำลังเดินห้างกันอยู่นั้นคนทั้งสองก็มาโผล่ที่เกาะแล้ว
แท้จริงแล้วคนที่กำลังแสดงอยู่นั้นคือเฉินเฟยอวี๋และคนของหลิวไห่ที่ปลอมเป็นหลี่เจี่ยซินอย่างแนบเนียนต่างหาก
